"ลำดับต่อไป เรียนเชิญปิงฉิ้นกรุ๊ปมานำผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาขึ้นใหม่ของพวกเขา ยาลูกกลอนจินอู่!"“สิ่งที่ทุกท่านทราบดี ว่ายาชนิดนี้เป็นยายุคใหม่ที่รักษาได้ทุกโรค”"ขอเสียงปรบมือกับ คุณซูหว่าน ประธานปิงฉิ้นกรุ๊ป ขึ้นบนเวที!"แปะๆๆ!เสียงปรบมือดังสนั่น"ประธานซู ถึงคิวพวกเราแล้ว"หลี่เซียวลี่พูดอย่างตื่นเต้นซูหว่านหายใจเข้าลึกๆ แล้วยืนขึ้นในสายตาของเธอมีแต่สปอตไลต์ของเวทีในหูมีเพียงเสียงปรบมือดังสนั่นคืนนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอกลายเป็นราชินีแห่งวงการธุรกิจซูหางคืนนี้เป็นเวลาที่เธอต้องบอกลาอดีตและต้อนรับอนาคตใหม่ที่จะเริ่มเต้นใหม่ฮูว……สูดลมหายใจ ดวงตาของซูหว่านจ้องมองไปที่เซียวเป่ยเล็กน้อยซึ่งพวกเขายังคงพูดคุยแล้วหัวเราะอยู่ที่มุมตรงข้ามใช่แล้ว หลังจากคืนนี้ เธอและเขาเองจะอยู่ระหว่างฟ้ากับดินชื่อของเธอจะดังก้องไปทั่วซูหางซูหว่านหลบสายตา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา เธอก้าวขึ้นไปบนเวทีทีละก้าวท่ามกลางเสียงปรบมือของฝูงชนหลี่เซียวลี่ตะโกนอย่างตื่นเต้น: "ประธานซู สู้ๆ!"ฉินเฟิงยังมองไปที่เซียวเป่ยที่อยู่มุมตรงข้ามด้วยความรังเกียจ พร้อมเยาะเย้ยอย่างชั่วร้ายในใจ: "
พรึ่บ!ทุกคนต่างก็ตกใจ!สายตาของทุกคนในห้องโถง มองไปที่เซียวเป่ยที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง แทบจะในทันทีสายตาเหล่านี้ เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ความสงสัย ความโกรธ ดูถูกเหยียดหยาม และมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นผู้ชายคนนี้เป็นใคร?ในวาระโอกาสที่สำคัญขนาดนี้กล้าดียังไงถึงพูดคำแบบนี้ออกมา อยากตายหรือ?แม้แต่กู้รั่วเสวี่ยก็ยังงอตัวลงด้วยความไม่สบายใจเล็กน้อย ความรู้สึกที่ถูกทุกคนจ้องมองนั้น ไม่ดีเลยเธอโน้มตัวเข้าไปหาเซียวเป่ยอย่างเงียบๆ ใช้มือเล็กๆดึงเสื้อของเขา แล้วกระซิบว่า: "แพทย์เซียนเซียว อย่าพูดมั่วซั่ว นั่นคือคุณเว่ยเหล่าของเมืองเอกเชียวนะ ขนาดตระกูลกู้ของฉัน ยังต้องเคารพเขาเลย……"คิ้วและดวงตาที่สวยงามคู่นั้น กะพริบแวววาวอย่างน่าประหลาดใจทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่?มีความกล้าหาญมาก ถึงขั้นกล้าพูดคำเช่นนี้ออกมา ต่อหน้าคุณเว่ยเหล่าคิ้วที่สวยงามของเจียงชิง ขมวดเล็กน้อย เธอเริ่มคิดว่า จะอธิบายให้เซียวเป่ยฟังอย่างไรส่วนซูหว่าน หลังจากที่ได้ยินเซียวเป่ยพูด ก็ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอก็เคร่งขรึมลงทันทีไม่รอให้เธอเอ่ยปาก หลี่เซียวลี่ซึ่งอยู่ไม่ไกลก็วิ่งพรวดออกมา และตะโกนใส
เสียงเกรียวกราว!ภายในห้องโถง มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ไปทั่วสารทิศอะไรนะ?หย่าร้าง?!เขาคือสามีของซูหว่านประธานซูแห่งปิงฉิ้นกรุ๊ป?ผู้ก่อตั้งปิงฉิ้นกรุ๊ปเมื่อสามปีที่แล้ว ผู้ประกอบการอัจฉริยะที่ได้รับคัดเลือกให้เป็นหนึ่งในสิบผู้นำรุ่นใหม่ที่โดดเด่นในซูหาง เซียวเป่ย……แต่ว่า เมื่อสองปีก่อน เขาเริ่มถอนตัวออกจากแวดวงธุรกิจของเจียงจง จนกระทั่ง มาถึงจุดที่ไม่มีใครสนใจ หากซูหว่านไม่เอ่ยถึง ก็คงจะไม่มีใครจำได้มีข่าวลือหนาหูว่า อดีตประธานเซียวเป่ยของปิงฉิ้นกรุ๊ปคนนี้ หมกมุ่นอยู่กับศาสตร์ลึกลับของยุทธจักร จนละเลยปิงฉิ้นกรุ๊ป ไม่ดูแลธุรกิจหลักไปเปิดร้านเล็กๆเพื่อดูฮวงจุ้ยรูปลักษณ์หน้าตาให้ผู้คนตอนนี้ดูเหมือนว่า มันเป็นเรื่องจริงในห้องโถง ผู้คนส่วนใหญ่ ต่างก็รู้ถึงความโด่งดังของเซียวเป่ยในตอนนั้นตอนนี้ดูเหมือนว่า จะไม่ใช่คนคนเดียวกันเลยเซียวเป่ยที่อยู่ตรงหน้า ดูเหมือนคนไร้ค่าที่ไร้ซึ่งปณิธานแห่งการต่อสู้ ได้แต่พูดจาส่งเดช เอาใจมวลชนทันใดนั้น สายตาของทุกคนที่มองเซียวเป่ยก็เปลี่ยนไปกลายเป็นสายตาที่เหน็บแนม ดูหมิ่นเหยียดหยาม มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น และโกรธเคือง!“ไม่หรอกมั
ในห้องโถง ทุกคน ต่างก็จ้องมองไปที่เว่ยหนานเทียน อยากเห็นปฏิกิริยาของเขาหลังจากกินยาจินอูตันเจียงชิงโน้มตัวลง แล้วถามเบาๆอย่างนุ่มนวลว่า: "คุณตา รู้สึกอย่างไรบ้าง?"เว่ยหนานเทียนยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า: "ดูเหมือนว่าไม่เลวเลย ร่างกายผ่อนคลายขึ้นมาก อาการคับหน้าอกของก็ดูเหมือนจะหายไปแล้ว ความรู้สึกเจ็บแปลบๆแบบนั้น ก็ไม่มีแล้ว สมองก็ปลอดโปร่งขึ้นมาก ยาลูกกลอนจินอู่นี้ ไม่เลยเลยทีเดียว”ยาลูกกลอนจินอู่นี่ ช่างอัศจรรย์จริงๆ!แม้แต่เว่ยหนานเทียนยังรับรองขนาดนี้ มันจะต้องกลายเป็นกระแสนิยมในวงการแพทย์และเภสัชซูหางอย่างแน่นอน!เมื่อซูหว่านได้ยินดังนี้ ก็เหมือนยกภูเขาออกไปจากอก ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกยาลูกกลอนจินอู่ โด่งดังแล้ว!แม้แต่ ในใจของซูหว่านได้เริ่มจินตนาการภาพที่ปิงฉิ้นกรุ๊ปขึ้นเป็นผู้นำในวงการแพทย์และเภสัชซูหางในอนาคตแล้วหลี่เซียวลี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังซูหว่าน ตื่นเต้นดีใจสุดขีด นัยย์ตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ“ประธานซู พวกเราทำสำเร็จแล้ว!”หลี่เซียวลี่พูดเบาๆอย่างตื้นตันใจ พร้อมทั้งน้ำตาคลอเบ้าหลังจากคืนนี้ ชื่อเสียงของปิงฉิ้นกรุ๊ปจะโด่งดังขึ้นซูหว่านจะกลายเป็นราชินีขอ
ซูหว่านพึมพำกับตัวเอง ในใจรู้สึกสับสนมากหลี่เซียวลี่รีบพยุงเธอลุกขึ้น ร้องไห้แล้วพูดว่า : "ประ ประธานซู.....ตอนนี้จะทำยังไงดี? หากคุณเว่ยเป็นอะไรขึ้นมา พวกเราจบแน่ หมดสิ้นแล้วทุกอย่าง..."มีคนที่อยู่ในกลุ่ม ไม่รู้ว่าเป็นใครตะโกนขึ้นมาว่า: "เซียวเป่ยคนนั้นพูดถูกแล้ว......"เซียวเป่ย?!เมื่อซูหว่านได้ยินคำนี้ ร่างกายก็สั่นเทา ดวงตาจ้องมองออกไปที่นอกประตู!“ประธานซู เป็นเซียวเป่ยที่ก่อความวุ่นวาย! เขาให้ใบสั่งยานี้แก่ฉัน เขาจงใจ เขาคิดจะทำร้ายคุณ คิดจะทำร้ายปิงฉิ้นกรุ๊ปทั้งหมด!”หลี่เซียวลี่นึกขึ้นมาได้ สมองตอบสนองไว จึงพูดโพล่งออกมา นัยย์ตาเต็มไปด้วยความโกรธ แล้วยกความผิดทั้งหมดไปให้เซียวเป่ย โดยไม่ได้เอ่ยถึงคำเตือนซ้ำๆของเซียวเป่ยเลยแม้แต่น้อย“...คือเขาจริงๆหรือ?”ซูหว่านยังคงลังเลเล็กน้อยในจิตใต้สำนึกของเธอ แม้ว่าจะหย่ากันแล้ว เซียวเป่ยคงจะไม่ทำร้ายตนเองแบบนั้นหรอกสองปีมานี้เขาก็แค่ทรุดโทรมเล็กน้อย แต่อุปนิสัยถือว่ายังใช้ได้อยู่“ประธานซู นี่มันเวลาไหนแล้ว คุณยังเชื่อไอ้สารเลวนั่นอยู่อีกหรือ? หากไม่ใช่เขา จะอธิบายเรื่องยาลูกกลอนจินอู่ยังไง? นี่เขาจงใจทำให้เราหลงกลอุบาย!
ซูหว่านชะงัก หัวเราะอย่างน่าเวทนา แล้วพูดว่า: "นี่คือจุดประสงค์ของคุณหรือ?"พอเซียวเป่ยได้ยิน ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามกลับไปว่า: "หมายความว่ายังไง"“เหอะๆ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว คุณยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกหรือ? คุณทำแบบนี้ เพราะอยากเห็นฉันอับอายขายขี้หน้าต่อคนใหญ่คนโตมากมาย อยากเห็นฉันอ้อนวอนขอร้องคุณ เพื่อสนองจิตใจที่เห็นแก่ตัวและสกปรกของคุณไม่ใช่หรือ?”ซูหว่านหัวเราะอย่างน่าเวทนา ปาดน้ำตาออกจากหางตา ดวงตาของเธอเจิ่งนองไปด้วยน้ำตาเธอนึกไม่ถึงว่า ชายตรงหน้าที่อยู่ด้วยกันมาสามปี จะปฏิบัติต่อเธอแบบนี้เซียวเป่ยอดขมวดคิ้วไม่ได้ที่จริงแล้ว เธอคิดเช่นนี้กับตนความสัมพันธ์สามปี ให้หมามันกินไปหมดแล้ว!"ในสายตาคุณ ผมเป็นคนแบบนั้นหรือ?" ดวงตาเซียวเป่ยมองไปที่ซูหว่านแล้วถามอย่างจริงจังซูหว่านเงียบขรึมท่าทางที่เย็นชา แสดงให้เห็นถึงความคิดของเธอแล้วเซียวเป่ยหัวเราะเยาะตัวเอง ส่ายหัวแล้วพูดว่า: "ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูด อยากให้ผมเข้าไปช่วยชีวิตคน ได้ ขอร้องผมสิ""ในที่สุดหางสุนัขจิ้งจอกก็โผล่" ซูหว่านหัวเราะอย่างเศร้าๆ แล้วจ้องมองไปที่เซียวเป่ยด้วยท่าทีที่ขุ
สีหน้าของเจียงฉินเศร้าหมอง คิ้วที่สวยงามก็ขมวดกันเซียวเป่ยพูดทันทีว่า: "ถ้าคุณเว่ยเหล่าไม่ฟื้นภายในห้านาที ผมจะรับผิดชอบเองทั้งหมด!""ดี! คำนี้คุณเป็นคนพูดเองนะ งั้นเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับซูหว่าน" ฉินเฟิงรีบฉวยโอกาสพูด แต่หัวเราะเยาะเย้ยอยู่ในใจเซียวเป่ยพูดอย่างเย็นชาว่า: "ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ"ทันใดนั้น ซูหว่านและหลี่เซียวลี่ก็เดินเข้ามา ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันทีฉินเฟิงอยากได้ความดีความชอบรีบไปที่ด้านหน้าของซูหว่าน พูดด้วยรอยยิ้มว่า: "ซูหว่าน คุณก็ได้ยินแล้ว เซียวเป่ยรับปากว่าจะรับผิดชอบทั้งหมด หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณเว่ยเหล่า ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับคุณ คุณวางใจได้""ขอบคุณประธานฉิน" หลี่เซียวลี่กระซิบเบาๆขอเพียงแค่ไม่เกี่ยวข้องกับซูหว่าน และปิงฉิ้นกรุ๊ป ก็จะจัดการได้ง่ายขึ้น ก็ดี ให้เซียวเป่ยคนสารเลวคนนี้รับผิดชอบทั้งหมด!แต่ซูหว่านกลับขมวดคิ้วที่โก่งงาม และพูดอย่างเย็นชาว่า: "เซียวเป่ย ฉันไม่ต้องการให้คุณแกล้งเป็นคนดี หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณเว่ยเหล่า ฉันซูหว่านจะรับผิดชอบเองทั้งหมด! ฉันและคุณเซียวเป่ยได้หย่าขาดกันแล้ว ดังนั้น คุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบแทนฉัน ฉั
ตอนนี้เว่ยหนานเทียนลืมตาขึ้น รู้สึกสบายตัวมากๆ อาการคับหน้าอกก็หายไปแล้ว ร่างกายก็อบอุ่นมาก"ตาไม่เป็นไร" เว่ยหนานเทียนยิ้มเจียงชิงเช็ดน้ำตา ถอนหายใจทางปาก แล้วรีบพูดกับเซียวเป่ยว่า: "ขอบคุณแพทย์เซียนเซียวมาก"เซียวเป่ยยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า: "เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง"ในขณะนี้ แขกทุกคนต่างก็ตะลึงจนอ้าปากค้างคิดไม่ถึงว่า เซียวเป่ยคนนี้จะมีศาสตร์ทางการแพทย์ด้วยท่ามกลางผู้คน ใบหน้าของฉินเฟิงขมขื่นสุดขีด สิ่งที่ตนเพิ่งจะพูดไป ยังคงดังก้องอยู่ในหูนี่ไม่ใช่เป็นการตบหน้าเขาหรอกหรือ?"ขอบคุณแพทย์เซียนเซียวมาก ฉันจะไม่มีวันลืมเลย จากนี้ไป ต้องการอะไร ให้ติดต่อฉันหรือชิงชิงได้เลย"เว่ยหนานเทียนยกมือทำท่าขอบคุณเซียวเป่ยตอบว่า: "คุณเว่ยเหล่ากล่าวเกินไปแล้ว ในฐานะที่คุณสู้อย่างอาจหาญในสนามรบ เพื่อชาติเพื่อประชาชน ยังไงผมก็ต้องยื่นมือเข้าช่วย"เว่ยหนานเทียนพยักหน้า นัยย์ตาเต็มไปด้วยความเมตตากรุณาเซียวเป่ยชายหนุ่มคนนี้ เขารู้สึกชอบใจเป็นอย่างมากด้วยท่าท่างที่อ่อนน้อมถ่อมตน ในอนาคตข้างหน้า จะต้องไปได้ไกลอย่างแน่นอนในเวลาเดียวกัน เจียงชิงก็กระซิบพูดสองสามประโยคกับเว่ยหนันเทียน พอคนข้