(ฉบับพิเศษ)พี่ชายจำเป็นหลายปีก่อนหน้าบ้านของนับดาวสายลมยามบ่ายพัดโชยเอื่อย ๆ หอบเอากลิ่นดิน และใบหญ้าจาง ๆ ปะทะใบหน้าของสองเพื่อนซี้ที่กำลังนั่งเหยียดขาบริเวณขั้นบันไดชั้นบนสุดที่หน้าตัวบ้าน นับเป็นเวลาร่วมสัปดาห์แล้วที่ฮาร์เปอร์ได้ย้ายเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกับนับคลื่นเพื่อนสนิท“น้องมึ
กระนั้นท้ายที่สุดความกังวลของพี่ชายซึ่งเป็นห่วงน้องสาวก็ไม่เกิดขึ้นจริง…ทุกวันผ่านไป ฮาร์เปอร์ยังเป็นพี่ชายที่แสนดีไม่ต่างจากที่เคยเป็น ยังคอยเฝ้าดูแลไม่ห่างไม่ต่างจากคนในครอบครัวเดียวกัน แม้จะมีอารมณ์ร้อนบ้างตามประสาวัยซึ่งเลือดลมกำลังพลุ่งพล่าน แต่อย่างไรในวันที่ทุกคนต่างเติบโต อารมณ์เหล่านั้นก็จ
แสงแดดอ่อน ๆ สาดลอดผ่านกระจกบานโตเข้ามาในห้องนั่งเล่นซึ่งตกแต่งด้วยโทนอบอุ่น ภายในตัวบ้านของฮาร์เปอร์และนับดาวเลือกที่จะประดับประดาตกแต่งด้วยเครื่องเรือนมีราคา รวมถึงผลงานภาพถ่ายของเจ้าของบ้านซึ่งมีติดอยู่ทั่วทุกมุม“คุณย่ามาแล้ว!” เด็กชายไทเปในชุดนักเรียนวิ่งหน้าตั้งตัวปลิวผ่านทั้งบิดาและมารดา เพื
“เดี๋ยวดิครับไอ้คุณพ่อ” คีนจิ๊จ๊ะเสียงด้วยความรำคาญใจ ก่อนจะเริ่มสาธิตความสามารถพิเศษของของขวัญที่นำมาให้หลานคนโปรด “ไทเปรู้ไหม? ไอ้ตัวเนี้ยมันส่งเสียง ตด ได้!”ดวงตาของคีนเป็นประกายอย่างนึกสนุก ก่อนเสียงที่ทุกคนรอคอยจะดังขึ้นในวินาทีเดียวกันปู๊ดดดดด!แป๊ดดดด!“ปู๊ด! แป๊ด!”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ” เสียงหัวเร
ร่างสูงหยัดกายขึ้นยืน รวบกอดเข้าที่เอวคนตัวเล็กซึ่งบัดนี้รูปร่างหน้าตายังเหมือนเดิมกับเมื่อหลายปีก่อนไม่มีผิดเพี้ยน หากจะมีที่ ใหญ่โต ยิ่งกว่าเดิม ก็เห็นจะเป็นเต้าเนื้อของคนซึ่งต้องให้นมลูกเล็กที่มักจะคัดตึงเสมอจนต้องเปลี่ยนไซซ์ของบราเซียร์“ดาวตัวเหนียว จะขึ้นไปอาบน้ำก่อน” นับดาวพยายามที่จะปลดมือปล
SPECIALAfter Then 6ครอบครัวสุขสันต์หลายปีต่อมาเสียงเจี๊ยวจ๊าวจอแจดังขึ้นไม่ขาดสายภายในบ้านหลังโตซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารหอมกรุ่น และไออุ่นความรักในครอบครัววันนี้เป็นวันพิเศษ…เป็นวันเกิดครบรอบสี่ขวบของ ไทเป ลูกชายคนโตของฮาร์เปอร์และนับดาว บรรยากาศจึงคึกคักเป็นพิเศษยิ่งกว่าทุกวันด้วยการมาเยือนข