แทนคุณเจ้านาย บทที่ 2

แล้วก็เป็นแบบที่ฉันคิดเอาไว้ไม่ผิด เมื่อกลับถึงบ้านเห็นสามีเปิดไฟสีวอร์มรอบบ้าน บรรยากาศดูแปลกตาจากทุกวันที่จะเปิดไฟสีขาวสว่างไสว

ฉันอมยิ้มเมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไปแล้วได้ยินเสียงเพลงบรรเลงคลอเบาๆ มองเข้าไปเห็นโต๊ะรับประทานอาหารขนาดกะทัดรัดมีอาหารหลากหลายชนิดจัดวางอย่างสวยงาม ตรงกลางมีแจกันดอกไม้ส่งกลิ่นหอมทั่วบ้านหลังเล็กชั้นเดียวที่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่พี่มานพซื้อให้เป็นชื่อฉันในวันแต่งงาน

“กลับมาแล้วเหรอ” พี่มานพเดินถือจานกับข้าวออกมาจากในครัว สีหน้าเขายิ้มแย้มมีความสุข

“เนื่องในโอกาสอะไรเอ่ย” ฉันวางกระเป๋าไว้บนชั้นแล้วเข้าไปสมทบ ช่วยพี่มานพจัดโต๊ะซึ่งมีแต่ของโปรดของเราสองคน

“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่นายให้เบี้ยเลี้ยงพิเศษ” พี่มานพสีหน้ายิ้มมีความสุข

“แล้วก็ไม่ต้องปวดหัวเรื่องไอ้มอสเพราะนายเคลียร์ให้แล้ว”

“โห โชคสองชั้นเลยนะพี่” ฉันอดยินดีกับข่าวที่ได้ยินนี้ไม่ได้ เพราะเรื่องของหลานชายพี่นพ ทำเราสองผัวเมียเป็นกังวลมาพักใหญ่ ไม่คิดว่าปัญหาจะคลี่คลายได้ง่ายขนาดนี้

“ใช่สิ พี่เกรงใจนายมากเลย ตอนแรกว่าจะไม่รับเงินเบี้ยเลี้ยงก้อนนี้ แต่ท่านก็คะยั้นคะยอให้รับเพราะมันคนละส่วนกัน”

“นายพี่ใจดีจริงๆ สมแล้วที่คนรักท่านเนอะ” ฉันชื่นชมเจ้านายพี่มานพจากใจจริงๆ ท่านไม่เคยปฏิเสธเวลาใครขอความช่วยเหลือ หลายครั้งฉันเคยได้ยินว่าท่านมอบเงินให้คนยากไร้ไม่มีที่อยู่ไปสร้างบ้าน

“คนดีมีน้ำใจก็แบบนี้แหละ”

“แล้วรอบนี้ได้เบี้ยเลี้ยงเยอะมั้ยพี่” ฉันถามด้วยความตื่นเต้น นอกจากเงินเดือนจากการรับราชการทหารแล้ว พี่มานพยังได้เบี้ยเลี้ยงพิเศษจากนายส่วนตัว เพราะพี่มานพถือเป็นผู้ช่วยคนสนิทของท่าน คอยดูแลใกล้ชิด เวลามีงานนอกเวลาหรืองานที่ไม่เกี่ยวกับราชการท่านก็เรียกใช้

สามีของฉันเป็นคนขยัน คล่องแคล่วและมีน้ำใจชอบช่วยเหลือคนอื่น เจ้านายก็เลยถูกชะตาชักชวนให้มาเป็นผู้ช่วยคนสนิท คอยติดตามไปด้วยทุกที่ไม่ว่าท่านจะย้ายไปไหน

เรียกได้ว่าพี่มานพสนิทสนมกับครอบครัวของเจ้านายมากๆ รู้จักสมาชิกทุกคนในบ้าน ทั้งภรรยาและลูกๆ ที่ตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวแยกย้ายไปอยู่ต่างประเทศกันหมด

พี่มานพจัดแจงผสมเหล้าจางๆ ยื่นให้ฉัน แต่ฉันปฏิเสธขอเป็นเบียร์เย็นๆ ดีกว่า แล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้หันหน้าส่งยิ้มกว้าง

“เกือบสองแสนแน่ะ”

“จริงเหรอพี่” ฉันร้องอุทานดวงตาวาววับ

“อืม ท่านให้พิเศษเยอะหน่อยเพราะพี่ช่วยหาคนมาซื้อที่แปลงนั้นไง”

“อ๋อ” ฉันจำได้ทันทีเพราะตอนท่านให้ช่วยขายที่ ฉันก็ช่วยพี่มานพด้วยเหมือนกัน

“คุณนายฝากน้ำหอมมาให้นานาด้วยนะ” พี่มานพบุ้ยปากไปยังถุงกระดาษลายสวยหรู ยี่ห้อภาษาอังกฤษตัวโตที่เห็นนั่นทำฉันหัวใจเต้นรัว รีบเอื้อมมือหยิบมาเปิดดูก็เป็นอย่างที่คิด

“รุ่นนี้แพงมากนะพี่” ฉันประคองขวดน้ำหอมในมืออย่างระมัดระวัง ดีใจที่ได้ใช้ของแพงๆ

ลำพังเงินเดือนคนทำงานอย่างฉันกับสามี แค่มีกินมีใช้ก็ถือว่าดีมากแล้ว การจะซื้อของฟุ่มเฟือยแบบนี้จึงตัดออกไปได้เลย  

“อืม หอมดีนะ” มานพก้มลงใช้จมูกดมหลังมือของภรรยา เขาไม่มีความรู้เรื่องแบบนี้เท่าไร รู้แค่ว่าหอมดีและนานาชอบก็พอแล้ว

“พรุ่งนี้นานาจะฉีดกลิ่นนี้ไปทำงาน” ฉันยังเฝ้าดมน้ำหอมบนหลังมือ

พี่มานพหัวเราะความขี้เห่อของฉัน ก็เป็นธรรมดาแหละ ใครไม่เห่อก็เกินไปแล้ว ของดีราคาแพงแบบนี้ เพื่อนๆ คงอิจฉาฉันแน่เลย

“มัวเห่อของใหม่ ไม่สนใจกับข้าวพี่เลยนะ” พี่มานพแซวฉัน ทำหน้าน้อยใจ

“แหม พี่ก็” ฉันวางขวดน้ำหอมไว้ในถุงตามเดิมแล้วกระแซะเข้าไปคลอเคลียสามี

“ใครจะไม่สนใจล่ะจ๊ะ ของกินน่าอร่อยทั้งนั้นเลย เดี๋ยวนานารีบไปอาบน้ำแล้วออกมานั่งกินด้วยนะ เหนียวตัวมากเลย” ฉันลุกขึ้นแล้วก้มลงหอมแก้มพี่มานพแรงๆ รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

“รีบอาบรีบออกมากิน เดี๋ยวจะเย็นแล้วไม่อร่อย” พี่มานพบอกพร้อมกับบีบมือที่สะโพกฉันแรงๆ แล้วตบเบาๆ อย่างมันเขี้ยว เขาทำตาวาวจนฉันรู้สึกมวนท้องน้อย

“จ้ะพี่ อ่อ...นานามีเรื่องสนุกเล่าให้ฟังด้วย เดี๋ยวรีบมานะ” ฉันบอกแล้วรีบเดินเข้าห้องนอน ได้ยินเสียงพี่มานพร้องเพลงเบาๆ ตามจังหวะดนตรีก็พลอยมีความสุขไปด้วย

ฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน เพราะก่อนนอนก็ต้องอาบอีกรอบจึงไม่ได้พิถีพิถันอะไร เพียงแค่ล้างคราบเหงื่อไคลที่หมักหมมมาทั้งวันก็เท่านั้น

เดินออกมาหย่อนก้นบนเก้าอี้ข้างพี่มานพ เขาเลื่อนจานข้าวมาให้

“พี่ตักข้าวไว้ให้แล้ว”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันเริ่มตักอาหารให้สามีก่อน แล้วตักของตัวเองกินไปช้าๆ กับข้าวหลายอย่างบนโต๊ะพร่องไปพอประมาณเพราะฉันไม่ค่อยกินข้าว ขี้เกียจออกกำลังกาย

“ไหนว่าจะเล่าอะไรให้พี่ฟัง”

“อืม เกือบลืมเลย” ฉันนึกขึ้นได้เมื่อพี่มานพทวง รับแก้วเบียร์เย็นๆ จากมือพี่มานพมาดื่มแล้วหันไปหัวเราะกับเขา

นึกถึงเรื่องที่จะเล่าแล้วก็อดขำไม่ได้ มันเป็นเรื่องแปลกใหม่ที่ฉันไม่คิดว่าจะเจอ และไม่คิดว่าเด็กสมัยนี้จะเปิดเผยและทำอะไรพิเรนทร์ๆ กันแบบนี้

“เมื่อเช้าน่ะพี่ นานาเจอเรื่องแปลก”

“หืม” พี่มานพเลื่อนจานข้าวที่กินเสร็จแล้วเก็บไว้มุมโต๊ะ หันมานั่งจิบเหล้าที่แกผสมเองดื่ม ดวงตาเริ่มแดงเพราะดื่มไปหลายแก้ว

ฉันมองหน้าสามีที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสบายๆ กับเสื้อกล้ามพอดีตัวแล้วเผลอนึกภาพที่เห็นเมื่อเช้า อารมณ์หวิวๆ ที่ยังค้างอยู่ทำให้ฉันเผลอแลบลิ้นเลียปาก

ก็ใครใช้ให้พี่มานพนั่งกางขาอวดเป้าตุงๆ ยั่วตาแบบนี้ล่ะ ยิ่งมีแอลกอฮอล์ผสมในเลือดก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหิวข้าวหลามขึ้นมาตงิดๆ

แถมข้าวหลามของพี่มานพก็เด็ดดวงซะด้วยสิ

“ยังไง จะเล่าหรือจะกินข้าวหลามพี่” พี่มานพหัวเราะที่เห็นอาการหงี่เงี่ยนของฉัน เขาหลิ่วตายิ้มๆ อ้าขาเปิดเอ็นเท่าบ่องข้าวหลามที่เริ่มจะเติบโตให้ฉันใจสั่น

“พี่อะ” เจอแซวแบบนี้ฉันก็เขินเลยสิ เราสองคนอยู่กินกันมาหลายปี รู้ใจและเข้าใจกันดีในเรื่องเซ็กส์ เราเปิดเผยความรู้สึกกัน บำรุงบำเรอให้กันแบบไม่เหนียมอายเพราะรู้ว่าเป็นความสุขของกันและกัน

ก่อนมาเจอกับพี่มานพ ฉันมีแฟนมาแล้วหลายคน หน้าที่การงานฉันเอื้อให้พบเจอคนเยอะ อีกทั้งฉันก็จัดว่าสวยในระดับหนึ่งเลยทีเดียวจึงมีหนุ่มๆ แวะเวียนมาขายขนมจีบ

ฉันก็เลยหาประสบการณ์ให้ตัวเองไปเรื่อยๆ คบๆ เลิกๆ ตามประสาสวยเลือกได้ ใครไม่ถูกใจหรือทำตัวงี่เง่าฉันก็ขอบายแล้วเปิดโอกาสให้คนใหม่เข้ามาแบบไม่ต้องเสียเวลาคิดนาน

นานาเป็นสาวสมัยใหม่ มองเรื่องเซ็กส์เป็นความพอใจระหว่างคนสองคน การจะคบกันได้อย่างราบรื่น เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องที่ฉันให้ความสำคัญเป็นอันดับต้นๆ รองจากนิสัยใจคอ

พี่มานพตอบโจทย์ที่สุดเพราะเขานิสัยเป็นผู้ใหญ่ ขยันขันแข็งมีหน้าที่การงานมั่นคง และที่สำคัญคือลีลาเซ็กส์กินขาดผู้ชายที่เคยผ่านมาของฉัน ด้วยขนาดอาวุธประจำกายที่ใหญ่โตสมกับเป็นชายชาติทหาร แข็งแรง อึดทนและดุเดือดถึงใจนานามาก

ฉันเลยตัดสินใจอยู่กินกับพี่มานพในฐานะผัวเมีย จดทะเบียนถูกต้องและก็เลิกใช้ชีวิตสนุกแบบที่เคยเป็นมา