บรื๊นน~
"กรี๊ดดดดดดดด~" ทันทีที่รถออกตัวสายน้ำก็เบิกตากว้างและกรีดร้องออกมาด้วยความกลัวกับสถานการณ์อันตรายที่ตัวเองกำลังเจอตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยนั่งรถด้วยความเร็วขนาดนี้มาก่อนมันเร็วมากจนเหมือนจิตเธอจะหลุดไปยังตาตุ่ม "หุบปากเดียวนี้ถ้าไม่อยากตาย" แอสตันที่กำลังเลือดร้อนด้วยความเมามันในการแข่งขันตะโกนใส่สายน้ำโดยที่เท้าเขายังคงเหยียบคันเร่งจนมิดไมค์สายตาอันคมกริบทอดมองไปยังสนามแข่งรถอันคดเคี้ยวตรงหน้าและสองมือหนายังคงจับพวงมาลัยไว้แน่น "นี้ถ้านายอยากตาย นายก็ตายไปคนเดียวจะเอาฉันมาตายด้วยทำไม กรี๊ดดด~" สายน้ำยังคงหันไปโวยวายใส่แอสตันแต่สองมือเรียวเล็กของเธอยังคงกอดสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่นด้วยความหวาดเสียว บรื๊นนน~ เสียงของเครื่องยนต์รถของสองคันที่ตอนนี้กำลังไล่บี้และพยายามแซงกันอยู่ของทั้งคู่ดังกระห่ำจนคนดูแทบนั่งกันไม่ติดลุกขึ้นส่งเสียงโห่ร้องชอบใจกันอยู่ติดขอบสนามด้วยความเมามันกับการแข่งขันครั้งนี้ คงมีแต่ร่างบางตอนนี้ทั้งหวาดกลัวทั้งเครียดได้แต่ภาวนาให้การแข่งขันนี้มันสิ้นสุดลงสักที "ถ้าเธอไม่หุบปากฉันจะกดหัวเธอมาอม_วยฉันให้ปากมันไม่ว่างเดียวนี้!" แอสตันยังคงตวาดใส่ร่างบางที่เธอเอาแต่กรีดร้องไม่หยุดจนจะทำให้เขาเสียสมาธิ ทำทีที่แอสตันเอ่ยจบร่างบางได้แต่นั่งกอดเข็มขัดนิรภัยเงียบด้วยความกลัวเพราะความหน้าด้านบ้าระห่ำของคนแบบเขานั้นทำจริงอย่างที่พูดแน่ๆ บรื้นนนนน~ ตึ่ง! เสียงรถของแอสตันถูกรถของเรย์กระแทกชนด้านข้างอย่างแรงจนรถของแอสตันเสียเกือบไปชนที่กั้นแต่ดีที่แอสตันเหวี่ยงหักหลบได้ทัน “กรี๊ดดดดดดดด” สายน้ำกรี๊ดออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความกลัวแบบสุดขีดทั้งชีวิตเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรที่หวาดเสียวขนาดนี้มาก่อนตอนนี้เหมือนชีวิตเธอถูกแขวนไว้เส้นด้ายของแอสตันไม่มีผิด “โอ้ยยย เธอจะกรี๊ดหาพระแสงอะไรนักหนาถ้าไม่อยากแพ้ก็เงียบๆ ” แอสตันที่ตั้งหลักได้แล้วหันมาด่าสายน้ำที่เธอเอาแต่กรี๊ดโวยมาย “นี้ถ้านายทำฉันตายหรือแพ้รับรองว่าฉันจะตามจองเวรนายไปทุกชาติแน่!!” “นี้ยัยสายน้ำ ถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอฉันไม่ให้ไปเธอแหกขาให้ใครเอาแน่!” แอสตันเอ่ยก่อนที่ฝีเท้าหนักจะเหยียบคันเร่งจนมิดไมค์อีกครั้ง บรื้นนนนน~ เเอสตันเหยียบคันเร่งอย่างบ้าระห่ำหมายพุ่งชนรถของเรย์ที่แซงอยู่ข้างหน้าด้วยความเร็วสูงอย่างไม่กลัวตายและเอาท่อนแขนแกร่งกันสายน้ำไว้ไม่ให้กระแทกถึงแม้ว่าจะคาดเข็มขัดนิรภัยไว้ก็ตามแต่ด้วยความเร็วขนาดนี้ถึงรถของเขาจะแข็งแรงขนาดไหนก็ต้องมีกระทบกระทั้งกันบ้าง “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” โครม!! พลัก!! รถของเรย์ถูกแอสตันชนเข้าอย่างแรงจนทำให้รถของทั้งคู่กระเด็นออกไปนอกสนามจนทำให้สาวร่างบางที่นั่งมาด้วยกันกับเขานั้นตอนนี้ได้ตกใจจนหมดสติไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วส่วนแอสตันเองที่หัวกระแทกเข้าอย่างแรงจนทำให้เขาคิ้วแตกจนเลือดอาบหน้า สภาพรถคันหรูทั้งสองคันตอนนี้อยู่ในสภาพยับเยินแต่ยังสามารถที่ขับเคลื่อนต่อไปได้ เมื่อแอสตันตั้งตัวได้เขาจึงรีบหักพวงมาลัยแล้วกลับเข้ามายังเส้นทางการแข่งขันเหมือนเดิม ก่อนที่จะเหยีบคันเร่งจนมิดไมล์อีกรอบจนเครื่องยนต์ของเขาคำรามลั่นสนามพร้อมกับขวันรถสีดำขุ่นก่อนจะพุ่งทยานเข้าเส้นชัยพร้อมกับเสียงโห่ร้องของกองเชียร์ในสนามที่ดังก้องและตามมาด้วยรถของเรย์ “หึ ฉันบอกแล้วว่าถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอฉันไม่ยอมให้เธอไปแหกขาให้ใครเอาแน่” แอสตันหันไปมองสายน้ำที่สลบอยู่พร้อมแสยะยิ้มร้ายอย่างพึงพอใจในชัยชนะครั้งนี้ พอรถของทั้งคู่จอดถึงเส้นชัยหน่วยกู้ภัยและพยาบาลภาคสนามก็รีบวิ่งตรงเข้ามาหาเขาและเรย์ทันที แอสตันเดินลงมาจากรถด้วยสภาพเลือดอาบหน้าตามัวมีรอยฟกช้ำเป็นจ้ำใหญ่ๆ จากการกระแทกซึ่งไม่ต่างจากเรย์ที่เดินลงมาจากรถด้วยเลือดอาบหน้าและมีบาดแผลฟกช้ำเช่นกัน “กูชนะมึงอีกแล้ววะ” แอสตันเอ่ยเย้ยยันเรย์ทันทีที่เขาเห็นอีกฝ่ายเดินลงจากรถ “เออ เดียวพรุ่งนี้กูให้คนขับเอารถอีกคันที่ราคาเท่าคันนี้ไปส่งให้” เรย์พูดอย่างหัวเสียแล้วเดินออกไปจากสนามพร้อมทั้งพยาบาลที่วิ่งตามไปทำแผลให้เขา “คุณแอสตันเป็นอะไรมากไหมคะ” พยาบาลสาวหุ่นเซ็กซี่เข้ามาถามแอสตันด้วยสีหน้าเป็นห่วงเพราะเขาเลือดออกเยอะมาก “ไปดูยัยนั้นก่อน” แอสตันพูดก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด “แต่คุณเลือดออกเยอะมากเลยนะคะ” เธอพูดแล้วมองไปยังหน้าของแอสตันที่สภาพไหลเลือดอาบหน้า “ฉันไม่เป็นไรไปดูยัยนั้น” เขาพูดก่อนจะใช้มือหนาปาดเลือดออกแผลแค่นี้เขาแทบไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำเพราะปกติเเล้วเขามักจะมีเรื่องให้เจ็บตัวเป็นประจำอยู่แล้ว “คุณครับ คุณครับ คนไข้หมดสติเอาเปลเคลื่อนย้ายผู้ป่วยมาด่วน” บุรุษพยายามเอ่ยเรียกสายน้ำที่นอนหมดสติอยู่ก่อนที่เขากำลังจะอุ้มเธอไปที่เปย์ “เดี๋ยวก่อน” แอสตันที่เห็นว่าบุรุษพยาบาลกำลังจะอุ้มร่างบางเลยเอ่ยขึ้น “ครับคุณแอสตัน” บุรุษพยาบาลที่กำลังจะอุ้มเธอขึ้นก็หยุดชะงักทันที่ “เดียวฉันอุ้มเอง ไปห้องพยาบาลใช่ไหม” แอสตันทิ้งบุหรี่ราคาแพงที่เขาพึ่งจุดลงกับพื้นก่อนจะใช้เท้าขยี้ให้ดับก่อนจะเดินมาช้อนตัวร่างบางขึ้นแนบอก “ครับ”ณ งานแต่งงานที่โรงแรม Patson Tara"สวยมากเลยเพื่อนรักของกู" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่าตื่นตันใจพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าเมื่อเห็นสายน้ำอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่กระโปรงฟูฟ่อง"เริศสุดๆ งานทีไม่มีใครสวยกว่ามึงแน่" เมลเบิร์นก็เอ่ยขึ้นมาอยากรู้สึกตื้นตันที่เห็นสายน้ำในชุดเจ้าสาวเช่นกัน"อีน้ำสวยมาก กูจะได้ใส่ชุดแต่งงานกับเขาบ้างไหมเนี้ย" แอจจี้เอ่ย"มึงโยนช่อดอกไม้มาให้กูนะกูรอรับเอง" บุ้งกี้เอ่ย"โอ้ยอีบุ้งกี้หาผัวก่อนไหม" แมนนี่เอ่ย"อีนี้อย่ามาดับฝันกูได้ไหมเผื่อกูจะได้พบรักกับฝรั่งในงานก็ได้กูเห็นนักธุรกิจต่างชาติเยอะเลย""ตื่นเถอะค่ะอีดอก" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อพร้อมกับเสียงหัวเราะมีความสุขของทุกคนในห้องที่ดังขึ้นแกร็ก~"แต่งตัวเสร็จรึยังจ๊ะสาวๆ " เอลิสอยู่ในชุดราตรีที่ดูสง่างามเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยขึ้น"เสร็จแล้วค่ะพี่เอลิซ" เมลเบิร์นเอ่ยขึ้น"เดียวพี่จะฝากน้องคนหนึ่งมาแต่งตัวด้วยนะจ๊ะน่าจะรุ่นเดียวกันกับพวกเธอ""ได้ค่ะพี่" สายน้ำเอ่ยแกร็ก~"มาแล้วมั้ง" เอลิสเอ่ยและหันไปทางเสียงประตูที่กำลังเปิดออกปรากฎเป็นหญิงสาวที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกับพอร์ชที่ดูสวยสง่าและผิวพรรณดีหุ่นเพียวสูงโปร่
4 เดือนต่อมาแอสตันและสายน้ำวางดอกไม้ตรงริมฟุตบาทที่รถของพอร์ชตกลงไปก่อนจะทอดสายตามองน้ำทะเลและฟังเสียงคลื่นที่กำลังซัดเข้าฝั่ง"สวยจังเลยเนาะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นและหันมามองแอสตันที่ดูเหม่อลอยมองไปยังท้องทะเล"นี้ก็ครบ 1 ปีแล้ว" แอสตันเอ่ย"คิดถึงหรอ""อืม หนูว่าพอร์ชจะอยู่ส่วนไหนของทะเลตอนนี้หรอ"คงจะสบายดีอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ""เรากลับกันเถอะ" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใกล้จะเย็นแล้วและวันนี้เขามีนัดกินข้าวกับพ่อที่บ้านด้วยณ บ้านอัครกิจภูริสกุลเวลา 18.00 น"สวัสดีครับ/ค่ะ" แอสตันกับสายน้ำที่เดินเข้ามาภายในบ้านเอ่ยขึ้น"มาแล้วหรอลูกไปไหนกันมา" นางภัสสรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่างลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"ไปทะเลมากันครับแม่กำลังทำอะไรอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ของตนกำลังดูแฟ้มอะไรสักอย่างอยู่"กำลังดูรายชื่อแขกที่จะมาร่วมงานแต่งขอลูกอยู่จ๊ะ""แล้วหนูเลือกชุดเจ้าสาวได้รึยังจ๊ะอีก 3 เดือนเองนะ""ได้แล้วค่ะ" สายน้ำเอ่ยขึ้น"แล้วคุณพ่อไปไหนหรอครับ""อยู่ห้องทำงานเดียวก็คงลงมา""คุณแม่กลับมาแล้วค่า เอลิสแวะไปซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่คุณแม่มาให้ด้วยจะได้สะพายคู่กันไงคะมีฝากส
วันเสาร์ณ บ้านของสายน้ำที่เชียงรายเวลา 13.30 น.รถตู้สีดำคันหรูเข้ามาจอดภายในบริเวณหน้าบ้านสวนของสายน้ำสายน้ำที่เดินนำทุกคนเข้ามาก็เอ่ยเรียกสายฝนน้องสายของเธอทันทีที่เห็นว่าเธอกำลังนั่งเก็บดอกอัญชันให้แม่ไปทำขนม"สายฝน""พี่! มาได้ไงจ๊ะเนี้ย" สายฝนที่เห็นสายน้ำก็เอ่ยถามออกมาอย่างดีใจที่เห็นพี่ของตนมาแบบไม่บอกไม่กล่าวและไม่รู้เรื่องที่พี่ของเธอนั้นจะแต่งงานด้วยสายฝนเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะเล่นโซเชียลสักเท่าไหร่จะเล่นแค่ต้องหาความรู้เท่านั้นบวกกับแม่ของเธอที่วันๆ แทบจะไม่เปิดทีวีเลยจะเปิดแค่ตอน 2 ทุ่มครึ่งที่ละครหลังข่าวมาเพราะต้องการประหยัดไฟถึงสายน้ำจะส่งเงินมาให้เยอะแค่ไหนแม่ของเธอก็ยังคงดำเนินชีวิตเหมือนเดิมแต่แค่ไม่ลำบากเช่นเดิมแล้ว"พี่แอสตันสวัสดีค่ะนั้นคงจะเป็นคุณพ่อคุณแม่พี่แอสตันใช่ไหมจ๊ะส่วนคนสวยๆ คือพี่เอลิส สวัสดีค่ะหนูชื่อสายฝนเป็นน้องพี่สายน้ำ" สายฝนเอ่ยสวัสดีทุกคนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสจนทุกๆ คนเห็นแล้วก็เอ็นดู"สวัสดีจ๊ะหน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ" แม่ของแอสตันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ขอบคุณจ๊ะคุณป้าก็สวยมากเลยค่ะ""ปากหวานสะด้วย" พ่อของแอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอ
7 เดือนต่อมาหลังจากที่สายน้ำเรียนจบก็มาช่วยงานของแอสตันที่บริษัทเพราะว่าหลังจากช่วงที่มีข่าวเรื่องนายอภิวัฒน์ออกไปก็ทำให้ของแอสตันกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งและยิ่งใหญ่กว่าเดิมด้วยเพราะตัดคู่แข่งทางการค้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ของนายอภิวัฒน์ออกไปเลยทำให้เขาเป็นเจ้าใหญ่เจ้าเดียวในประเทศบริษัท HIHG CAR ตอนนี้ก็มีแค่แอสตันที่บริหารงานคนเดียวเพราะเขาอยากให้พ่อเขาพักผ่อนด้วยเรื่องสุขภาพด้วยส่วนเอลิสเองก็ไปดูแลโรงแรมที่กำลังขยายสาขาทั่วประเทศจนงานล้นมือไม่มีเวลามาช่วยส่วนพอร์ชนั้นทุกคนก็ยังคงส่งคนออกตามหาถึงจะไร้วี่แววแต่ทุกคนก็ยังคงเชื่อว่าพอร์ชยังคงมีชีวิตอยู่และแอสตันเองก็ไม่ยอมขึ้นรับตำแหน่งประธานบริษัทเพราะหวังลึกๆ ว่าพี่ชายอันเป็นที่รักเขาจะกลับมาในสักวันณ ห้องทำงานของแอสตัน"เหนื่อยไหม" สายน้ำเอ่ยถามร่างสูงที่พึ่งกลับมาจากการไปคุยกับลูกค้า"นิดหน่อย" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวนั่งที่โซฟาตัวยาวภายในห้องและหันมามองสายน้ำที่กำลังเอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขา"คิดอะไรอยู่" สายน้ำเอ่ยถามแอสตันเมื่อเห็นเข้าจ้องมองเธออยู่"คิดจะไปสู่ขอเธอวันเสาร์นี้" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งคว้าเอวบางของสายน้ำให้มานั่งต
1 เดือนผ่านไปตับ ตับ ตับ"อร๊ายย พี่แอสตัน" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อเธอถูกร่างสูงพาไปเเตะขอบสวรรค์ในยามเช้าร่างบางในที่อยู่ในชุดนอนที่ตอนแรกกำลังเตรียมอาหารเช้าให้คนตัวสูงแต่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงนอนขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาใส่ซอยถี่ยิบใส่รูสวาทจากด้านหลังอย่างเร้าร้อนในเวลายามเช้าจนเธอเเตะขอบสวรรค์ไปแล้วแต่คนตัวสูงไม่มีทีท่าว่าใกล้จะเสร็จสักที"ครางเรียกพี่อีกที่รัก" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งขยำหน้าอกของเธออย่างมันมือตับ ตับ ตับ"พี่แอสตัน อ้ะๆๆ " ร่างบางครางออกมาพร้อมกับเอามือเกาะขอบเคาน์เตอร์ทำอาหารไว้แน่นเพื่อยึดเหนี่ยว"เอาเธอกี่ทีก็ยังมันเหมือนเดิมเลย ซี๊ด~" ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกรูสวาทของเธอให้เร็วและแรงขึ้นตับ ตับ ตับ"อ้ะๆๆๆๆ เร็วอีกน้ำจะเสร็จแล้ว" สายน้ำครางออกมาพร้อมกับเอ้ยขึ้นเสียงกระเส่าให้แอสตันเร่งจังหวะขึ้นเพราะเธอใกล้จะเสร็จสมแล้ว"พึ่งเสร็จไปเองจะเสร็จอีกแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งรั้งเอวของร่างบางไว้แน่นเเละเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตับ ตับ ตับ!!!"พูดมาก บอกให้กระแทกมาแรงอีกก็กระแท
คนตัวสูงที่ได้ยินคำอนุญาติจากคนตัวเล็กก็ยิ้มออกมาทั้งทีก่อนจะประกบปากจูบร่างบางและใช้มือหนาปลดเสื้อผ้าของเธอจนออกหมดและรีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองตามทันที"อื้อ~ " สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกปากหนาของแอสตัดดูดยอดลูกเกดของเธอพร้อมกับมือหนาของเขาที่คลึ่งติ่งคริสตัลของเธอไปมาจนรูสวาทเปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือกใส"ยังไม่ทันไรแฉะสะแล้วคิดถึงพี่เหมือนกันใช่ไหม" แอสตันเอ่ยกระซิบข้างหูของร่างบางก่อนจะเอนตัวนอนราบลงไปกับโซฟาสายน้ำดันตัวเองลุกออกมาจากโซฟาอย่างรู้งานก่อนจะคร่อมตัวของแอสตันเอาไว้โดยเอาด้านหัวมาจ่อตรงแก่นกายมหึมาของเขาที่ตอนนี้แข็งชูชันของเขาและตรงของสงวนที่เปียกแฉะของเธอจ่อที่หน้าเขาเธอมองไปที่แก่นกายของแอสตันที่มีน้ำเยิ้มออกมาจากหัวเห็ดอย่างคนหิวกระหายมือบางของสายน้ำชักแก่นกายของแอสตันที่มันชี้หน้าเธอขึ้นลงไปมาก่อนจะค่อยๆ"อ่าส์ ที่รักแบบนี้แหละ" แอสตันเอ่ยเสียงกระเส่าทันทีที่สายน้ำเริ่มชักแก่นกายของก่อนจะใช้ปลายลิ้นเรียวเลียติ่งคริสตันของเธอรัวๆ อย่างเสียวซ่านพร้อมกับใช้มือหนาเอื้อมไปบีบขยำหน้าอกเธออย่างมันมือแจ๊ะๆๆปากบางของสายน้ำก็ไม่อยู่นิ่งใช้เรียวลิ้นเลียวนรอบหัวเห็ดของแ