ณ ห้องพยาบาลของสนามแข่งรถ
“คุณแอสตันเจ็บไหมคะ” พยาบาลสาวสวยคนเดิมเอ่ยถามแอสตันด้วยเสียงหวานขณะที่กำลังทำแผลให้เขาอยู่ “ไม่” แอสตันเอ่ยก่อนจะมองไปที่พยาบาลสาวสวยที่ตอนนี้เธอไม่ได้ติดกระดุมเม็ดบนหนึ่งเม็ดเผลอให้เห็นเนินอกคัพ C อย่างตั้งใจ “แล้วถ้าแนนซี่อยากโดนอะไรเจ็บๆ ต้องทำยังไงหรอคะ” เธอพูดด้วยเสียงยั่วยวนก่อนที่จะเอานิ้วมือไล่ไปที่แผ่นกล้ามอกของแอสตัน ฟุบ! “โทษทีนะวันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ ยัยนั้นแค่เป็นลมเดียวก็ฟื้นใช่ไหม” แอสตันลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอ่ยถามเธอ “ใช่ค่ะ” พยาบาลสาวคนเดิมตอบด้วยเสียงเหวี่ยง และชักสีหน้าอย่างเสียดายแอสตัน ฟุป! แอสตันเดินไปอุ้มร่างบางที่ตอนนี้หมดสติยังไม่ฟื้นขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินออกไปจากห้องพยาบาล ณ ห้องพัก VIP ของสนามแข่งรถ ปัง!! แอสตันให้เท้าหนาถีบประตูห้องพัก VIP ที่ไม่ได้ล็อคเข้ามาในห้องที่ตอนนี้เพื่อนๆ ของเขาทุกคนได้ขึ้นมารออยู่ก่อนแล้วและสิ่งที่เขาทำ ทำให้เพื่อนๆ ของเขาหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน “ไง ไอพวกเหี้ย” แอสตันเอ่ยทักเพื่อนๆ ของเขาพร้อมเดินเข้ามาด้านใน “ไอเชี้ยนี้เข้ามาดีๆ ไม่ได้รึไงเดียวประตูก็พังหรอก” โรมเอ่ยว่าเพื่อนทันที “ก็มือกูไม่ว่าง” แอสตันพูดพร้อมใช่สายตาคมมองไปยังร่างบางที่ยังสลบอยู่ในอ้อมแขน ฟุบ~ แอสตันปล่อยร่างบางลงนอนยังโซฟาตัวยาวของห้องพักก่อนที่เขาจะถอดเสื้อคุมตัวใหญ่ของเขามาคุมตัวให้เธอเพราะตอนนี้เธออยู่ในชุดสายเดี่ยวสั้นสีดำทำให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มและเรือนร่างเธอได้ชัดเจน “คนนี้มึงดูหวงเป็นพิเศษนะไอเสือ” ดีเดย์เอ่ยแซวเพื่อนทันทีที่เห็นการกระทำของเพื่อนตัวเองเพราะปกติแล้วแอสตันมักไม่ค่อยจะสนใจใยดีใครนักหรอกนอกจากเพื่อนกับครอบครัว “กูแค่กลัวว่ายัยนี้จะป่วยตายไม่คุ้มเงิน” “ไม่ใช่หลงรักเหยื่อนะ” “อย่างกูเนี้ยนะจะหลงรักยัยนี้ กูแค่ยัยไม่เบื่อของเล่นชิ้นนี้” “พวกกูจะคอยดู หึ” ธามเอ่ยก่อนจะหัวเราะในลำคอ “แล้วพวกมึงชนะพนันไหม ได้ลงให้กูด้วยป่าวกูอุสาไม่หลบให้มันชนรถกู” แอสตันหันไปเลิกคิ้วถามเพื่อนๆ ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ “ส่วนของมึงอยู่ในถุงนี้ครับเพื่อนรัก” โรมเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มร่าพร้อมเทถุงดำขนาดใหญ่ลงบนโต๊ะที่ข้างในถุงเต็มไปด้วยเงินสดมากมายและนาฬิการาคาแพง “มึงนี้ทำกูในหายใจคว่ำนึกว่าจะเสียนาฬิกาสุดที่รักกูละตอนมึงโดนชน” ดีเดย์เอ่ยพร้อมกับลูบนาฬิกาเรือนหรูของเขาอย่างห่วงแหน “แล้วนี้ไอคลาส์ไม่มาหรอ” “มันบอกว่ามาไม่ไหววันนี้มีญาติคนไข้สั่ง KFC ขอบคุณพวกมันเวรพวกมันเลยเยินจนไม่มีเวลากินน้ำขอกลับไปหลับ” ธามเอ่ยขึ้นอย่างนึกขำเพื่อนตัวเองปนสงสาร “เออๆ ” แอสตันเอ่ยก่อนจะยกเบียร์กระป๋องขึ้นมากระดกลวดเดียวหมด “ใจเย็นๆ ไอสัสเดียวหมด” ดีเดย์รีบห้ามเพื่อนให้ค่อยๆ กิน “หมดก็ค่อยไปซื้อใหม่ดิวะ” “เอ้า ชน” แอสตันพูดก่อนจะชูกระป๋องเบียร์ขึ้นมากลางวนชนกับเพื่อนรักของเขาอย่างครึกครื้น สำหรับสิ่งสำคัญในชีวิตของแอสตันนั้นนับได้เลยว่าถ้าไม่นับครอบครัวคือเพื่อนกลุ่มนี้ที่เขารักมากๆ เพราะพวกเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเนืองด้วยพวกเพื่อนๆ ของพ่อแม่พวกเขารู้จักกันเพราะอยู่สังคมเดียวกันเลยมักจะได้เจอกันบ่อยจนสนิทกันและแต่ละคนก็รับนิสัยของกันและะกันได้ SAYNAM PART “มึงเห็นหน้าไอเรย์ตอนแพ้มึงไหมขำชิปหาย ฮ่า ฮ่าๆ ” ดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะลั่น “มึงก็ไม่ลงให้หนักกว่านี้วะ” “ก็กูเห็นมึงโดนชนเลยไม่กล้าใส่เพิ่ม ใครจะไปคิดว่ามึงจะบ้าบิ่นขนาดให้มันชน” “นี้กูใคร แอสตันนะเว้ย” “อื้ม~” เสียงครางแผ่วเบาของร่างบางที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกตัวตื่น ฉันค่อยๆ รู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยเสียงของแอสตันและเพื่อนๆ ของเขา ฉันมองไปยังห้องที่ไม่คุ้นเคยก่อนจะหันไปเห็นแอสตันและเพื่อนของเขานั่งกินเบียร์กันอย่างสนุกสนานและบนโต๊ะมีกองเงินและของมีค่าเป็นตั้งๆ ซึ้งน่าจะได้มาจากที่เขาพนันไว้ ภาพที่ฉันเห็นตรงหน้าทำให้ฉันน้ำตาคลอเบ้ากับการกระทำสารเลวของแอสตันที่ดูเขาไม่รู้สึกอะไรเลยกับสิ่งที่เขาทำกับฉัน เขาเหมือนกับฉันไม่ใช่คนเป็นแค่สิ่งของที่ถูกเขาซื้อมาและเห็นชีวิตฉันเป็นแค่เกมส์การพนันของเขาเท่านั้น “อ้าว สายน้ำตื่นแล้วหรอ” พี่ธามลุกขึ้นจะไปเข้าห้องน้ำเป็นคนเอ่ยถามฉันที่เห็นฉันลืมตาตื่นแล้วแต่ไม่พูดอะไร “ตื่นแล้วก็ลุกมานั่งกับฉันนี้” แอสตันพูดพลางตบที่ขาตัวเอง แต่ฉันแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วนอนหันหลังไปอีกด้านแทน “นี้ฉันเรียกเธออยู่ไม่ได้ยินรึไง!” “เอาหน่า สายน้ำน่าจะตกใจอยู่” โรมเอ่ยขึ้นเพื่อห้ามให้แอสตันใจเย็น “แต่กูเป็นเจ้านายยัยนี้ ยัยนี้ก็ต้องทำตามที่กูพูด!” ทันทีที่แอสตันพูดจบประโยคฉันเลยค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งตักเขาโดยที่ไม่พูดและไม่คิดจะมองหน้าเขา “สายน้ำเอาน้ำอะไรไหม” พี่ธามเอ่ยถามฉัน “ไม่เอาค่ะ” ฉันยิ้มแล้วเอ่ยตอบพี่ธามไปโดยมีสายตาคมกริบของแอสตันมองอยู่อย่างไม่พอใจ “หึ ทีกับคนอื่นพูดดีทีกับผัวทำหน้าเหมือนจะตาย” แอสตันเค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะเอ่ยพูดกับฉันอย่างหงุดหงิด “คนอย่างนายมันน่าพูดดีด้วยรึไง” “คนแบบฉันมันทำไม คนแบบฉันไม่ใช่รึไงที่ให้เงินเธอได้มากที่ต้องการ” “คนแบบนายมันเห็นแก่ตัวไม่เคยนึกถึงคนอื่นเห็นชีวิตคนอื่นเป็นแค่สิ่งของเท่านั้น!” “แล้วฉันแพ้มันรึไงวะเธอจะโกรธอะไรหนักหนา!” “เห้ยๆๆ ใจเย็นๆ กันก่อน” พี่ธามเอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นฉันกับแอสตันเริ่มจะขึ้นเสียงใส่กัน “เออใช่ อย่าทะเลาะกันเบียร์กูจืดหมด” ดีเดย์เอ่ยห้ามเสริมเหมือนเห็นว่าทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันแรงขึ้น “กูกลับก่อนนะ หมดอารมณ์จะกิน” แอสตันลุกขึ้นพร้อมลากฉันให้เดินตามเขาออกไปด้วยอย่างหัวเสีย- หลายวันต่อมา –“อีน้ำช่วงนี้ทำงานหนักหรอวะสภาพเหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืน” เอลลี่เอ่ยทักฉันหลังจบคาบเรียนช่วงเช้า“มึงทำงานเยอะขนาดนั้นเลยหรอวะเบาๆ บ้างนะมีอะไรก็บอกพวกกูได้ ขอบตามึงเหมือนหมีแพนด้าเลยวะ” เมลเบิร์นที่เอ่ยเสริมทัพกับเอลลี่เอ่ยขึ้นแล้วจับหน้าฉันไปดูใกล้ๆ“กูไม่เป็นไรแค่ช่วงนี้อ่านหนังสือดึกพวกมึงคิดมาก”ก็แง่หละสิตั้งแต่ฉันย้ายไปอยู่กับแอสตันถึงความเป็นอยู่จะค่อนข้างที่จะสบายมากถึงมากที่สุดแต่หมอนั้นแทบไม่ให้ฉันได้พักเลยจะเช้ากลางวันเย็นก่อนนอนหรือฉันนอนไปแล้วหมอนั้นมีอารมณ์เขาก็จับฉันมาปลดปล่อยอารมณ์ของเขาอยู่ดีจนฉันแทบอยากจะให้เขาไปหาหมอเช็คสุขภาพจิตเพราะเขาค่อนข้างจะเช็กจัดแล้วมีอารมณ์อยู่ตลอดเวลา“สายน้ำ เดียววันนี้ไปเสนอหัวข้อโปรเจ็คกับอาจารย์กันนะ” นิวตันที่เดินมาหาฉันเอ่ยขึ้นพร้อมชูแฟ้มงานขึ้น“ได้สิ แล้วพวกมึงได้หัวข้อกันยัง”“ได้แล้วแต่ยังไม่ค่อยมีข้อมูลมึงไปเสนอก่อนเลย” เอลลี่ตอบ“เค งั้นเดียวกูไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้”ฉันหันไปบอกยัยเพื่อนรักสองคนนั้นก่อนจะรีบเก็บของแล้วเดินตามนิวตันไปห้องพักครูที่อยู่อีกตึกติ๊งLineแอสตัน: อยู่ไหนฉันเห็นแอสตันส่งข้อความมาหา
แอสตันมองดูสายน้ำอย่างเสียวจับใจ ก่อนจะดึงหัวสายน้ำให้ออกมาจากแก่นกายของเขาก่อนที่เขาจะเสร็จก่อนเวลาโดยที่ไม่ได้เสียบแก่นกายของเขาเข้าไปยังรูสวาทของเธอ“โอ้ย เจ็บ” เสียงร่างบางร้องออกมาเมื่อโดนมือหนาดึงผมให้เธอผลักออกมาจากแก่นกายของเขา“อยู่กับฉันไม่ถึงอาทิตย์ อมเก่งขึ้นเยอะเลยนะ” แอสตัวเอ่ยก่อนจะกระชากแขนร่างบางให้ลุกขึ้นมานั่งคล่อมอยู่ที่ตักแกร่งของเขามือหนาของแอสตันเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของสายน้ำออกจนหมดทำให้เหลือแต่บราสีดำที่ตอนนี้ดันทรงให้อกของหญิงสาวดูอวบอิ่มขึ้นไปอีก มือหนายึดเอวของร่างบางไว้แน่นก่อนจะใช้ปากหน้าถูไถดูดดึงหน้าอกอวบอิ่มของร่างบางให้ขึ้นมาโผล่พ้นบราแล้วจัดการเม้นดูดยอดลูกเกดของเธอแอสตันเลื่อนมือของเขาสอดไปยังใต้กระโปรงพลีทสั้นของเธอแล้วจัดการแหวกพริตตี้ของเธอออกข้างให้เขาได้สัมผัสและคลึงกับกลีบอูมๆ ของร่างบางก่อนที่จะค่อยๆ สอดนิ้วร้ายเข้าไปยังรูสว่าทของร่างบาง“อื้มม~” ร่างบางครางในลำคอทันทีเมื่อนิ้วร้ายของคนตรงหน้าเริ่มมีกายขยับเข้าออก“เดียวนี้แฉะไวดีนิ” แอสตันเอ่ยกระชิบข้างหูของสายน้ำก่อนที่จะเอานิ้วออกแล้วยกตัวสายน้ำขึ้นให้นั่งลงมาใส่แก่นกายแข็งของเขาที
- บนรถ -หลังจากที่สายน้ำเช็ดทำความร่างกายเสร็จก็รีบลงมาที่รถของแอสตันทันทีเพราะไม่อยากจะมีปัญหากับคนเอาแต่ใจอย่างเขา“นายจะพาฉันไปไหนนี้ไม่ใช่ทางกลับคอนโดนนี้” ร่างบางเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มขับรถไปคนละทางกับทางกลับคอนโดของเขา“ไปคลับ” แอสตันเอ่ยตอบหญิงสาวด้วยเสียงเรียบ“ตอนเที่ยงเนี้ยนะ ฉันว่านายต้องเป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่มแน่ๆ ” สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับสายหัวให้กับแอสตันเบาๆ“ฉันไปตรวจเอกสารยัยโง่” แอสตันเอ่ยพร้อมเปรยตามองร่างบางอย่างเหนื่อยใจกับความคิดของเธอ“ใครจะไปรู้หละวันๆ เห็นกินแต่เหล้าบ้าแต่กามไม่เคยเห็นทำงานทำการ”“หึ งั้นก็เห็นสะ” แอสตันเค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้นณ คลับ AS“สวัสดีครับคุณแอสตันเอกสารที่ให้ไปหาผมวางไว้ให้ที่โต๊ะแล้วครับ” ธนินลูกน้องคนสนิทของแอสตันที่ยืนรอเขาหน้าคลับเอ่ยขึ้นเมื่อแอสตันเปิดประตูลงจากรถคันหรู“อืม เดียวนายตามฉันขึ้นไปที่ห้อง” แอสตันเอ่ยกับธนินก่อนจะหันไปเอ่ยกับสายน้ำต่อ“เธอถ้าหิวก็สั่งตรงเคาน์เตอร์ให้ขึ้นมาให้ที่ห้องทำงานฉัน”“อื้อ แล้วนายกินอะไรไหมจะได้สั่งให้เลย” สายน้ำเอ่ยถาม“ฉันยังไม่หิว” ร่างสูงเอ่ยตอบก่อนจะเดิ
- เช้าวันต่อมา -ติ๊ด ติ๊ด~ร่างบางเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ของเธอเพื่อปิดนาฬิกาปลุกแล้วเมื่อเธอขยับตัวจะลุกก็ได้พบว่าท่อนล่างของเธอสัมผัสกับอะไรแข็งๆ อยู่ที่ระหว่างขาอ่อนของเธอและมือหนาของคนตัวโตที่โอบกอดเอวเธอไว้สายน้ำงัวเงียเอามือหนาของแอสตันออกแล้วลุกขึ้นมามองไปที่ร่างแกร่งที่ตอนนี้นอนหลับปุ๋ยราวกับเด็กน้อยเธอค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วชี้ไล่สันจมูกของร่างแกร่งที่ตอนนี้หลับอยู่อย่างพิจารณาใบหน้าหล่อเหลาฟ้าประธานของเขาที่ผิดกับนิสัยโดยสิ้นเชิงหมับ!มือหนาคว้าแขนร่างบางที่กำลังเอานิ้วไล่ไปตามใบหน้าของเขาเอาไว้“ทำอะไร” แอสตันเอ่ยถามเธออย่างงัวเงีย“ป่าว ตื่นแล้วหรอ” สายน้ำรีบชักมือออกจากเขาและแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อืม น้องชายฉันก็ตื่นแล้วด้วย” แอสตันเอ่ยพร้อมมองสายน้ำด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะค่อยๆ ไล่มือหนาไปตามหัวไหล่มนเปือยเปล่าของเธอช้าๆ“ไอบ้า” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับสะบัดมือของร่างสูงออกก่อนที่จะรีบลงจากเตียงแล้วตรงไปยังห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำชำระล้างร่างกายที่มีแต่คราบขาวขุนจากแอสตันตามร่างกายเธอ“อีตาบ้านั้นไปตายอดตายอยากมาจากไหนนักหนา” สายน้ำเอ่ยขึ้นเมื่อมองตัวเองในกระจกบานหรูที่ตอ
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย”“นายมันโรคจิตชัดๆ” สายน้ำเอ่ยกับตัวเองขณะที่กำลังหาทางไขกุญแจที่ข้อมือของเธอออกแต่ไม่ว่าเธอจะพยายามกระชากหรือเอาอะไรมาแงะก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเลยแถมยังเจ็บตัวเพิ่มอีกป่าวๆ“เห้ออ~”ร่างบางถอนหายใจมองดูข้อมือของตัวเองที่ตอนนี้เป็นรอยแดงจากการพยายามที่ไขกุญแจจนเริ่มท้อแล้วเพราะทำยังไงมันก็ไม่สะทกสะท้านเลยเธอจึงเลือกที่จะไปหยิบโทรศัพท์เพื่อที่จะส่งข้อความไปให้เพื่อนรักของเธอแทนLine กลุ่มแก๊งพาเวอร์พับเกิลส์สายน้ำ : พวกมึงวันนี้กูไปไม่ได้แล้วรับงานเพิ่มไว้ที่บ้านรีบใช้เงินด่วนขอโทษด้วยนะแอลลี่ : มึงไหวไหมถ้าไม่พอยืมกูก่อนได้นะเมลเบิร์น : เออใช่ยืมกูก่อนก็ได้สายน้ำ : ขอบคุณพวกมึงมากนะแต่ไม่เป็นไรกูไหวงานนี้สบายได้เงินดีเมลเบิร์น : งานไรวะอันตรายไหมสายน้ำ : ไม่อันตรายดูแลพ่อให้คนรวยวะ เขาเป็นอัมพาตแอลลี่ : เออเค แล้วมึงบอกนิวตันยังเดียวรอเก้อนะสายน้ำ : ยังเดียวกูกำลังจะไลน์ไปบอกLind นิวตันสายน้ำ : นิวตันวันนี้เราไปไม่ได้แล้วพอดีมีงานด่วนต้องไปทำ ที่บ้านต้องใช้เงินส่งบทที่เหลือมาให้เราทำได้เลยนะเดียวเรารีบปั่นให้นิวตัน : ไม่เป็นไรสายน้ำเราทำร่างไว้แล
ณ คลับ ASเวลา 20.00 น.ASTON PARTแกร๊ก~เสียงแอสตันประตูเปิดประตูห้อง VVIP สุดหรูของของคลับ“ทำไมวันนี้มาไววะ” ไอโรมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผมเปิดประตูเข้ามา“เออนั้นสิวันนี้ไม่ไปตรวจงานหรอวะ” ดีเดย์เอ่ยเสริมขณะกำลังดื่มเหล้าที่สาวสวยอกสะบึ๋มกำลังป้อนให้มัน“ไม่หละวันนี้กูกะจะมาผ่อนคลายสักหน่อย” ผมเอ่ยกลับไปพร้อมกับทิ้งตัวนั่งพิงโซฟาหรู“เอาเด็กไหมเดียวกูเรียกให้” ไอโรมเอ่ยถามผมและกำลังทำทาจะยกมือเรียกบริกร“ไม่ต้องวันนี้กูแค่อยากมาพัก”“มันมาแปลกวะวันนี้ ตั้งแต่มีน้องสายน้ำเพื่อนกูจากเสือก็การเป็นแมวเลยว่ะ” ไอโรมเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ“ระวังจะหลงรักสัตว์เลี้ยงนะมึง ฮ่า ฮ่า” ไอดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะชอบใจแกร็ก~“หัวเราะอะไรกันวะ บอกกูด้วยสิ” ธามที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาเอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้“หัวเราะไอเสือร้ายที่หลงสัตว์เลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้นวะ ฮ่า ฮ่า” ไอโรมเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะลั่น“หลงรักเชี้ยไรกูแค่ยังไม่เบื่ออีกอย่างวันนี้กูอยากพักผ่อนจริงๆ ” ผมเอ่ยตอบไปอย่างไม่ค่อยอยากยอมรับว่าผมหลงยัยนั้นจริงๆ คนบ้าอะไรจะเอากี่รอบก็ยังฟิตอยู่“ไม่หลงก็ไม่หลง แล้ววันนี้ไอคลาร์กเข้าเวรไง” ไอดีเดย์เ
- หลายวันต่อมา -“อ้ะ อ้ะ แอสตันเร็วๆ ฉันมีสอบเดียวไปสะ~สาย” สายน้ำเอ่ยพร้อมยืนเกาะขอบโต๊ะทานข้าวไว้แน่นตับ ตับ ตับร่างบางในชุดนักศึกษาที่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงทรงเอขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาถี่ยิบใส่รูสวาทอย่างเร่งรีบ“อ่าาส์ แอสตันเร็วอีก” สายน้ำครางพร้อมเอ่ยให้ชายหนุ่มเร่งความเร็วขึ้นอีกเพราะเธอกลัวไปสอบวิชาสุดท้ายไม่ทันเธอกินข้าวเสร็จเตรียมตัวที่จะออกไปสอบแต่ดันถูกแอสตันที่ไม่รู้ไปหิวโหยจากไหนนักหนาจับเธอถ่างขากระแทกจากด้านหลังสะก่อนเธอไม่รู้เลยว่าเขาเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะขนาดนี้เมื่อวานเธอก็แทบนอนไม่พอตับ ตับ ตับ!!แอสตันเร่งความเร็วในการซอยให้ถี่ขึ้นเพื่อทำเวลาให้เสร็จให้ไวขึ้นไม่งั้นร่างบางที่ถูกเขากระทำอยู่คงไปสอบไม่ทันแน่“ซี๊ดส์ อ่าาาสายน้ำ”ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกย้ำๆ ซ้ำๆ อย่างเน้นๆ ก่อนที่แก่นกายเขาจะกระตุกเกร็งจนในที่สุด…ตับ ตับ ตับ“อ่าาส์” แอสตันครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันพร้อมปล่อยน้ำรักใส่ยังรูสวาทของร่างบางมือหนาเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชซู่บนโต๊ะอาหารทั้งที่ยังเสียบแกร่งกายไว้ที่รูสวาทของหญิงสาวก่อนจะค่อยๆ ถอดแกร่นกายออกม
ณ บริษัท HIGH CARทันที่แอสตันเลี้ยวรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถผู้บริหารของบริษัทฉันก็ต้องเบิกตากว้างในทันทีเพราะไม่เคยเห็นรถหรูจอดเรียงกันเต็มที่จอดรถขนาดนี้ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วว่าระดับผู้บริหารที่นี้เงินเดือนเท่าไหร่กันแน่“ทำตัวดีๆ ล่ะ” แอสตันหันมาบอกฉันก่อนจะเปิดประตูรถลงไปทันที“รู้แล้วน่า” ฉันเอ่ยตอบไปก่อนจะรีบเปิดประตูแล้วก้าวขาให้ทันเขา“สวัสดีค่ะ/ครับ คุณแอสตัน”เมื่อแอสตันย่างกายเข้ามายังข้างในบริษัทนั้นไม่นานพนักงานหลายก็เอ่ยทักทายและโค้งให้เขาอย่างนอบน้อมฉันที่เดินตามหลังแอสตันเข้ามานั้นฉันถึงกับต้องตะลึงกับรถซุปเปอร์คาร์หรูทั้งหลายที่จอดเรียงรายกันเต็มไปหมดฉันมองสำรวจไปรอบๆ แต่ละคันราคาน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาทแน่ๆ ถ้าฉันเผลอทำรถพวกนี้เป็นรอยแม้แต่นิดเดียวชาตินี้ทั้งชาติฉันคงหาเงินมาให้ไม่หวัดไม่ไหว“นี้มันบริษัทหรือโชว์รูมรถซุปเปอร์คาร์เนี้ย” ฉันอุทานขึ้นมากับตัวเองเบาๆ“ข้างล่างเป็นโชว์รูมตั้งแต่ชั้น 2 ไปเป็นออฟฟิศ” แอสตันที่ได้ยินฉันอุทานกับตัวเองเอ่ยขึ้นก่อนที่เขาจะเดินไปยังลิฟต์ที่เขียนป้ายไว้ว่าให้ใช้ได้แค่ผู้บริหารและมีคุณลุงยามค่อยกดให้ติ๊งเสียงลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้น
หลายวันผ่านไป"เสร็จสักที" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นออกจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คของของพร้อมกับบิดขี้เกียจ"โปรเจ็คเสร็จแล้วหรอ" สายน้ำที่พึ่งเดินลงมาจากห้องนอนด้วยชุดนักศึกษาพอดีเอ่ยถามขึ้น"อืม มีเรียน 9 โมงไม่ใช่หรอทำไมรีบ""รีบอะไรนี้ 8 โมงจะครึ่งแล้ว" เธอเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินผ่านแอสตันไปยังตู้รองเท้าเพื่อเตรียมตัวจะออกไปมหาวิทยาลัย"อ้ะ แอสตัน" สายน้ำเอ่ยขึ้นมาเมื่อแอสตันเดินมาสวมกอดเธอจากด้านหลังก่อนจะเอาหน้ามาคลอเคลียซอกคอของเธอ"ฉันบอกให้เรียกพี่ คิดถึงจัง" ร่างสูงของแอสตันเอ่ยพร้อมกับสายน้ำก่อนจะเลื่อนมือหนาไปขยำหน้าอกของเธอ"อารมณ์ไหนมาบอกคิดถึง" สายน้ำเอ่ยถามแอสตันกลับไปด้วยหัวใจที่เต้นแรงจากคำว่าคิดถึงจากปากคนใจร้ายอย่างเขา"ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างอยู่กับเธอเลยหนิ" เขาเอ่ยพร้อมทั้งเลื่อนมือหนาของเอาสอดเข้าไปใต้กระโปรงทรงเอของร่างบางก่อนจะเกี่ยวแพตตี้ตัวบางของเธอให้หลุดออกมาไปอยู่ที่ข้อเท้า"ฉันมีเรียน" เธอเอ่ยขึ้นบอกเขาเสียงสั่นเมื่ออารมณ์เสียวซ่านที่เขามอบให้เริ่มปะทุขึ้น"แปบเดียวน่า" แอสตันเอ่ยพร้อมกับถลกกระโปรงของร่างบางถึงไปเหนือเอวก่อนจะเริ่มถอดกางเกงของเขาจนเผลอให้เห็นแก่นกายมหึ
หลายวันผ่านไปเวลา 08.00 น."วันนี้วันหยุดไปไหนแต่เช้าหรอ" ร่างบางของสายน้ำที่พึ่งงัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยถามร่างสูงของแอสตันอย่างที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่จะดูเต็มยศกว่าทุกวันอย่างแปลกใจ"ธุระ" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำสั้นๆ ก่อนจะยืนเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องนอน"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม" ร่างบางลองเอ่ยถามแอสตันเพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนเขามักจะพาเธอไปด้วยทุกที่"ไม่ต้อง" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำด้วยเสียงเรียบ"แล้วจะกลับมากี่โมง""ไม่แน่ใจ เธอมีอะไรรึป่าว""ป่าว แค่เห็นช่วงนี้นายไม่ค่อยอยู่ห้องเลย""ทำไมวันนี้เธอถามเยอะจัง""...." ทันทีที่แอสตันเอ่ยจบร่างบางของสายน้ำก็เงียบไปทันทีด้วยความน้อยใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา"ฉันทำบัตรเครดิตเสริมให้เธอวางไว้ให้บนโต๊ะอยากได้อะไรก็รูดเอาไม่ต้องขอ" แอสตันยังคงเอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้หันไปมองคนตัวเล็กว่าตอนนี้มีคนนอยเขาอยู่"...." สายน้ำไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะหันไปมองยังโต๊ะข้างหัวเตียงที่ตอนนี้มีบัตรเคดิตสีดำวางไว้อยู่"อยู่ห้องเป็นเด็กดีเดียวฉันก็กลับ จุ๊บ" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงพร้อมกับค่อยๆ โน้มตัวลงไปจุ๊บหน้
ทางด้านของแอสตันณ บ้านอัครกิจภูริสกุลพอแอสตันมาถึงบ้านของเขาที่ตอนนี้บรรยากาศเงียบสนิทเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันที ภายในห้องทำงานของนายไกรวิชญ์พ่อของพอร์ชและแอสตันที่ตอนนี้ก็มีบรรยากาศค่อนข้างที่จะไม่สู้ดีเพราะในห้องตอนนี้นอกจากเขาและพี่ชายก็ยังมีพ่อและแม่ของเขานั่งกดดันพวกเขาอยู่ด้วย"แน่ใจแล้วหรอว่าจะหมั้นกับหนูซีเรียลูกไออธิวัฒน์อะไรนั้น" ชายวัยกลางคนที่ท่าทางสุขุมเอ่ยถามลูกชายของตน"นั้นสิลูกพึ่งจะรู้จักกันเองนะ" หญิงสาววัยกลางคนที่ดูสง่าเอ่ยถามแอสตันด้วยใบหน้าวิตกกังวล"แน่ใจครับ" แอสตันเอ่ยตอบพ่อกับแม่ของเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น"แกรู้ใช่ไหมว่างานหมั้นมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วยิ่งเป็นคนระดับไออธิวัฒน์ด้วยแล้วถ้าขืนแกไปทำเล่นๆ มันเอาแกตายแน่" นายไกรวิชญ์เอ่ยบอกลูกชายของตน"รู้ครับ ผมถึงมาบอกพ่อแม่ก่อน""อะไรที่เรียกว่าบอกก่อน พวกแกไปตกลงกับไออธิวัฒน์กันก่อนแล้วถึงมาบอกพ่อแบบนี้เขาเรียกว่าบอกทีหลัง""ผมขอโทษแทนน้องด้วยครับเป็นเพราะผมเองที่ตกปากรับคำไป" พอร์ชเอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อของตนเริ่มที่จะอารมณ์เสียแล้ว"เงียบไปเลยนะพอร์ชจบเรื่องนี้พ่อค่อยมาค
ทางด้านแอสตัน"ไว้เจอกันใหม่เสาร์หน้านะครับ" แอสตันเอ่ยบอกสาวสวยที่เขาขับรถมาส่งที่บ้านของเธอหลังจากไปทานข้าวเย็นด้วยกันมา"วันเสาร์เลยหรอคะซีเรียคิดถึงแอสตันแย่เลย คืนนี้ซีเรียว่างนะคะ" เธอเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ เอาหน้ามาซบอกแอสตันที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับและเริ่มเลื่อนมือของลูบวนยังกล้ามหน้าอกของแอสตัน"ช่วงนี้ผมงานเยอะมากเลยครับ เดียวต้องกลับไปเคลียร์งานที่คลับต่ออีกแล้วก็โปรเจคจบด้วย" แอสตันเอ่ยตอบสาวสวยพร้อมทั้งเอามือมาจับมือเธอที่ลูบไล้หน้าอกเขาอยู่ออกอย่างสุภาพช่วงนี้ของเขาแทบจะไม่มีเวลาเลยจริงๆ อย่างที่เขาได้เอ่ยบอกซีเรียไปเพราะมัววุ่นอยู่กับงานที่บริษัท งานที่คลับ และไหนจะการหาหลักฐานเอาผิดพ่อของเธออีก"ก็ได้ค่ะ งั้นวันเสาร์เจอกันนะคะ" เธอเอ่ยอย่างขัดใจก่อนจะผละหัวออกจากอกแกร่งของแอสตันมานั่งยังข้างคนขับตามเดิม"งั้นไว้เจอกันนะครับ""ค่ะ งั้นซีเรียเข้าบ้านก่อนนะคะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่ไม่ได้เป็นดังใจคิดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถของแอสตันไปแอสตันนั่งดูร่างอรชรของสาวสวยเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับผุดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ที่เธอติดกับดักเข้าเต็มๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชายของตน"วันเส
ตับ ตับ ตับ!!แอสตันอันกระแทกแก่นกายมหึมาเข้าออกรูสวาทของร่างบางจากทางด้านหลังอย่างหนักหน่วง"อ้ะๆ อื้มม~ อะ...อ่า" สายน้ำกัดฟันแน่นและมือทั้งสองข้างของเธอก็กำไว้แน่นเช่นกันเพราะว่ามันทั้งจุกทั้งเสียวตับ ตับ ตับฝ่ามือหนาของแอสตันเลื่อนลงมาบีบขยำหน้าอกของเธอที่กระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกของเขาอย่างมันมือ ส่วนสะโพกของเขาก็ยังคงซอยอย่างถี่ยิบตามแรงอารมณ์ของเขาที่มันพลุ่งพล่านอย่างหยุดไม่อยู่"ซี๊ดดสายน้ำ" แอสตันครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งใช้นิ้วเรียวหยิกหัวลูกเกดของเธออย่างระบายความเสียวของตัวเขาเอง"อ้ะ แอสตันเจ็บ" เธอเอ่ยร้องออกมาเมื่อร่างแกร่งหยิกเม็ดลูกเกดเธอแรงเกินไปจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บ"ฉันบอกให้เรียกว่าอะไร? ซี๊ด" ร่างสูงแอสตันเอ่ยถามสายน้ำเสียงแข็งก่อนจะกัดเข้าไปที่หูข้างซ้ายของเธออย่างแรงเพื่อเป็นการทำโทษและเร่งจังหวะการกระแทกให้แรงกว่าเดิมงับ!ตับ ตับ ตับ!!!!!!"พะ พี่แอสตัน อ่าเจ็บ"มือหนาของแอสตันค่อยๆ เลื่อนมาโอบกอดเอวเธอเอาไว้แน่นและออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปให้ลึกขึ้นตับ ตับ ตับ!!!!!!"อื้มม อ้ะๆ เบาๆ" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าที่ท่อนล่างของเธอถูกเขาทารุณอย่างหนักด้ว
"พวกมึงก็พูดไปเลื่อยไปกลับกันเถอะเย็นแล้ว" สายน้ำเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าผ้าใบโปรดขึ้นมาสะพาย"เออๆ จะ 5 โมงแล้วนี่หว่าวันนี้กูมีนัดกับแม่ด้วย" เอลลี่เอ่ยขึ้นเมื่อดูนาฬิกาในโทรศัพท์ของเธอ"กลับพร้อมกูไหมอีน้ำเดียวกูไปส่งคอนโดพี่ธามไปทางนั้นพอดี" เมลเบิร์นเอ่ยถามสายน้ำพร้อมกับหยิบกุญแจรถออกมา"อืมไปสิ" สายน้ำเอ่ยพร้อมลุกตามเมลเบิร์นไปณ คอนโดหรูของแอสตันแกร็ก~"กลับมาแล้วหรอ" แอสตันที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟากลางห้องเอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามา"อืม ทำไมวันนี้กลับมาเร็วล่ะ" เธอเอ่ยถามอย่างนึกแปลกใจเมื่อเห็นแอสตันนั่งอยู่ภายในห้อง"ว่าจะนั่งปั่นโปรเจ็คให้เสร็จ มานั่งนี่สิ" แอสตันเอ่ยพลางตบที่หน้าขาของตัวเองเบาๆ"ทำไมรีบจัง มีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนกว่า" สายน้ำเอ่ยพร้อมทั้งเดินมานั่งบนตักของแอสตันอย่างรู้งาน"ฉันตั้งใจจะทำให้เสร็จเดือนนี้จะได้มีเวลาไปช่วยพี่" แอสตันเอ่ยก่อนใช้นิ้วเรียวค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของร่างบางเผลอให้เห็นบราลายลูกไม้สีดำที่เขาเป็นคนเลือกให้เองกับมือแอสตันซุกหน้าเข้าที่กลางล่องอกของสายน้ำพร้อมทั้งสูบหายใจดมกลิ่นอันคุ้นเคยของร่างบางเข้าลึกๆ พร
"พี่พอร์ชสวัสดีครับ" ดีเดย์ โรม ธาม เอ่ยขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นว่าพอร์ชเดินเข้ามาด้วยพร้อมแอสตัน"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" พอร์ชรับไหว้เพื่อนๆ ของแอสตันพร้อมทั้งเอ่ยทักทายอย่างสนิทสนมก่อนจะเดินมานั่งยังโซฟาหรูตัวยาวภายในห้องพอร์ชรู้จักเพื่อนของแอสตันทุกคนมาตั้งแต่สมัยพวกนั้นยังเด็กแล้วเพราะพวกเขารู้จักกันมานานจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน พอโตขึ้นก็มักจะเจอตามสถานีตำรวจเวลาแอสตันไปก่อเรื่องแล้วเขาที่เป็นทั้งพี่และผู้ปกครองต้องตามไปสะสางให้"แล้วเป็นไงบ้างปลาติดเบ็ดไหม" ธามเอ่ยถามแอสตันอย่างอยากรู้"ระดับนี้จะเหลือหรอ แล้วเรื่องที่ให้มึงไปถามพ่อล่ะว่าไงบาง" แอสตันตอบก่อนจะเอ่ยถามธามกลับไป"พ่อกูบอกว่าเมื่อก่อนไออธิวัฒน์ก็สนิทกับพวกพ่อกูกับพ่อมึงนี้แหละแต่เป็นคนคบไม่ค่อยได้แต่จะสนิทกับพ่อมึงมากกว่าแล้วพอรู้ว่าพ่อมึงจะเปิดบริษัทเลยของร่วมหุ้นด้วยแต่ให้พ่อมึงลงทุนไปก่อน" ธามเอ่ยเล่าให้ฟังในสิ่งที่พ่อของเขาเล่ามาโดยมีเพื่อนๆ และพอร์ชนั่งตั้งใจฟัง"แบบนั้นมันเรียกว่าหุ้นด้วยยังไงวะ" โรมเอ่ยถามแทรกขึ้นมาอย่างสงสัย"แล้วไงต่อ" แอสตันเอ่ยถามต่อ"เหมือนจะเป็นการให้พ่อมึงลงทุนแล้วก็หาคอนเนคชั่นเพราะพ่อและแ
"ใช่ครับ ช่วงนี้บริษัทกำลังวุ่นๆ พ่อเลยให้ผมมาช่วยก่อน" แอสตันเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มให้กับหญิงสาว"เก่งจังเลยนะคะซีเรียยังไม่ค่อยรู้อะไรเลย""ถ้าคุณซีเรียไม่รังเกียจว่างๆ ผมสอนให้ก็ได้นะครับ""ใครจะไปรังเกียจคนเก่งๆ แบบคุณแอสตันล่ะคะ" ซีเรียตอบกลับชายหนุ่มด้วยเสียงหวานทางด้านพอร์ช"เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคุณต้องการอะไร" นายอธิวัฒน์เอ่ยถามพอร์ชด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเขาเองก็อยู่ในวงการนี้มานานส่วนมากถ้าไม่ใช่เรื่องธุรกิจหรือมีเรื่องของให้ช่วยเหลือก็คงจะไม่มีใครมาทักทายกัน"สมแล้วที่คุณอธิวัฒน์เป็นนักธุรกิจใหญ่ที่เขาล่ำลือกัน" พอร์ชเอ่ยตอบกลับชายสูงวัยด้วยน้ำเสียงชื่นชม"พอดีว่าผมไม่ชอบอ้อมค้อมสักเท่าไหร่มันเสียเวลา" นายอธิวัฒน์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือเรียกบริกรที่กำลังเดินมาให้หยุดทางเขาก่อนจะหยิบแก้วแชมเปญมาสองแก้วก่อนจะยื่นให้พอร์ชไปแก้วหนึ่งตามมารยาท"ขอบคุณครับ ผมติดตามผลงานและชื่อชมการบริหารงานของคุณอธิวัฒน์มานานและที่ทำให้บริษัทXXX ที่พึ่งเปิดมาได้ไม่นานนักก็สามารถทำกำไรได้อย่างมหาศาลทำให้บริษัทXXX มียอดขายที่โตขึ้นไวจนสูสีกับบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เปิดมานานรวมถึงบริษัทของพ่อผมด้วย" พ
"ออกไป!!"ร่างสูงของแอสตันเอ่ยไล่สาวสวยที่เขาจ้างมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับดึงกางเกงของตนมาใส่ให้เรียบร้อย"ทำไมล่ะคะ แตงโมทำอะไรให้พี่แอสตันไม่พอใจรึป่าว" สาวสวยเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นมาเกาะแขนแอสตันด้วยท่าทางออดอ้อน"ฉันหมดอารมณ์" เขาเอ่ยพร้อมสะบัดแขนที่ถูกเกาะกุมด้วยสาวสวยออกอย่างไม่ใยดี"แต่เรายังไม่ได้เริ่มเลยนะคะ" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือแอสตันมาวางไว้ที่หน้าอกของเธอ"ฉันไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหละปล่อย" เขาเอ่ยเสียงดังลั่นจนทำให้เธอต้องปล่อยมือออกจากข้อมือเขาที่เธอจับเขาไว้อยู่ร่างสูงของแอสตันล้วงไปหยิบกระเป๋าตังที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาปึกนึงแล้วยัดใส่มือของเธอ"นี้เงินแล้วก็รีบไสหัวไปสะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!! " เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตวาดลั่นจนทำให้สาวสวยที่เขาเรียกว่ากลัวจนตัวสั่นก็จะรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นมาใส่โดยไว"ถ้าพี่แอสตันมีอา...""ฉันบอกให้ออกไปไงหรือเธออยากตาย!!!" ยังไม่ทันที่สาวสวยจะเอ่ยจบแอสตันก็ตวาดขึ้นเสียงดังลั่นก่อนจะชี้ไปที่ประตู"ค่ะๆๆ แตงโมงไปแล้วค่ะ" สาวสวยเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความกลัว"เป็