ตอนที่ยี่สิบ ตื่นจากฝัน (กรุบกริบ)

ตอนที่ยี่สิบ

ตื่นจากฝัน

สองร่างเข้าจุมพิตกันอีกครา คราวนี้ต่างฝ่ายต่างโรมรันพันตูกันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือหนาเลื่อนมาลูบไล้ความอวบอิ่มสร้างความวาบหวามจนร่างเล็กเด้งไหว

มือน้อยเลื่อนมือไปเปิดสาบเสื้อแล้วลูบไล้อกแกร่งบ้าง

อืม...กล้ามแน่นเสียจริง กดไม่ลงเลย

ยิ่งลูบคลำยิ่งลื่นมือ มือเล็กเลื่อนไปเลื่อนมาจนเลยเถิดลงไปถึงความแข็งตึงซึ่งผงาดแกร่งชูตั้งแสดงความใหญ่โตด้านล่าง

“ช่างซนยิ่งนัก” เสียงกระซิบแหบพร่าดังอยู่ข้างหู ก่อนมือหนาจะเลื่อนแหวกเข้าลูบสัมผัสผิวเนื้อนุ่มเนียนซึ่งอวบกลมเต่งตึงเต็มไม้เต็มมือ

นิ้วร้อนบดขยี้เม็ดบัวกลางปทุมงามพาร่างเล็กให้สะดุ้งไหวก่อนจะมีเสียงซึ่งไม่รู้ว่าชื่นชมหรือต่อว่าดังออกมา

“ร่างเจ้าทั้งเล็กทั้งบาง เหตุใดส่วนนี้จึงได้ใหญ่โตน่าขยำขยี้เพียงนี้”

สองมือแกร่งซึ่งมักจับแต่ดาบไล่ฆ่าฟันจนหยาบกร้านกอบกุมส่วนกลมกลึงบีบเคล้นฟอนเฟ้นบดคลึงอย่างสนุกสนาน

“อื้อ...พี่จิ้น...”

เจียงลี่มี่หรือจะเคยโดนของจริง นางเพียงอ่านต