บทที่ 13

“ก็ได้ครับ” หลินเฟยถอนหายใจอย่างผิดหวัง

รู้แต่แรกว่าการนวดจะได้ผลขนาดนี้ ไม่นวดยังดีกว่า อย่างน้อยก็ยังได้สัมผัสความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมในการแบกถังรั่วเสวี่ย

แต่ว่า หลินเฟยก็ไม่ได้เสียดายมาก

ถังรั่วเสวี่ยไม่เจ็บขาแล้ว เขาก็สบายใจขึ้น

ยิ่งกว่านั้น ถังรั่วเสวี่ยก็ได้ตอบตกลงเขา อนาคตก็ได้นวดทั้งตัวให้เธอแล้ว

คิดแบบนี้หลินเฟยก็ดีใจขึ้นมาอีกครั้ง

“ไปกันเถอะ นายไปเอาเงิน เราไปตอนนี้เลย”

ถังรั่วเสวี่ยให้หลินเฟยเอาเงินใยลิ้นชัก หลังจากล็อคประตูเสร็จแล้ว ก็ให้หลินเฟยประคองเธอเดินไปที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่หัวหมู่บ้าน

“คุณอาเล็กครับ คุณรอที่นี่ ผมไปดูก่อนนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น”

ระหว่างทาง หลินเฟยเห็นชาวบ้านหลายคนล้อมวงอยู่ เหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่ อดสงสัยไม่ได้และเข้าไปดู

“นายระวังหน่อยนะ”

“ครับคุณอาเล็ก” หลินเฟยตอบ

“พวกเธอได้ข่าวรึยัง? เมื่อคืนโจวต้าฟาเหมือนเจอผี ตอนเช้าเวลาเจอเขาเห็นร้องไห้โหยหวน”

“ได้ข่าวแล้ว เหมือนว่าภรรยาของเขาที่ตายไปโกรธที่เขาหลายใจ จะเอาเขาไปอยู่ด้วย โจวต้าฟากลัวจนล้มขาหักไปหนึ่งข้าง”

“เฮ้อ นี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเราหรอก เป็นเวรกรรมของเขาเอง”

หลินเฟยเบะปากทันที

หลอกโจวต้าฟายังถือว่าเบาไป ไม่หลอกจนเขาตายก็ถือว่าดีแล้ว

“อย่าว่าเขาเลย เมื่อกี้ฉันได้ยินผู้ใหญ่บ้านพูดแล้ว พรุ่งนี้จะมีนักธุรกิจกลุ่มหนึ่ง มาเก็บสมุนไพรที่หมู่บ้านเถาฮวาของเรา ราคาก็ให้สูงมาก มีเวลานี้ ไปเก็บสมุนไพรบนเขาไม่ดีกว่าเหรอ”

“ใช่ ๆ เรื่องนี้ฉันก็รู้ พวกเราไปเก็บสมุนไพรกันเถอะ”

“เก็บสมุนไพร” ดวงตาหลินเฟยหมุนไปมา

เขารู้ว่าหลังเนินตรงนั้นสมุนไพรมีเยอะที่สุด และยังเป็นสมุนไพรโบราณที่ดีทั้งนั้น

หลินเฟยเตรียมไปเก็บบนเขาหลังออกมาจากบ้านของจ้าวลู่ลู่ พรุ่งนี้เอาออกมาขายหาเงินมาสักหน่อย

หลังจากที่ตัดสินใจได้แล้ว หลินเฟยก็ประคองถังรั่วเสวี่ยไปที่หัวหมู่บ้าน

“ไปกันเถอะครับคุณอา”

……

และเวลานี้

บนเตียงนอน จ้าวลู่ลู่ที่กำลังหลับอยู่ในความฝัน จู่ ๆ ก็ส่งเสียงพึมพำที่เย้ายวนโดยไม่รู้ตัว

“หลินเฟย ไม่เอา ไม่เอา”

เมื่อคืนจ้าวลู่ลู่แอบกลับมาถึงบ้านหลังจากล้มตัวนอนบนเตียง ถอดเสื้อและเตรียมนอน

แต่ว่า จ้าวลู่ลู่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ในหัวเต็มไปด้วยหลินเฟยคนเลวนั่น

จ้าวลู่ลู่พลิกตัวไปมาก็นอนไม่หลับ อดคิดไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้ ครั้งก่อนเวลาที่เรียนวิชาชีวะ เคยเห็นกายวิภาคของร่างกายส่วนล่างของผู้ชายในหนังสือ

แต่ก็รู้แค่โครงร่างที่คลุมเครือคร่าว ๆ เท่านั้น จ้าวลู่ลู่ไม่เคยเห็นตรงนั้นของจริงของผู้ชาย

ระหว่างที่ขยะแขยง ในใจจ้าวลู่ลู่ก็มีความสงสัยเช่นกัน

วันนั้นหลังเลิกเรียน จ้าวลู่ลู่ที่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นในหอพัก ก็ได้ยินรูมเมทหลายคนพูดเรื่องด้านนั้นของผู้ชายในหอพักโดยไม่ได้ตั้งใจ

จ้าวลู่ลู่ไม่ได้ร่วมวงคุยด้วย เธอรู้สึกอาย

แต่ก็หยุดความสงสัยในใจไม่ได้ จึงแกล้งหลับ แต่จริง ๆ แล้วหูกำลังแอบฟังอยู่

จ้าวลู่ลู่จำได้แม่น รูมเมทคนนั้นที่อ้างว่าเคยคบกับผู้ชายหลายคนตอนนั้นเธอพูดแบบนี้

ตอนนั้นหลังจากจ้าวลู่ลู่ได้ยิน รู้สึกถึงแต่ความขยะแขยง

ของสิ่งนั้นสกปรกขนาดนั้น อีกทั้งยังน่ากลัวด้วย จะทำให้รู้สึกดีได้ยังไงล่ะ?

เป็นเรื่องโกหกแน่นอน

แต่หลังจากรูมเมทคนอื่น ๆ ฟังแล้ว กลับอิจฉากันจนน้ำลายไหล

“เห้อ อิจฉาถิงถิงจัง”

“แฟนฉันนี่ไม่ได้เรื่องเลย ดูเหมือนว่าฉันคงต้องรีบ ๆ เลิกกันแล้ว”

“ใช่ ฉันก็ต้องเลิก เป็นผู้หญิงก็อย่าให้ตัวเองเสียเปรียบ ยังไงนี่ก็เป็นปัญหาทั้งชีวิต”

ได้ยินรูมเมทหลายคน ที่มีน้ำเสียงที่อิจฉามาก ๆ จ้าวลู่ลู่ก็เริ่มสงสัยแล้ว

หรือว่าผู้ชายยิ่งแข็งแกร่ง ผู้หญิงก็ยิ่งรู้สึกดีงั้นเหรอ?

คืนนั้น จ้าวลู่ลู่ที่มึน ๆ งง ๆ พลิกตัวอยู่นานกว่าจะหลับ

ในใจก็มีความคิดที่เบลอ ๆ ต่อไปลองหาแฟนที่แข็งแกร่งดู

ตอนนี้จ้าวลู่ลู่ที่นอนอยู่บนเตียง นึกถึงหลินเฟย ก็ตื่นโดยไม่รู้ตัว

หลินเฟยเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งมากในด้านนั้นไม่ใช่เหรอ?

จ้าวลู่ลู่คิดแบบนี้ ร่างกายก็รู้สึกร้อนอย่างควบคุมไม่ได้ หดตัวลงโดยสัญชาตญาณ

นอนหลับไปด้วยความงุนงงแบบนี้

แต่จ้าวลู่ลู่กลับฝันเห็นหลินเฟยหมอนั่น

อีกทั้ง ยังมีผู้หญิงหลายคนคุกเข่าตรงหน้าหลินเฟยจริง ๆ ขอร้องให้เขาเป็นแฟน

ไม่รู้ทำไม แม้เธอจะไม่ชอบหลินเฟย แต่เมื่อเห็นภาพนี้ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยดี ๆ

“ไม่ได้ หลินเฟยนายบอกไม่ใช่เหรอ ว่าจะให้ฉันเป็นแฟนนายน่ะ?”

จ้าวลู่ลู่ไม่เห็นด้วยทันที ไล่ผู้หญิงพวกนั้นไป

“ใช่น่ะสิพี่ลู่ ๆ ผมชอบคุณ คุณต่างหากที่เป็นแฟนผม”

หลินเฟยที่อยู่ในฝัน เสียงที่เท่ห์ขนาดนั้น สูงใหญ่และหล่อ สายตาลึกซึ้งเช่นนั้น

“อื้ม ใช่ ฉันต่างหากที่เป็นแฟนนาย”

ชั่วขณะ จ้าวลู่ลู่หน้าแดง อดก้มหัวลงไม่ได้

“พี่ลู่ลู่ ผมจะให้คุณเป็นผู้หญิงของผม”

จ้าวลู่ลู่รู้สึกถึงหลินเฟยที่กอดตัวเอง แม้จะอยู่ในฝัน แต่จ้าวลู่ลู่เหมือนจะได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมด้วยตัวเอง

จิตก็เบาบาง สนุกสนานและสบายเป็นพิเศษ

“อื้ม หลินเฟย ไม่เอา”

……

จ้าวลู่ลู่ก็ตื่นขึ้นมา ระหว่างเดียวกันเธอก็รู้สึกว่าผ้าปูด้านล่างร้อน ๆ

เอมมือไปจับ จ้าวลู่ลู่อายจนแทบจะร้องไห้

“ฉัน ฉันฉี่ใส่ที่นอนเหรอ”

“เพราะนายเลยไอ้หลินเฟยคนบ้า”

แม้จะรู้ว่าตัวเองฝันแท้ ๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะโมโหหลินเฟย

อีกอย่าง จ้าวลู่ลู่รู้ดี เธอไม่ได้ชอบหลินเฟยสักนิด แต่ทำไมในฝันถึงได้

“ไอ้บ้าหลินเฟย ไอ้หลินเฟยคนเลว น่ารำคาญจริง ๆ”

จ้าวลู่ลู่โมโห เพิ่งเปลี่ยนเสื้อ แต่ข้างนอกประตูกลับมีเสียงเคาะประตูของแม่เธอและจางอวี้หลานดังเข้ามา

“ลู่ลู่ เธอไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? ทำไมถึงได้ร้องอยู่เรื่อง?”

พูดแล้ว ก็บิดลูกบิดประตูกำลังจะเข้ามา