บทที่ 299

แต่ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง ประโยคนี้มันก็ฟังดูคลุมเครือมาก

“หืม? งั้นผมก็ทำจากข้างหลังแล้วกัน…”

หลินเฟยไม่เพียงแต่เลิกคิ้วขึ้นเท่านั้น หัวใจของเขาถึงกับเต้นผิดจังหวะก่อนที่เขาจะรับปาก

เขาทำท่าทางจะถอดกางเกงชั้นในของอลิซที่ติดอยู่กับเนื้อนุ่มสีขาวนวลของเธอออก

หลินเฟยถึงก้มลงและจงใจโน้มตัวไปทางอลิซ

“แกจะทำอะไรน่ะ? ไอ้เด็กลิงเหลืองเหลือขอน่ารังเกียจ!!”

อลิซโกรธมากจนถึงกับพูดไม่คล่อง ใบหน้าที่งดงามของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ร่างกายของเธอยังชาและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

ไม่อย่างนั้น เธอคงได้สู้กับหลินเฟยแน่นอน!

เธอเกลียดผู้ชายมากที่สุด ถ้าเป็นเวลาปกติละก็ เธอถูกผู้ชายรังแกขนาดนี้ เธอคงหญิงเขาเป็นชิ้นไปแล้ว

“ถุย ๆ ๆ อิตาบ้า ฉันพูดผิดเอง!”

“ฉันให้นายรีบเอากระสุนออกจากทางด้านหลัง ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ!”

ลู่หลี่โกรธกับการกระทำของหลินเฟย จึงรีบดึงหลินเฟยออกไป

“แกไอ้เปี๊ยก แกคิดจะทำอะไรกับคุณหนูของเราฮะ? เชื่อไหมว่าเราจะสู้กับแกเดี๋ยวนี้เลย!”

จูดี้และหญิงประเทศหมี่อีกคนตะโกนใส่หลินเฟย

“ผมล้อเล่น ผมไม่สนใจผู้หญิงประเทศหมี่คนนี้หรอก ผมแค่ล้อเล่นเองทำจริงจังไปได้น่า”

หลินเฟยเมินจูดี้แ