공유
บทที่ 302
관련 챕터
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 303
“เรื่องนั้นมัน...” เมื่อเห็นท่าทางเด็ดเดี่ยวของจ้าวลู่ลู่แล้ว โจวกั๋วเฟิงและคนอื่น ๆ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยุดพยายามโน้มน้าว“เอาล่ะ เราจะลองคิดวิธีอื่นแล้วดูว่าเราจะพบสายตรวจลู่และแพทย์เซียนน้อยไหม”จูเต๋อหมิงและติงฮ่าวหลานรวมตัวกันเพื่อเจรจาแผนการปล่อยน้ำใหม่อีกครั้ง“ลูกพ่อ เด็กที่ชื่อเสี่ยวเฟยนั่นมีโชคชะตาของตัวเอง ดังนั้นอย่ากังวลมากเกินไป”จ้าวฟู่กุ้ยและจางอวี้หลานก้าวไปข้างหน้าเพื่อเช็ดน้ำตาของ จ้าวลู่ลู่และปลอบโยนเธอ“ขอบคุณที่พยายามนะคะคุณสายตรวจ ฉันจะกลับไปทำอาหารให้พวกคุณเองค่ะ”“ถ้าฉันพบเสี่ยวเฟยแล้ว ฉันจะให้เขามาขอบคุณพวกคุณด้วยตัวเองแน่นอนค่ะ!”พานเสี่ยวเหลียนกล่าวด้วยความซาบซึ้งใจจากนั้นเธอก็ขอให้จ้าวลู่ลู่ดูแลถังรั่วเสวี่ยให้ดี จากนั้นเธอและซูเสี่ยวโหรวก็กลับไปที่คลินิกเล็ก ๆ เพื่อทำอาหาร“คุณอาอย่าเศร้าไปเลย หลินเฟยจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน”เมื่อเห็นถังรั่วเสวี่ยร้องไห้เสียใจอย่างหนัก จ้าวลู่ลู่ก็ปลอบเธอ“เสี่ยวเฟย นายต้องปลอดภัย ไม่อย่างนั้นฉันจะอธิบายให้พ่อแม่ที่ตายไปแล้วของนายยังไง…”“เสี่ยวเฟย กลับมาเร็ว ๆ นะ อาคิดถึง…”“เสี่ยวเฟย ถ้าเกิดอะไรขึ้
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 304
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะอยู่กับนาย!”ลู่หลี่จะไม่เข้าใจความคิดของหลินเฟยได้ยังไง? เธอส่ายหัวทั้งน้ำตาและปฏิเสธโดยไม่ลังเลเลยสักวินาทีเดียว“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ผมเป็นผู้ชายของคุณนะ คุณต้องฟังสิ่งที่ผมพูดแล้วก็ทำตามซะ เป็นผู้หญิงอย่าต่อปากต่อคำกับผมน่า!”หลินเฟยจงใจโหดร้ายใส่เธอ เขาพูดกับลู่หลี่ด้วยพร้อมกับถลึงตาใส่เธอ“ไม่ ฉันอยากอยู่กับคุณ ถึงฉันจะตายฉันก็จะตายกับคุณ!”ลู่หลี่คว้ามือหลินเฟยเอาไว้ด้วยความดื้อรั้น!ตึง!มนุษย์ฉลามอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึงห้าสิบเมตรดูเหมือนว่ามันจะได้กลิ่นอะไรบางอย่าง มันทิ้งศพในมือแล้วส่งเสียงคำรามพร้อมและเร่งฝีเท้าเข้าหาหลินเฟย!“แม่งเอ๊ย หนีแล้วเข้า!”หัวใจของหลินเฟยเต้นรัว เขาคว้าตัวลู่หลี่ขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปเต็มกำลัง!หลินเฟยคำราม ซึ่งดึงดูดความสนใจของมนุษย์ฉลามในทันที และด้วยเสียงร้องแปลก ๆ เขาโจมตีเร็วยิ่งขึ้น!“กรี๊ดดด!!” ทันทีที่จูดี้ลืมตาขึ้น เธอก็เห็นมนุษย์ฉลามที่กำลังใกล้เข้ามาเธอกรีดร้องด้วยความกลัวและไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นเลย!“จูดี้ ฉันขอโทษนะ ฉันจะจำเธอไว้!”สายตาที่เย็นชาในดวงตาของเธอ อลิซผลักจูดี้เข้าหามนุษย์ฉลาม จาก
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 305
“บ้าเอ๊ย!”หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะก่นด่าออกมา หลังจากวิ่งไปประมาณสี่ห้านาที ทางแยกสามทางก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาหลินเฟยไม่รู้ว่าเครื่องตรวจจับนั่นอยู่ที่ทางแยกไหน ดังนั้นเขาจึงต้องหยุดและถาม“ไปทางไหนล่ะ?”“ฉันจะเดินนำ คุณตามหลัง แค่ตามฉันมาฉันจะพาคุณไปหาเครื่องตรวจจับ!”อลิซพูดพูดด้วยท่าทางราวกับกำลังหยอกล้อ เธอหอบหนักแล้ววิ่งไปที่ทางแยกตรงกลาง“เธอวิ่งช้าแล้วยังจะให้คนอื่นรออีกเหรอ?”หลินเฟยตะคอกอย่างเย็นชาก่อนจะพุ่งเข้าสู่ทางแยกตรงกลางความสามารถของอลิซที่วิ่งมานานเกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว!เธออยากวิ่งไปข้างหน้าเพียงเพราะเธออยากให้หลินเฟยตามหง แล้วหลิเฟยจะทำอะไรได้?เมื่อหลินเฟยวิ่งออกไปหลายสิบเมตร อลิซก็หยุดที่ทางเข้าถ้ำและเยาะเย้ย“อุ๊ยโทษทีนะ ฉันจำผิด เป็นทางเข้าด้านซ้ายต่างหาก!”หลังจากพูดจบ เธอก็ไม่ได้แยแสว่าเขาจะโมโหหรือไม่ แล้ววิ่งเข้าไปในแยกทางด้านซ้าย“ให้ตายสิ นี่เธอแกล้งผมอยุ่เหรอ!”หลินเฟยกัดฟันด้วยความโมโห แล้วหันหลังกลับติดตามอลิซอีกครั้งถึงแม้ว่าจะใช้แรงไม่มากเขาก็ตามอลิซมาจนทัน แต่การถูกแกล้งแบบนี้ทำให้หลินเฟยอยากจะตบเธอแรง ๆ สักที!หากล่าช้าอีกพักมนุษย์ฉลาม
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 306
หลินเฟยวางลู่หลีลง จากนั้นก็เข้าไปอุ้มอลิซพร้อมกับก่นด่าออกมา!"ไอ้เด็กสารเลวตะวันออก อย่ามาถูกตัวฉันนะ ฉันจะกัดแกให้ตายไปเลย!"อลิซถูกหลินเฟยอุ้มเอาไว้ โกรธจัดจนตัวสั่น พร้อมกับกัดไหล่ของหลินเฟยเอาไว้!แต่ใครจะรู้ว่า ไหล่ของหลินเฟยนั้นแข็งเกินไป!เธอรู้สึกเหมือนกำลังกัดแผ่นเหล็กอยู่ จนฟันแทบจะหักออกมา!จากนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่า ร่างกายของหลินเฟยนั้นแข็งขนาดที่กระสุนทะลุไปไม่ได้ แล้วฟันจะกัดได้อย่างไร?เธอจึงไม่มีทางเลือก นอกจากจะให้หลินเฟยกอดตามอำเภอใจเท่านั้น"อย่าสนใจเธอเลย พวกเรารีบหนีไปก่อนเถอะ!"ลู่หลีคว้าแขนของหลินเฟยเอาไว้ จากนั้นทั้งสองก็เริ่มวิ่งเข้าไปในทางเดินของสุสานหลังจากวิ่งไปตามทางเดินเป็นเวลาสิบกว่านาที มันก็มีทางแยกสามทางเกิดขึ้นมาอีกครั้งทางเดินในสุสานนี้ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งถึงตอนนี้ หลินเฟยก็ไม่รู้ว่าตัวเองได้วิ่งมาไกลแค่ไหนแล้ว!"แม่งเอ๊ย คุณกำลังหลอกพวกเราอีกครั้งแล้วใช่ไหม?"จู่ๆ หลินเฟยก็คิดว่าตัวเองได้กลับมาตำแหน่งเดิมอีกแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะตบไปที่บั้นท้ายของอลิซพร้อมกับถามขึ้นมา"ไม่ใช่นะ ครั้งนี้เดินไปตรงก
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 307
"แม่งเอ๊ย ฉันไม่กินเลือดของคุณหรอกนะ!"อลิซเบนหน้าหนีอย่างดื้อรั้น เพื่อหลบเลี่ยงนิ้วของหลินเฟยเพราะเธอรู้สึกว่ามันเป็นการดูหมิ่นที่ไม่สามารถอดทนเอาไว้ได้!"คุณคิดว่าผมอยากจะให้คุณกินเลือดของผมนักเหรอ? นี่คือสิ่งล้ำค่าเลยนะ ถ้าไม่มีทางเลือก เลือดสักหยดผมก็ไม่ให้คุณกินหรอก!"หลินเฟยไม่สนใจว่าเธอจะยอมหรือไม่ แต่เขากดศีรษะของเธอ และยัดนิ้วเข้าไปในปากของเธอเสียแล้ว"อืม..."อลิซทั้งอับอายทั้งสิ้นหวัง และก็พยายามดิ้นรนในตอนแรกแต่เมื่ออลิซได้ลิ้มรสความหอมหวานของเลือดสดๆ ของหลินเฟยแล้ว จู่ๆ เธอก็รู้สึกสบายไปทั้งตัว และความเหนื่อยล้าก็หายไปในทันที!ซึ่งรสชาตินั้นอร่อยกว่าเครื่องดื่มราคาแพงที่เธอเคยดื่มมาเสียอีก!"อึก อึก…" อลิซดูดตามสัญชาตญาณ และความแรงในการดูดนั้นก็แข็งแกร่งมาก ราวกับว่าจะดูดเลือดของหลินเฟยจนแห้งไปทั้งตัวอย่างไงอย่างงั้นและใบหน้าที่เดิมทีเต็มไปด้วยความต่อต้าน มันก็กลายมาเป็นความเพลิดเพลินออกมาแล้วลิ้นของเธอกดนิ้วมือของหลินเฟยเอาไว้อย่างเต็มแรง โดยต้องการบีบเลือดสดๆ นั้นเพิ่มออกมา"ยัยบ้า พอประมาณก็พอแล้ว กินให้มันน้อยๆ หน่อย!"หลินเฟยไม่อยากให้อลิซดื่มเลือดมา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 308
อลิซเดินเข้าไปเป็นประตูหินทางทิศตะวันออกเฉียงใต้"ระวังผู้หญิงคนนี้เอาไว้ด้วยนะ คุณเดินตามผมมา"หลินเฟยลดเสียงพูดกับลู่หลีอย่างระมัดระวังจากนั้นพวกเขาก็เดินตามอลิซไป แล้วลัดเลาะไปตามเส้นทางของสุสานแต่ละแห่ง โดยไม่ได้เจอสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเลยตลอดทางซึ่งหลินเฟยก็สัมผัสได้ว่า พวกเขากำลังเดินขึ้นไปแล้วในตอนนี้โดยที่หลินเฟยยังได้ยินเสียงน้ำไหลออกมาอย่างคลุมเครืออีกด้วย"น่าจะออกไปได้แล้วมั้ง?"หลินเฟยคิดกับตัวเองในที่สุด หลังจากเดินออกจากทางเดินสุสานสุดท้ายแล้ว สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือถ้ำมืดที่อาจกว้างกว่าสิบเมตรเลยทีเดียวภายในถ้ำมีแม่น้ำใต้ดินที่ไหลผ่านอย่างไม่ขาดสาย โดยไม่รู้ว่ามันจะไปยังที่ไหน"มันเหมือนกับแม่น้ำใต้ดินที่เราพบในตอนที่เพิ่งจะเข้ามาในสุสานโบราณนี้เลยนะ…"หลินเฟยคาดเดาในจิตใจ"ตรงนี้ไม่มีทางเดินแล้ว พวกเราจะออกไปได้อย่างไร?"ลู่หลีถามอลิซด้วยความสงสัย"แม่น้ำใต้ดินสายนี้เชื่อมต่อไปยังด้านนอก กระโดดลงไป และเราก็จะออกไปได้แล้วล่ะ""แต่ฉันไม่แน่ใจว่า สถานที่ที่เราออกไปยังจะอยู่ในบริเวณอ่างเก็บน้ำได้หรือไม่"อลิซถือเครื่องตรวจจับเอาไว้ จ้องไปยังแม่น้ำใต
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 309
น้ำเสียงนั้นฟังดูเสียดแทงเอาเสียมากๆ และก็ยังมีความรู้สึกดีใจกับความทุกข์ของคนอื่นปะปนอยู่อีกด้วยพานเสี่ยวเหลียนและคนอื่นๆ หันกลับมามอง ครอบครัวของหลินชุ่ยที่กำลังวิ่งเข้ามา โดยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีกับความทุกข์ของคนอื่นซึ่งด้านหลัง ยังมีตาเฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งที่สวมเสื้อกระดุมตะขาบ ซึ่งพลังเหนือกว่าคนธรรมดามากเขาคือจ้าวอู๋จี๋ ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่เซี่ยเฉวียนเชิญมา เพื่อพูดใส่ร้ายและสาดน้ำสกปรกให้กับหลินเฟยมากยิ่งขึ้นเดิมทีครอบครัวของหลินชุ่ยได้พาจ้าวอู๋จี๋มาเพื่อจัดการกับหลินเฟย แค่คิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อมาถึงพวกเขาจะได้ยินว่าหลินเฟยเข้าไปในอ่างเก็บน้ำ และหายสาบสูญมานานสามวันแล้วและพวกเขาก็รีบวิ่งหน้าแจ๋นมาแบบนี้ระหว่างทาง พวกเขาได้ปรึกษาหารือกันเอาไว้แล้วว่า หลินเฟยหายสาบสูญไปสามวันแล้ว จะต้องตายอยู่ใต้อ่างเก็บน้ำนั้นอย่างแน่นอน!ถ้าอย่างนั้นเงินก้อนโตที่หลินเฟยได้ทิ้งเอาไว้ พวกเขาจะต้องคิดหาวิธีที่จะเอามาให้ได้อย่างแน่นอน!ถึงตอนนั้น พวกเขาก็จะแบ่งเงินส่วนหนึ่งให้กับจ้าวอู๋จี๋ โดยไม่ให้เขาต้องลงมาที่หมู่บ้านอย่างเสียเปล่า"พวกเธอมาทำอะไรที่นี่?""ที่นี่ไม่ต้อ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 310
"เมื่อมีผมอยู่ที่นี่ พวกคุณอย่าได้ฝันหวานไปเลย!"โจวกั๋วเฟิงตะคอกออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด"ใช่ รีบออกไปจากที่นี่เถอะ มันไม่ใช่ที่ที่พวกคุณควรอยู่!"จูเต๋อหมิงชักสีหน้าและพูดตะคอกออกมาพวกเขาต่างก็เป็นเจ้าหน้าที่สายตรวจที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ แค่ดูก็รู้แล้วว่าพวกหลินชุ่ยต้องการที่จะเข้ามายึดทรัพย์สินเงินทองของหลินเฟยเท่านั้นเอง"คือว่า…"หลินชุ่ยและคนอื่นๆ ยังคิดที่จะตอบโต้ แต่กลับถูกโจวกั๋วเฟิงสั่งให้เจ้าหน้าที่สายตรวจเข้ามา และไล่ตะเพิดพวกเธอออกไปเสียแล้ว"ไม่ได้ พวกเราจะออกไปแบบนี้ไม่ได้นะ!""เราเฝ้าอยู่ที่นี่ก่อน เมื่อไหร่ที่หน่วยสายตรวจถอนกำลังออกไปแล้ว พวกเราก็ค่อยเข้าไปเอาเงิน!""ไม่ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน ก็ต้องเอาเงินมาให้ได้!"ครอบครัวของหลินชุ่ย รวมถึงจ้าวอู๋จี๋รู้ดีว่า พวกเขาไม่สามารถทำให้สายตรวจขุ่นเคืองใจได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงเฝ้ารอไม่ไกลออกไปเท่านั้น"จริงด้วย เจ้าเด็กคนนั้นมีเงิน อย่างน้อยก็หลายสิบล้าน เอามันมาทั้งหมดเลย!"เซี่ยหยวนเฮ่าเริ่มจินตนาการถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่แสนวิเศษหลังจากที่ได้เงินมาแล้ว!การเคลื่อนไหวนี้ มันได้อยู่ในสายตาของพานเสี่ยวเหลียนและ
최신 챕터
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 404
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 403
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 402
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 401
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 400
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 399
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 398
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 397
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 396
