Share
บทที่ 50
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 51
“พี่สะใภ้ ทำไมคุณถึงได้ตามเข้ามาด้วยล่ะครับ พี่ไปรอในห้องเป็นเพื่อนอาเล็กก็พอแล้ว พี่ไม่ต้องลงมือช่วยผมก็ได้ ผมทำเองได้สบายมาก”หลินเฟยโบกมือเมื่อเห็นพานเสี่ยวเหลียนเข้ามาในครัว“เจ้าเด็กโง่ พี่สะใภ้กลัวว่าเธอจะเหนื่อยอยู่คนเดียวต่างหาก”พานเสี่ยวเหลียนท่าทางดูประหม่า จึงดึงหลินเฟยไปข้างหลังเธอ และเริ่มทำงานด้วยตัวเอง“พี่สะใภ้ พี่คงจะไม่สบายใจอีกแล้วหรอกนะ? ”หลินเฟยโอบกอดเธอ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าในร่างกายของพานเสี่ยวเหลียนมีแต่ความว่างเปล่า ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมาทันที“เบาเสียงหน่อยนะ เธอแค่กอดฉันไว้แน่น ๆ แบบนี้ก็พอ แล้วฉันจะทำอาหารให้เธอเอง”พานเสี่ยวเหลียนลดเสียงลงและกัดริมฝีปากของเธอเมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหลินเฟย หัวใจของพานเสี่ยวเหลียนก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้น และมีความคาดหวังขึ้นมาทันที“พี่สะใภ้นี่ยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะครับ”หลินเฟยหัวเราะเบา ๆ และพูดอ้อยอิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงจับเอวของพานเสี่ยวเหลียนไว้แน่น......“ชู่ว เสี่ยวเฟย เธอเบาหน่อย พี่สะใภ้ยังต้องทำอาหารให้เธออยู่นะ”ร่างกายละเอียดอ่อนของพานเสี่ยวเหลียนดูสั่นเทา และเธอก็โน้มตัวไปข้า
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 52
หลินเฟยดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ก็ชอบเขาบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ยองให้เขารังแกแบบนี้แต่บางทีก็มีใจอ่อนบ้าง“พี่ลู่ลู่ ผมผิดไปแล้ว ต่อไปเมื่อไหร่ที่พี่อยากจะนอนกับผม ผมค่อยนอนกับพี่ ผมจะไม่บังคับพี่อีกแล้ว”หลินเฟยกอดเธอแน่นเพื่อปลอบใจเธอเขาคิดในใจ ถ้าตัวเองรู้สึกไม่สบายใจ ก็ไปหาพานเสี่ยวเหลียนก่อนก็แล้วกัน ยังเหลือเวลาอีกเยอะ อีกหน่อยก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้นอนกับจ้าวลู่ลู่“อืม งั้นเธอเองก็ต้องพูดคำไหนคำนั้นนะ”ในที่สุดจ้าวลู่ลู่ก็หยุดร้องไห้และพยักหน้าจากนั้น เธอก็บอกหลินเฟยเกี่ยวกับจุดประสงค์ของจ้าวฟู่กุ้ย“ตาแก่นี่ ยังคงวางแผนได้ร้ายกาจจริง ๆ ถึงขั้นให้พี่ใช้รูปร่างหน้าตาของพี่มาหลอกล่อผม”หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งหลังจากได้ยินสิ่งนี้อย่างไรก็ตาม ความปรารถนาของชายชราคนนี้ถึงเวลาที่จะต้องคว้าน้ำเหลวแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะถึงขั้นทำให้ลูกสาวตัวเองต้องเข้ามาเอี่ยวด้วยโดยเปล่าประโยชน์หลินเฟยไม่ใช่คนดีอะไร“ถุย นายกำลังพูดบ้าอะไรอยู่ ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังเป็นพ่อของฉันนะ นายจะมาตำหนิเขาตามในไม่ได้นะ”จ้าวลู่ลู่บีบแขนของหลินเฟยทันที“แล้วอีกอย่าง ฉันไม่ได้วางแผนจะโกงเงินของนา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 53
เมื่อมีสาวงามสองคนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ หลินเฟยก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเลยเขาทำได้แค่จ้องมอง และรอเพื่อดูว่าจะมีผีตัวไหนกล้าเข้ามาสร้างปัญหาหรือไม่ผ่านไปประมาณหนึ่งถึงสองชั่วโมงนี่ก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว แต่ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวเลยหลังจากแอบดูพานเสี่ยวเหลียน ก็ดูเหมือนว่าเธอจะหลับไปแล้ว หลินเฟยก็ใจกล้าขึ้นมาทันที“อาเล็ก อาตัวหอมจังเลยนะครับ...... ”หลินเฟยได้กลิ่นหอมที่ลอยมาจากรอบตัวเธอ และในไม่ช้าก็ลืมเรื่องผีไปหมดแม้ว่าหลินเฟยจะมีความซื่อสัตย์อยู่บ้าง แต่ยังไงซะตอนนี้ก็นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน และเตียงก็เล็ก ดังนั้นการสัมผัสทางกายภาพจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงอย่างถังรั่วเสวี่ยไม่เพียงแต่สวยเท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์อีกด้วยในที่สุดก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของหลินเฟย เขาค่อย ๆ เริ่มไม่ซื่อสัตย์ ต้องการอยากสอดเข้าไปในชุดชั้นในของเธอ หัวใจของถังรั่วเสวี่ยรู้สึกเหมือนถูกบีบรัด เธอก็รีบเตือนด้วยเสียงต่ำ ไม่กล้าพูดเสียงดังไอ้เด็กบ้าคนนี้ เริ่มไร้ยางอายมากขึ้นเรื่อย ๆ!ต้องหาเวลามาสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว!แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่ก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 54
เดิมทีถ้าจ้าวลู่ลู่ไปเก็บสมุนไพรกับตัวเอง อย่างน้อยหลินเฟยก็สามารถแต๊ะอั๋ง หรือทำอะไรบางอย่างกับเธอได้ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีแต่ถ้าจ้าวฟู่กุ้ยตามมาด้วย จะมีประโยชน์อะไร?หลินเฟยไม่ต้องการทำแบบนั้นอีกอย่าง เมื่อก่อนหากจ้าวฟู่กุ้ยและจางอวี้หลานมองตาเขา หลินเฟยก็ต้องรับปากอย่างเลี่ยงไม่ได้อีก“อะไรนะ มีเสืองั้นเหรอ? เสี่ยวเฟย เธอคงจะไม่ไปที่ภูเขาซีซานหรอกใช่ไหม? ”จ้าวฟู่กุ้ยหดคอของเขาทันที ใบหน้าดูหวาดกลัวมีเสืออยู่ ใครมันจะกล้าไปหาเสือกันล่ะ......“มีเสือจริง ๆ เหรอหลินเฟย? ” ใบหน้าของจ้าวลู่ลู่ซีดลง และเธอก็เริ่มกลัว“ใช่ พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนและผมก็เพิ่งเจอกันมาเมื่อครั้งล่าสุดที่เราไปเก็บสมุนไพร”“ผมเกือบจะไม่ได้กลับมาแล้ว”หลินเฟยกล่าวด้วยความจริงจัง“ถ้าอย่างนั้น......ไม่อย่างนั้นลุงก็จะไม่ไป ลุงยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำอีก”จ้าวฟู่กุ้ยรู้สึกหวาดกลัวทันที เขาหัวเราะกลบเกลื่อนพลางพูดออกมา“เจ้าปีศาจตัวน้อยนี่ฉลาดมาก ทั้งที่มีเสืออยู่ แต่ตัวเองก็ยังกล้าไปเนี่ยนะ? ”“ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากให้คุณตามเขาไปเก็บสมุรไพร เลยแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อหลอกลวงคุณหรอกนะคะ”จางอวี้หลานบี
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 55
สมุนไพรทั้งหมดที่เขาเห็น ถูกเขาดึงออกมาและใส่ลงในกระสอบหนังงูทั้งหมด“พ่อคะ นั่นคือสิ่งที่หลินเฟยต้องการอยู่นะคะ พ่อจะขโมยสมุนไพรของคนอื่นไม่ได้นะคะ…...”แม้แต่พืชสมุนไพรที่มีอายุแค่ไม่กี่สิบปี หลินเฟยกำลังจะเด็ดมัน จ้าวฟู่กุ้ยก็คว้ามันไปก่อน!จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนกระทืบเท้า!“นังเด็กโง่ ลูกจะไปรู้อะไร? นี่มันเงินทั้งนั้น! เงินน่ะเงิน! ”“แค่สมุนไพรนี้เพียงต้นเดียว ก็เพียงพอสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัวเราเป็นเวลาครึ่งปีเลยนะ! ”จ้าวฟู่กุ้ยไม่ได้รู้สึกผิดเลย แต่กลับกล่าวหาว่าจ้าวลู่ลู่ไร้สมองอีกต่างหาก!“พ่อคะ พ่อกำลังปล้นสมุรไพรของหลินเฟยอยู่นะคะ รีบคืนให้เขาด้วยค่ะ พวกเราจะเอาไปไม่ได้! ”จ้าวลู่ลู่โกรธมากจนเธอร้องไห้เธอคว้ากระสอบหนังงูของจ้าวฟู่กุ้ย และกำลังจะคืนสมุนไพรนั้นให้กับหลินเฟย“ผั๊วะ! ”“นังเด็กบ้า! ฉันเป็นพ่อของแกนะ! ”“ให้แกแกล้งทำเป็นแฟนของเขา นี่แกคิดจริงจังกับมันไปแล้วเหรอ? แกจะไปสนใจมันทำไม! ”จ้าวฟู่กุ้ยตบหน้าจ้าวลู่ลู่ด้วยความโกรธ!“พี่ลู่ลู่! ”หลินเฟยเริ่มวิตกกังวลทันทีเขารีบดึงจ้าวลู่ลู่เข้ามาในอ้อมแขนของเขาจ้าวฟู่กุ้ยแย่งสมุนไพรไปจากเขา หลินเฟยก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 56
“มาสิ ใครขี้ขลาดคนนั้นเป็นหลาน!”หลินเฟยเองก็ถกแขนเสื้อขึ้นพลางเอ่ยเรียกตาแก่หนังเหนียวคนนี้ หลินเฟยเห็นเขาขัดหูขัดตามาเสียตั้งนานแล้ว ต้องสั่งสอนเขาดี ๆ ให้ได้!“หลินเฟย พ่อคะ พวกพ่อเลิกทะเลาะกันสักทีได้ไหมคะ?”จ้าวลู่ลู่ที่อยู่ข้าง ๆ ยืนมองตาปริบ ๆ อย่างร้อนใจ ทว่ากลับคิดหาวิธีใดไม่ออกทั้งนั้น“หึ!”ในตอนที่เห็นหลินเฟยกับจ้าวฟู่กุ้นกำลังจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน จู่ ๆ เสียงคำรามราวกับสัตว์ป่าก็ดังขึ้นมาเสียงครวญครางที่ทำให้คนขนพองสยองเกล้าสะท้อนดังไปทั่วทั้งภูเขาซีซานเสียงโฮก ๆ ดังขึ้นสองสามที เสือดุร้ายนัยน์ตาแหลมคมตัวหนึ่ง มุดออกมาจากในพุ่มหญ้าเขียวขจีเลยร่างของมันมีขนาดมหึมา หน้าตาดุร้าย ดวงตาพยัคฆ์ทั้งสองแหลมคมราวกับวิญญาณที่สามารถกลืนกินคนได้ มันจ้องเขม็งมาที่จ้าวฟู่กุ้ย ราวกับคลุ้มคลั่งได้ตลอดเวลา!“แม่มันเถอะ มีเสือจริง ๆ เหรอเนี่ย?!”ภายในชั่วครู่น่องของจ้าวฟู่กุ้ยก็อ่อนปวกเปียก สั่นไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว“อ๊า! เสือ มีเสือจริง ๆ ด้วย!”จ้าวลู่ลู่กรีดร้องขึ้นมาทีหนึ่ง ก่อนจะเข้าไปกอดหลินเฟยเอาไว้ กลัวจนหน้าขาวซีดไปแล้ว!มีเพียงหลินเฟยที่ยังนับว่าสงบนิ่ง กระทั่งดูด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 57
“ไม่ใช่ความปิดของคุณสักหน่อย ไม่ต้องขอโทษผมหรอก”“แต่ผมต้องบอกเอาไว้ก่อนนะ ครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ แต่ถ้าครั้งหน้าพ่อของคุณยังกล้าด่าสาดเสียเทเสียผมอีก งั้นก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจเขาก็แล้วกัน!”หลินเฟยกอดจ้าวลู่ลู่เอาไว้แน่น พลางจูบเธอด้วยความโลภจ้าวลู่ลู่ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าจะพยักหน้ายินยอมเมื่อเห็นว่าเธอเองก็คิดว่าเรื่องที่จ้าวฟู่กุ้ยทำมันเกินไปจริง ๆหลินเฟยจูบไป ๆ เขาก็เริ่มจิตใจฟุ้งซ่านขึ้นมา เขาปล่อยไปตามอำเภอใจและเริ่มคลึงส่วนที่เนื้อนุ่มนิ่มของจ้าวลู่ลู่ผ่านการก่อเรื่องของจ้าวฟู่กุ้ยเช่นนี้ จ้าวลู่ลู่เองก็รู้สึกผิดต่อหลินเหยเช่นกันหลินเฟยกำลังคิดอยู่ว่าจะฉวยโอกาสสานความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับจ้าวลู่ลู่ดีหรือไม่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ขนปุกปุย กำลังถูไถอยู่ที่แขนของตัวเองเมื่อลืมตามามอง ก็คือเจ้าเสือตัวเมื่อกี้นั่นเอง มันกำลังมองเขาด้วยใบหน้าประจบเอาใจ“อ๊า หลินเฟย มันจะกินพวกเราแล้วหรือเปล่า!”พอจ้าวลู่ลู่เห็น ก็กลัวเป็นอย่างมากจนร้องออกมาเมื่อครู่เธอลืมความเป็นตัวเองไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าแม้แต่เรื่องที่เจ้าเสืออยู่ข้างกายก็ลืมไปด้วยเช่นกัน
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 58
“คุณแค่บอกมาว่าตกลงหรือไม่ตกลง ถ้าคุณไม่ตกลง ผมก็จะหาคนอื่นไปนอนด้วย”หลินเฟยบีบบั้นท้ายแสนนุ่มเด้งของจ้าวลู่ลู่พลางเอ่ยขึ้น“ยังคิดจะไปหาคนอื่นอีกเหรอ?”“ให้ตายเถอะ นายนอนได้แค่กับฉันเท่านั้น!”จ้าวลู่ลู่พูดขึ้นอย่างไม่แม้แต่จะคิดตอนนี้ตัวเธอเองก็ยังไม่ได้ค้นพบ ว่าตัวเธอไปจากหลินเฟยไม่ได้แล้ว“ไม่งั้น ผมนอนกับคุณเสียตอนนี้เลยเป็นยังไง?”หลินเฟยพูดขึ้นอย่างฉวยโอกาสโจมตีอีกฝ่ายที่ไกลปืนเที่ยงแบบนี้ หากหลินเฟยคิดจะนอนกับเธอ แม่คนนี้ก็หนีไปไหนไม่รอดจริง ๆเมื่อครู่ลูบด่านประตูหยกของเธอ ก็ทำเอาหลินเฟยอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว“ไม่ได้ ตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด!”จ้าวลู่ลู่รีบส่ายหน้า“งั้นคุณลองพูดมาดูหน่อยสิ ว่าตอนไหนถึงจะได้กันแน่”หลินเฟยเอ่ยขึ้นอย่างอาลัยตายอยากจ้าวลู่ลู่คนนี้จัดการได้ยากจริง ๆ กลับกันก็ยิ่งกระตุ้นความอยากของหลินเฟยขึ้นไปอีก“นายจะรีบร้อนไปทำไม รอฉัน...รอฉันฉลองวันเกิดครั้งหน้าก่อนได้ไหม?”จ้าวลู่ลู่ครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยขึ้น“จริงเหรอ? คุณฉลองวันเกิดครั้งหน้าเมื่อไรเหรอ?”หลินเฟยตื่นเต้นขึ้นมาในฉับพลันแม้ผู้หญิงคนนี้จะเด็กกว่าพานเสี่ยวเหลียนอยู่สองสามปี ทว่า
Latest chapter
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 420
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 419
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 418
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 417
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 416
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 415
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 414
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 413
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 412
