บทที่ 9

หลังจากเลือกซื้อของที่ต้องการเรียบร้อยแล้ว สองสาวพากันไปรับประทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง

“ทำไมวันนี้ถึงไม่ชวนแฟนแกมาด้วยยะ”

“พี่คินมีประชุมกับลูกค้าน่ะ”

ภาคินบอกเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าวันนี้มีประชุมกับลูกค้าคนสำคัญของบริษัทไม่สามารถเลี่ยงได้

ปาลินพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วถามคำถามต่อ “เออ...ว่าแต่ทำไมแกไม่ไปอยู่คอนโดพี่คินล่ะ”

“ไม่เอาอะ คอนโดพี่คินอยู่คนละฝั่งกับบริษัทเลย ฉันขี้เกียจตื่นเช้า”

“แล้วแกไม่กลัวว่าเขาจะแอบเอาสาวขึ้นห้องเหรอ?” ปาลินเตือนเพื่อนสาว

เธอเคยเรียนมหา’ลัยเดียวกันก่อนที่ภาคินจะย้ายไปเรียนต่างประเทศ ปาลินพอจะได้ยินมาบ้างว่ามีนิสัยเป็นยังไง ตอนที่รู้ข่าวว่าภาคินมาจีบลลิตา เธอก็ได้แค่เตือนเรื่องนิสัยของเขา แต่อย่างว่าแหละ มันเป็นเรื่องของคนสองคน ความรักห้ามกันไม่ได้ ขนาดตัวเธอยังไม่อยากจะรอดเลย

ลลิตาทำใบหน้าครุ่นคิด “ไม่รู้สิ แต่ถ้าเขาทำจริง ๆ ฉันก็จะมีผัวใหม่ทันที ลองดูสิ!” ลลิตาพูดติดตลก

เรื่องภาคินเธอก็ได้ยินจากปาลินมาบ้างว่าเป็นยังไง แต่เธอไม่อยากเอาเรื่องนั้นมาตัดสิน ทุกคนมีอดีตด้วยกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าปัจจุบันจะปรับปรุงตัวหรือเปล่า

การที่เธอกับภาคินแยกกันอยู่คนละที่ นั่นก็เพราะต่างคนอยากมีเวลาส่วนตัวเป็นของตัวเอง และอยากโฟกัสงานที่บริษัท เธอเองก็เช่นกัน

คนเราถ้าซื่อสัตย์กับคนรักต่อให้อยู่คนละที่หรือมีผู้หญิงมาแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าก็ไม่สน แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์นั้นกับเธอจริง ๆ ลลิตาบอกได้เลยว่าเธอไม่เอาแน่นอน

หลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนก็แยกย้ายกัน เพราะปาลินมีธุระที่ต้องไปทำต่อ ลลิตาก็กลับคอนโดตัวเองเพื่อจัดของที่ซื้อมาในวันนี้ ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องก็พบว่ามีใครคนหนึ่งรอเธอที่โซฟากลางห้อง

“อ้าว พี่คินมาตั้งแต่ตอนไหนคะ” ลลิตาถามด้วยความสงสัย เพราะภาคินบอกเธอว่าวันนี้อาจมีประชุมถึงเย็น

ทว่าไร้เสียงตอบกลับ ลลิตาจึงค่อย ๆ เดินไปหาคนที่อยู่บนโซฟาก็พบว่าภาคินกำลังนอนหลับอยู่

“สงสัยเหนื่อยจากการทำงานแน่ ๆ เลย” ลลิตาบ่นเบา ๆ

หญิงสาวไม่ได้ปลุกชายหนุ่มให้ตื่นแต่อย่างใด เธอเดินอ้อมไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมอาหาร อีกไม่นานก็ใกล้ค่ำแล้ว

ตั้งแต่ไปเรียนที่ต่างประเทศเธอติดทำอาหารกินเอง เพราะอาหารที่นั่นหากซื้อกินรสชาติไม่ค่อยถูกปากเธอเท่าใดนัก เนื่องจากเธอเป็นคนกินอาหารรสจัด สู้ทำกินเองดีกว่าอยากได้รสชาติไหนก็ปรุงแต่งเองได้เลย

ส่วนตัวนับว่าโชคดี ที่เธอนั้นชอบเข้าครัวช่วยแม่ทำอาหารเป็นประจำ การทำอาหารจึงไม่ยากสำหรับเธอ

เสียงตะหลิวกระทบกับกระทะ คล้ายกำลังผัดอะไรบางอย่างอยู่ในครัว บวกกับกลิ่นอาหารหอมฟุ้งกระจายทั่วห้องทำให้คนที่หลับอยู่โซฟาลืมตาขึ้นมา เขาเดินเข้าไปในครัว ก็เห็นว่าแฟนสาวกำลังทำอาหารเย็นอยู่ ภาคินโอบกอดและหอมแก้มคนที่กำลังตั้งใจทำอาหารเพื่อเป็นการให้กำลังใจ

“ทำอะไรครับ กลิ่นหอมเชียว”

“ทำสปาเกตตีของโปรดพี่คินค่ะ” ลลิตาหันมายิ้มให้ภาคินเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปทำอาหารดังเดิม

ภาคินไม่ได้ชอบกินอาหารรสจัดเหมือนเธอ ลลิตาจึงเลือกทำเมนูนี้ให้เขา เพราะยังไงเธอก็เป็นคนกินง่ายอยู่แล้ว

“กว่าอ้ายทำอาหารเสร็จ พี่คินไปอาบน้ำก่อนได้นะคะจะได้สบายตัว”

ภาคินยิ้มรับอย่างเห็นด้วย วันนี้เขาประชุมงานกับลูกค้ารู้สึกเหนื่อยมากจริง ๆ แต่ก่อนจะไปเขาก็ไม่ลืมหอมแก้มแฟนสาวอีกครั้ง

ห้องของลลิตาไม่ต่างอะไรกับห้องของเขา เพราะพวกเขามีเสื้อผ้าและของใช้ที่เป็นของตัวเองทั้งสองที่ ไม่ว่าเขาจะมานอนที่นี่ หรือลลิตาไปนอนที่คอนโดของเขาก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่มาอยู่ด้วยกัน เป็นเพราะพวกเขาตกลงกันตั้งแต่แรกเรื่องพื้นที่ความเป็นส่วนตัวในช่วงที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน

ช่วงที่อยู่ต่างประเทศพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว จะอยู่ด้วยกันแค่วันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้น ต่างคนต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง พอกลับมาไทยก็ตกลงอยู่ตามแบบเดิมอย่างที่พวกเขาเคยอยู่ อีกอย่างบริษัทของทั้งคู่ก็ไม่ได้อยู่ใกล้กัน เรื่องการเดินทางในเขตเมืองหลวงนี้อย่าได้พูดถึงเลย รถติดยิ่งกว่าอะไร

หนุ่มสาวสองคนนั่งกอดกันที่โซฟาสายตาจับจ้องไปยังโทรทัศน์จอขนาดใหญ่กำลังแสดงละครเรื่องโปรดที่ลลิตาติดงอมแงม

“อ้ายจะเริ่มงานที่บริษัทตอนไหนเอ่ย?” ภาคินถามคนข้างกาย

“ต้นเดือนหน้าค่ะ ตอนนี้เลขาคุณพ่อก็กำลังฝึกเลขาคนใหม่ให้อ้ายด้วย”

“ที่จริงพี่ว่าอ้ายอยู่ตำแหน่งสูงกว่านั้นก็ได้นะ ยังไงอ้ายก็เป็นลูกเจ้าของบริษัท ใครจะกล้าว่า”

ลลิตาได้ยินอย่างนั้นก็ส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย

“ไม่เอาค่ะ อ้ายอยากพัฒนาฝีมือตัวเองไปเรื่อย ๆ อีกอย่างเป็นตำแหน่งนี้มันก็ตรงกับสายที่เรียนมาด้วย อ้ายว่าค่อย ๆ เรียนรู้ไปดีกว่าค่ะ”

อย่างที่ภาคินพูด เธอสามารถเข้ารับตำแหน่งรองประธานเลยก็ได้ แต่ลลิตาคิดว่าความสามารถของเธอยังไม่ถึงขนาดนั้น เพิ่งเรียนจบมาใหม่ ๆ ยังไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าที่ควร เธออยากค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า

ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาเข้าใจในสิ่งที่ลลิตาพูด เพราะเป็นแบบนี้เขาถึงเลือกตามจีบเธอ รู้จักความสามารถของตัวเองและเข้าใจในสิ่งต่าง ๆ เหมือนกับ...

เขาสลัดความคิดในหัวออกไป ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องโฟกัสคือผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา

“พี่ว่าเราเลิกดูหนังแล้วไปพัฒนาเรื่องของเราต่อดีกว่า”

พูดจบภาคินก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับอุ้มแฟนสาวตัวเองเดินเข้าห้องนอนทันที

“ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะพี่คิน หนังกำลังสนุกเลย” ลลิตาพยายามส่งสายตาอ้อนวอนแฟนหนุ่มแต่ก็ไม่เป็นผล

เธอทำได้แค่ส่งสายตาออดอ้อนเท่านั้น เพราะภาคินก็ยังคงอุ้มเธอเข้าไปยังห้องนอนเหมือนเดิม ไม่ได้สนใจสายตาที่เธอมองเลยสักนิด ลลิตาได้แต่มองจอโทรทัศน์ด้วยสายตาละห้อย ละครกำลังสนุก แต่แฟนของเธอไม่ยอมปล่อย ไม่เป็นไรเอาไว้ดูย้อนหลังก็ได้

ถึงเตียงนอนแล้วภาคินค่อย ๆ วางแฟนสาวลงที่นอน ฝ่ามือลูบไล้ไปตามเรือนร่างบอบบางไม่ว่าจะสัมผัสกี่ครั้ง เขาก็ยังหลงใหลในเรือนร่างนี้อยู่เสมอ

“ทำให้พี่หน่อย”