ตอนที่ 93 พิษแรงกำหนัด 1.5

สระไท่ยี

ศาลากลางน้ำถูกสร้างขึ้นอย่างวิจิตรสวยงาม ตั้งอยู่ภายในสระน้ำขนาดใหญ่กินพื้นที่นับร้อยหมู่ อากาศเย็นยะเยือกของฤดูหนาวเริ่มแผ่เข้ามาปกคลุมโดยรอบ ลมหายใจพ่นออกมาเป็นไอขาวเห็นอย่างชัดเจน แต่ถึงกระนั้นศาลากลางน้ำกลับปรากฏร่างสูงใหญ่ของแม่ทัพแห่งซุยโจว นั่งดื่มสุราอยู่เพียงลำพังเพื่อใช้ความคิดอย่างเงียบๆ 

น้ำสุราเทลงในแก้วถูกแม่ทัพหนุ่มยกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็วโดยไม่กลัวว่าจะเมามายแม้แต่น้อย ดวงตาเหม่อมองไปทั่วสระน้ำกว้างใหญ่เต็มไปด้วยหมอกขาวที่ลงมาเร็วกว่าปกติทั้งๆ ที่ในยามนี้เพิ่งจะยามโหย่วเท่านั้น

“พี่อี้หลาง!”เสียงสตรีเรียกชื่อแม่ทัพแห่งซุยโจวทางด้านหลัง

มือที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอยู่ในขณะนั้นหยุดชะงักทันใดครั้นได้ยินเสียงสตรีร้องเรียกชื่อของตัวเอง ก่อนจะเหลียวหลังหันกลับไปมองพร้อมสายตาเห็นร่างอวบอั๋นของญาติผู้น้องยืนถือเหยือกเหล้าอยู่นอกศาลา

“เจ้าเองเหรอหลินเอ๋อ...ออกมาข้างนอกทำไมอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ รีบเข้าไปในงานได้แล้วเดี๋ยวจะพาลเป็นไข้ลมหนาวเอาได้”หลัวอี้หลางตำหนิญาติผู้น้อง

“ข้าลืมสุราดอกท้อไว้บนรถม้าจึงให้นางกำนัลส่วนตัวไปเอามาให้