บทที่ 1331

จั่วเฟิงมองดูรถม้าขององค์หญิงใหญ่ที่เคลื่อนออกไปไกล และจมอยู่ในความคิด

เขาไม่คิดว่า ตนเองจะเป็นที่หมายตาขององค์หญิงใหญ่ได้

คำพูดที่องค์หญิงใหญ่เอ่ยเมื่อครู่ คงเป็นเพียงการกระตุ้นเขาเท่านั้น เปรียบเหมือนกับ---หากไม่ตั้งใจฝึกยุทธ์ ก็จะไม่มีข้าวกิน

โดยทั่วไปแล้ว ประโยคครึ่งหลังมักจะเป็นการลงโทษ

ไม่ผิด ต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน!

อีกด้านหนึ่ง

บนรถม้า

องค์หญิงใหญ่ปล่อยม่านหน้าต่างลงมา มองตรงไปข้างหน้า ในแววตาแฝงความหมายพิเศษ

เมื่อครู่นางกลับรู้สึกว่าจั่วเฟิงก็ไม่เลวนัก

บ้าไปแล้วจริง ๆ...

รถม้าวิ่งกลับเข้าไปในเมือง

เมื่อผ่านจวนตระกูลเฟิ่ง---บ้านมารดาของฮองเฮา องค์หญิงใหญ่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจากภายนอก คล้ายกับว่ากำลังจัดงานมงคลอะไรบางอย่าง ดูคึกคักเป็นพิเศษ

นางเปิดม่านขึ้นด้วยความอยากรู้ พร้อมมองออกไปด้านนอก

ก็เห็นสตรีผู้หนึ่งยืนอยู่หน้าประตูจวน กำลังต้อนรับแขกเหรื่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ข้าง ๆ สตรีผู้นั้นยังมีหญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่ คนหลังอุ้มเด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขน

องค์หญิงใหญ่ทรงบอกให้รถม้าหยุด และสั่งคนไปสอบถาม

“ลองไปดูว่า จวนตระกูลเฟิ่งมีงานมงคลใด”

ไม่นาน คนผู้นั้นก็กลับ