MasukShare
บทที่ 1330
Bab terbaru
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1334
ไทเฮานึกว่าการที่องค์หญิงใหญ่ช่วยจั่วเฟิง เพราะจิตใจดีนึกไม่ถึงว่านางยังมีจุดประสงค์อื่นองค์หญิงใหญ่แตกต่างจากท่านอ๋องพวกนั้น ไม่มีสิทธิ์ครองบัลลังก์ แต่หากมีอำนาจมากเกินไป อาจถูกฮ่องเต้ระแวงไทเฮาจำเป็นต้องตักเตือนให้ดีองค์หญิงใหญ่ทำหน้าไม่แยแส“เสด็จแม่ตรัสรุนแรงเกินไปแล้ว หม่อมฉันแค่วางแผนเผื่อ”ไทเฮารู้ว่านางมีความคิดของตัวเอง แต่เรื่องนี้รุนแรงเกินไป“เจ้าคิดว่านี่เป็นเรื่องเล็กทั่วไปหรือ?”“อย่าเห็นว่าฮ่องเต้สนิทกับเจ้า หากไปแตะต้องอำนาจกับผลประโยชน์เข้าจริง เขาต้องคิดบัญชีกับเจ้าแน่นอน! ถึงตอนนั้นแม่ก็ปกป้องเจ้าไม่ได้!”เพื่อให้หลุดพ้นจากเสียงบ่นของมารดา องค์หญิงใหญ่รีบลุกขึ้น“เสด็จแม่ สิ่งที่ท่านบอกหม่อมฉันจำไว้แล้ว”“หม่อมฉันยังมีธุระต้องจัดการ ขอทูลลาเพคะ”ไทเฮาเรียกนางไว้ทันที“เรื่องอะไร? สำนักศึกษาเอกชนหญิงหรือ?”“ฉีเอ๋อร์ เรื่องนี้แม่ก็ต้องพูดกับเจ้าด้วย”“ฮองเฮามอบเรื่องนี้ให้เจ้าจัดการ ด้วยจุดประสงค์ใด?”“เรื่องที่ล่วงเกินคนขนาดนี้ เจ้าหวังสิ่งใด?”“ยังมีมู่หรงฉานนั่นอีก ตระกูลมารดาของนางเกี่ยวพันกับคดีมนุษย์โอสถ และถูกจับกุมแล้ว ยากจะรับประกันว่านา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1333
เซียวอวี้กลับไปถึงจื้อจ้ายจวี สีหน้าสบายอารมณ์เขากอดเฟิ่งจิ่วเหยียนต่อหน้าลูกชายทั้งสองคน“จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว อีกสองวัน พวกเราจะออกเดินทาง”เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังน้ำเสียงอ่อนโยนของเขา รู้สึกลุ่มหลงนางยกมือโอบเอวของเขาตอบ อิงหัวแนบอกของเขา“การเดินทางครั้งนี้คงได้พบอันตรายมากมาย จำนวนคนที่พาไปไม่ต้องมากแต่ต้องเก่ง”เซียวอวี้โอนอ่อนผ่อนตามนาง“ได้ เอาตามที่เจ้าว่า”……จั่วเฟิงตัดสินใจไปเป็นทหารที่ชายแดน เป็นการต่อต้านบิดามารดานอกจากองค์หญิงใหญ่ เขาไม่ได้บอกแผนการของตัวเองให้ผู้ใดรับรู้หลังทำหลักฐานการเดินทางออกจากเมืองเสร็จ เขาซื้อม้าหนึ่งตัว แล้วออกจากเมืองหลวง สองสามีภรรยาตระกูลจั่วไม่รู้การเดินทางของเขาพวกเขารู้เพียง ลูกชายไปพักบ้านสหายวันนี้ เมื่อพวกเขาสั่งให้คนไปส่งเงิน จึงได้รู้ว่า จั่วเฟิงไม่ได้พักอยู่กับครอบครัวนั้นแล้วนายท่านจั่วรู้สึกว่าเรื่องราวชักจะไม่ดี จึงแจ้งทางการออกตามหาทันทีตอนหลังจึงได้รับทราบ ว่าจั่วเฟิงออกจากเมืองนานแล้วฮูหยินจั่วเหมือนวิญญาณออกจากร่าง นั่งร้องไห้บนเก้าอี้“เฟิงเอ๋อร์หนีออกจากบ้าน ต้องหาตัวเขาให้พบ!”นางเข้าใจลูกชายเหลือ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1332
ความหมกมุ่นต่อเรื่องบุตรสาวของอี๋เหนียงหลิน มีที่มาจากความปรารถนาในตำแหน่งฮองเฮานางเสียใจนับครั้งไม่ถ้วน ที่ตัวเองไม่อาจให้กำเนิดบุตรสาวได้มิเช่นนั้น ไม่แน่ว่าคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งฮองเฮาตอนนี้ อาจจะเป็นบุตรสาวของนางก็ได้ มีหรือจะตกไปถึงเฟิ่งจิ่วเหยียนหรือเฟิ่งเวยเฉียงนั่นเฟิ่งหมิงเซวียนรู้ว่านางมีความคิดเช่นนี้ จึงนิ่งเงียบอิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ก็เผยสีหน้าตกใจ ทั้งรู้สึกว่าแม่สามีกำลังเพ้อฝัน และรู้สึกว่า ลองดูสักครั้งก็ไม่เสียหาย“ท่านพี่ พวกเรา...”อิงเอ๋อร์เพิ่งจะเปิดปากพูด เฟิ่งหมิงเซวียนก็ดุนางทันที“เจ้าก็กำลังฝันกลางวันด้วยหรือ? “ฮองเฮาอะไรกัน น่าขันยิ่งนัก! “ไม่สู้อยู่อย่างเรียบง่ายขายเต้าหู้ไปจะดีกว่า!”ใบหน้าของอิงเอ๋อร์หม่นคล้ำราวกับสีตับหมูขายเต้าหู้? เขาเอ่ยสิ่งใดออกมา! บุตรสาวของพวกเขา จะไปขายเต้าหู้ได้อย่างไร!อี๋เหนียงหลินก็ไม่คิดว่า บุตรชายของนาง ตอนนี้จะขี้ขลาดและใจเสาะเพียงนี้ ดูเหมือนเรื่องนี้จะต้องหวังพึ่งลูกสะใภ้เสียแล้วนางไม่ชอบอิงเอ๋อร์ แต่ในเรื่องการให้กำเนิดบุตรสาวเพื่อเป็นฮองเฮา พวกนางมีความคิดตรงกันอี๋เหนียงหลินยื่นมือไปจับมื
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1331
จั่วเฟิงมองดูรถม้าขององค์หญิงใหญ่ที่เคลื่อนออกไปไกล และจมอยู่ในความคิดเขาไม่คิดว่า ตนเองจะเป็นที่หมายตาขององค์หญิงใหญ่ได้คำพูดที่องค์หญิงใหญ่เอ่ยเมื่อครู่ คงเป็นเพียงการกระตุ้นเขาเท่านั้น เปรียบเหมือนกับ---หากไม่ตั้งใจฝึกยุทธ์ ก็จะไม่มีข้าวกินโดยทั่วไปแล้ว ประโยคครึ่งหลังมักจะเป็นการลงโทษไม่ผิด ต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน!อีกด้านหนึ่งบนรถม้าองค์หญิงใหญ่ปล่อยม่านหน้าต่างลงมา มองตรงไปข้างหน้า ในแววตาแฝงความหมายพิเศษเมื่อครู่นางกลับรู้สึกว่าจั่วเฟิงก็ไม่เลวนักบ้าไปแล้วจริง ๆ...รถม้าวิ่งกลับเข้าไปในเมืองเมื่อผ่านจวนตระกูลเฟิ่ง---บ้านมารดาของฮองเฮา องค์หญิงใหญ่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจากภายนอก คล้ายกับว่ากำลังจัดงานมงคลอะไรบางอย่าง ดูคึกคักเป็นพิเศษนางเปิดม่านขึ้นด้วยความอยากรู้ พร้อมมองออกไปด้านนอกก็เห็นสตรีผู้หนึ่งยืนอยู่หน้าประตูจวน กำลังต้อนรับแขกเหรื่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้มข้าง ๆ สตรีผู้นั้นยังมีหญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่ คนหลังอุ้มเด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขนองค์หญิงใหญ่ทรงบอกให้รถม้าหยุด และสั่งคนไปสอบถาม“ลองไปดูว่า จวนตระกูลเฟิ่งมีงานมงคลใด”ไม่นาน คนผู้นั้นก็กลับ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1330
องค์หญิงใหญ่มองดูจั่วเฟิงด้วยความไม่อยากเชื่อ“ข้ายุ่งวุ่นวายรึ?”นางกำลังช่วยเขา เขากลับไม่สำนึกบุญคุณเช่นนี้ได้อย่างไร?หากมิใช่เพราะเขา ไยนางถึงกับต้องเดินทางมาที่ค่ายตะวันออกด้วยตัวเองเล่า?จั่วเฟิงเอ่ยอย่างจริงจัง“ข้าต้องการขอเข้าเฝ้าฮองเฮา หาใช่ว่าเพื่อกลับเข้าไปยังกองทัพชั้นยอด”เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า กฎระเบียบของกองทัพไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้?แล้วเขาจะทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ให้ฮองเฮาทำลายกฎเพื่อเขาได้อย่างไร?จั่วเฟิงทบทวนตัวเองดูแล้วว่ามิได้หน้าหนาถึงเพียงนั้น“แล้วเจ้าทำเพื่อสิ่งใด?” องค์หญิงใหญ่ถามด้วยความไม่เข้าใจนางนึกไม่ออกว่าเบื้องหลังยังมีเหตุผลอย่างอื่นอีกจั่วเฟิงตอบนางด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“ข้าต้องการขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงเห็นคุณค่า ต่อจากนี้ไป ข้าจะไม่กลับมาที่ค่ายตะวันออกอีกแล้ว”“อะไรนะ?!”องค์หญิงใหญ่ทรงนึกไม่ถึงว่า จั่วเฟิงจะยอมแพ้แล้วนางคิดไม่ออก“เป็นเพราะอาการบาดเจ็บของเจ้าหรือ?“หมอมิใช่บอกหรือว่า ยังมีหวังที่จะหายเป็นปกติอยู่?”ปากของนางพูดเช่นนั้น แต่ก็รู้ดีว่า หมอบอกอย่างชัดเจนว่า แม้อาการบาดเจ็บจะหายดี ก็ไม่อาจทนต่อการฝึกในกองทัพได้ ย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1329
จากการหารือกันอยู่หลายวัน เซียวอวี้ได้มอบหน้าที่ผู้สำเร็จราชการแทนให้กับเหล่าเสนาบดีที่ไว้วางใจได้ จากนั้นจึงเตรียมการเรื่องการออกตรวจตราเมืองชายแดนเมื่อทราบว่าจิ่วเหยียนต้องการพาบุตรทั้งสองคนไปด้วย เซียวอวี้รู้สึกประหลาดใจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งใจด้วยเขาไม่อยากอยู่ห่างจากบุตรชายการพาพวกเขาไปเมืองชายแดนด้วยกัน นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้วทว่าจะต้องเพิ่มกำลังคนในการคุ้มกันพวกเขามากขึ้นเฟิ่งจิ่วเหยียนจัดการเรื่องของค่ายแม่ทัพทางนี้เรียบร้อยแล้ว ก็เตรียมตัวจะออกเดินทางพร้อมกับเซียวอวี้พวกเขาตัดสินใจขึ้นเหนือก่อน เพื่อจัดการกับเมืองที่เดิมเคยเป็นของเป่ยเยี่ยน และภายหลังถูกยกให้กับหนานฉีทำเช่นนี้ จะได้ถือโอกาสคุ้มกันอาจารย์หญิงกลับไปส่งทางเหนือด้วยเรื่องของกองทัพชั้นยอด นางมอบหมายให้กับแม่ทัพอาวุโสหลี่เมื่อจั่วเฟิงรู้เรื่องนี้จากปากสหายคนสนิท ก็รู้ได้ว่าฮองเฮาจะต้องเสด็จออกจากวังหลวงอย่างแน่นอนและเนื่องจากการบาดเจ็บที่แขนของเขา จึงยังไม่มีสิทธิ์ที่จะกลับเข้ากองทัพชั้นยอดได้เช่นนี้จะไม่ให้เขาร้อนใจได้อย่างไร?วันนั้น ที่นอกประตูวังจั่วเฟิงคุกเข่าอยู่นานไม่ยอมลุก
Anda juga akan menyukai
ลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ16.5K Dibacaสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ15.5K Dibacaฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ30.5K Dibacaลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง113.3K Dibacaตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2
จันทร์ส่องแสง353 Dibacaสามีข้าหาใช่ตัวร้ายอีกต่อไป
องค์หญิงโนเนม736 Dibacaหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง6.3K Dibacaแม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า
จ้าวฮุ่ยอิง1.4K Dibaca
