บทที่ 387

องค์หญิงใหญ่จะทรงรู้ได้อย่างไร นางดูถูกฮองเฮา ทว่าพิมพ์เขียวของปืนหอกไฟนั้นก็เป็นเฟิ่งจิ่วเหยียนที่วาดขึ้นมา

นางมั่นใจว่าเฉียวม่อสามารถแก้ไขได้ คาดไม่ถึงว่าเฉียวม่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องเริ่มลงมืออย่างไร

ก่อนหน้านี้เฉียวม่อแค่คิดจะคว้าโอกาสนี้เพื่อออกจากคุกเทียนเหลา

ตอนนี้นางเกิดลังเลขึ้นแล้ว

โดยเฉพาะได้ยินฮ่องเต้ทรงตรัสว่า: “สิ่งที่เราต้องการคือไร้ข้อผิดพลาด มิเช่นนั้นเจ้าจะถูกเพิ่มโทษขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง”

แววตาของเซียวอวี้ดูเย็นชา ไม่ยอมให้โอกาสำหรับต่อรอง

เฉียวม่อจึงกระวนกระวายใจ

หากคิดแค่อยากจะลองดูเท่านั้นคงไม่สำเร็จแน่

องค์หญิงใหญ่รู้สึกร้อนใจ

“ฝ่าบาท เมิ่งเฉียวม่อต้อง...”

ก่อนที่คำว่า “ทำได้” จะหลุดออกมา ก็ได้ยินเฉียวม่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“หม่อมฉัน...ทำไม่ได้”

องค์หญิงใหญ่ตกใจอย่างมาก

เมิ่งเฉียวม่อพูดสิ่งใด?!

เหตุใดถึงทำไม่ได้?

ก็แค่เพิ่มกลไกบางอย่างลงในพิมพ์เขียวเดิมเท่านั้น สำหรับแม่ทัพน้อยเมิ่งผู้องอาจคงไม่ยากกระมัง!

แผ่นหลังของเฉียวม่อเต็มไปด้วยเหงื่อ

นางไม่สามารถถูกเพิ่มโทษขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง

“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่มั่นใจเต็มร้อยเพคะ”

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยี