LOGINShare
บทที่ 62
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1695
เหตุใดอาลี่ถึงร้องไห้กับเซียวอวี้ เพราะถึงแม้เขาอายุยังน้อย แต่ก็รู้วิธีจัดการที่เหมาะสมกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่มานานแล้วเสด็จแม่ดูเหมือนจะรักและเอ็นดูเขามาก แต่หากเสด็จแม่ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเขาจะร้องไห้หรืออ้อนวอนเพียงใด เสด็จแม่ก็จะไม่เปลี่ยนใจอย่างแน่นอนเสด็จพ่อไม่เหมือนกันเสด็จพ่อดูเหมือนจะดุและเข้มงวด แต่แค่เขาร้องไห้ ไม่ว่าเรื่องใดเสด็จพ่อจะรับปากเขาทุกเรื่อง“เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ!” อาลี่น้ำมูกน้ำตาไหลเป็นทาง ส่งเสียงสะอึกสะอื้น ร้องไห้ได้น่าสงสารยิ่งนักเสียงร้องไห้นั้น ทำเอาเซียวอวี้ที่ได้ยินถึงกับขอบตาแดงเล็กน้อยเขาอุ้มอาลี่ขึ้นมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สายตาที่มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน เต็มไปด้วยความวิงวอน“จิ่วเหยียน เราเข้าใจเป็นอย่างดีว่า การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างบนภูเขา ความเป็นอยู่นั้นยากลำบากเพียงใด อาลี่ยังเด็กนัก ต่อให้เจ้าตัดใจได้ แต่เราไม่อาจตัดใจได้“ช่างเถอะน่า พวกเราอย่าไปบังคับเขาเลย ต่อให้เขาไม่สามารถทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ต่อให้เขาโตขึ้นจะเป็นคนไร้ประโยชน์ พวกเราก็สามารถดูแลเขาให้มีชีวิตสุขสบายได้“การที่พวกเรารวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ก็ไม่ใช่เพื
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1694
พอเสวียนหลิงเฟิงเห็นเงาแผ่นหลังของเสียวอู่ ตรงขมับถึงกับเต้นตุบ ๆเจ้าศิษย์ตัวแสบ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนตามเซียวอวี้มาที่ภูเขาหวูหยา หนึ่งคือคิดจะถามให้ชัดเจนต่อหน้า เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของอดีตฮ่องเต้กับหยวนเฟย และสองคือ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาติดอยู่ในแคว้นตงซาน โชคดีที่เสวียนหลิงเฟิงมองการณ์ไกล อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างเสียวอู่กับตระกูลหยวนเป็นจุดเริ่มต้น โน้มน้าวท่านผู้เฒ่าหยวนมาเข้าร่วมในทางอ้อม และช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ดังนั้นจึงตั้งใจมาขอบคุณโดยเฉพาะแน่นอนว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า...อาลี่ถูกเสด็จพ่อและเสด็จแม่จูงมือไว้ กำลังมีความสุขกับช่วงเวลาที่ไม่เคยได้ครอบครองเพียงลำพังมาก่อนเขาถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา“เสด็จพ่อ! เสด็จแม่! พวกท่านไม่ต้องการพี่ชายกับน้องชาย ต้องการลูกคนเดียวแล้วใช่หรือไม่?”มิเช่นนั้นเหตุใดถึงพาเขาออกมาเที่ยวเล่นเพียงคนเดียว?เฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้สบตากันแวบหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับอาลี่อย่างไร—พวกเขามาหาอาจารย์สอนวรยุทธ์ให้เขาลูกศิษย์ของภูเขาหวูหยาพาพวกเขามายังเรือนหลักก่อนเข้าประตู เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็ก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1693
เสวียนหลิงเฟิงรู้ถึงจุดประสงค์ในการมาของท่านผู้เฒ่าหยวน จึงมีท่าทีสุขุมเยือกเย็น“หากเพื่อเรื่องของหยวนเฟย เกรงว่าการเดินทางมาครั้งนี้ของท่านทั้งสองคงเสียเที่ยวแล้ว”คิ้วสองข้างของท่านผู้เฒ่าหยวนขมวดเข้าหากันส่วนหยวนจั้นกลับจ้องมองที่เสวียนหลิงเฟิง พร้อมประสานมือคำนับอย่างนอบน้อม“ท่านผู้เฒ่า พวกเรา...”เสวียนหลิงเฟิงยกมือขึ้นเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพข้ามากถึงเพียงนี้ ข้าเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกมานานแล้ว คำตอบที่พวกท่านต้องการ ข้าไม่อาจให้พวกท่านได้”หยวนจั้นยังคิดจะซักถามต่อ แต่ถูกท่านผู้เฒ่าหยวนห้ามไว้“ไม่รู้กาลเทศะ! ในเมื่อท่านผู้เฒ่าเสวียนบอกว่าไม่รู้เรื่อง เจ้าจะยังถามต่อไปไย?”หยวนจั้นก้มหน้าลง “ขอรับ ท่านปู่”เสียวอู่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติ จึงคลี่คลายสถานการณ์“ท่านอาจารย์ เมื่อครู่มิใช่บอกว่าจะไปกินข้าวหรือ? ข้าหิวจะแย่แล้ว!”เสวียนหลิงเฟิงมองเสียวอู่ด้วยสายตาที่เมตตา“เจ้านี่นะ อยู่ข้างนอกตั้งนาน เหตุใดกลับอ้วนขึ้นเล่า?”เสียวอู่ไม่กล้าที่จะบอกว่า ถึงแม้เขาจะถูกจับตัวไปบ่อย ๆ แต่เรื่องการกินไม่เคยบกพร่องอาจารย์และศิษย์สองคนเดินไปข้างหน้า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1692
ในจดหมายของถานไถเหยี่ยน ระบุไว้ชัดเจนว่า ก่อนที่หยวนเฟยจะเข้าวัง ก็ได้ให้กำเนิดบุตรคนหนึ่งเซียวอวี้มีสีหน้าเหม่อลอย สำหรับชาติกำเนิดของตัวเอง มีความสงสัยเพิ่มขึ้นมาหลายส่วนมารดาแท้ ๆ ของเขา ไม่ใช่ซูเฟยจริงหรือเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน ดูเหมือนว่าทุกสิ่งจะมีร่องรอยให้ติดตามได้เขาเคยถามคนเก่าแก่ในวังในตอนนั้นเสด็จแม่ได้นำทารกที่อยู่ในห่อผ้าเข้ามาในวังครอบครัวมารดาของนางเสื่อมอำนาจ หลังเผชิญโรคระบาดก็เหลือนางเพียงคนเดียว จนได้รู้จักกับอดีตฮ่องเต้ที่นอกวัง หลังจากได้รับความโปรดปรานจากอดีตฮ่องเต้และถูกพาเข้าวัง ในเวลาไม่กี่เดือนก็ถูกแต่งตั้งเป็นซูเฟย...“ฝ่าบาท?” เฟิ่งจิ่วเหยียนเรียกเขา ดึงความคิดของเขากลับมาเซียวอวี้เพ่งมองไปที่นาง ริมฝีปากบางเปิดขึ้นเล็กน้อย“หากหยวนเฟยให้กำเนิดบุตรของอดีตฮ่องเต้ตั้งแต่แรก เหตุใดจึงไม่อาศัยโอกาสนี้เข้าวัง? ตอนนั้นนางถูกส่งมายังแคว้นหนานฉี ไม่ใช่เพื่อจะเข้าใกล้อดีตฮ่องเต้ และวางแผนลอบทำร้ายเขาหรอกหรือ”เฟิ่งจิ่วเหยียนแววตาสงบนิ่ง“ท่านผู้เฒ่าหยวนเคยกล่าวว่า เรื่องที่ให้หยวนเฟยใช้กลยุทธ์สาวงามนั้น ไม่มีการบังคับ แต่เป็นความสมัครใจของหยวนเฟย“ใ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1691
รุ่ยอ๋องห้ามหลิวหวาอีกครั้งขอเพียงหลิวหวาลงมือ องครักษ์เหล่านั้นก็จะพากันจัดการกับเลี่ยอู๋ซินด้วยในดวงตาของเลี่ยอู๋ซิน ราวกับปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งรุ่ยอ๋องมีสีหน้าอ่อนโยน พร้อมเกลี้ยกล่อมเขา“เรื่องราวในใต้หล้านี้ มิใช่มีแค่ขาวกับดำเสมอไป“เซียวเหิงทำชั่วมามากมายก็จริง แต่ก็หาใช่ว่าไม่เคยทำความดี“ท่านพี่เลี่ย ท่านล้างแค้นให้สหายรัก ทำเรื่องมากมายที่ท่านคิดว่าชอบธรรม แต่ท่านบอกได้หรือไม่ว่า ท่านเป็นคนดีโดยสมบูรณ์ได้หรือไม่?“ท่านสามารถฆ่าเซียวเหิงเพื่อล้างแค้นได้ แต่การที่ท่านทรมานเขาไม่สิ้นสุดเช่นนี้ ก็ไม่ต่างจากการทรมานตัวท่านเอง“คนที่ข้าเห็นใจ ไม่ใช่เขา แต่เป็นคนนับหมื่นนับพันที่ต้องจำยอม และไม่อาจต่อกรกับสวรรค์ได้ต่างหาก”เลี่ยอู๋ซินมีสีหน้าบึ้งตึง“พูดได้น่าฟังจริง ๆ “รุ่ยอ๋อง ท่านแสร้งทำเป็นมีเมตตาเช่นนี้มาตลอด ไม่เหนื่อยหรือ?”ดวงตาคู่นั้นของเลี่ยอู๋ซิน ราวกับมองทะลุจิตใจคนได้ในดวงตาของรุ่ยอ๋องฉายแววความเย็นชาดุดันวูบหนึ่ง“ท่านพี่เลี่ย ข้าเคารพและนับถือท่าน...”“ข้าไม่มีความสนิทสนมกับท่าน ไม่ต้องมาเอ่ยคำพูดรักษามารยาทเหล่านี้กับข้า!” เลี่ยอู๋ซินเอ่ยด้วยน้ำเส
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1690
รอยยิ้มของหร่วนฝูอวี้ดูเยือกเย็น“ท่านกลับห้องไปชำระกาย รอจี๋เอ๋อร์หลับแล้ว ข้าค่อยไปหาท่าน แล้วหารือเรื่องนี้อย่างจริงจัง”รุ่ยอ๋องเข้าใจโดยไม่ต้องพูดพอก้มศีรษะลงมอง กลับเห็นจี๋เอ๋อร์ยังคงลืมตาอยู่ ไม่มีท่าทางง่วงนอนแม้แต่น้อยรุ่ยอ๋องยิ้มอย่างอ่อนโยน โน้มตัวลงมาแตะไหล่บุตรชายเบา ๆ และกระซิบข้างหูเขา“จี๋เอ๋อร์ หากไม่ยอมนอนอีก พ่อจะทำให้เจ้าสลบไปเลยนะ”จี๋เอ๋อร์สะดุ้งเล็กน้อย......จากแคว้นหนานเจียงมายังเมืองหลวง อย่างน้อยต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนรุ่ยอ๋องต้องเดินทางมาทั้งครอบครัว และยังต้องทำตามคำสั่งของฮ่องเต้ คุมตัวเซียวเหิงส่งกลับมาตลอดการเดินทาง เลี่ยอู๋ซินก็ติดตามพวกเขาอยู่ท้ายขบวนเลี่ยอู๋ซินคล้ายกับภูติผีดุร้ายตนหนึ่ง ล่องลอยอยู่ด้านหลัง ดวงตาทั้งคู่จับจ้องที่เซียวเหิงอย่างไม่วางตารุ่ยอ๋องรู้สึกขบขัน จึงเล่าให้หร่วนฝูอวี้ฟังไม่น้อย“...ที่จริงตอนนี้เซียวเหิงก็หมดแรงที่จะต่อต้านแล้ว เลี่ยอู๋ซินทำเช่นนั้น มีแต่จะทำให้คนอื่นหวาดกลัว อย่างเช่นจี๋เอ๋อร์“สองวันนี้ จี๋เอ๋อร์ฝันร้ายอยู่บ่อย ๆ”หร่วนฝูอวี้มุมปากกระตุกเบา ๆ“ลูกชายข้าแค่ดูเหมือนขี้กลัว แต่ความจริงแล้วใจ
You may also like
จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ32.6K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง61.7K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ27.5K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด109.5K viewsรอยลิขิตภพนิรมิต
ลันลาบายหมายเลขแปด145 viewsองค์หญิงใหญ่ดวงใจท่านแม่ทัพทมิฬ
sanvittayam3.1K viewsทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย10.4K viewsทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา20.0K views
