Share

บทที่ 1557

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
เดือนเจ็ดล่วงเลย เดือนแปดใกล้จะสิ้นสุด

กลางเดือนแปด ณ หนานเจียง

ณ เรือนแห่งหนึ่งในเมืองหวัง

สองคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน ตรงกลางมีสาวใช้คอยชงชาให้

กลิ่นชาอบอวลไปทั่วบริเวณ แต่ก็ไม่สามารถซึมซับเข้ามาในหัวใจของคนได้

เซียวเหิงมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเย็นชา “ถานไถเหยี่ยน เจ้าหักหลังแคว้นตงซานนานแล้วไม่ใช่หรือ?”

ถานไถเหยี่ยนอยู่ในชุดสีขาว เหมือนละทางโลก

เขายิ้มเล็กน้อย “คำว่าหักหลัง ดูรุนแรงไปหน่อย นกที่ดีย่อมรู้จักเลือกกิ่งไม้ทำรัง เช่นเดียวกับหลักการที่ว่า ผู้มีคุณธรรมไม่อยู่ใกล้กำแพงที่กำลังจะพัง ด้วยเหตุนี้ การตัดสินใจของคนเรา จึงไม่มีถูกมีผิด”

เซียวเหิงยิ้มเยาะ

“ทำไม ตอนนี้แคว้นหนานฉีกลายเป็นกำแพงอันตรายแล้วหรือ? เจ้าจะกลับใจ หรือใช้เล่ห์เหลี่ยมเดิม ด้วยการมาเป็นสายลับที่นี่ ช่วยแคว้นหนานฉีกำจัดข้า?

“ข้าไม่ได้โง่เหมือนคนแคว้นตงซานเหล่านั้น จะยอมเชื่อคำพูดของเจ้า โดยไม่ตรวจสอบอะไร

“หลายปีมานี้เจ้าอยู่ที่แคว้นหนานฉี ตัวอยู่ในคุก แต่กลับรับภารกิจใหญ่ ช่วยสอนชาวหนานฉีเรื่องหลักพิชัยสงคราม ช่างเต็มอกเต็มใจนัก…”

ใบหน้าของถานไถเหยี่ยนยังคงมีรอยยิ้ม

เขายกน้ำชาตรงหน้าขึ้นมา กล่าวอย่างแฝง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1558

    หลังจากเซียวเหิงไตร่ตรองอยู่ครู่ใหญ่ ก็ถามถานไถเหยี่ยน “เสียวอู่จะยอมให้พวกเราควบคุมหรือ? แล้วเจ้าอีก ต้องการอะไร?”สายตาของถานไถเหยี่ยนลึกล้ำ“ไม่ว่าเสียวอู่จะควบคุมได้หรือไม่นั้น ตอนนี้เราก็ไม่มีทางเลือกอื่น“ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการ จริง ๆ แล้วเรียบง่ายมาก“ข้าต้องการให้ใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว ชื่อเสียงถูกจารึกเป็นประวัติศาสตร์”เซียวเหิงหัวเราะออกมาเสียงดัง“ดี! ดี!“เช่นนั้นก็พิสูจน์ความแน่วแน่ของเจ้ามาก่อน!“หากข้าเชื่อเจ้าง่าย ๆ ก็คงให้คำอธิบายกับคนอื่นไม่ได้ ไม่ใช่หรือ?“พูดตามตรง คือต้องปฏิญาณเข้าร่วม!“เจ้าเพียงจับตัวเสียวอู่มา ก็จะให้ข้าได้ยอมรับเจ้าแล้วหรือ?”ถานไถเหยี่ยนมีสีหน้าสบาย ๆ“ข้าจะร่วมมือกับท่าน ช่วยหนานเจียงบุกทำลายแคว้นต้าเซี่ย โจมตีแคว้นตงซาน รวมทุกแคว้นในทิศตะวันออกให้สำเร็จ โจมตีแคว้นหนานฉีในแนวขวาง“หากแคว้นหนานฉีล่มสลาย แคว้นบริวารก็ไม่มีอะไรน่าเกรงกลัว เหลือแค่แคว้นเล็ก ๆ อย่างซีหนี่ว์ ที่จัดการง่ายเหมือนเอามือล้วงกระเป๋า”เซียวเหิงแสยะยิ้ม“พูดเหมือนง่าย เจ้ามั่นใจเพราะอะไร?”ที่เขายุยงหนานเจียงอ๋องให้บุกโจมตีแคว้นต้าเซี่ย ก็แค่ปลอบใจอีกฝ่าย เ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1557

    เดือนเจ็ดล่วงเลย เดือนแปดใกล้จะสิ้นสุดกลางเดือนแปด ณ หนานเจียงณ เรือนแห่งหนึ่งในเมืองหวังสองคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน ตรงกลางมีสาวใช้คอยชงชาให้กลิ่นชาอบอวลไปทั่วบริเวณ แต่ก็ไม่สามารถซึมซับเข้ามาในหัวใจของคนได้เซียวเหิงมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเย็นชา “ถานไถเหยี่ยน เจ้าหักหลังแคว้นตงซานนานแล้วไม่ใช่หรือ?”ถานไถเหยี่ยนอยู่ในชุดสีขาว เหมือนละทางโลกเขายิ้มเล็กน้อย “คำว่าหักหลัง ดูรุนแรงไปหน่อย นกที่ดีย่อมรู้จักเลือกกิ่งไม้ทำรัง เช่นเดียวกับหลักการที่ว่า ผู้มีคุณธรรมไม่อยู่ใกล้กำแพงที่กำลังจะพัง ด้วยเหตุนี้ การตัดสินใจของคนเรา จึงไม่มีถูกมีผิด”เซียวเหิงยิ้มเยาะ“ทำไม ตอนนี้แคว้นหนานฉีกลายเป็นกำแพงอันตรายแล้วหรือ? เจ้าจะกลับใจ หรือใช้เล่ห์เหลี่ยมเดิม ด้วยการมาเป็นสายลับที่นี่ ช่วยแคว้นหนานฉีกำจัดข้า?“ข้าไม่ได้โง่เหมือนคนแคว้นตงซานเหล่านั้น จะยอมเชื่อคำพูดของเจ้า โดยไม่ตรวจสอบอะไร“หลายปีมานี้เจ้าอยู่ที่แคว้นหนานฉี ตัวอยู่ในคุก แต่กลับรับภารกิจใหญ่ ช่วยสอนชาวหนานฉีเรื่องหลักพิชัยสงคราม ช่างเต็มอกเต็มใจนัก…”ใบหน้าของถานไถเหยี่ยนยังคงมีรอยยิ้มเขายกน้ำชาตรงหน้าขึ้นมา กล่าวอย่างแฝง

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1556

    ตอนที่เสียวอู่ตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคยรอบตัวเขามีคนชุดดำล้อมวงอยู่ ต่างกำลังจับจ้องเขา ราวกับเขาเป็นสัตว์ประหลาดอะไรบางอย่างมือเท้าของเขาถูกมัดไว้ ปากก็ถูกอุดไว้เช่นกัน ฤทธิ์ของยาสลบยังไม่หายไป สมองยังคงมึนงงเสียวอู่ส่งเสียง “อู้อู้” อยู่ในลำคอ พร้อมกับดิ้นรนขัดขืนคนชุดดำเหล่านั้นกลับยืนนิ่งหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น: “เอาน้ำให้เขาดื่มหน่อย”หลังจากผ้าที่อุดปากถูกดึงออก ในที่สุดเสียวอู่ก็เอ่ยปากพูดได้เขาถามทันที: “พวกเจ้าจับข้ามาเพราะเหตุใด?”ดูจากท่าทางของพวกเขา ไม่เหมือนต้องการจะฆ่าเขามิเช่นนั้นตอนอยู่ที่โรงพักแรมก็คงลงมือไปแล้วนั่นเท่ากับต้องการพาเขามา เพื่อจะทำอะไรบางอย่างโดยใช้ประโยชน์จากเขา?อย่างแรกต้องรู้ให้แน่ชัดก่อนว่า คนพวกนี้เป็นใคร และมีจุดประสงค์ใดทว่า จากคำถามที่เขาถามไปเมื่อครู่ มีแต่คนโง่เท่านั้นถึงจะตอบเขาคนชุดดำป้อนน้ำให้เขาดื่ม เขาดื่มอึก ๆ ราวกับวัวกระหายน้ำขณะที่ดื่มน้ำลงไปหลายอึก ก็กลอกตาไปมา เพื่อมองสำรวจโดยรอบไปพลางคนชุดดำเหล่านี้แต่ละคนต่างก็ปิดบังใบหน้า ดูลึกลับยิ่งนักเสียวอู่ลอบถอนหายใจเขาถูกดวงตาหลายคู่จับจ้องอ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1555

    ในโรงพักแรม ท่านผู้เฒ่าหยวนได้รับบาดเจ็บสาหัส ส่วนเหล่าองครักษ์ลับที่ติดตามเขา ต่างก็บาดเจ็บและล้มตายเช่นกันภายในห้องมีสภาพเละเทะ ล้วนเป็นร่องรอยของการต่อสู้เฟิ่งจิ่วเหยียนมาตรวจดูด้วยตนเอง และสอบถามพวกเขาว่า คนที่พาเสียวอู่ไปเป็นผู้ใด มีเบาะแสหรือไม่ถานไถเหยี่ยนหลบหนีไปคืนนี้ เสียวอู่ก็ถูกคนลักพาตัวไปเช่นกัน ช่างบังเอิญเกินไปจริง ๆนางสงสัยว่า ทั้งสองเรื่องนี้จะต้องมีความเชื่อมโยงกันบางอย่างเป็นแน่ท่านผู้เฒ่าหยวนถูกย้ายขึ้นไปบนเตียง มีหมอมาตรวจรักษาให้เขาโชคยังดีที่อาการบาดเจ็บของเขาไม่ถึงแก่ชีวิตเขาบอกกับเฟิ่งจิ่วเหยียน“ข้าพักอยู่ห้องข้าง ๆ แต่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวในห้องนี้ จึงรีบมาทันที... จากนั้นก็เห็น คนชุดดำหลายคน ทำร้ายเสียวอู่จนหมดสติ ต้องการจะพาเขาไป“ข้าพยายามเต็มที่แล้ว ก็ยังขวางไว้ไม่ได้“คนเหล่านั้นโดยสารนกไม้หนีไป...”คำพูดของท่านผู้เฒ่าวกวนอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บมีผลกระทบต่อเขาพอสมควรแต่สิ่งที่ควรพูด เขาก็พูดชัดเจนแล้วโดยเฉพาะเรื่องนกไม้ถ้าเช่นนั้นก็แทบจะแน่ใจได้ว่า คนที่พาเสียวอู่ไป ก็คือพวกของถานไถเหยี่ยนความวุ่นวายที่ถา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1554

    ภายในประตูเมืองพระราชวังศพของทหารกองทัพชั้นยอดที่เสียชีวิต ถูกวางเรียงอยู่บนพื้นอย่างเป็นระเบียบ โดยมีผ้าขาวคลุมอยู่บนร่างส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ในใจต่างรู้สึกหดหู่พวกเขาล้วนเป็นสหายร่วมรบ ที่ฝึกฝนและเติบโตมาด้วยกัน ไม่ว่าผู้ใดเสียชีวิตลง คนที่เหลือย่อมต้องโศกเศร้าและเสียใจเฟิ่งจิ่วเหยียนมองดูศพเหล่านั้นอย่างสงบนิ่ง พร้อมสั่งการทหารคนอื่น ๆ“คนที่ได้รับบาดเจ็บ ให้ไปรักษาแผลก่อน ส่วนคนอื่นก็จัดแถวกลับค่าย!”“รับทราบ!”อู๋ไป๋ก็ถูกธนูยิงหนึ่งดอก แต่ไม่สนใจบาดแผลของตน ยังทูลถามขอคำชี้แนะ“ฮองเฮา จะเสด็จกลับวังก่อนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”ค่ำคืนนี้อันตรายยิ่งนักเริ่มจากมนุษย์โอสถที่คุกทางตะวันตกของเมือง แล้วต่อด้วยการไล่ล่าถานไถเหยี่ยนสิ่งที่น่าแค้นใจที่สุดคือ คนตายไปมากมายเพียงนี้ แต่ก็ยังจับคนเลวทรามอย่างถานไถเหยี่ยนไม่ได้!อู๋ไป๋รู้สึกไม่ยินยอม แต่ก็ต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของฮองเฮาเฟิ่งจิ่วเหยียนเหลือบมองดูศพเหล่านั้นเป็นครั้งสุดท้าย“จัดพิธีฝังศพให้ดี และนำเงินเยียวยาจากราชสำนัก ไปมอบให้ถึงมือครอบครัวของพวกเขาด้วยตัวเอง”“พ่ะย่ะค่ะ! ฮองเฮา!”......ในวังหลวงเซียวอวี

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1553

    เฟิ่งจิ่วเหยียนนำทหารกองทัพชั้นยอดไล่ตามไป ระยะห่างก็สั้นลงเรื่อย ๆแม้นกไม้กลไกนั้นจะลอยอยู่บนท้องฟ้าได้ แต่ความเร็วกลับห่างไกลจากวิชาตัวเบาของพวกเขาอย่างมาก เหมือนความเร็วในการเดินของคนธรรมดามากกว่าโดยเฉพาะยังต้องบรรทุกคนจำนวนมาก ความเร็วก็ยิ่งช้าลงไปอีกในบรรดาทหารกองทัพชั้นยอด มีบางคนพกเชือกปีนกำแพงมาด้วยที่ปลายเชือกนั้นมีตะขอเกี่ยวอยู่พวกเขาเล็งเป้าหมายอย่างแม่นยำ ก็โยนตะขอขึ้นไปเกี่ยวที่นกไม้กลไกนั่นเชือกหลายเส้นที่คล้องเกี่ยวนกไม้ไว้จากทุกทิศทาง ราวกับควบคุมปีกของมัน ทำให้มันไม่อาจบินต่อไปได้การสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทำให้ถานไถเหยี่ยนกับพรรคพวกสั่นสะเทือนตามไปด้วยเฟิ่งจิ่วเหยียนยืนอยู่บนสันหลังคา ชายอาภรณ์พลิ้วไหว แววตาเย็นชาถึงขีดสุดนางสั่งการอย่างเฉียบขาด“ดึง!”เหล่าทหารกองทัพชั้นยอดที่จับเชือกอยู่ก็ออกแรงพร้อมกัน และตะโกน“ดึงมันลงมา!”“ลงมาซะ!”นกไม้แกว่งไปมาอย่างรุนแรง ราวกับเรือที่อยู่ท่ามกลางคลื่นลม ที่พร้อมจะพลิกคว่ำได้ทุกเมื่อมองเห็นได้ว่าตำแหน่งของนกไม้ลดต่ำลงเรื่อย ๆในขณะนั้นเอง แผ่นไม้ที่อยู่สองข้างของนกไม้ก็ยกขึ้นมา เผยให้เห็นกระบอกธนูนับไม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status