[2] ตามหาตัวคน

บทที่ 2

ตามหาตัวคน

คเชนทร์ตื่นขึ้นมาตอนเที่ยงวัน ฤทธิ์ยาหมดไปนานแล้วหลังจากไม่กี่ชั่วโมงที่เขาเสพสมกับหญิงสาวที่ถูกนำมาให้บริการ ชายหนุ่มพลิกตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะพบว่าตนเป็นคนเดียวที่อยู่บนเตียงกว้าง แต่ก็ดี ส่วนตัวเขาไม่ชอบให้ใครอื่นมายุ่มย่ามหรือมานอนค้างคืนด้วยแม้จะมีคู่นอนหรือคู่ขา ขนาดเด็กเลี้ยง ยามที่เสร็จกิจเขาจะแยกตัวออกมาหรือเด็กพวกนั้นก็ต้องแยกตัวออกไป คราวนี้ก็ไม่ต่างกัน

ชายหนุ่มจำได้ถึงรสรักที่ติดลิ้นค่อนข้างถูกใจเขามากเป็นพิเศษ พลางคิดไปว่าอยากจะลิ้มลองอีกสักรอบ ถ้าเกิดถูกใจ เขาตั้งใจจะเลี้ยงไว้ในระยะเวลาหนึ่งเป็นเด็กเลี้ยงเฉพาะส่วนตัวของเขา

บุหรี่นำเข้าถูกจุดขึ้นสูบก่อนจะพ่นควันสีขาวออกจากปากเป็นวง ดวงตาสีดำฉายแววเหี้ยมเกรียมเมื่อนึกถึงแผนการวางยาปลุกนรกที่เขาพลาดท่าโดนไปเมื่อคืน เขาไม่รู้ว่าใครเป็นตัวการแต่ไม่นานก็จะสามารถจับได้ คนอย่างคเชนทร์ลองตามล่าใครไม่มีวันพลาดเป้า

ยามเมื่อบุหรี่หมดมวน ชายหนุ่มสลัดผ้าห่มลุกขึ้น ก่อนจะผงะและตกตะลึงเมื่อพบรอยเลือดอยู่บนผ้าปูที่นอนขาวสะอาดเป็นด่างดวง

ร่องรอยที่ถูกทิ้งไว้บ่งบอกได้ว่าไม่หญิงสาวถูกเขาทำรุนแรงจนบาดเจ็บ อีกฝ่ายก็บริสุทธิ์ แต่ไม่ว่าจะแบบไหนอารมณ์ของชายหนุ่มก็เหมือนมีคลื่นยักษ์ถาโถม

“เหี้ยล่ะ”

คเชนทร์ไม่ใช่คนรุนแรงกับคู่นอน และไม่ชอบสาวบริสุทธิ์

“ชิด ไอ้ชิด”

ชายหนุ่มตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิทที่ตอนนี้น่าจะยืนเฝ้าประตูอยู่

“ครับนาย”

สิ้นเสียงเรียก ลูกน้องที่ชื่อชิดเดินเข้ามาในห้อง ใบหน้าโทรมจากการอดนอนตาลึกโหล

“หน้าอย่างกับผีเลยนะมึงน่ะ”

“อ้าวนาย ผมอดนอนเพราะเฝ้านายหรอกนะครับ”

คเชนทร์ฟังลูกน้องบ่นโอดครวญก่อนจะถามสิ่งที่อยากรู้

“เด็กเมื่อคืนเป็นใครแล้วตอนนี้อยู่ไหน”

“เอ่อ นาย คือว่า”

ชายหนุ่มเห็นไอ้ชิดทำท่ากระอักระอ่วนใจจนน่าประหลาด ปกติมันเป็นคนติดต่อรับส่งเด็กพวกนี้ให้เขา ไม่เห็นครั้งไหนทำท่าแบบนี้

“มีเหี้ยอะไรก็พูดมาสิวะ!”

“คือว่า เมื่อคืน เด็กที่ผมส่งให้นาย ไม่ใช่เด็กขายที่เรียกมาครับ”

ชิดบอกเจ้านายตามตรง มันเป็นความผิดพลาดที่ไม่ควรจะเกิดแต่ก็เกิดไปแล้ว

“แล้วเด็กสาวนั่นเป็นใคร”

คราวนี้ไอ้ชิดพ่นออกมาไม่หยุด ยามเช้าที่เจ้านายของเขาเสร็จกิจ เด็กสาวที่สภาพไม่ต่างจากถูกรุมโทรมก็เดินกระเผลกออกมาจากห้อง ยามเขาส่งเช็คเงินสดให้ หญิงสาวบอกว่าเจ้านายของมันเสนออีกราคารอให้ตื่นก่อนค่อยเอามาให้เธอก็ไม่สาย ชิดไม่แปลกใจเพราะบางทีเจ้านายก็มีโบนัสเพิ่มให้สำหรับเด็กที่เจ้านายถูกใจเป็นพิเศษ แต่ว่าที่มันตาแทบแตกคือเด็กสาวเดินไม่ได้ออกไปนอกบ้านแต่เดินลงไปนอนที่ห้องนอนแม่บ้านที่ชั้นสอง ส่วนมันพอลงไปด้านล่างกลับพบเด็กขายที่มันเรียกนั่งรอตาค้างอยู่ สุดท้ายมันก็ให้ค่าเสียเวลาแบบสมน้ำสมเนื้อไปเพื่อปิดปาก

“สรุปคือยัยเด็กนั่นอาศัยอยู่ที่นี่?”

“เอ่อ ผมไม่รู้ครับ บ้านหลังนี้วิชิตเป็นคนจัดการดูแล”

วิชิตคือเลขาประจำตัวของคเชนทร์

“ ต่อสายวิชิตให้ที ”

ไม่นานเกินรอวิชิตก็ได้คุยกับบอสที่โดดงานของวันนี้ไปปล่อยให้ตนจัดการกองงานที่แทบล้มทับ

“ วิชิตบ้านหลังนี้มีใครอาศัยอยู่ ”

คเชนทร์ถามอย่างตรงไปตรงมา

“เอ๋ บอสครับ ไม่มีนะครับ บ้านบอสใครจะกล้าไปอยู่”

วิชิตยังไม่อยากตายหรอกนะที่ปล่อยบ้านบอสให้คนอื่นเช่า

“แต่กูเจอคนอาศัยอยู่”

คเชนทร์ยังคงเน้นย้ำคำเดิม

“เอ่อ แม่บ้านหรือเปล่าครับบอส ที่นั่นจะมีแม่บ้านประจำคนหนี่ง ชื่อว่าป้ามา”

วิชิตรีบบอก เขาจำได้ว่าจ้างแม่บ้านประจำไว้เฝ้าบ้านให้บอสหนึ่งคน อาศัยอยู่ที่นั่นเลย

คเชนทร์เชื่อมโยงคำว่าป้ากับเด็กสาวเมื่อคืนไม่ออก เด็กสาวห่างไกลจากคำว่าป้ามากนัก

“แล้วตอนนี้ป้ามาที่ว่านั่นพักที่ไหน”

“ที่นั่นแหละครับ ชั้นสองห้องแม่บ้าน ขวาสุดของทางเดิน”

วิชิตบอกเป้าหมาย คเชนทร์ที่ได้รับข้อมูลก็วางสาย เหยื่อของเขายังอยู่ในอาณาเขตไม่ได้ไปไหนดีหน่อยไม่ต้องเสียเวลาตามหาให้วุ่นวาย

“มึงไปดูสิว่าเด็กสาวคนนั้นตื่นหรือยัง”

“ครับ”

ชายหนุ่มสั่งงานลูกน้องเสร็จสรรพก็ไปรอที่ห้องทำงานบนชั้นสาม เขาติดต่อกับหน่วยข่าวของตัวเองเพื่อตามสืบหาต้นตอการวางยา เมื่อวางสายการสั่งงานลูกน้องคนสนิทก็เปิดประตูเข้ามาพอดี

“นายครับ อีหนูคนนนั้นยังไม่ตื่นเลยครับ นายเอ่อ เล่นหนักไปหรือเปล่าครับ”

คเชนทร์นึกถึงสภาพห้องนอนของตัวเองยามตื่นนอน สภาพเตียงและรอยเลือดเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา ไอ้ชิดคงไปเห็นมาแล้วถึงได้ถามแบบนี้

“กูโดนยา มันก็สภาพตามนั้นแหละ ไปตามหมอมา เอาที่แก่ ๆ นะ หรือไม่ก็หมอผู้หญิงก็ได้เอาที่ไว้ใจได้”

ชิดมองหน้าเจ้านายด้วยความแปลกใจก่อนจะไปจัดการตามที่ถูกสั่ง ไม่ใช่อะไรตนแค่แปลกใจเพราะปกติเด็กขายหรือคู่ขาพวกนี้เจ้านายไม่เคยใส่ใจอะไร จ่ายแล้วจบ ส่วนจะไปรักษาตัวหรืออะไรมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมส่งบิลมาเก็บ อีกอย่างไม่มีใครกล้าแบล็กเมลค่ารักษากับคเชนทร์ได้ ถ้าบาดเจ็บจริงยังได้รับค่าปลอบขวัญอย่างใจป้ำ ดังนั้นเด็กพวกนี้จึงปิดปากเงียบสนิทดี