All Chapters of แม่บ้านนางบำเรอของมาเฟียร้ายกาจ: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1เข้าใจผิดว่าเป็นเด็กขายยามดึก ณ วิลล่าสุดหรูในย่านผู้มีอันจะกินของเมืองหลวง รถยนต์สีดำสัญชาติยุโรปเปิดไฟสูงสว่างโร่วิ่งเข้ามาตามถนนของหมู่บ้านก่อนจะมาจอดที่วิลล่าหลังหนึ่ง ชายในชุดสูทสีดำสองคนรีบร้อนลงจากรถเพื่อไปเปิดประตูรั้ว อีกคนถือปืนสั้นในมือตั้งท่าคุ้มกันคนหรือบางอย่างในรถ พร้อมลงมือถ้ามีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติเมื่อประตูรั้วบ้านเปิด รถยนต์หรูรีบขับเข้าไปด้านในทันที พร้อมกับชายในชุดสูทดำสองคนตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาเปิดประตูรถและพยุงชายร่างสูงใหญ่ที่สภาพป้อแป้คนหนึ่งออกมาจากเบาะด้านหลัง ก่อนจะพาพยุงเดินเข้าไปในตัวบ้านส่วนคนขับรถยืนรอด้านนอกเพื่อคุ้มกันและรอรับบางอย่างที่กำลังจะส่งมาถึง“นายรออีกแปปนะครับ ผมตามให้แล้ว”หนึ่งในคนที่พยุงรีบบอกชายหนุ่มที่สภาพป้อแป้หลังจากพาขึ้นไปนอนบนเตียงในห้องนอนมาสเตอร์เบดรูมเป็นที่เรียบร้อย พร้อมกับนำผ้าเย็นจัดมาประคบให้ตามใบหน้าและลำคอของผู้เป็นนายเพื่อบรรเทาอาการของฤทธิ์ยาปลุกนรกที่เจ้านายพลาดท่าเสียทีถูกวางยาจนได้“เออ หรรมกูแข็งจนจะระเบิดแล้ว โธ่เว้ย อย่าให้กูรู้นะว่าแม่งเป็นหมาตัวไหนที่ลอบกัด บัดซบ! พ่อจะถลกหนังมาทำพรมเช็ดเท้าแ

บทที่ 3แม่บ้านพ่วงตำแหน่งอีหนูเกวลินหลับไปนานเท่าใดไม่อาจทราบได้แต่ยามเมื่อตื่นขึ้นมาเธอพบว่าร่างกายกึ่งเป็นอัมพาตไปเสียแล้ว เจ็บปวดรวดร้าวราวถูกรถแล่นทับเหตุการณ์เมื่อคืนหลั่งไหลเข้ามาในสมอง ก่อนใบหน้านวลเนียนจะแดงซ่าน“ตานั่นไม่รู้จักถนอมผู้หญิงสักนิด”เธอบ่นอุบ แม้จะสุขสมจนลืมตัวไปหลายรอบแต่ผลกรรมก็ตามมาแบบไวติดจรวด ร่างกายแทบแหลกสลายแยกออกจากกัน“กี่โมงแล้วเนี่ย”หญิงสาวพึมพัมกับตัวเอง“บ่ายสามโมงวันศุกร์”เสียงตอบกลับมาเป็นเสียงทุ้มที่คุ้นหูเหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนสักที่“เห้ย คุณ คุณมาได้ไง”เกวลินลนลาน อารามตกใจจนมีแรงทำให้ขยับตัวได้แต่ว่าแค่ครู่เดียวก็ลงไปนอนกองเกือบตกเตียงจนชายหนุ่มต้องเข้ามาพยุงให้นอนราบไปกับเตียงตามปกติ“อย่าขยับ สภาพของเธอแย่มาก"ชายหนุ่มหน้าดุเอ็ดเสียงแข็ง“ต้นเหตุเพราะอะไรคุณรู้ดีแก่ใจนะคะ”หญิงสาวค้อนใส่ ก่อนจะนอนนิ่งแต่โดยดี“แต่เมื่อคืนเธอก็มีความสุขไม่ใช่หรือไงหรือจะปฏิเสธ”เกวลินอยากลุกขึ้นมาตบหน้าชายหนุ่มปากหมาเหลือประมาณ ติดแค่ว่าสภาพร่างกายไม่ให้ แค่จะยกแขนยังลำบาก เลยได้แต่ส่งสายตากินเลือดเนื้อไปให้แทน“ยังมีแรงพยศใช้ได้ ฉันชอบ”คเชนทร์ชอบผู้ห

บทที่ 5เจ็ดน้ำไม่พัก“หนูยั่วพี่เองนะ รับผิดชอบด้วย”สิ้นคำเสื้อนักศึกษาก็ถูกฉีกทึ้งจนกระดุมกระเด็นกระดอนหลุดออก หน้าอกหน้าใจขนาดมหึมาในบราลูกไม้สีหวานเด้งออกมาหายใจสู่บรรยากาศภายนอก คเชนทร์ไม่รอช้าก้มหน้าใช้จมูกซุกไซ้ลงไปที่ร่องอกอวบก่อนแลบลิ้นเลียจนแฉะพลางสูดกลิ่นกายสาว“อ๊ะ พี่เชน ใจเย็น ให้หนูถอดเสื้อผ้าก่อนค่ะ”วันนี้เกวลินรู้สึกว่าคเชนทร์ร้อนแรงกว่าปกติไปมาก เหมือนคนกลัดมันอัดอั้นตันใจขาดเซ็กซ์มาสักสิบปี“ไม่ต้อง พี่จะเอาหนูทั้งแบบนี้แหละ เร้าใจดีออก ไม่เคยดูหรอ คลิปนักศึกษา…โดนเอาคาชุดจนน้ำแตกน่ะ”หญิงสาวฟังไปก็หน้าแดงซ่าน เธอเคยได้ยิน เคยเจอด้วย เพราะเคยแอบค้นหาเพื่อใช้ประกอบการศึกษาในการมีเซ็กซ์กับคเชนทร์นี่แหละ แต่เธอไม่เคยคิดจะคอสเพลย์กับชายหนุ่มด้วยชุดนักศึกษาสักนิด แค่ไปดูลีลาเทคนิคต่างหาก“พี่เชน เอิ่ม เงี่ยนมากไปไหมคะ”เกวลินลองพูดคำหยาบคายแบบที่ไม่เคยลองแต่เคยเจอในคลิปดูบ้าง ทำเอาคเชนทร์อึ้งไปพริบตาหนึ่งก่อนจะยิ้มกริ่ม อีหนูของตนเรียนรู้ไวดี“พี่เงี่ยนเพราะหนูน่าเอานี่แหละ ดังนั้นก็…แควก”เสียงกระโปรงตัวน้อยถูกฉีกแหกไปตามรอยผ่า เผยต้นขาขาวจนถึงช่วงเอว ชายถูกแหกกว้างโช

บทที่ 7สายเรียกเข้าสุดท้ายเกวลินก็ไม่พ้นแพ้น็อก เธอโดนกระทำจนหมดสติไปกลางอากาศ สิ่งสุดท้ายที่จำได้เป็นแค่ภาพเลือนรางของชายหนุ่มรูปร่างแข็งแรงหล่อเหลาควบขับบนกายเธออย่างแข็งขัน เส้นผมเปียกชื้นปรกแปะไปตามใบหน้า ตามลำตัวชื้นเหงื่อที่ไหลออกมาจากการออกกำลังกายอย่างหนักหน่วง สุดท้ายแม้แต่อาหารมื้อเย็นก็ถูกป้อนยามดึก ก่อนจะเริ่มกิจกรรมสวาทต่อจนถึงรุ่งสางของอีกวันยามเธอตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงเสียแล้ว เกวลินไม่พบเงาของคนที่ควรกกกอดเธอในยามนี้ แต่ร่างกายกลับสะอาดเอี่ยมคาดว่าชายหนุ่มคงพาเธอไปอาบน้ำล้างทำความสะอาดคราบคาวกามและเหงื่อไคลออกก่อนพาเธอมาพักผ่อนอย่างเต็มที่เดี๋ยวนี้ร่างกายไม่เมื่อยขบและปวดร้าวแบบตอนแรก ๆ จะมีแค่เพลียนิดหน่อยแต่มันให้ความมรู้สึกอิ่มเอิบมากกว่าเกวลินลุกขึ้นก่อนจะผลัดเปลี่ยนชุดนอนให้เป็นชุดลำลองก่อนจะก้าวออกมาจากห้อง เธอพบเป้าหมายที่ตามหานั่งอ่านหนังสือที่เก้าอี้ข้างสระว่ายน้ำ บนโต๊ะข้างกันมีเครื่องดื่มสีฟ้าที่มีร่มคันจิ๋วปักเอาไว้“ตื่นนานหรือยังคะ”เธอทักทายออกไปพร้อมนั่งลงบนตักแกร่ง แม้จะถูกขัดจังหวะการอ่านหนังสือแต่คเชนทร์ก็ไม่หงุดหงิด ในเมื่อสาวสวยทั้งคนเป็น

บทที่ 9งานใหม่เกวลินที่พักใจได้แค่ไม่กี่วันก็มีกำลังใจลุกขึ้นมาหาอะไรทำ เพราะการอยู่เฉย ๆ มันทำให้เธอคิดถึงใครบางคนที่อยู่ไกลจากเธอไปมากสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำให้ลืมคนนั้นคือการหาอะไรให้ตัวเองยุ่งจนหัวหมุน เธอเลือกงานละการหาเงินหญิงสาวติดต่อไปที่คลับเดิมที่เคยทำงานเด็กเสิร์ฟแต่ยามนี้เธอขอทำงานที่โซนวีไอพีแทน เพราะเธออายุยี่สิบแล้ว ก่อนหน้าตอนมาทำครั้งแรกเธอแค่สิบแปด การประจำโซนวีไอพีจึงเป็นไปไม่ได้ เพราะโซนนี้รับพนักงานอายุยี่สิบขึ้นไปเท่านั้น“ว๊าย หนูเกว เจ๊คิดถึงชะมัด มาก็ดี แขกขาประจำบ่นคิดถึงหนูกันหลายคนเลยนะ”แขกขาประจำของเกวลินมักจะเป็นพวกมาขายขนมจีบแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จหรือพวกติดฝีมือชงเหล้ากับคอกเทลของเธอ ส่วนพวกเฒ่าหัวงูหรือพวกมือไวมักจะโดนสกัดจากเจ้าของคลับที่คัดกรองลูกค้า แม้จะเป็นคลับแต่ก็เลือกลูกค้ามีระดับและประวัติที่ดี เด็กขายก็ส่วนขายอยู่คนละฝ่ายไม่สับสนกับเด็กเสิร์ฟ และเด็กเสิร์ฟจะไม่ถูกบังคับขายแม้ลูกค้าจะถูกใจและเปย์แค่ไหนก็ตาม“ค่ะ หนูก็คิดเจ๊ฟรานมาก นี่หนูปิดเทอมคงได้ทำงานยาว ๆ ไปพักหนึ่งเลยค่ะ”“โอยดี เจ๊เตรียมโกย ขอโทรไปแจ้งลูกค้าหนูก่อนนะ”เกวลินเป็นเด็กเ