EP 8/1 นายเหมืองใจร้าย

[8]

                นายเหมืองใจร้าย

ณ ห้องประชุม ตึก GB

เกล็ดมุกก้าวเข้ามาในห้องประชุมพร้อมรอยยิ้ม เธอยกมือไหว้ชายสูงวัยที่ตนนับถือ ท่ามกลางสีหน้าตกตะลึงของท่าน

“สวัสดีค่ะคุณอา ไม่เจอแค่เดือนเดียวหล่อขึ้นเป็นกองเลยนะคะ”

“หนูมุก? มาได้ยังไง” ท่านวัลลภพูดไม่ออก รีบรับไหว้หญิงสาวคราวลูก

“วันนี้มุกเป็นตัวแทนของบริษัทเพิร์ลค่ะ”

คำตอบของเกล็ดมุกทำให้บุรุษสูงวัยต้องครางออกมาเบาๆ ยอมรับว่าเรื่องที่เกล็ดมุกเป็นเมียเก็บของวาคิม ท่านรู้มาสักพักแล้ว แต่เหตุใดจึงทิ้งวาคิมไปควงชายแก่คราวพ่ออย่างเจ้าสัวเมฆินทร์ อันนี้ท่านยังกังขา แถมยังกล้าควงกันออกหน้าออกตาในงานแฟชั่นโชว์เมื่อคืนนี้ หนังสือพิมพ์ทุกฉบับประโคมข่าวครึกโครมทีเดียว

“มุกรู้ว่าคุณอาแคลงใจในตัวมุก แต่มุกมีเหตุผลที่บอกไม่ได้ ต้องขอโทษคุณอาด้วยนะคะ” เกล็ดมุกยกมือไหว้ท่านอีกครั้ง ชายสูงวัยพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ ทั้งที่สีหน้ายังเต็มไปด้วยคำถาม

ประตูห้องประชุมเปิดอ้าออกพร้อมกับร่างของวาคิมเดินเข้ามา หัวใจของเกล็ดมุกเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอประหม่าเมื่อถูกสายตาคมกล้าตวัดมอง

“หมายความว่ายังไง! นี่เพิร์ลดูถูกเราถึงขนาดให้อีหนูในฮาเร็มมาเจรจาการค้ากับเราเหรอ!?” ริมฝีปากเฉียบคมพ่นวาจากระทบกระแทกแดกดันทันทีที่เห็นหน้าเกล็ดมุก เขาก้าวอย่างสง่าไปยังโต๊ะตัวยาว นั่งลงบนเก้าอี้ที่หัวโต๊ะอย่างมีมาด

“ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้! คุณหนูเล็กไม่ใช่...”

“อย่านะโทนี่!” เกล็ดมุกโบกมือปรามเมื่อโทนี่ขยับเข้าประชิดร่างเธอ แถมยังจะควักปืนออกมา บอดี้การ์ดเลือดร้อนของบิดา เผลอไม่ได้เลยจริงๆ เห็นทีว่าต้องสั่งเก็บปืนเขาซะ ถ้าจะมาทำงานให้กัน

วาคิมมองท่าทีปกป้องของโทนี่แล้วชักหมั่นไส้ มันทำราวกับว่าคำพูดของเขากำลังเฉือนเนื้อเกล็ดมุกอย่างไรอย่างนั้น

“คุณวาคิมไม่น่าคิดมากเลย ยังไงซะ ฉันก็ได้ชื่อว่ามาจากเพิร์ล” ตอบกลับอย่างใจเย็น นั่งลงยังเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามท่านวัลลภ วันนี้เธอมาทำงาน ไม่ได้มาหาเรื่องใคร และไม่พร้อมจะมีเรื่องกับใครหน้าไหนทั้งนั้น

“ก็ดี...ว่ายังไงล่ะ นอกจากเศษเงินของพวกคุณแล้ว มีอะไรมาช่วย GB กู้หน้าได้บ้าง” เขาถามเย้ยหยัน ด้วยมั่นใจว่าทางเพิร์ลไม่มีทางปล่อยไพลินเจ้าปัญหามาให้กันแน่ๆ

โทนี่พยักหน้าให้ลูกน้องคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลัง ร่างบึกบึนของบอดี้การ์ดมาดเข้มเดินเข้ามาวางกระเป๋าหนังสีดำมันปลาบลงบนโต๊ะ เขาเปิดมันออกแล้วหยิบไข่มุกในกล่องสี่เหลี่ยมกำมะหยี่สีขาวเล็กๆ ออกมาแจกให้กับคู่ค้าของผู้เป็นนาย

“เรื่องที่ฉันเคยบอกว่าจะช่วยคุณ ฉันต้องขอโทษที่ไม่อาจเปลี่ยนใจเจ้าสัวได้ ไข่มุกที่ให้ทุกคนพิจารณาในขณะนี้ ถึงแม้จะเป็นของเพิร์ล แต่สิทธิ์ขาดอยู่ที่ฉัน หากคุณใช้ไข่มุกแทนไพลินได้ ฉันก็ยินดีลดราคาให้พิเศษ แต่ถ้าไม่พอใจ วันพรุ่งนี้ คนของเราอีกชุดจะเข้ามาจัดการเรื่องเงินทดแทน”

เกล็ดมุกกล่าวเรียบเรื่อยไปจนจบ นึกถึงใบหน้าเครียดขมึงของบิดาเมื่อเช้าก็ต้องลอบถอนหายใจ ท่านไม่สบอารมณ์อย่างแรงที่เธอออกตัวช่วยวาคิม บิดาที่รักคงอายุมากจนแยกแยะไม่ออกกระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงาน ท่านไม่ควรล้อเล่นกับชื่อเสียงที่ท่านสั่งสมมาหลายสิบปี มันสมควรแล้วหรือที่จะยอมเสียค่าปรับทั้งที่มีไพลินในสต็อก

แต่ก็อย่างว่า บิดาคนนี้ดื้อเกินกว่าจะยอมลงให้เธอง่ายๆ จนสุดท้ายก็จำต้องพบกันครึ่งทาง ท่านไม่ยอมให้ไพลินกับทางนี้ แต่เธอสามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ถ้าทางนี้ยินยอม และอย่างอื่นที่ว่าต้องเป็นส่วนของเธอเอง แล้วนอกจากไข่มุกเธอจะมีอะไรมาให้เขา ในเมื่ออัญมณีเกือบทุกตัวล้วนมาจากเหมืองของพี่ชาย ส่วนที่บิดากว้านซื้อมาเก็บไว้ มันก็เป็นของบริษัทที่เธอมิอาจแตะต้อง

“คุณวาว่ายังไงครับ” ท่านวัลลภขอคำปรึกษา ใจท่านนั้นอยากได้ไพลินมากกว่า

“เรายังมีทางเลือกอีกหรือครับ เอาเป็นว่าให้นักออกแบบเอากลับไปเป็นโจทย์ แล้วนำแบบมาให้ผมพิจารณาก่อนวันศุกร์ก็แล้วกัน”

วาคิมออกคำสั่ง ดวงตาคมกริบตวัดมองใบหน้าของเกล็ดมุก หล่อนสะดุ้งเล็กน้อย ที่แท้ก็ลอบมองเขาอยู่

“เอาเป็นว่าเรารับข้อเสนอของหนูมุกก็แล้วกัน”

ท่านวัลลภสรุปในที่สุด เกล็ดมุกไหว้ขอบคุณอีกครั้ง ก่อนที่ท่านจะก้าวออกจากห้องไป การประชุมเสร็จสิ้นในเวลาอันสั้น เกล็ดมุกคิดว่ามันเหมือนการเจรจาหาวิธีแก้ปัญหามากกว่าการประชุมอย่างเป็นทางการ

“คนของเราจะเข้ามาตีราคาส่วนต่างของไพลินกับไข่มุก เพื่อคืนให้คุณ กรุณาบอกจำนวนไข่มุกที่ต้องการภายในค่ำนี้ด้วย จะขอบคุณมาก และถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันคงต้องขอตัว” บอกเขาแล้วหันไปสั่งบอดี้การ์ดมาดเข้มทั้งสามให้ไปรอที่รถ โทนี่มีท่าทีไม่อยากไปเพราะมันขัดต่อคำสั่งเจ้าสัว ที่ว่าหากมาที่นี่เขาจะอยู่ห่างจากคุณหนูเล็กได้ไม่เกินสามเมตรเท่านั้น ทว่าท้ายที่สุด ความเฉียบขาดของคุณหนูคนสวยก็ทำให้การ์ดร่างยักษ์ต้องยอมจำนน

เกล็ดมุกลุกยืน จดจ้องใบหน้าของวาคิมอย่างต้องการบันทึกไว้ในหัวใจ อยากมองให้นานกว่านี้ แต่ไร้เหตุผลที่จะทำ

“ขอบคุณที่ยอมรับความผิดพลาดของเพิร์ล และขอโทษสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นค่ะคุณวาคิม” เอ่ยขออภัยจากใจจริง

วาคิมจ้องหน้าหล่อนนิ่งๆ ไม่ชอบใจที่เห็นท่าทีเป็นการเป็นงาน หล่อนทำท่าราวกับตัดเยื่อใยของเขาจนขาดสะบั้นไปแล้ว

“ไม่คิดจะทักทายกันเป็นการส่วนตัวหน่อยเหรอ...คุณหนูเล็ก หรือว่าพอได้ผัวแก่เลยลืมผัวเก่าคนนี้แล้ว” ถามพลางพาร่างสูงใหญ่เข้าประชิดร่างบาง ไม่มีรอให้อีกฝ่ายตั้งตัว จงใจโอบกอดหล่อนไว้ในวงแขนอุ่นร้อน

เกล็ดมุกไม่สามารถกระดิกตัวได้ เมื่อวงแขนที่คุ้นเคยโอบกอดเอาไว้แนบแน่น กลิ่นของเขาที่เธอโหยหาลอยกระทบปลายจมูก เผลอสูดเข้าไปจนเต็มปอด น่าแปลกที่มันทำให้สมองปลอดโปร่งได้อย่างอัศจรรย์