Chapter 17

"ตื่นได้แล้ว ผู้หญิงอันเป็นที่รักของผม" ฉันยิ้มที่มุมปากเมื่อได้ยิน ขณะที่เซนกระซิบกับฉัน

“อรุณสวัสดิ์” ฉันหอมแก้มของเขา

ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเกล็ดหิมะสีขาวที่ตกลงมาจากท้องฟ้า สีของดอกกุหลาบ กลิ่นลมพัดโชยมา นี่แสดงว่าเป็นเช้าในเดือนธันวาคมแล้วซินะ คริสต์มาสใกล้เข้ามาแล้ว ปัญหาทั้งหมดจะผ่านไป ปีใหม่ที่จะถึงนี้ จะนำพาการเริ่มต้นใหม่อย่างมีความสุขให้พวกเรา

ฉันเปิดตู้เย็นหลังจากอาบน้ำเสร็จ และหยิบซองเลือดที่เราขโมยมาจากโรงพยาบาลที่อยู่ติดกันออกมา ฉันพบว่าความคิดที่จะดื่มเลือดเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง

แต่ตอนนี้ ฉันอยากดื่มมัน กลิ่นคาวและหอมหวานเล็กน้อยของเลือดดึงดูดใจฉัน ฉันนำถุงนั้นมาที่ริมฝีปากของฉัน ทำไมก่อนหน้านี้ฉันถึงไม่สบายใจนะ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันแย่มาก มันไม่ได้น่ารังเกียจเลย อันที่จริง มันทำให้ฉันรู้สึกกระปรี้กระเปร่า

“รังเกียจเหรอ?” ฉันหันไปตามเสียงของเซน

"ไม่อย่างแน่นอน"

“เธอมีเวลาเตรียมตัวเพียงครึ่งชั่วโมงนะ”

"เพื่ออะไร?" ฉันขมวดคิ้ว

“ผมมีเซอร์ไพรส์ให้คุณ” เขาขยิบตา

ฉันแต่งตัวด้วยกางเกงยีนส์สีดำ และเสื้อสีแดง และเนื่องจากอากาศข้างนอกหนาว ฉันจึงสวมแจ็กเก็ตหน