Chapter 22

ฉันตื่นขึ้นด้วยความตกใจ “เซน” ทำไมฉันถึงได้ฝันแบบนี้? เขาสบายดีไหม ฉันหวังว่าเขาจะสบายดี และมันเป็นแค่ฝันร้ายและไม่มีอะไรอื่นใช่ไหม 'ใช่ เซนต้องสบายดี มันเป็นแค่ความฝัน ฉันฝันร้าย' ฉันพยายามสงบสติอารมณ์และล้มตัวลงนอนต่อบนเตียง

ฉันกระสับกระส่าย ฉันเดินไปมา ฉันนอนไม่หลับอีกแล้ว ความคิดของฉันยังติดอยู่ที่ความฝันนั้น ด้วยความวิตกกังวลในหัวใน ฉันนั่งลง หัวใจของฉันเต้นผิดปกติ ฉันกดหมายเลขของซูซานด้วยนิ้วที่สั่นๆ

“ซูซาน... เซนเค้า...” ฉันโพล่งออกไปทันทีที่เธอรับสาย

“เซน อะไรนะ เขากลับมาแล้วเหรอ” เธอถาม.

“ไม่” ฉันตอบและบอกเธอทุกอย่างเกี่ยวกับความฝัน ฉันเดาว่าโทรศัพท์ของเธอเปิดลำโพงอยู่ เพราะเสียงต่อมาที่ฉันได้ยินคือเสียงของ เอริค

"แบลร์ นั่นไม่ใช่แค่ความฝัน เขาตกอยู่ในอันตรายและพยายามติดต่อคุณผ่านกระแสจิต" ใจฉันเต้นแรงเมื่อได้ยินอย่างนั้น เกิดอะไรขึ้นกับเขา? เขาตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร? จิตใจของฉันสงสัยความคิดนับพันและตั้งคำถามหลายข้อ

“เอริค มีวิธีติดต่อเขาไหม” เสียงของฉันออกมาอ่อนแอ

“ให้เวลาเราสองสามนาทีเพื่อถึงบ้านของคุณ” เขาพูดแล้ววางสาย น้ำตาไหลอาบแก้มเมื่อภาพของเซน ในสภาพอ่อนแอนั้น ย