Share

บทที่ 24

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
ก่อนที่เย่ซิวจะได้พูดอะไร รุ่นพี่หลายคนที่ผ่านไปก็วิ่งเข้ามาอย่างกระตือรือร้นทันที

“ให้ฉันช่วยเธอถือของเถอะ ฉันรู้จักที่นี่ดี”

“ฉันดีกว่า ฉันเป็นเรียนเอกกีฬาแล้วก็แข็งแรงมากด้วย”

“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันเอง เพื่อนนักศึกษาคนนี้ดูน่ากลัวไปหน่อย ดังนั้น อย่าทำให้รุ่นน้องหญิงตกใจเลย”

“หมายความว่าไง? นี่ขัดขากันงั้นเหรอ?!”

“เปล่า ๆ ฉันแค่บอกตามความจริง”

เซี่ยซิ่วซิ่วหน้าตาน่ารักมากจนบรรดาผู้ชายทั้งหลายไม่อาจทานทนได้และพากันอยากจะเด็ดดอกไม้งามนี้มาเชยชม

ขณะที่พวกเขาคุยกัน พวกเขาก็เริ่มทะเลาะกันและมีแนวโน้มว่าจะทะเลาะกันรุนแรง

เย่ซิวส่ายหน้าและหันไปช่วยเซี่ยซิ่วซิ่วถือกระเป๋าเดินทางของเธอไป

เซี่ยซิ่วซิ่วยิ้มเบา ๆ “ขอบคุณเพื่อนนักศึกษา ฉันชื่อเซี่ยซิ่วซิ่ว ฉันยังไม่รู้ชื่อของนายเลย”

“เรียกผมว่าเย่ซิวก็ได้”

“สวัสดี เพื่อนนักศึกษาเย่ซิว นายเป็นน้องใหม่หรือเปล่า?”

“ใช่” เย่ซิวพยักหน้า และทันใดนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้นในใจของเขา “พูดถึงเรื่องนี้ ผมรู้จักเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเซี่ยชิงชิง ไม่ใช่ว่าพวกคุณมีความเกี่ยวข้องกันหรอกนะ?”

“หา?” ริมฝีปากสีแดงของเซี่ยซิ่วซิ่วแยกออกเล็กน้อยพร้อมกับแววตาประ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1270

    ใบหน้าอันเย็นชาของเหลิ่งเหยียนเผยรอยยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก “คารวะท่านผู้มีพระคุณ”เธอไม่ได้ยิ้มมานานกว่าสิบปีแล้ว จนลืมไปแล้วว่าควรยิ้มอย่างไร“เป็นสาวงามล่มเมืองจริง ๆ” เย่ซิวพยักหน้าชื่นชมชายชราเฝ้าสังเกตเย่ซิวมาตลอดพบว่าสายตาที่เขามองเหลิ่งเหยียนนั้นบริสุทธิ์มาก ไม่มีความละโมบเหมือนผู้ชายทั่วไปมีเพียงความชื่นชมในสิ่งสวยงามบริสุทธิ์ ซึ่งทำให้เขาประเมินคะแนนเย่ซิวสูงขึ้นไปอีกหลายแต้มและแอบยกระดับของขวัญช่วยชีวิตที่เตรียมไว้ให้เย่ซิวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งด้วยแต่ชายชราไม่รู้ว่าอันที่จริงเย่ซิวก็ไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษขนาดนั้นแต่เป็นเพราะหลังจากที่เขาได้พบผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงน้ำแข็งแล้ว เขาก็มีภูมิคุ้มกันที่แข็งแกร่งต่อความงามเลิศของโลกนี้อย่างมากไม่ว่าเหลิ่งเหยียนจะงดงามเพียงใด ก็ยังอยู่ในขอบเขตธรรมดาทั่วไปและข้างกายเขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีผู้หญิงที่หน้าตาพอ ๆ กับเหลิ่งเหยียน บางทีก็มีที่เหนือกว่าด้วยซ้ำ จึงไม่แปลกที่เขาจะไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป“ดูเหมือนว่านายจะไม่แปลกใจกับความสวยของหลานสาวฉันเลยแม้แต่น้อยนะ”เย่ซิวดื่มชาไปอึกหนึ่งพลางยิ้ม “วันนี้ตอนที่ผมเห็นเด็กคนนี้ครั้งแ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1269

    “นางเด็กเวร หนีสิ หนีต่อเลย!”“แกฆ่ายอดฝีมือพวกเราไปเจ็ดสิบสองคน แกมันสมควรตายหมื่นครั้ง!”……เหลิ่งเหยียนถูกล้อมในตรอกมืดมิดบนกำแพงทั้งด้านหน้า หลัง ซ้าย และขวา ล้วนมีนักพรตวิญญาณที่แข็งแกร่งยืนอยู่ในจำนวนนั้นมีระดับถอดจิตอยู่ห้าคนเรียกได้ว่าเป็นขบวนที่หรูหราอย่างยิ่งเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์และสมบัติเวทมนตร์ที่ทรงพลังจำนวนมากต่างลอยอยู่กลางอากาศ ตรึงบริเวณโดยรอบไว้ เพื่อให้มั่นใจว่าเธอไม่สามารถใช้อาคมหลบหนีใด ๆ ได้การจัดเตรียมที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ก็เพื่อจัดการกับเด็กสาวที่อยู่ในระดับจินตานขั้นสมบูรณ์เท่านั้น หากพูดออกไปคงไม่มีใครเชื่อเหลิ่งเหยียนกำมีดสั้นไว้ในมือทั้งสองข้างด้วยสีหน้าเยือกเย็นเสื้อผ้าบนตัวเธอขาดรุ่งริ่ง มีบาดแผลเล็กใหญ่ไม่ต่ำกว่าร้อยจุดแม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายถึงชีวิตเช่นนี้ เธอก็ยังไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อยมีเพียงความเย็นเยียบที่สามารถทำให้จิตวิญญาณแข็งตัวได้สายตาเธอกวาดมองไปทั่วบริเวณ เหลิ่งเหยียนกางแขนออก ก่อนที่เปลวไฟเจิดจ้าจะลุกโชนบนร่างของเธอเมื่อเปลวไฟหายไป เธอก็ไม่ใช่ขอทานตัวน้อยคนนั้นอีกต่อไปหากแต่เป็นเด็กสาวที่สูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1268

    เย่ซิวจิบเหล้าไปอึกหนึ่ง แล้วเอ่ยเรียบ ๆ ว่า “เธอเป็นเพื่อนของผม”“คุณชายท่านนี้คือใคร?”อีกฝ่ายเห็นเย่ซิวมีท่าทีสง่างาม ประกอบกับที่เห็นพวกเขาแล้วก็ยังคงสงบนิ่ง จึงไม่กล้าแสดงท่าทีล่วงเกิน“ศิษย์สำนักอวิ้นหลิง นักปรุงยาระดับกลาง เย่ซิว”พูดจบก็วางป้ายประจำตัวของสำนักอวิ้นหลิงลงบนโต๊ะที่นี่อยู่ไม่ไกลจากสำนักอวิ้นหลิงมากนัก คิดว่าสถานะนี้ยังคงมีประโยชน์อยู่แล้วก็เป็นไปตามคาด เมื่อคนเหล่านั้นได้ยินก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที แล้วรีบโค้งคำนับให้เย่ซิว“ที่แท้ก็เป็นคุณเย่ซิวนี่เอง ชื่อเสียงของคุณโด่งดังไปทั่วเลย”“พวกเราเพิ่งซื้อโอสถที่คุณกลั่นไปเมื่อไม่นานมานี้เอง”“ขออภัยที่เสียมารยาท พวกเราเข้าใจผิดไปเอง”……ไม่ว่านักปรุงยาจะอยู่ที่ไหนก็ล้วนมีสถานะที่น่าเคารพนับถืออย่างยิ่งยิ่งไปกว่านั้น เย่ซิวก็ไม่ใช่นักปรุงยาธรรมดาชื่อเสียงของเขาแพร่หลายไปไกลกว่าที่คิดไว้เสียอีกเย่ซิวเหลือบมองพวกเขา “ผมจะกินข้าว”พวกเขารีบขอตัวกลับ ไม่กล้าที่จะรบกวนอีกต่อไปเหลิ่งเหยียนมองเย่ซิว ดวงตาเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความชื่นชม “ท่านผู้มีพระคุณ ไม่คิดเลยว่าท่านจะเป็นนักปรุงยาที่สูงส่งถึงขนาดนี้”การแส

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1267

    ภายนอกดูเหมือนขอทานตัวน้อยที่สกปรกมอมแมมแต่เมื่อเย่ซิวใช้วิชาเนตรมองทะลุความว่างเปล่าออกไป โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอก็ปรากฏขึ้นเป็นเด็กสาวอายุเพียงสิบสามสิบสี่ปี ผิวพรรณเนียนละเอียดราวกับหยกดวงตาคมกริบ เต็มไปด้วยไอสังหารตรงกลางหน้าผากของเธอมีรอยสักรูปร่างคล้ายกริชและที่สำคัญ พลังบำเพ็ญของเธอก็ไม่ธรรมดาด้อยเลย เป็นถึงระดับจินตานขั้นสมบูรณ์!เธออายุเพียงสิบสามสิบสี่ปี แต่กลับมีพลังบำเพ็ญถึงระดับนี้ เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะเหนือโลกอย่างแท้จริงและการปลอมตัวของอีกฝ่ายนั้นก็ยอดเยี่ยมมากมีเพียงเย่ซิวเท่านั้นที่สามารถมองออกได้ หากเป็นผู้บำเพ็ญตนในระดับถอดจิตทั่วไปย่อมไม่สามารถมองออกได้เลยมองอยู่สักพัก เย่ซิวก็ถอนสายตากลับด้วยสีหน้าปกติเขาเปิดขวดเหล้าเทให้เธอหนึ่งแก้ว “เธอชื่ออะไร?”“ฉันชื่อเหลิ่งเหยียน ขอบคุณที่เมตตาค่ะ…”เธอคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะเรอออกมาเล็กน้อยพลางยิ้มให้เย่ซิวอย่างร่าเริง แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อไปเย่ซิวพบว่าเธอมีบาดแผลแต่เมื่อกินอาหารจำนวนมากไปพร้อม ๆ กัน มันจะเปลี่ยนเป็นพลังงาน ทำให้บาดแผลบนร่างกายของเธอหายเร็วขึ้นเย่ซิวเรียกพน

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1266

    วันรุ่งขึ้นมีคนยืนอยู่ด้านนอกถ้ำของเย่ซิวเป็นจำนวนมากทั้งหลัวเวยเวย รั่วอวิ๋น เฉินเยียนจือ จางเสี่ยวอวี๋ ต่างก็มาส่งเย่ซิว“พอไปถึงสำนักโอสถแล้ว อย่าลืมทำตัวให้เรียบร้อยนะ”“คนที่นั่นแต่ละคนต่างก็มีนิสัยที่ดุร้ายมาก อย่าได้ไปมีเรื่องกับพวกเขาเชียว”“เจอเรื่องอะไรก็อดทนไว้หน่อยนะ”……เย่ซิวยิ้มพลางพยักหน้า ฟังพวกเธอพูดบ่นอยู่นานกว่าจะได้ไปการเดินทางไปสำนักโอสถครั้งนี้ คาดว่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนก่อนจากไป เย่ซิวได้ไปพบกับผู้หญิงบนเตียงน้ำแข็ง เพื่อบอกว่าในหนึ่งเดือนนี้จะให้หุ่นเชิดมาจุดธูปบูชาแทนเขาแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับส่งกระแสจิตที่ไม่เห็นด้วยออกมาในที่สุด เมื่อไม่มีทางเลือก เย่ซิวก็ใช้เลือดของตัวเองสร้างร่างแยกที่มีพลังแข็งแกร่งขึ้นมา เพื่อจุดธูปบูชาแทนตัวเองทุกวันส่วนเหตุผลที่เป็นเช่นนี้ เย่ซิวก็ไม่ได้ค้นหาคำตอบอะไรมากเย่ซิวได้ออกจากสำนักอวิ้นหลิงไปภายใต้สายตาที่อาลัยอาวรณ์ของหญิงสาวหลายคน ……ที่สำนักเงาอาฆาตเจ้าสำนักให้การต้อนรับทูตของสำนักโอสถอย่างอบอุ่น พร้อมหัวเราะเสียงดังว่า “ท่านทูตเดินทางมาไกลคงเหน็ดเหนื่อยแล้ว ผมได้เตรียมห้องพักชั้นเยี่ยมไว้ให้แล้ว

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1265

    “นาย?!!”หลัวเวยเวยมองศีรษะมังกรขนาดมหึมาที่อยู่ตรงหน้า สมองว่างเปล่าไปหมด“นายเป็นเผ่ามังกรเหรอ?!”เย่ซิวไม่ได้ตอบคำถามนั้น เขาออกแรงเล็กน้อย กระดูกทั่วร่างของหลัวเวยเวยก็ส่งเสียงแกร๊กเบา ๆ ทันที “ยอมหรือยัง”หลัวเวยเวยได้สติกลับมา ก่อนจะหัวเราะคิกคัก “เจ้าหมอนี่ เล่ห์กลของนายช่างคาดเดายากจริง ๆ ทำให้ฉันยิ่งสงสัยในตัวนายมากขึ้นไปอีกแต่ว่า… ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!”พลังวิญญาณอันมหาศาลพวยพุ่งออกมาจากรูขุมขนทั่วร่าง เธอยังคงต้องการต่อสู้กับเย่ซิวจนถึงที่สุดเย่ซิวเพิ่มแรงอีกครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงราวกับไข่แตกละเอียด การป้องกันที่หลัวเวยเวยยืนหยัดไว้ก็ถูกทำลายลงในไม่กี่วินาที“ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?”หลัวเวยเวยกัดริมฝีปากสีชมพู ไม่ตอบคำถามใดเธอเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับปฐมญาณ เป็นช่วงที่กำลังทะนงตัว จะยอมแพ้ง่าย ๆ ได้ยังไง?เย่ซิวชอบคนปากแข็งแบบนี้ที่สุดเขาเพิ่มแรงขึ้นอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเสื้อผ้าของหลัวเวยเวยเสียหายหลังจากถูกบีบอัดอย่างรุนแรงผิวของเธอขาวเนียนละเอียดราวกับเยลลี่ มองแล้วชวนให้ลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้นใบหน้าของหลัวเวยเวยแดงก่ำไปหมดถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น เธอก็ยังคงกั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status