MasukShare
บทที่ 348
Bab terbaru
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 464
หรงจือจืออยากอธิบายว่าตัวเองไม่ได้กลัว แต่เมื่อสบเข้ากับสายตาห่วงใยของเขา จู่ๆ นางก็พบว่าตัวเองพูดอะไรไม่ออก ภายในใจอ่อนระทวยไปหมดทั้งๆ ที่เขาถูกราดน้ำเย็น ทั้งๆ ที่เขากำลังหนาวทว่าเขากลับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย มีเพียงความรู้สึกที่เป็นห่วงนางนางรีบนำผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำเย็นบนใบหน้าเขาโดยไม่ได้มาสนใจว่าชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน อย่างไรก็จะแต่งงานกับเขาอยู่แล้วเฉินเยี่ยนซูผงะ ดวงตาหงส์เร่าร้อนขึ้นมาหลายส่วนฮ่องเต้น้อยตรัส “มัวทำอันใดกันอยู่? ยังไม่รีบไปเตรียมเสื้อผ้าสะอาดกับน้ำร้อนให้ท่านราชเลขาธิการอีก!”“หากท่านราชเลขาธิการป่วยไข้ขึ้นมา! เราจะตัดหัวพวกเจ้าให้หมด”“น้ำขิงด้วย! เตรียมน้ำขิงให้ท่านหญิงกับท่านราชเลขาธิการทันที!”หรงจือจือจะบอกตัวเองไม่ต้องการน้ำขิง แต่เมื่อเห็นท่าทีของฮ่องเต้หย่งอัน นางก็ไม่ได้ปฏิเสธนางกำนัลที่ราดน้ำเย็นใส่เฉินเยี่ยนซูตกใจกลัวจนน้ำตาแทบเล็ด คุกเข่าตัวสั่นเทิ้มร่วมกับนางกำนัลคนอื่นๆผู้ที่ถูกราดน้ำเย็นคือท่านราชเลขาธิการ นั่นคือท่านราชเลขาธิการของฮ่องเต้เชียวนะ ก่อนที่ฮ่องเต้จะทรงว่าราชกิจ พระองค์จะต้องถวายการคำนับแด่ท่านราชเลขาธิการตาม
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 463
ไทเฮาโกรธจนหน้าเขียว ชี้นิ้วไปที่นาง “ดี ดี ดี เจ้าดีมาก!”แม้ภายในใจนางจะไม่พอใจถึงขีดสุด กระนั้นก็มีความนับถือบางส่วนเจืออยู่ด้วยอดนึกถึงถ้อยคำที่อดีตฮ่องเต้เคยพูดกับตัวเองไม่ได้ มหาราชครูหรงเป็นเสาหลักของบ้านเมือง อุทิศความสามารถและความทุ่มเททั้งหมดเพื่อชาติบ้านเมือง เขาถึงกล้ากราบทูลฎีกาที่ภัยถึงชีวิต เสียก็แต่เถรตรงเกินไปมองหรงจือจือตอนนี้แล้วเหมือนบิดาของนางมาก!ทว่า ความชื่นชมนี้ไม่อาจระงับเพลิงโทสะภายในใจนางแต่อย่างใด “ไปเตรียมน้ำเย็นเดี๋ยวนี้ ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะมีชีวิตรอดไปเห็นผู้บันทึกประวัติศาสตร์กล่าวโทษข้าหนือไม่!”นางเซี่ย “ไทเฮา!”ไทเฮามองนางปราดหนึ่ง พูดด้วยหน้าบึ้งตึง “พอแล้ว พี่หญิงนั่งลงเถอะ ข้าเองก็ทำเพื่อสั่งสอนลูกสะใภ้ในอนาคตให้ท่าน!”นางเซี่ยเห็นหรงจือจือเดินออกไปภายในใจปั่นป่วนว้าวุ่น จากนั้นลุกขึ้นเพื่อเข้าไปห้ามปรามด้วยตัวเองพระพักตร์ของไทเฮาย่ำแย่กว่าเดิมเมื่อเห็นพี่หญิงของตนเป็นเช่นนี้สั่งว่า “ห้ามพระชายาซื่อจื่อเอาไว้ อย่าให้นางก่อกวน!”บรรดานางกำนัล “เพคะ!”หรงจือจือคุกเข่าท่ามกลางหิมะ มองนางกำนัลยกถังน้ำเย็นเข้ามา ส่วนนางเซี่ยที่จะเข้
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 462
นางเซี่ยได้ยินไทเฮาตรัสเช่นนี้ก็ผงะ นางหวังเพียงให้น้องหญิงช่วยให้การแต่งงานนี้ลุล่วง หวังเพียงขู่ให้หรงจือจือกลัว ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือกระมัง?หากราดน้ำเย็นใส่หรงจือจือจริงๆ และถูกลูกชายรู้เข้า เกรงว่าเขาคงไม่ยกโทษให้นางนางพูดอ้อนวอนว่า “ไทเฮา ไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอกเพคะ จือจือเพียงแต่คิดไม่ถี่ถ้วนไปชั่วขณะ…”นึกไม่ถึงว่าไทเฮาจะตัดบทนาง “ข้าว่านางคิดถี่ถ้วนแล้วต่างหาก ทั้งยังแน่วแน่มาก! ลากตัวออกไป!”“ราดเสร็จแล้วคุกเข่ากลางหิมะสองชั่วยาม! ข้าจะสั่งสอนให้นางรู้ว่า ผู้ใดคือประมุขของวังหลวง!”นางเซี่ยบิดผ้าเช็ดหน้า สีหน้าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงนางรู้สึกเรื่องนี้หลุดการควบคุมของนางไปแล้ว ความพิโรธของไทเฮาเหมือนจะไม่ใช่เพื่อบุตรชายนางอย่างเดียว!นางรู้จักน้องหญิงของนางดี หรงจือจือเพียงแค่ปฏิเสธเรื่องของบุตรชายนาง อีกฝ่ายไม่น่าจะถึงขั้นโมโหขนาดนี้เมื่อเห็นนางกำนัลจะเข้ามาลากตัวหรงจือจือก็เอ่ยเสียงเรียบ “หยุด ไม่ต้องให้พวกเจ้าลาก ข้าเดินออกไปเองได้”นางเซี่ยร้อนรนกระวนกระวาย สงสัยว่าหรงจือจือเคยไปก้าวล่วงไทเฮาเรื่องอื่นด้วยหรือไม่ รีบพูดว่า “จือจือ เจ้ารีบตอบตกลงไปเถอะ!”
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 461
“ที่เรียกเจ้ามาวันนี้ ก็เพราะต้องการให้ไทเฮาทรงช่วยพูดไกล่เกลี่ยให้เรื่องมงคลระหว่างสองครอบครัวลงเอยด้วยดี”ไทเฮายิ้มเยาะ “แต่ดูจากตอนนี้ คล้ายว่าบุตรสาวสายตรงคนโตของมหาราชครูหรงนางนี้จะไม่เห็นข้าในสายตา เช่นนี้ข้าพูดไกล่เกลี่ยไปจะมีประโยชน์อันใด?”หรงจือจือ “หม่อมฉันมิกล้าเพคะ! หม่อนฉันไม่เคยขุ่นเคืองพระชายาซื่อจื่อ ย่อมไม่มีอันใดต้องไกล่เกลี่ย”“เหอะ…” ไทเฮาแค่นเสียงเย็น ยกถ้วยชาขึ้นพร้อมกับมองหรงจือจือ “ข้าไม่อยากต้องอ้อมค้อมเสแสร้งกับเจ้า พูดมา เจ้าจะแต่งงานกับหลานชายข้าหรือไม่!”หรงจือจือ “ขอไทเฮาโปรดประทานอภัย”ถ้วยชาในมือไทเฮาเกือบจะขว้างถูกหรงจือจือเมื่อฟังถึงตรงนี้ ถ้วยชาแตกกระจาย น้ำร้อนกระเซ็นซ่าน หากไม่ใช่เพราะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหน้าชั้นสำหรับฤดูหนาว เกรงว่าหรงจือจือคงถูกลวกไปแล้ว!ไทเฮาตรัสอย่างเดือดดาลด้วยสีหน้าดำทะมึน “หรงจือจือ เจ้ามันไม่เห็นคุณค่าความหวังดี จะไม่ไว้หน้าข้าสักนิดใช่หรือไม่?”นางเซี่ยลุกไปประคองหรงจือจือขึ้นมา ปากพูดเกลี้ยกล่อมว่า “จือจือ อย่าทำให้ไทเฮาทรงกริ้ว รีบลุกขึ้นก่อน”“เจ้ากับราชเลขาธิการเพิ่งจะหมั้นหมายกันแค่หนึ่งวัน ข่าวยังไม่แพร่กระจา
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 460
หากท้ายที่สุดแล้วผู้ที่ท่านพี่เลือกให้หรงเจียวเจียว เป็นคนเช่นจีอู๋เหิง นางหวังก็คงไม่เกิดความคิดนี้ขึ้นมาเพราะนางคิดว่า คุณชายที่ดีพร้อมทุกด้านอย่างจีอู๋เหิง ก็คู่ควรกับบุตรสาวของตนทว่าบุตรชายของหยางซื่อหลาง นับเป็นอะไรกัน จะคู่ควรกับเจียวเจียวแก้วตาดวงใจของตนได้อย่างไร?ครั้นหรงเจียวเจียวได้ยินถึงตรงนี้ ดวงตาก็เปล่งประกาย “เช่นนั้น...เช่นนั้นก็ขอบคุณท่านแม่ยิ่งนัก”...ยามพลบค่ำหลังมหาราชครูหรงพูดคำเหล่านั้นกับพวกนางหวังสองแม่ลูกเสร็จ ก็ไปรออยู่ที่ห้องหนังสือ ผู้ที่อยู่ใต้บัญชาสืบเจอว่าหรงเจียวเจียวเอง ก็ส่งคนออกไปตามหาที่อยู่ของสาวใช้จ้าวเป็นการส่วนตัวเช่นกันเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยความหดหู่ใจหากบุตรสาวไม่มีอะไรไม่ชอบมาพากล ไหนเลยจะเชื่อฟังคำพูดของตน กลับอยู่ไม่นิ่ง และรีบเคลื่อนไหวเช่นนี้?เดรัจฉานผู้นี้ หรือว่าจะมีเอี่ยวในการทำร้ายท่านย่าของนางจริง ๆ หรือ?...เช้าวันรุ่งขึ้นคนของตำหนักไทเฮามาเชิญให้หรงจือจือเข้าวัง หัวใจของหรงจือจือเต้นตึกตัก ที่จริงนางยังไม่ลืมที่นางเซี่ยพูดกับตนเอาไว้ก่อนหน้านี้ เรื่องที่หากไม่รู้จักอยู่ให้เป็น ก็จะให้ไทเฮาให้ตนเป็นภรรยาของจีอ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 459
อย่างไรสกุลหยางก็ต้องพึ่งพาตนสองสามส่วน ไม่กล้าไม่ให้เกียรติบุตรสาวของตนอย่างแน่นอนแต่คิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อหรงเจียวเจียวได้ยินดังนั้น ก็เอ่ยขึ้นมาทั้งตื่นตระหนก “ท่านพ่อ ท่านพ่อจะลำเอียงเกินไปแล้วนะเจ้าคะ! พี่หญิงแต่งงานครั้งที่สองดีขนาดนั้น เหตุใดข้าได้แต่งงานแค่กับบุตรชายของซื่อหลางล่ะ?”มหาราชครูหรงขมวดคิ้ว “ที่พี่สาวเจ้าได้แต่งงานดี ๆ เป็นเพราะตัวนางโดดเด่นมากพอ ท่านเสนาบดีชอบนาง ส่วนเจ้า เจ้ายังดูถูกบุตรชายคนโตสายตรงของซื่อหลาง?”“สภาพผีเข้าผีออกอย่างเจ้า หากเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของข้า ลูกนอกสมรสของซื่อหลาง ก็ไม่มีวันแต่งงานกับเจ้าหรอก!”หรงเจียวเจียวได้รับความอับอาย ในแววตาคลอเต็มไปด้วยน้ำตา “ท่านพ่อ ในสายตาของท่านพ่อข้าต่ำตมเช่นนี้เลยหรือ?”มหาราชครูหรง “คนเราต้องทำตัวเองต่ำต้อยก่อน คนอื่นถึงได้มาดูถูกได้! หากตัวเจ้าไม่ทำเรื่องโง่ ๆ ออกมามากมายเช่นนี้ วันนี้ข้าก็คงไม่พูดกับเจ้าเช่นนี้หรอก”“เรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้ ไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว!”“แล้วก็ เหวินหมัวมัวกับฝานซิงจนปัญญาจริง ๆ แต่จือจือบอกข้าว่า นางกุมหลักฐานอยู่ในมือแล้ว ฆาตกรนั้นไม่เป็นเจ้าก็แม่เจ้า!”“ขอเพียงหาตัวสาวใช้จ้
Anda juga akan menyukai
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ117.9K Dibacaชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง105.1K Dibacaพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ10.7K Dibacaทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ54.6K Dibacaมู่ตาน บุปผาท้าชะตา
วนิลากลิ่นเลม่อน221.9K Dibacaนางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ
ชาไทยเย็น2.4K Dibacaสนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า
องค์หญิงโนเนม2.0K Dibacaไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ
รอยหยัก - หนิงอัน2.0K Dibaca
