Share

บทที่ 433

Penulis: สั่งไม่หยุด
“เมื่อทราบว่านางถานพยายามติดสินบนสาวใช้ในจวนสกุลหรง นางก็สั่งให้สาวใช้นางนั้นไปช่วยเหลือ”

“ครั้นรู้ว่าเป้าหมายคือฮูหยินผู้เฒ่า คุณหนูสามจึงเข้าร่วมแผนการ นางไม่พอใจที่ฮูหยินผู้เฒ่าลำเอียงเข้าข้างท่านมาโดยตลอด หมายจะเอาชีวิตของฮูหยินผู้เฒ่ามานานแล้ว”

“หลังจากที่นางร่วมมือกับนางถานทำทุกอย่างเสร็จสิ้นก็เริ่มลนลานขึ้นมา กลัวว่าเรื่องนี้จะสาวมาถึงตัวนาง ด้วยเหตุนี้จึงไปขอความช่วยเหลือจากฮูหยิน”

“ฮูหยินโกรธจนตบหน้านางไปหนึ่งฉาด แต่จะไม่ให้สนใจความเป็นความตายของบุตรสาวตัวเองก็ไม่ใช่ ได้แต่ปลิดชีพสาวใช้นางนั้นทันทีเพื่อเก็บกวาดปัญหาให้นาง”

ดวงตาของหรงจือจือแดงก่ำ พึมพำว่า “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้…”

นางคิดไม่ตกมาโดยตลอดว่าเหตุใดนางหวังจึงทำเช่นนี้ แต่ผู้ต้องสงสัยที่ใหญ่ที่สุดก็คืออีกฝ่าย หากบอกว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของหรงเจียวเจียว เช่นนั้นทุกอย่างก็กระจ่างแล้ว

จ้าวหมัวมัวถอนหายใจ “คุณหนูสามบอกว่า ตั้งแต่เล็กจนโต ฮูหยินผู้เฒ่าก็คอยดูแลท่านไว้ข้างกาย ราวกับว่ามีเพียงท่านที่เป็นหลานสาวของนาง”

“ไม่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะมีสมบัติอะไรก็จะมอบให้ท่านทั้งหมด เวลาอยู่บ้านก็คอยปกป้องท่านเสมอ”

“นางเคียดแค้น
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น   บทที่ 434

    เจาซีโกรธมาก “คุณหนู ท่านไม่อยู่จวนแค่ประเดี๋ยวเดียว พวกนางก็คิดจะยึดของของท่านเสียแล้ว!”หรงจือจือเหลือบมองนางอย่างราบเรียบ “ของของข้าอะไร?”นางได้บอกกับนางกงซุนไปแล้วว่าจะยกเลิกการแต่งงานกับเฉินเยี่ยนซู ย่อมพูดเช่นนี้ไม่ได้อีกเจาซีมุ่ยปาก ไม่กล้าพูดอะไรมากอีก เพียงแต่ถามว่า “เช่นนั้นพวกเราจะเข้าไปหรือไม่?”หรงจือจือส่ายหน้าตอบเสียงเรียบ “ไม่ดีกว่า พวกเราเข้าไปทางประตูข้าง ปล่อยให้พวกนางตีกันเอง”ก่อนหน้านี้ท่านพ่อกังวลมากไม่ใช่หรือว่าสกุลหรงจะขายหน้าที่บุตรสาวสองคนแย่งสามีคนเดียวกัน? บัดนี้หรงเจียวเจียวกับหรงอี๋ก็กำลังทำแบบนั้น เช่นนั้นก็ปล่อยให้ท่านหัวเราะไปก็แล้วกันนางจะเข้าไปข้องเกี่ยวให้ได้อะไร?……นางกงซุนอยู่ที่เรือนหน้าโดยมีนางหวังอยู่เป็นเพื่อน เบิกบานใจจากถ้อยคำเอาใจของบุตรสาวสกุลหรงทั้งสองมีเพียงไม่กี่คนบนโลกนี้ที่ไม่ชอบถูกผู้อื่นเยินยอ โดยเฉพาะนางกงซุนที่ชื่นชอบเป็นอย่างยิ่งหรงเจียวเจียวและหรงอี๋ปากหวานกันมาก หากไม่ชมว่านางมีกิริยางดงามไร้ที่ติ ก็จะชมว่านางงดงามหาใดเปรียบทำเอานางกงซุนดีใจจนลืมตัว หันไปพูดกับนางหวังว่า “แม่นางสองคนนี้ช่างเป็นเด็กดี สกุลหรงช่

  • โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น   บทที่ 433

    “เมื่อทราบว่านางถานพยายามติดสินบนสาวใช้ในจวนสกุลหรง นางก็สั่งให้สาวใช้นางนั้นไปช่วยเหลือ”“ครั้นรู้ว่าเป้าหมายคือฮูหยินผู้เฒ่า คุณหนูสามจึงเข้าร่วมแผนการ นางไม่พอใจที่ฮูหยินผู้เฒ่าลำเอียงเข้าข้างท่านมาโดยตลอด หมายจะเอาชีวิตของฮูหยินผู้เฒ่ามานานแล้ว”“หลังจากที่นางร่วมมือกับนางถานทำทุกอย่างเสร็จสิ้นก็เริ่มลนลานขึ้นมา กลัวว่าเรื่องนี้จะสาวมาถึงตัวนาง ด้วยเหตุนี้จึงไปขอความช่วยเหลือจากฮูหยิน”“ฮูหยินโกรธจนตบหน้านางไปหนึ่งฉาด แต่จะไม่ให้สนใจความเป็นความตายของบุตรสาวตัวเองก็ไม่ใช่ ได้แต่ปลิดชีพสาวใช้นางนั้นทันทีเพื่อเก็บกวาดปัญหาให้นาง”ดวงตาของหรงจือจือแดงก่ำ พึมพำว่า “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้…”นางคิดไม่ตกมาโดยตลอดว่าเหตุใดนางหวังจึงทำเช่นนี้ แต่ผู้ต้องสงสัยที่ใหญ่ที่สุดก็คืออีกฝ่าย หากบอกว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของหรงเจียวเจียว เช่นนั้นทุกอย่างก็กระจ่างแล้วจ้าวหมัวมัวถอนหายใจ “คุณหนูสามบอกว่า ตั้งแต่เล็กจนโต ฮูหยินผู้เฒ่าก็คอยดูแลท่านไว้ข้างกาย ราวกับว่ามีเพียงท่านที่เป็นหลานสาวของนาง”“ไม่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะมีสมบัติอะไรก็จะมอบให้ท่านทั้งหมด เวลาอยู่บ้านก็คอยปกป้องท่านเสมอ”“นางเคียดแค้น

  • โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น   บทที่ 432

    นางอวี๋ยิ้ม “ตอนนั้นเจ้าคงไม่คิดสินะว่าตัวเองจะหวั่นไหวกับตัวนางที่เติบใหญ่แล้ว?”ใบหน้าหล่อเหลาของเฉินเยี่ยนซูแดงเล็กน้อย ไม่ได้ตอบคำถามของท่านย่าถูกต้อง ยามที่พบกันครั้งแรก นางเป็นเพียงเด็กหญิงอายุแปดขวบ เป็นแค่เด็กในสายตาเขา จะคิดอะไรได้อย่างไร?ส่วนในการพบกันครั้งที่สอง นั่นเป็นเวลาหนึ่งปีหลังจากที่นางเข้าสู่วัยปักปิ่นหญิงสาวสะคราญโฉม กิริยามารยาทงดงาม แววตาสุกสกาว ทำให้เขาได้สัมผัสกับความรู้สึกใจเต้นเป็นครั้งแรก แต่ผู้หญิงโตขึ้นแล้วเปลี่ยนไปสิบแปดแบบ[1] นางไม่เหลือเค้าโครงเมื่ออดีตแม้แต่น้อย ทำให้เขาจำไม่ได้ในตอนแรกจวบจนเมื่อเห็นหยกแขวนที่เอวของนางและได้พบกับนายหญิงผู้เฒ่าหรง เขาถึงได้รู้ว่านางก็คือผู้มีพระคุณเมื่อตอนนั้นนางอวี๋เห็นหลานชายมีอาการเช่นนี้ก็ได้แต่ยิ้มเห็นเขาสงบจิตสงบใจไม่อยู่จึงพูดไปว่า “หากเจ้าไม่วางใจก็ตามไปดูมารดาของเจ้าที่สกุลหรงเถิด ที่นี่มีจินหมัวมัวอยู่ เจ้าไม่ต้องอยู่ด้วยก็ได้”เป็นความจริงที่เฉินเยี่ยนซูไม่ค่อยวางใจนัก ด้วยเหตุนี้จึงตอบรับแล้วเดินออกไป……หรงจือจือมาถึงเรือนนอกแล้วได้พบกับจ้าวหมัวมัวที่กำลังร้อนอกร้อนใจจ้าวหมัวมัวที่กำลังก

  • โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น   บทที่ 431

    ใบหน้าของนางกงซุนซีดเผือดเมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ เถียงข้างๆ คูๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ข้าโหดร้ายกับเยี่ยนซูเมื่อใดกัน?”นางอวี๋ “อย่าคิดว่าข้าไม่อยู่ข้างเจ้าแล้วจะไม่รู้เรื่องที่เจ้ากระทำ!”“นางกงซุน ต่อให้เจ้าจะไม่อยากขอโทษ แต่ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ต้องขอโทษอยู่ดี”“หากเจ้าไม่ยอมไปขอโทษจนเป็นการขัดขวางการแต่งงานของเยี่ยนซู เช่นนั้นข้าเพียงต้องมอบหนังสือหย่าให้เจ้าแทนบุตรชายของข้า ให้เยี่ยนซูตัดขาดความสัมพันธ์กับเจ้า เท่านี้ก็ถือเป็นการรับผิดชอบต่อสกุลหรงแล้ว!”นางกงซุนได้ยินนางอวี๋พูดถึงขนาดนี้ก็ร้อนใจแทบน้ำตาร่วง “ข้ายอมไปแล้ว! พอใจหรือยัง?”ในฐานะมารดาของเฉินเยี่ยนซู บัดนี้นางเป็นฮูหยินผู้มีเกียรติที่สุดในเมืองหลวง แต่หากต้องได้รับหนังสือหย่าจริงๆ ความมีเกียรตินี้ก็จะแปรเปลี่ยนเป็นความอับอายขายหน้านางอวี๋พูดหน้าดำคร่ำเครียด “เจ้าจงไปเดี๋ยวนี้!”นางกงซุนตอบด้วยสีหน้าสิ้นหวัง “เจ้าค่ะท่านแม่!”หลังจากสิ้นเสียงก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่สกุลหรงทันทีเฉินเยี่ยนซูมองนางอวี๋พร้อมกับพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ขอบคุณท่านย่า!”นางอวี๋ถอนหายในเฮือกหนึ่ง “นี่เป็นสิ่งที่ข้าสมควรต้องทำอยู่แล้ว! ห

  • โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น   บทที่ 430

    นางกงซุนขำแห้ง กล่าว “ท่านแม่ เช่นนั้นไม่ทราบว่าท่านหมายตาแม่นางตระกูลใดไว้หรือ ลูกสะใภ้จะได้ไปทาบทามมาให้ท่านเจ้าค่ะ?”นางอวี๋มองนางอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าไม่จำเป็นต้องแสร้งโง่! ในใจของเยี่ยนซูมีเพียงแม่นางสกุลหรงเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าข้าย่อมยอมรับหลานสะใภ้คนนี้!”หลายปีมานี้นางเกลี้ยกล่อมให้เยี่ยนซูแต่งงาน ไม่รู้ว่าเกลี้ยกล่อมไปกี่ครั้ง แต่เด็กคนนี้ก็ยังทำแบบขอไปทีทุกครั้งนี่ยิ่งทำให้นางอวี๋สิ้นหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ ช่วงที่นางกำลังคิดว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นโสดไปตลอดชีวิต จู่ ๆ เจ้าเด็กนั่นก็เปิดใจ และอยากแต่งงานขึ้นมา นางอวี๋จะยอมให้ผู้ใดมาทำลายได้อย่างไร?นางกงซุนไม่อยากก้มหัวให้จวนสกุลหรง จึงเอ่ยปากด้วยสีหน้าลังเล “ท่านแม่ หรงจือจือนั่นถึงอย่างไรก็เป็นหญิงที่แต่งงานมาแล้วเป็นครั้งที่สอง ไหนเลยจะคู่ควรกับเยี่ยนซูของพวกเราเจ้าคะ?”นางอวี๋กล่าวโดยไม่ฟังคำอธิบายว่า “ในเมื่อเยี่ยนซูชอบ เช่นนั้นยิ่งถือว่าคู่ควร! บุตรชายของเจ้าเอง ใกล้จะอายุสามสิบแล้วก็ยังไม่ได้แต่งภรรยา เจ้าไม่กังวลสักนิดเลยหรือ?”“หาได้ยากนักที่เขาจะมีความคิด เจ้ายังอยากจะไปทำให้มันล้มเหลวอีกหรือ?”“ข้าบอกเจ้า ตราบใ

  • โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น   บทที่ 429

    เซิ่งเฟิงหิ้วนักทำนายดวงชะตาคนนั้นออกมาทันทีสีหน้าของนางกงซุนเปลี่ยนไป พลางกล่าวอย่างไม่พอใจ “เยี่ยนซู นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร? นี่คือเซียนมีชีวิตผู้ทำนายดวงชะตาให้แม่เจ้า แม้แต่เงินของแม่เจ้เขายังไม่รับสักแดงเดียวเชียวนะ!”“เจ้าไม่เคารพเขาเช่นนี้ เจ้าไม่กลัวถูกสวรรค์ลงโทษหรือ?”ทันทีที่นางพูดจบ ไม้เท้าที่อยู่ในมือของนางอวี๋ก็ตีไปที่นางกงซุนอย่างไร้ความปราณี ทำเอานางกงซุนเจ็บจนต้องร้องออกมาอย่างน่าเวทนานางอวี๋ตำหนิด้วยความโมโห “เจ้าคนโง่ไร้สมองคนนี้! เพื่อคนหลอกลวงคนหนึ่ง เจ้าถึงสาปแช่งให้บุตรชายถูกสวรรค์ลงโทษเชียวหรือ?”นางกงซุนโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร จุดนี้แหละที่นางกลัวนางอวี๋มากที่สุด เพราะอีกฝ่ายมีอารมณ์ร้อน และพร้อมจะลงมือได้ทุกเมื่อ!หลังจากที่ตนเองแต่งงานกับสามี ก็ไม่รู้ว่านางอวี๋ตีสามีมาแล้วกี่ครั้ง บางครั้งถึงกับเลือดตกยางออกเสียด้วยซ้ำเพียงแต่การตีตนเองที่เป็นลูกสะใภ้คนนี้ ยังถือเป็นครั้งแรก!เกรงว่าตนเองจะถูกตีอีกครั้ง นางกงซุนจึงทำได้แค่กล่าวอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ท่านแม่อย่าโมโหไปเลยเจ้าคะ เป็นลูกสะใภ้ที่เลอะเลือนเอง!”นางอวี๋ “เจ้ารู้ว่าตนเองเลอะเลือนก็ดี!”

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status