ตอนที่ 73 หมู่บ้านโจร2

“สบายจัง ไม่คันด้วย”

“เจ้าเป็นผดร้อนต้องหมั่นทาขี้ผึ้งนี่บ่อยๆ ถึงจะหาย”

“ผดร้อน?”

“แต่เล็บมือเจ้าสกปรกเกาจนเป็นแผล” หลินอวี่เหยาชี้ไปที่มือใหญ่สองข้าง “ประเดี๋ยวเจ้าต้องตัดเล็บนะ”

“ตัดเล็บ...ได้ๆ ข้าจะตัดเล็บ”

“ยานั้น ดีขนาดนั้นเลยรึ”

เสียงผู้คนที่ยืนล้อมวงมองดูพูดขึ้น หลินอวี่เหยาเพิ่งนึกได้จึงรีบพูดขึ้น

“ข้าไม่ใช่หมอ แต่พอช่วยดูอาการเบื้องต้นได้บ้าง หากพวกท่านมีใครที่เจ็บป่วยไม่สบาย ให้ข้าช่วยตรวจอาการได้”

เมื่อนางส่งเสียงไปเช่นนั้น ผู้คนในหมู่บ้านโจรก็ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ ล้อมวงจนแทบมองไม่เห็นหญิงสาว นางหันไปทางหัวหน้าโจรที่ทำหน้ายุ่ง เขาชี้นิ้วส่งๆไป

“ไปทางโน้น แล้วเข้าแถวให้เป็นระเบียบ เด็กเล็กมาก่อน แล้วก็คนแก่ ไอ้พวกหนุ่มๆสาวๆ มันจะป่วยอะไรกัน ไปรอที่หลังโน้นเลย”

หลินอวี่เหยาได้ยินแล้วก็กลั้นหัวเราะ คนผู้นี้ก็ดูไม่เลวร้ายนัก เมื่อได้ที่นั่งแล้ว นางจึงให้ตรวจอาการเจ็บป่วยให้แต่ละคน กว่าจะเสร็จก็เย็นย่ำ เสี่ยวหานคอยนั่งดูอยู่ใกล้ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้วจะเดินเข้ามาคุยด้วย

“แม่นาง...”

“เรียกข้าว่าอวี่เหยาก็ได้” หญิงสาวตอบหลังจากล้างมือแล้ว

“อวี่เหยา” เสี่ยวหานพูดแล้วยิ้มก