สตรีอุ่นเตียงของแม่ทัพบ้าเลือด

สตรีอุ่นเตียงของแม่ทัพบ้าเลือด

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-15
โดย:  กะปอมพ่นไฟจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
34บท
2.0Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

นางคือสายลับที่ถูกส่งมาขโมยตราทัพ ตัวนางเปรียบดั่งหมากตัวหนึ่งที่ถูกเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้... แล้วทำไมจะต้องยอมให้เป็นเช่นนั้นด้วยเล่า ในเมื่อตอนนี้นางเองก็มีเขาที่พร้อมจะเป็นหมากให้กับนางเช่นกัน!!

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทนำ

浮気する男は皆、携帯を二台持つものなのか。九条薫(くじょう かおる)は知らなかった。

藤堂沢(とうどう さわ)がシャワーを浴びている時、愛人から自撮りが送られてきた。

清楚な顔立ちの若い女性だった。だが、年齢に不釣り合いな高級そうな服を着ていて、どこか落ち着かない様子だった。

「藤堂さん、誕生日プレゼント、ありがとうございます」

九条薫は目がしみるまで、それを見つめていた。藤堂沢の傍に誰かいることは薄々気づいていた。だが、こんな女性だとは思ってもみなかった。心に痛みを感じると同時に、夫の好みに驚いた。

ああ、ごめんなさい。藤堂沢の秘密を見てしまった。

背後から浴室のドアが開く音がした。

しばらくして、藤堂沢が水滴を纏いながら出てきた。真っ白な浴衣の下から、鍛え上げられた腹筋と逞しい胸板が覗き、男らしい色気が漂っていた。

「まだ見てるのか?」

彼は九条薫の手から携帯を取り上げ、彼女を一瞥すると、服を着始めた。

妻に秘密を見破られたという気まずさは、彼の表情にはちっともなかった。彼の自信は経済力からきていることを、九条薫は分かっていた。結婚前は有名なバイオリニストだった彼女も、今は彼に養われているのだから。

九条薫はその写真のことを咎めなかった。咎める権利など、彼女にはないのだ。

彼が出かける準備をしているのを見て、彼女は慌てて口を開いた。「沢、話があるの」

男はゆっくりとベルトを締め、妻を見た。ベッドの上での彼女の従順な姿を思い出したのか、鼻で笑った。「また欲しくなったのか?」

しかし、その親しげな態度は、ただの遊びに過ぎなかった。

彼はこの妻を真剣に愛したことは一度もなかった。ただの事故で、仕方なく結婚しただけだった。

藤堂沢は視線を戻し、ナイトテーブルの上のパテック・フィリップの腕時計を手に取ると、淡々と言った。「あと5分だ。運転手が下で待っている」

彼の行き先を察し、九条薫の目は曇った。「沢、私、働きたいの」

働く?

藤堂沢はベルトを締め、彼女をしばらく見つめた後、ポケットから小切手帳を取り出し、数字を書き込んで彼女に渡した。「専業主婦でいる方がいいだろう?仕事は君には向いていない」

そう言うと、彼は出て行こうとした。

九条薫は彼の後を追いかけ、縋るように言った。「大丈夫!働きたいの......私はバイオリンが弾けるんだから......」

男は聞く耳を持たなかった。

彼の目には、九条薫は甘やかされて育った、頼りない女に見えた。飼い慣らされて、外で働くことなど到底無理だと思っていた。

藤堂沢は腕時計を見て言った。「時間だ!」

彼は未練なく出て行こうとした。九条薫は引き留めることができず、彼がドアノブに手をかけた時、慌てて尋ねた。「土曜日はお父さんの誕生日なんだけど、時間あるの?」

藤堂沢は足を止め、「まあ、考えておく」と言った。

ドアが静かに閉まり、しばらくすると階下からエンジンの音が聞こえ、次第に遠ざかっていった。

数分後、使用人が階段を上がってきた。

夫婦仲が良くないことを知っている使用人たちは、伝言を伝えた。「ご主人は重要な用事があるので、H市に数日行くそうです。それから、たった今会社からご主人の着替えが届きました。クリーニングに出しますか?それとも奥様が洗濯なさいますか?」

九条薫はソファに正座していた。

しばらくして我に返り、彼女は小さな声で言った。「私が洗う」

藤堂沢はドライクリーニングの溶剤の匂いが苦手なので、スーツやコートを含め、彼の服はほとんど九条薫が手洗いしてアイロンをかけているのだ。

それ以外にも、藤堂沢は色々と要求が高かった。

彼は外食を好まず、寝室が少しでも散らかっているのを嫌った。そのため、九条薫は料理、整理整頓、生け花などを習い......完璧な専業主婦になっていった。

彼女の人生は、ほとんど藤堂沢で埋め尽くされていた。

しかし、藤堂沢はそれでも彼女を愛していなかった。

九条薫は俯き、小切手を見つめた。

去年、彼女の実家は破産し、兄は勾留され、父は急病で毎月200万円以上もの医療費がかかることになった。実家に帰るたびに、おばさんからは藤堂沢からもらうお金が少ないと文句を言われる。

「彼は藤堂製薬の社長で、資産は何千億もあるんだ......彼の妻なんだから。彼のものは、薫のものじゃない?」

九条薫は苦笑いをした。

藤堂沢のものが、どうして彼女のものになるというのだろうか?

藤堂沢は彼女を愛していない。普段は冷淡で、彼らの結婚生活にはセックスはあっても愛はない。彼は彼女に子供を産ませることすら許さず、毎回セックスの後には避妊薬を飲むように言うのだ。

そう、彼女は薬を飲まなければならない。

九条薫は薬の瓶を探り当て、一粒取り出して、何も感じずに飲み込んだ。

薬を飲み終えると、彼女は小さな引き出しを静かに開けた。中には分厚い日記帳が入っていて、ページを開くと18歳の九条薫の藤堂沢への溢れるばかりの恋心が綴られていた――

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
34
บทนำ
บทนำเด็กน้อยในวันเพียง 7 ปีเติบโตขึ้นมาท่ามกลางความรักของผู้เป็นมารดา ตั้งแต่นางจำความได้ไม่มีวันไหนที่ท่านแม่จะดุด่าหรือทุบตีนางเลยสักครั้งเดียว มีเพียงรอยยิ้มและน้ำเสียงอันอบอุ่นอ่อนโยนที่ดังก้องไปในจิตใจของเด็กน้อย ทว่าในทางกลับกันนางกลับเห็นท่านแม่แอบมานั่งร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยครั้ง สาเหตุก็เป็นเพราะบิดาผู้ให้กำเนิดนางนั้นเอง จนกระทั่งในวันที่อากาศสดชื่นแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปร่งภายใต้แสงอาทิตย์อันอบอุ่นที่สาดแสงลงมา ตัวนางกลับต้องแยกจากอกของมารดา เพียงเพราะผู้เป็นใหญ่แห่งแว่นแคว้นเล็งเห็นว่าจะใช้นางให้เป็นประโยชน์ได้ เขาส่งนางไปฝึกให้เป็นสายลับที่พร้อมจะพลีชีพเพื่อแคว้นจ้าว! นับจากวันนั้นชีวิตอันเรียบง่ายของนางก็จบสิ้นลง มีเพียงต้องตื่นมาฝึกหนักตั้งแต่เช้าจรดค่ำ หากนางทำไม่ดีหรือไม่เป็นที่น่าพอใจก็จะถูกลงโทษอย่างหนัก ซ้ำร้ายมารดาที่อยู่ไกลออกไปยังถูกลงโทษเสียด้วย ชีวิตของนางราวกับตกอยู่ในขุมนรก มีวันคืนที่แสนเลวร้ายจนอยากจะปลิดชีพของตัวเองในวัยที่ 10 แต่เพราะการได้พบหน้ามารดาอีกครั้งทำให้ความคิดของนางเปลี่ยนไป..."ซิงเอ๋อร์... อดทนไว้นะลูก อย่าได้ยอมแพ้ต่อโชคชะตาของเรา แม่เชื่อว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 1 นางคณิกาจากหอหลันฮวา
บทที่ 1นางคณิกาจากหอหลันฮวาจวนเจ้าเมืองเป่ยซีได้มีการจัดงานเลี้ยงรื่นเริงเพื่อต้อนรับชินอ๋องเว่ยสือหยาง แขกผู้สูงศักดิ์ที่จะมาประจำการยังแดนเหนือของพวกเขา ถึงแม้ว่าจะรู้สึกหวั่นเกรงกับชื่อเสียงของชินอ๋องมากเพียงใด ทว่าตัวเขากลับรู้สึกอุ่นใจมากกว่าเสียอีก ด้วยตั้งแต่ชินอ๋องมาที่นี่ พวกโจรป่าและชาวนอกด่านก็ไม่กล้าบุกเข้ามาทำร้ายชาวเมืองเป่ยซีอีกเลย"คารวะชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเป็นเกียรติมากที่ได้มีโอกาสรับใช้ชินอ๋องผู้ห้าวหาญของแคว้นเว่ยของเรา วันนี้กระหม่อมจึงบังอาจขออนุญาตจัดงานเลี้ยงต้อนรับชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ" 'อี้ไฉ' ท่านเจ้าเมืองผู้อยู่ในวัย 40 กว่าปี ใบหน้าอวบอิ่มยิ้มแก้มปริด้วยความยินดียิ่ง ในตอนที่เขาขยับกายไปมาดูคล้ายกับก้อนซาลาเปาเดินได้ด้วยรูปร่างที่อ้วนท้วนอุ้ยอ้าย ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเคยเป็นถึงนายกองคนสำคัญก่อนจะได้ถูกแต่งตั้งมาเป็นท่านเจ้าเมืองที่นี่ ผิดกับชาวบ้านในเมืองเป่ยซีที่ดูซูบผอมและใบหน้าอมทุกข์ มิรู้ว่าอี้ไฉผู้นี้ปกครองเมืองเป่ยซีอย่างไรกันแน่ เห็นทีเขาคงจะต้องลองสืบดูเสียหน่อยแล้ว"จัดงานได้ดี แต่ครั้งหน้าหากจะทำอะไรก็มาแจ้งข้าเสียก่อน ข้าไม่ชอบความวุ่นวายและไม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2 เจ้าเป็นใครกันแน่
บทที่ 2เจ้าเป็นใครกันแน่เหมยซิงผู้เป็นนางคณิกาของหอหลันฮวายืนนิ่งราวกับหินผา แม้ว่านางจะยืนอยู่ต่อหน้าของเว่ยสือหยาง ผู้เป็นชินอ๋องที่บ้าเลือดและน่าหวั่นเกรงผู้นั้น ทว่านางกลับมิได้รู้สึกหวาดกลัวเขาเลย กลับกัน... นางอยากจะรู้ว่าเขามีค่ามากพอที่นางจะใช้เป็นตัวหมากได้หรือไม่!"เจ้าร่ายรำได้หรือไม่""เพคะ หม่อมฉันถนัดร่ายรำและการเล่นผีผาเพคะ""ดี! เช่นนั้นเจ้าก็ร่ายรำให้ข้าดู""เพคะ"แม้จะแปลกใจกับการกระทำของเขา แต่เหมยซิงก็หาได้รู้สึกตกใจไม่ นางขยับตัวออกไปยืนตรงกลางโดยที่ผีผาได้ถูกนางคณิกาคนอื่นนำออกไปแล้ว ทันทีที่เสียงดนตรีขึ้น ร่างอรชรที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งภายใต้ชุดนางระบำที่เปิดเผยเนื้อหนังมังสาอย่างชัดเจน ก็ได้หมุนตัวไปตามจังหวะของเสียงดนตรีนั้นร่างกายของนางสอดประสานไปกับเสียงของดนตรีที่ดังก้องกังวานอย่างดงาม ท่วงท่าการร่ายรำมีทั้งความอ่อนช้อยและแข็งแรง พลิ้วไหวดั่งใบไผ่ที่ลู่ไปกับสายลมที่พัดโหมกระหน่ำดั่งพายุคลั่ง เห็นได้ชัดว่านางได้ถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดีเว่ยสือหยางพลันกระตุกยิ้มเย็น ก่อนจะแกล้งโยนผลผิงกั่ว (แอปเปิล) ไปให้นาง หากเป็นสตรีธรรมดาจะตกใจและรีบหลบผลผิงกั่วทันที ทว่าสต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3 พูดออกมา
บทที่ 3พูดออกมาจอกสุราถูกเขวี้ยงไปทางเหมยซิงอย่างรวดเร็ว ทั้งยังแฝงไปด้วยลมปราณอันเข้มข้นเสียด้วย เหมยซิงเบี่ยงตัวหลบได้ทันอย่างว่องไว ทว่าตัวนางกลับถูกบุรุษตรงหน้าคว้าตัวเข้ามากักขังในอ้อมกอด กายสูงแผ่กลิ่นอายสังหารออกมาอย่างเข้มข้น นางเป็นวรยุทธ์จริงด้วย เพราะหากเป็นคนธรรมดาทั่วไปย่อมหลบจอกสุราของเขาไม่พ้นอย่างแน่นอน!"หญิงคณิกาเช่นเจ้าเหตุใดถึงได้มีวรยุทธ์ พูด!"เหมยซิงแสร้งทำหน้าตาเลิ่กลั่ก เขาฉลาดยิ่งนัก "ท่านอ๋องพูดเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันเป็นเพียงนางระบำในหอคณิกาที่ขายศิลป์เท่านั้น สตรีเช่นหม่อมฉันจะมีวรยุทธ์ได้อย่างไร"เว่ยสือหยางพลันขบกรามแน่นเมื่อสตรีตรงหน้ายังกล้าปากแข็ง ท่าทางของนางดูหวาดกลัวเขาเหลือเกิน ทว่าดวงตาคู่นี้กลับแย้มยิ้มราวกับดีใจเสียอย่างนั้น"ในเมื่อเจ้าปากแข็งบอกว่าตัวเองเป็นเพียงสตรีที่มาจากหอคณิกา เช่นนั้นราตรีนี้เจ้าก็จงทำหน้าที่ของเจ้าซะ ปรนนิบัติข้าทั้งคืนจนกว่าข้าจะพอใจ!" เขาเอ่ยขู่เสียงเข้ม"หม่อมฉันไม่ขายเรือนร่างเพคะ ต่อให้เป็นท่านอ๋องหม่อมฉันก็ไม่ขาย" แววตาของเหมยซิงพลันแข็งกร้าวขึ้นมาทันที สร้างความสนุกสนานให้กับเว่ยสือหยางอย่างน่าประหลาด ด้วยท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 สตรีของชินอ๋อง
บทที่ 4สตรีของชินอ๋องหลังจากพูดคุยกันอย่างชัดเจนแล้วเหมยซิงก็ได้แก้ผ้าที่มัดแขนขาของเว่ยสือหยาง ก่อนที่นางจะรีบคุกเข่าขออภัยเขา บุรุษหนุ่มผู้สูงศักดิ์ไม่ได้ถือสานางนัก ทั้งยังถูกใจที่นางกล้าทำกับเขาเช่นนี้เสียด้วย นับว่าเป็นความแปลกใหม่ที่เขาเพิ่งได้รับจากสตรีแปลกหน้า เพราะไม่เคยมีผู้ใดกล้าทำกับเขาเช่นนี้มาก่อนจึงทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก!"คืนนี้เจ้าก็นอนที่นี่กับข้าเสีย""ทะ ทำไมเล่าเพคะ หม่อมฉันเคยบอกแล้วว่าจะไม่ขายเรือนร่างของตนนะเพคะ" แววตาคู่สวยสั่นไหวอย่างรุนแรง แม้เขาจะเป็นบุรุษที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมคาย นัยน์ตาคมดุ จมูกโด่งเป็นสัน สันกรามชัดเจนจนทำให้นางเผลอใจสั่น และริมฝีปากหยักหนาที่ดูเย้ายวนใจ รวมถึงเรือนร่างอันแข็งแรงกำยำอย่างนักรบ ทว่าตัวนางไม่ได้ต้องการหลับนอนกับเขาเสียหน่อย"ข้าแค่บอกให้นอนที่นี่ไม่ได้บอกว่าจะนอนกับเจ้าเสียหน่อย อย่างไรข้าก็เลือก... อีกทั้งข้าไม่ชอบข่มเหงคนที่ไม่เต็มใจด้วย แต่คนในนี้ยังมีคนของจวนเจ้าเมืองที่มารับใช้ข้าด้วย เจ้าคิดว่าไม่แปลกหรือที่ข้าพาเจ้ามาที่นี่แต่กลับปล่อยเจ้าเอาไว้โดยไม่แตะต้องเจ้าเลย ทีเรื่องอย่างนี้ล่ะโง่เขลานัก!" เว่ยสือหย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-30
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5 รองรับโทสะ
บทที่ 5รองรับโทสะสองวันมานี้เหมยซิงอยู่ที่จวนชินอ๋องอย่างสงบราบรื่น นางไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองจะสามารถมีชีวิตที่เรียบง่ายเช่นนี้ได้เลย เพราะทุกคืนวันของนางล้วนต้องผ่านความยากลำบากมาไม่น้อยเมื่อได้ใช้ชีวิตเช่นนี้ทำให้รู้สึกหวงแหนขึ้นมา แต่ความสงบมักคงอยู่ได้ไม่นานนัก เมื่อหลิงหลิงผู้นั้นที่เคยเอ่ยเตือนไปครั้งก่อนได้กลับมาทำให้นางหงุดหงิดใจอีกครั้ง"แม่นางเหมยซิง คุณหนูอี้เรียกให้ท่านไปพบเจ้าค่ะ" "ใครคือคุณหนูอี้" เหมยซิงวางถ้วยชาลงแล้วหันมามองหน้าหลิงหลิงด้วยความสงสัย ทั้งที่นางรู้ดีว่าคุณหนูอี้ผู้นี้เป็นผู้ใด"ก็คุณหนูอี้หลันบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเจ้าเมืองอย่างไรเล่า ท่านรีบไปพบคุณหนูอี้เร็วเข้าเถิด อย่าให้คุณหนูอี้ต้องรอนาน" หลิงหลิงเผลอเท้าแขนด้วยความหงุดหงิดใจ"ข้าไม่ไป และก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปพบคุณหนูอี้ผู้นั้นด้วย""ว่าอย่างไรนะ! อย่าลืมนะว่าท่านเป็นเพียงสตรีอุ่นเตียงของท่านอ๋อง หาใช่พระชายาของท่านอ๋องไม่ กล้าดีอย่างไรถึงได้มาพูดจาเช่นนี้กับคุณหนูอี้ของข้ากัน"เหมยซิงลุกขึ้นยืนแล้วเยื้องย่างเข้าไปหาหลิงหลิงด้วยท่าทางกดข่ม เพียงนางจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก็ทำให้ห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-30
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6 ทำให้ข้าเสร็จสม
บทที่ 6ทำให้ข้าเสร็จสมเหมยซิงก้าวถอยหลังด้วยความลนลาน นางขยับถอยหลังไปเรื่อย ๆ จนสะดุดกับเตียงที่อยู่ทางด้านหลัง เป็นผลให้นางล้มตัวลงไปนอนบนที่นอน เหตุใดเขาถึงได้มีท่าทีเช่นนี้เล่า นี่ไม่ถูกต้องเลยสักนิด ในแผนการของนางไม่ได้คิดว่าจะต้องรับมือกับเรื่องนี้ ไหนเขาบอกว่าไม่เคยคิดข่มเหงสตรีที่ไม่เต็มใจอย่างไรเล่า"ท่านอ๋อง! หม่อมฉันไม่ยินยอมจะปรนนิบัติพระองค์เพคะ""ข้าก็ไม่ได้บังคับให้เจ้าปรนนิบัติข้าเสียหน่อย" เว่ยสือหยางกระตุกยิ้มเย็น เพราะนางทำให้เขารู้สึกเคร่งเครียดจนปวดหัวตุ๊บ ๆ ราวกับกำลังจะระเบิดออกมา เช่นนั้นนางก็ต้องรับผิดชอบโดยการทำให้เขาหายเครียดเสีย และทางเดียวที่จะทำให้เขาหายเครียดได้ก็คือการรีดน้ำออกจากตัวนั่นเอง ในเมื่อตอนนี้นางคือสตรีอุ่นเตียงของเขาเช่นนั้นก็จงทำหน้าที่ของตนเสียเถิด!"มะ ไม่นะเพคะ ถ้าท่านอ๋องก้าวเข้ามาอีกนิด หม่อมฉันจะขอสู้ตาย!" เหมยซิงดึงมีสั้นเล่มเล็กที่ซ่อนในปิ่นปักผมเอามาถือไว้ในมือ นางชี้มีดสั้นไปทางเว่ยสือหยางอย่างไม่หวั่นเกรง หากวันนี้เขาคิดจะข่มเหงนางจะขอสู้จนตัวตาย"เหมยซิง... ข้าไว้ชีวิตของเจ้าแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่ได้อย่างสงบร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-01
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7 ฟาดไม่ยั้ง
บทที่ 7ฟาดไม่ยั้งจุมพิตของทั้งสองกินเวลายาวนานยิ่งนัก เนิ่นนานราวกับเวลาได้หยุดลงตรงนี้... เหมยซิงที่เพิ่งสูญเสียจูบแรกให้กับเว่ยสือหยางรู้สึกหัวสมองขาวโพลนไปหมด นางทั้งรู้สึกต่อต้านที่เขาบังอาจมาขโมยจูบแรกของตน แต่ใจหนึ่งกลับรู้สึกยินยอมให้เขาทำเช่นนั้น เหมยซิงรู้สึกสับสนกับความคิดของตนเอง นี่นางเป็นอะไรกัน… โดนชินอ๋องเว่ยสือหยางผู้นี้ล่อลวงให้ติดบ่วงราคะของเขาเช่นนั้นหรือ ไม่! “อื้อ… ปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ”เหมยซิงรวบรวมแรงอันน้อยนิดของตนที่ถูกเขาล่อลวงไปให้คืนกลับมา ก่อนจะผลักหน้าอกของเขาอย่างแรง พร้อมกับฟาดฝ่ามือเล็กลงไปที่แก้มสากของเขาอย่างไม่ออมแรงด้วยความกรุ่นโกรธเพียะ เพียะ เพียะ เพียะ!!นางรัวฝ่ามือตบหน้าเขาจนหันซ้ายหันขวาไปสี่ครั้งติด ก่อนจะรีบปีนลงไปจากเตียงแล้ววิ่งกลับไปยังเรือนนอนของตนทันที เหมยซิงกำลังวิ่งหนีกับความจริงที่เพิ่งตระหนักได้ด้วยตนเอง นางได้พลั้งเผลอไปกับสัมผัสอันวูบหวานของเขาอย่างไม่น่าให้อภัย แต่อะไรก็ไม่น่ากลัวเท่ากับในแวบหนึ่งของความคิดนั้น อยากจะให้เขาสัมผัสร่างกายของนางมากกว่านี้ เพราะเช่นนี้เหมยซิงที่โกรธตนเองจึงได้รีบวิ่งหนีออกมา หนีจากความหวาดกลัว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-01
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8 ตัดสินใจด้วยตนเอง
บทที่ 8ตัดสินใจด้วยตนเองหลายวันผ่านไปเหมยซิงยังคงอยู่แต่ในเรือนของตน นางมิได้รับอนุญาตให้ออกไปจากเรือนแห่งนี้แม้แต่ก้าวเดียว ทุกความเคลื่อนไหวล้วนมีสายตาที่จับจ้องมองมามิได้ห่าง ถึงแม้ตอนนี้อาการของหลิ่งอี้จะดีขึ้นเป็นลำดับแล้ว แต่เว่ยสือหยางก็ยังคงสั่งให้คนจับตามองเหมยซิงเช่นเดิมในวันที่อากาศเหน็บหนาวของเหมันต์ฤดูมาเยือน เมืองเป่ยซีอันเป็นที่ตั้งสุดท้ายของพรมแดนระหว่างแคว้น อากาศของที่นี่หนาวเย็นยิ่งนัก หนาวจนได้ยินฟันกระทบกันดังกึก ๆ "แม่นางเหมยซิง ท่านหลับหรือยัง" น้ำเสียงอันเร่งเร้าของหลิ่งเอ้อร์ปลุกให้เหมยซิงที่กำลังเคลิ้มหลับพลันสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที นางรีบลุกไปหยิบเสื้อคลุมกายแล้วเดินไปเปิดประตูที่รัวเคาะจากคนข้างนอก"ข้ายังไม่หลับ ท่านหลิ่งเอ้อร์มีสิ่งใดหรือ""ท่านอ๋องเรียกหาเจ้า รีบไปพบพระองค์เร็วเข้าเถิด""กลางดึกเช่นนี้น่ะหรือ" "ใช่แล้ว เจ้ารีบไปเร็วเข้าเถิด"หลิ่งเอ้อร์ผู้เคยสุขุมพลันเข้ามาถือวิสาสะดึงชายแขนเสื้อของเหมยซิงให้รีบตามเขาไปทันที นี่ยิ่งสร้างความสงสัยให้กับเหมยซิงมากขึ้นไปอีก เกิดเรื่องอันใดหนอ เหตุใดหลิ่งเอ้อร์ผู้พูดนับคำได้กลับพูดมาก และยังดูเร่งรีบถึงเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-02
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9 ดับความร้อนรุ่มด้วยความเร่าร้อน
บทที่ 9ดับความร้อนรุ่มด้วยความเร่าร้อนกายแกร่งบดเบียดเข้าแนบชิดกับร่างกายอันหอมกรุ่นของสตรีในอ้อมแขน โน้มใบหน้าลงไปช่วงชิมความหอมหวานจากริมฝีปากเล็กที่เขาชมชอบ สอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนลิ้นเล็ก ดูดดึงไปมาพร้อมกับกวาดเลียไปตามแนวไรฟันสะอาดของหญิงสาว ในขณะที่ฝ่ามือหนาบีบเคล้นไปที่ก้อนเต้าหู้อวบใหญ่อันเกินตัวนี้ของนางด้วยความหื่นกระหาย จนเนินเนื้อแลบปลิ้นออกมาจากง่ามนิ้วใหญ่ของเว่ยสือหยาง"อ๊ะ อ๊า อื้อ..." น้ำเสียงหวานดั่งระฆังทองล้ำค่าพลันดังก้องไปทั่วห้องแห่งนี้ กายสาวแอ่นเข้าหาแนบชิดกับความแข็งแกร่งจากกายสูง บดเบียดความอบอุ่นจากร่างกายของตนเข้าไปดับความร้อนรุ่มของชายหนุ่ม คล้องแขนไปกับลำคอหนาเพื่อหาหลักยึด เมื่อรับรู้ได้ถึงความร้อนขุมหนึ่งที่แล่นจากท้องน้อยไปยังเบื้องล่างของตน รับรู้ได้ถึงความฉ่ำแฉะในกายสาวที่ไหลเยิ้มออกมา..."อ่า... อื้อ" เว่ยสือหยางเคลื่อนริมฝีปากลงมาที่ลาดไหล่เล็ก ดูดเม้มไปตามซอกคอขาวอันหอมกรุ่น สร้างรอยรักสีแดงช้ำไปทั่วผิวกายขาวเนียนละเอียด ก่อนจะเคลื่อนต่ำลงมาที่ก้อนเต้าหู้อวบสองลูกนี้ มือทั้งสองบีบคลึงไปมาจนเกิดรอยแดงของง่ามนิ้วมือ พร้อมกับครอบริมฝี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-02
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status