Beranda / รักโบราณ / โศลกเพลิงผลาญใจ / ตอนที่38 กลัวข้าหรือไม่

Share

ตอนที่38 กลัวข้าหรือไม่

last update Terakhir Diperbarui: 2025-08-12 20:45:57

ชายหนุ่มสืบเท้าเข้าไปใกล้ แรงกดดันมหาศาลทำให้หญิงสาวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

“ข้าอายุสิบขวบก็มีเหตุให้บิดาต้องจูงมือเข้าสนามรบ ครั้งนั้นเพื่อเอาชีวิตรอด สองมือของข้าจึงเปื้อนเลือดเป็นครั้งแรก จำเป็นต้องฆ่าคนเพื่อให้ตัวเองมีลมหายใจ สนามรบคือบ้านของข้า...เจ้ารู้หรือไม่ กลิ่นซากศพมนุษย์เหม็นเน่าว่าสัตว์ทุกชนิดที่ข้ารู้จัก”

หญิงสาวตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน สีหน้าและแววตาคู่นี้เต็มไปด้วยความจริงจังไม่ใช่การหยอกล้อให้เพื่อให้นางหวาดกลัว นางรู้ว่าเขาพูดจริง เพราะที่ผ่านมาเขาเคยบีบคอนางมาแล้วครั้งหนึ่ง ท่าทางของนางอยู่ในสายตาของเขาทำให้แววตาสีนิลหม่นเศร้าแล้วพูดเสียงเบาว่า

"เจ้าของกลัวข้าสินะ"

หญิงสาวนิ่งไปชั่วขณะ แผ่นหลังของนางชิดกับชั้นวางขวดยาสมุนไพร ร่างเล็กผวาเฮือกแล้วแขน

กำยำก็ยื่นมายันกับชั้นวางขวดยา ยามนี้นางจึงถูกกักขังด้วยร่างกายใหญ่โตของเขา ดวงตาสองคู่สบกระสานกันนิ่งไม่มีใครหลบสายตา ราวกับค้นหาบางสิ่งที่หายไป จนในที่สุดหลินอวี่เหยาก็พยักหน้ารับ

"แน่นอนว่าข้ากลัว... ท่านเองก็เคยเกือบหักคอข้ามาก่อน แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เหตุผลที่ข้าปฏิเสธการแต่งงานกับท่าน เพราะข้าแค่ไม่ต้องการให
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่49 ผู้อื่นล้วนริษยา แต่นาง

    ถึงอย่างไรก็เป็นหญิง หลินอวี่เหยาก็ยังชื่นชอบการแต่งกายสวยงาม แม้ที่ผ่านมาต้องขายชุดสวยๆ แลกเงินมาซื้ออาหารก็เถิด หลังจากที่ได้รับโอกาสให้มาเป็นคนสวนดูแลต้นไม้ดอกไม้ในอุทยานของไทเฮา นางก็ได้รับชุดสาวใช้มาเพิ่ม ส่วนชุดผ้าไหมเนื้อดีที่หลี่หย่วนซินนำมาให้นั้น นางพับเก็บเรียบร้อยอย่างดี “นั้นนะรึ สนมที่ฮ่องเต้โปรดปราน” “เพคะ” เว่ยซูอิ๋นเอ่ยรับขณะที่นางและไทเฮานั่งที่เก้าอี้จิบน้ำชาและมองหลิวอวี่เหยาอยู่ไกลๆ ที่กำลังใช้กรรไกรตัดกิ่งไม้อยู่ “ฮ่องเต้พบนางได้อย่างไร นางถูกส่งไปอยู่ตำหนักเย็นไม่ใช่รึ” ไทเฮาตรัสถามขณะไล้ปลายนิ้ววนปากถ้วยชา “เรื่องนั้นหม่อมฉันก็ไม่ทราบ แต่หลี่กงกงเป็นคนคอยดูแลนาง แสดงว่าต้องเป็นประสงค์ของฮ่องเต้เพคะ” “ลูกไม้ตื้นๆ” ไทเฮาทรงหัวเราะเบาๆ “เรียกร้องความสนใจ บางคนก็ทำตัวอ่อนแอน่าสงสาร บางคนก็ทำเป็นไร้เดียงสา ดูท่านางจะแสร้งใสซื่อให้ฮ่องเต้ทรงเมตตาจึงได้ออกมาอยู่ตำหนักเย็นได้” “แต่พระองค์ก็ไม่ทรงเรียกนางไปปรนนิบัติแต่อย่างใดเพคะ” “ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ห้ามวางใจเด็ดขาด” ไทเ

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่48  อ้อนวอน

    ทั้งเจ็บทั้งจุกทว่าความเสียวซ่านก็ยิ่งถาโถม เว่ยซูอิ๋นพยายามอย่างสุดแสนเพื่อเก็บกลั้นเสียงร้องครางออกมา แต่นั้นเหมือนยิ่งยั่วยุให้บุรุษเบื้องหน้าโยกเอวสอบรุนแรงยิ่งขึ้น ฝ่ามือร้อนลูบใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตา ใช้นิ้วแยกกลีบปากของนางออกเพื่อบังคับไม่ให้นางกัดปากและปลดปล่อยเสียงครางออกมา เซวียนจิ้งเฉินกระแทกกระทั้นแก่นกายที่แข็งขันราวเสาหิน ตอกตรึงร่างบางไว้ด้วยความดิบเถื่อน เพียงเพราะอยากกะเทาะหน้ากากจอมปลอมที่นางสวมอยู่ นางมักแย้มยิ้มอ่อนหวานและอ่อนโยนกับผู้อื่น ทำเป็นใจกว้างกับทุกคน แต่แท้จริงแล้ว นางก็เหมือนเสด็จแม่ของเขา ทุกอย่างเป็นการเสแสร้ง นางก็ต้องการเพียงความมั่นคงในตำแหน่งของนางเท่านั้น ใกล้แตะถึงฝังฝัน และเหมือนชายหนุ่มล่วงรู้ เขาไม่ยินยอมให้นางเสร็จสมถอนลำเอ็นออกจากร่องดอกไม้สาว เว่ยซูอิ๋นผวาเฮือกเหมือนใจกลางว่างเปล่าและโหวงเหวง ดวงตาอาบน้ำตาจ้องมองเขาอย่างมึนงง ในพริบตาต่อมามือใหญ่ก็จับนางลงจากโต๊ะเครื่องแป้งแล้วพลิกร่างหันหลัง หญิงสาวหันไปมองแล้วส่ายหน้ารัว นางย่อมเคยศึกษาท่วงท่าต่างๆ จากหนังสือภาพวังวสันต์โดยมีแม่นมคอยอบรม บางรูปที

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่47 ร้องขอ

    “เราแค่อยากให้เจ้าช่วยดูแลนางให้ดี”เซวียนจิ้งเฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่กระนั้นก็บาดที่หัวใจของเว่ยซูอิ๋น ตั้งแต่นางเข้าวังจนครองตำแหน่งฮองเฮา เขาไม่เคยเอ่ยปากขอ ‘สตรี’ จากนางแม้แต่คนเดียว ต่อให้นางทำสิ่งใดเขาล้วนปิดตาข้างหนึ่งไม่เคยยื่นมือก้าวก่าย แต่ครั้งนี้...เขากล้าขอ...“นางเป็นคนพิเศษเหตุใดพระองค์ไม่รับนางกลับคืนตำแหน่งเดิมเพคะ”ชายหนุ่มรู้ว่าตนเองใจร้อนเกินไป อาจเพราะแม่ทัพเยี่ยหรงขอหลินอวี่เหยาจากเขาทำให้เขาโมโหแทบขาดสติเช่นนี้ ทว่าหากแม่ทัพของสนมผู้อื่นเขาคงตัดใจให้ง่ายดายแม้จะผิดธรรมเนียมก็ตาม“เราไม่อยากให้เจ้าลำบากใจ” เซวียนจิ้งเฉินใช้ปลายนิ้วไล้ใบหน้างามเบาๆ “แต่นางเป็นหมากตัวหนึ่งที่เราจำเป็นต้องใช้”“หมาก?”“ต้องทำให้เจ้าลำบากดูแลนางอย่าให้นางมีอันตรายก็พอ”“หม่อมฉันช่วยพระองค์แล้วได้สิ่งใดตอบแทนเพคะ” เว่ยซูอิ๋นที่ในใจเจ็บแค้นยิ่งนัก คิดว่านางมิรู้หรือว่าฮ่องเต้ต้องการหลิวอวี่เหยา“เจ้าต้องการสิ่งใดก็บอกเรามา” “หม่อมฉันขอได้ทุกอย่างในเพคะ” เว่ยซูอิ๋นถามจ้องมองเขาจากผ่านเงาสะท้อนที่กระจก “ก็ลองขอมาก่อนถ้าเราให้ได้ เราก็จะให้” หญิงสาวหันหน้ามาเผชิญหน้า คลี่

  • โศลกเพลิงผลาญใจ   ตอนที่46 ไม่ใช่เสแสร้ง

    เห็นนางนิ่งไปครู่ใหญ่ เซวียนจิ้งเฉินนึกก็เข้าใจไปว่า นางคงมีคนในใจจริงๆ ไม่นึกเลยว่าแม่ทัพเยี่ยหรงจะมั่นรักในหญิงสาวถึงเพียงนี้ นี่นางคงไม่กล้าพูดชื่อเขา เพราะกลัวว่าจะมีความผิดสินะ ทำไมจู่ ๆ เขารู้สึกริษยาแม่ทัพหน้านิ่งผู้นั้นขึ้นมา ทั้งที่เขาเป็นถึงฮ่องเต้ และสตรีผู้นี้ก็นับได้ว่าเป็นผู้หญิงของเขา“พี่ชาย กินลูกชิ้นปลานี้สิ รับรองว่าไม่คาว” หญิงสาวยื่นชามอาหารให้เขา เดิมทีเซวียนจิ้งเฉินไม่หิว แต่รีบร้อนมาหานางเพราะได้ยินเรื่องที่เว่ยซูอิ๋นส่งนางไปเป็นคนสวน ทว่าทนกลิ่นหอมเย้ายวนไม่ได้ จึงกินไปหลายคำ “พอจะทำขายได้ไหมเล่า” นางหัวเราะ “ขอแค่มีฝีมือ ข้าไม่เชื่อหรอกว่า ข้าจะใช้ชีวิตอยู่นอกวังไม่ได้”หญิงสาวยิ้มแววตาเป็นประกายด้วยความหวัง ทำให้เซวียนจิ้งเฉินอับจนหนทาง“ถ้าหากมีคนอยากให้หยุดเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว”“ผู้ใดกันเล่า” นางถามแล้วห่อปากเป่าผักย่าง ริมฝีปากมันวาวเป็นสีแดงเรื่อชวนมองอย่างไม่รู้ตัว“.........” คล้ายอับจนแม้กระทั่งถ้อยคำ จนรู้สึกอึดอัด หากพูดไปว่าเขาต้องการนาง นางจะยินดีอยู่ที่นี่หรือ? แล้วแผนการทั้งหมดที่เขาวางไว้คงถูกเว่ยซูอิ๋นรู้เป็นแน่“ฐานะของท่านคงเข้าออกวังหล

  • โศลกเพลิงผลาญใจ    ตอนที่45  จากสนมตำหนักเย็นเป็นคนสวน 2

    เวลาดีๆแบบนี้ต้องฉลองหลินอวี่เหยาตระเตรียมมื้อเย็นไปพลางร้องเพลงเบาๆ“เจ้า ไม่ใช่สิพระสนม คิดดีแล้วหรือที่จะไปทำสวนเช่นนั้น”“พูดกับข้าธรรมดาเถอะ ที่นี่ไม่มีผู้อื่น”“ไม่ได้หรอก ประเดี๋ยวข้าจะติดปาก พูดต่อหน้าผู้อื่น” ซูจินตบปากตัวเองเบาๆ“เป็นข้าทำให้เจ้าต้องลำบาก ต้องมารับใช้ข้า ทั้งที่เจ้าควรจะได้ดิบดีกว่านี้”“ไม่หรอก ได้รับใช้เจ้า ก็สนุกดี ไม่ต้องคอยระแวงจะถูกผู้อื่นรังแก และอีกอย่างเจ้าเป็นคนช่วยชีวิตข้าข้อควรตอบแทนเจ้า”“ตอบแทนอะไรกัน พูดเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ที่ผ่านมาเป็นเจ้าที่ช่วยข้าไว้เยอะ”ขันทีน้อยยิ้มเก้อเขิน เขารู้ดีว่าสองปีที่ผ่านมาหญิงสาวไม่ได้มีความเป็นอยู่ที่ดีนัก ไม่น่าเชื่อว่า นางที่กินแต่น้ำข้าวจะรอดชีวิตมาได้ถึงตอนนี้ เขาสูดกลิ่นหอมของอาหารจนน้ำลายสอ“เจ้าทำอะไรรึ”“เวลาดีๆ เราควรฉลองด้วยหม้อไฟ แต่แต่ว่าวัตถุดิบไม่พอตอนนี้มีแค่ปลากับผัก ข้าก็เลยทำน้ำแกงหัวปลา ส่วนเนื้อปลามาทำลูกชิ้น แล้วก็ผักย่างกับน้ำจิ้มสูตรพิเศษรสชาติเผ็ดร้อนทำให้อยากอาหาร จริงสิ ข้าเชิญสนมจื่อหนิงแล้ว แต่นางไม่มา ไม่ยอมออกจากเรือนของตนเลย เจ้าช่วยยกสำรับอาหารไปให้นางได้ไหม ข้าจะย่างผักไปห

  • โศลกเพลิงผลาญใจ    ตอนที่44  จากสนมตำหนักเย็นเป็นคนสวน 1

    ภายใต้การดูแลอย่างดีทำให้สวนดอกโบตั๋นของกุ้ยเฟยงดงามทันเวลางานเลี้ยงชมบุปบา หลิยอวี่เหยายังคงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าชุดผ้าฝ้ายและมักมีผ้ากันเปื้อนคาดทับครึ่งเอวอยู่เสมอ สิ่งที่นางเป็นเรียกเสียงหัวเราะขบขันให้บรรดานางสนมผู้อื่น แต่หลินอวี่เหยาไม่ได้สนใจนัก นางยื่นนิ่งรอฟังคำสั่งของฮองเฮา “ดูแล้วเจ้าก็ฝีมือดีไม่น้อย” เว่ยซูอิ๋นเอ่ยด้วยรอยยิ้มแต่รอยยิ้มไปไม่ถึงดวงตา “หรือกุ้ยเฟยว่า อย่างไร ถูกใจเจ้าหรือไม่” กุ้ยเฟยคลี่ยิ้มน้อยๆ เดิมทีนางก็ไม่คิดว่าหลินอวี่เหยาจะมีฝีมือถึงเพียงนี้ เห็นเอาอะไรไม่รู้มาใส่ต้นไม้ของนาง บางวันก็ให้ขันทีช่วยกันขึงผ้ากั้นแสงแดด ผ่านมาครึ่งเดือนจากที่เคยแห้งเหี่ยวกับมาเขียวสดใสและออกดอกตูมใกล้ผลิบาน “ฝีมือของนางก็พอใช้ได้เพคะ” กุ้ยเฟยยิ้มประจบเอาใจเว่ยซูอิ๋น “แต่ทำดีแค่นี้คงจะลบล้างความผิดที่เคยทำมิได้” “หม่อมฉันก็ไม่ได้ใช้สิ่งนี้เพื่อล้างมลทินเพคะ” หลินอวี่เหยาพูดแล้วเงยหน้าขึ้น “ที่ทำไปเพื่อให้กุ้ยเฟยเห็นว่า ต้นไม้ป่วยอยู่ก่อนแล้ว มิใช่เป็นความผิดของขันทีซูจินเพคะ” “เจ้าต้องการให้เราขอโทษขัน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status