3 กราบอกซ้ายอ้ายที่รัก

อัลบั้ม “กราบอกซ้ายอ้ายที่ฮัก”

ขายดิบขายดี มีงานหลั่งไหลเข้ามา

แต่ชีวิตของดำรงพังยับตั้งแต่วันนั้น

ไม่เพียงแต่ชีวิต

แต่วงคูนแคนก็ถึงกาลอวสานไปด้วย

เจ้าของวง นักแต่งเพลง ป่วย...เมา...ชีวิตพังยับ...

และชีวิตน้อยๆ อีกชีวิต ของเดชชนะ...ลูกที่แม่ทิ้งไปตั้งแต่สามเดือนก็เติบโตขึ้นมาโดยมือพ่อขี้เมา ชีวิตตกอับ

ในมือปู่ดุ่ย

และแม่บุญธรรมอย่างอัจฉรา...

แต่ความจริงมีประการหนึ่งที่ทำให้เขาเติบโตมาคือเขาไม่ได้กินนมแม่...หรือนมอัจฉราที่เขาเรียกแม่เอ๋ และทุกคนคิดว่าเขาคือลูกของอัจฉรา

วันที่เอื้อยฟ้าจากไป  เขาสามเดือน ไม่มีนมแม่กิน และแน่นอนอัจฉรายังมีนมกับลูกอ่อนของตัว แต่ดำรงห้ามเด็ดขาด

นายดุ่ยยังสงสัยว่าทำไม

...ฉันจะไม่ให้เดชมันกินนมเอ๋ และรับเป็นแม่จริงๆ...

...มันนมคนนา แกจะให้ลูกโตเพราะนมวัวเหรอ มันจะไม่ดีนา...

...นมผงก็ได้...

วันที่ปาดน้ำตา และหักใจได้บ้าง ดำรงขับรถออกไปหาซื้อนมผงมาชงให้ลูกชายกินด้วยตัวเอง และห้ามอัจฉราให้นมเดชชนะ

จุดมุ่งหมายในใจคือ เมื่อขาดแม่ มีแต่พ่อ...เขาจะเป็นพ่อที่พร้อมเป็นแม่ให้กับเดชชนะด้วย เขาจะไม่ยอมให้

เดชชนะต้องมีชีวิตที่ขาดไร้...อัจฉราอาจจะเป็นแม่ในนาม

แม่ในสายตาคนทั่วไป แต่ความจริงคือเดชชนะขาดแม่โอบอุ้ม รักใคร่ไยดี แต่จะมีพ่อที่เป็นแม่ให้ได้

แม้ในวันเวลาที่เติบโต ดำรงจะล้มลุกคลุกคลานกับความเจ็บช้ำผิดหวัง มากมาย...

ดำรงทำได้

และที่ทำได้มากกว่า

นี่คือชีวิต...และมันปิดไปตามวันเวลา ดำรงอาจจะเจ็บจะช้ำไม่ลืมเอื้อยฟ้า แต่สิ่งที่เขาไม่เคยทำคือตามไปวิงวอนร้องขอให้หล่อนกลับมา...

เขาวางลงทุกอย่าง...แต่ประกาศบอกว่า

เขาไม่ได้โกรธ ไม่ได้เกลียด แต่เขาจะไม่ให้อภัยกับเอื้อยฟ้า  อรลออ หรือซูยองฮวาเป็นอันขาด

-------------------------------------------------

วันนี้เดชชนะ อายุ24  วันที่เขาเป็นหนุ่ม เรียนจบแล้ว มีธุรกิจของตัวเองอีกด้วย

คาเฟ่  “มาแลร์นา” ของเขา เป็นร้านกาแฟที่เข้ายุคสมัย 1 ร้านกาแฟ1 หมู่บ้านประมาณนั้น...บ้านของนายดุ่ยมีพื้นที่กว้างขวางขนาด50 ไร่ มีบึงน้ำพื้นที่ 5 ไร่ และด้านหน้าที่ติดถนน ไปมาสะดวกนั้น เป็นที่มาของคาเฟ่ที่เดชชนะได้สร้างเป็นธุรกิจส่วนตัว เข้าสมัย ทำเงิน...และแน่นอนว่าเพราะเขาเป็นหนุ่มหน้าตาดี โสด และร้องเพลงได้  ดังนั้นคาเฟ่ มาแลร์นา ของเขา จึงมีลูกค้าไม่น้อย มาถ่ายรูปมุมท้องนาสวยๆ ถ่ายรูปต้นไม้ดอกไม้ และวัตถุที่มีประดับตกแต่งด้านนอกคาเฟ่

ในตัวคาเฟ่เองนั้น เดชชนะเน้นงานพื้นบ้าน การใช้

ผ้าทอพื้นบ้านประดับผนัง มีอุปกรณ์เครื่องดนตรีจากวงคูนแคนของพ่อที่ต้องยุบวงไป

ยุบวงเพราะพ่อเขา ดำรง คูนแคน ไม่สามารถทำอะไรได้อีก

นานเท่าอายุเขา...หลังจากแม่ทิ้งเขาไป

พ่อเขาไม่มีเมีย

ส่วนเขาไม่มีแม่...แต่เรื่องนี้มีคนรู้แค่เพียงสามคน...ปู่ พ่อ และเขา...อาจจะรวมถึงอัจฉราอีกคน  และญาติทางปู่อย่างย่าดวง

ส่วนคนที่ไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นลูกแม่คนไหน

คือต้าร์ แทมโป้ หรือตฤณ คูนแคน...

เขาและตฤณใช้นามสกุลของปู่  ของพ่อ...

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับ ทั้งเขาและต้าร์ พาวงคูนแคนกลับมามีชีวิตใหม่ได้กว่าปีแล้ว...เขากับต้าร์ผลัดกัน เป็นนักร้อง

นักร้องนำ

ต้าร์ แทมโป้ประกวดร้องเพลงเดินสายกวาดรางวัลมากมาย  และบางครั้งเขาก็ไปด้วย ผลัดกันคว้ารางวัล

เดชชนะบอกตัวเองว่าที่ประกวดเพราะสนุกแต่ไม่อยากเอาดี  อย่างที่บอก เขามีงานประจำกับบริษัทเล็กๆ ที่นำเข้าสินค้าจากจีน  และการประกวดระดับประเทศครั้งล่าสุด  เงินทุนสนับสนุนเก็บตัวเข้าประกวดมีให้คนเดียว เดชชนะไม่ได้สนใจจะร้องเพลงอยู่แล้วหลีกทางให้ใช้เงินสนับสนุนส่งจนตฤณสามารถเป็นนักร้องรางวัลใหญ่ เริ่มโด่งดัง

แต่ต้าร์นั้นมีจุดบอดทั้งเรื่องผู้หญิงและเรื่องยาเสมอมา  อัจฉราก็หนักใจ  หลายหนที่เดชชนะต้องร้องเพลงแทนต้าร์ เวลาออกเดินสายทำวง...ประคับประคองกันมา

ดำรงนั้น พยายามตัดตัวเองจากสังคมภายนอก เขาทำตัวเหมือนถือศีลอยู่เงียบๆ ในที่ดินเก่าห้าสิบไร่ที่ยังเหลือรอดจากการหมดตัว

ปู่กับย่าดวงช่วยกันรักษาพื้นดินแปลงใหญ่นี้ไว้ แน่ละว่าถูกตัดขายไปเพื่อใช้หนี้จากการที่ต้องยกเลิกสัญญาจ้างครั้งนั้นเมื่อเอื้อยฟ้าทิ้งวงไปกะทันหัน