เข้าสู่ระบบ“เจ็บไหม” ชลาธิปถามตอนที่อุ้มเธอเดินกลับเข้าไปในบ้าน
“ไม่เจ็บแล้ว เมื่อกี้ตกใจ ดีที่ไม่ได้ชนแรง” นันท์ลินีตอบ คนตัวเล็กเงยหน้าไปมองผู้ชายที่กำลังอุ้มเธอเข้าบ้าน และเมื่อได้มาอยู่ในที่ที่มีแสงสว่างเพียงพอจึงได้เห็นว่า ใบหน้าของอีกฝ่ายดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอนมาแล้วหลายวันอย่างที่เขาบอกเอาไว้จริง ๆ
นันท์ลินีเผลอเอามือขึ้นไปจิ้มตอหนวดของอีกฝ่ายอย่างลืมตัว
“ไม่ได้โกนหนวดมากี่วันแล้ว”
ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะรำคาญแต่พอมือเล็ก ๆ ของเธอกำลังซุกซนที่แก้มของเขา ชายหนุ่มกลับไม่ได้ขยับออกและปล่อยให้เธอเล่นอยู่แบบนั้น
“เท่ากับจำนวนวันที่ไม่ได้นอน”
“งั้นก็โกนด้วยนะ มันเหมือนโจร” นันท์ลินีแกล้งดึงหนวด
“เดี๋ยวก็ปล่อยลงตรงนี้หรอก”
“คุณป้าขา...........” นันท์ลินีตะโกนเรียกผู้เป็นป้า
“พอ ๆ ไปส่งแล้ว”
เขาเห็นยายตัวแสบยิ้มก็ยิ้มไปด้วย เขารู้จักและใช้ชีวิตอยู่ในชายคาเดียวกันกับเธอมาหลายปี คำพูดเมื่อครู่ของเธอเป็นการแ
โชคดีที่เมื่อครู่เธออยู่ในผ้าเช็ดตัว ทั้งที่ปกตินันท์ลินีจะเดือนเปลือยออกมาจากห้องน้ำ แต่ไม่รู้ว่าวันนี้หญิงสาวนึกครึ้มอะไรขึ้นมาถึงได้หยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินออกมา เธอรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย เพราะต้องใช้เวลาในการสระผมอยู่นานพอสมควรเนื่องจากถูกคุณป้าที่รักเอาผลไม้มายีหัวจนเละเทะไปหมด ทำให้ตอนที่เขาเรียกเธอเลยไม่ได้ยินแต่ไม่รู้ว่าเขามีเรื่องสำคัญอะไรถึงได้เร่งรีบขนาดนั้น เมื่อคิดได้เช่นนั้นนันท์ลินีก็รีบแต่งตัวและออกไปพบเขาทันทีทั้งที่หัวยังเปียกอยู่ชลาธิปยืน ๆ เดิน ๆ รอเธออยู่หน้าห้อง เมื่อนันท์ลินีเปิดประตูออกไป ก็พบว่าเขาทำท่าทางดูเลิ่กลั่กแปลก ๆ“มีอะไรหรือเปล่าคะ” นันท์ลินีตัดสินใจถามเสียงของคนตัวเล็กเรียกร้องให้เขาหันกลับไปหาเธอ ชลาธิปต้องรีบสลัดภาพของยายตัวแสบที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนเดียวให้ออกไปจากสมองโดยเร็วที่สุด“พี่เฉิดโทรไปเล่าให้ฟังแล้ว”“อ้อ...” นันท์ลินีเออออไปกับเขา “ไปคุยกันที่ห้องครัวเถอะค่ะ อันหิวแล้ว” คนตัวเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขา
“มึงพูดมาว่าจะให้เงินกูเท่าไหร่”ไตรภพยังไม่ละความพยายามในการขอเงินจากนันท์ลินีหญิงสาวสุดจะอดทนกับคนหน้าด้านพวกนั้น แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็จะไม่ให้เงินพวกเขาอีกต่อไปแล้ว มารดาของเธอให้พวกเขาไปมากพอแล้ว“หน้าด้านกันจังเลยนะคะ ทำร้ายอันขนาดนี้ ยังจะกล้าขอเงินอันอีก”“อีอัน” ไพรจิตรระงับโทสะของตนเองไม่ได้ปรี่จะเข้าไปทำร้ายหลานสาวอีกรอบ“บาทเดียวก็ไม่ให้ค่ะ เอาที่ดินไปขายสิคะ จะได้มีเงินใช้ ถ้าขายไม่ได้ก็ปล่อยให้เขายึดไปค่ะ แล้วก็ไปอยู่วัดซะ” นันท์ลินีต่อต้าน “พี่ดาวตำรวจจะมาหรือยังคะ”“ใกล้แล้วค่ะ อีกนิดเดียว”สองคนผัวเมียที่ถูกผีพนันเข้าสิง ร้อนรนเมื่อได้ยินว่าหลานสาวเรียกตำรวจ เมื่อเห็นท่าไม่ดีก็รีบเดินออกไปขึ้นรถและกลับจันทบุรีทันทีโดยไม่ร่ำลาเมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ความสงบดาวใจต้องรีบพาคุณหนูของตัวเองกลับขึ้นไปบนบ้านเพื่ออาบน้ำล้างเนื้อล้างตัว“ใจร้ายจังเลยค่ะ&rdquo
ไตรภพกับไพรจิตยังคงไม่ละทิ้งนิสัยสันดานเดิมของตนเอง ทรัพย์สินและเงินทุนที่ได้รับเป็นมรดกจากศักดิ์สิทธิ์ ถูกไตรภพผลาญทิ้งไปจนเกือบหมด ธุรกิจที่ยังคงประคองตัวอยู่ได้มาจนถึงทุกวันนี้ ก็เป็นเพราะได้รับความสงสารจากนพดลและสาวิตรีผู้ซึ่งมีฐานะเป็นน้องชายและน้องสะใภ้ของพวกเขา ที่ผ่านมาหากเงินขาดมือหรือไม่พอใช้ ผีพนันสองผัวเมียก็มักจะวิ่งโร่เข้ากรุงเทพขอเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ มาจากน้องชายและน้องสะใภ้อยู่เป็นประจำแต่นับตั้งแต่ทั้งสองคนจากไป การเงิน ธุรกิจตลาด และสวนผลไม้ก็เริ่มฝืดเคือง ทั้งสองคนเคยไปร้องขอเงินมาจากชลาธิปเพื่อยืมมาลงทุน ครั้งสองครั้งชลาธิปยังยอมให้บ้าง แต่เมื่อถูกรบเร้าเรื่องนี้หลายต่อหลายครั้ง จนในที่สุดก็ถูกปฏิเสธ“จะเอายังไงดีวะพี่ ไอ้เด็กน้ำมันไม่ยอมให้เงินเราแล้ว” ไพรจิตรเครียดจนมือสั่น ความรู้สึกวุ่นวายกระวนกระวายใจ ที่ไม่ได้เล่นพนันมีท่วมท้น“ไปขออีนังดารานั่นก็ได้ ได้ยินว่าได้มรดกมาตั้งเยอะ” ไตรภพบอกกับภรรยา“น้องชายคุณไม่เห็นแบ่งอะไรให้คุณเลย ได้เงินทำธุรกิจมาตั้งเยอะ น่าจะแบ่งปันให้พี่ใ
รัฐศาสตร์เข้าหาดนิตาผ่านทางผู้จัดการและได้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเธอมาในที่สุด เขาไม่ได้ต้องการอะไรจากผู้หญิงคนนั้นมากมาย แค่อยากแย่งผู้หญิงที่ภาคภูมิชอบก็เท่านั้น เขาอยากทำให้ภาคภูมิรู้สึกเจ็บปวด ไม่อยากให้คนคนนั้นได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เขาต้องการแค่เพียงเท่านั้น นอกจากภาคภูมิแล้วยังมีคู่แค้นของเขาอีกสองคน หลังจากนี้ไปเมื่อลงมือกับภาคภูมิเสร็จแล้วรายต่อไปก็เป็นนันท์ลินีและชลาธิปนักธุรกิจทุนสีเทาเปิดห้องในโรงแรมหรูและนัดให้กับดนิตามาเจรจาพูดคุยเรื่องงาน โดยอ้างว่าอยากเจอกับเธอตามลำพังสองคน ตอนแรกก็คิดว่าเธอจะเล่นตัว แต่สุดท้ายดนิตาก็ยินยอมมาพบกับเขาตามนัดง่ายกว่าที่เขาคิดเอาไว้มากดนิตาไม่ได้ให้คนขับรถของบริษัทไปส่งแต่เรียกใช้บริการคนขับรถที่เธอไว้ใจได้แทน ดาราสาวแต่งตัวหรูหราเป็นทางการเหมาะสมกับการรับประทานอาหารในโรงแรมระดับห้าดาว ทันทีที่มาถึงหญิงสาวก็กดโทรศัพท์โทรหาผู้ที่นัดหมายเธอทันที“ห้องอาหารอยู่ชั้นไหนคะ” ระหว่างนั้นก็กดเรียกลิฟต์รอคำตอบจากเขา“ขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก แต่ผมอยากชวนให้
ถึงแม้ว่าสองซูเปอร์สตาร์แห่งยุคจะไม่ได้ประกาศชัดเจนอย่างเป็นทางการว่ากำลังคบหาดูใจกัน แต่กระนั้นสื่อมวลชนและประชาชน ไม่มีใครดูไม่ออกว่าทั้งสองคนกำลังหวานชื่นกันขนาดไหน ยิ่งงานไหนที่ต้องทำร่วมกัน แฟนคลับต่างก็จับชงจับจิ้นกันไม่เว้นแต่ละวัน #พระเอกเป็นของนางเอก แฮชแท็กที่กำลังมาแรงที่สุดในเวลานี้เมื่อดนิตาได้ผู้ชายคนนั้นมาครอบครองหญิงสาวกลับรู้สึกหมดความตื่นเต้นไปในที่สุด ภาคภูมิเป็นผู้ชายแสนดี แสนดีอันดับหนึ่งเท่าที่เธอเคยคบหากับใครสักคน น่ารักเอาอกเอาใจเธอทุกอย่าง ปรนเปรอให้เธอทุกอย่างโดยที่หญิงสาวไม่ได้ร้องขอ ความรู้สึกเบื่อเพิ่มมากขึ้นแทนที่จะเป็นความรู้สึกรักภาพลักษณ์ที่เขาและเธอสร้างขึ้นเป็นที่น่าอิจฉาในสายตาของคนอื่น ๆ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าดนิตารู้สึกอย่างไร“น้องภาคส่งดอกไม้มาให้อีกแล้ว” ฉัตรแก้วเดินหอบดอกไม้ที่ภาคภูมิเป็นคนส่งมา มาส่งให้กับผู้เป็นเจ้าของ ผู้คนทั้งกองถ่ายกำลังรู้สึกอิจฉาตาร้อน ส่งเสียงเซ็งแซ่ไปทั่วทั้งบริเวณดนิตายิ้มเจื่อน กลอกตามองบนจนฉัตรแก้วที่เป็นผู้จัดการต้องเอาตัวเ
ชลาธิปเลิกงานเร็วกว่าปกติ มุ่งหน้ากลับบ้านทันทีตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืด อย่างไรช่วงนี้นันท์ลินีก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วน่าจะอยู่บ้านนั่ง ๆ นอน ๆ ตามปกตินิสัยของเธอ มันเป็นแบบนั้นตลอดนันท์ลินีเป็นเด็กติดบ้านมาตั้งแต่ยังเด็ก บ้านหลังนั้นเป็นโลกอันสงบสุขของเธอ ถ้าไม่ได้ทำงาน ก็ไม่เคยเห็นเธอชอบไปเที่ยวหรือสังสรรค์ปาร์ตี้กับใครนักมาคิด ๆ ดูตอนนี้แล้วนอกจากออกไปรับประทานอาหารกับเพื่อนสมัยเรียนที่ยังคบหากันแค่เพียงไม่กี่คน ไม่ก็ออกไปกินข้าวกับคุณน้าทั้งสอง และกับภาคภูมิ นันท์ลินีก็แทบไม่ออกจากบ้านไปไหนเลย เขาไม่รู้ว่าดาราคนอื่น ๆ ใช้ชีวิตแบบไหนกันแต่คงจะแตกต่างจากเธอแน่นอนก่อนจะกลับชลาธิปแวะซื้อยาทาแผลสองสามหลอดที่ร้านสะดวกซื้อ ยายตัวแสบมีสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบ ไม่รู้ว่าเมื่อคืนจำได้หรือเปล่าว่าทำอะไรลงไปนันท์ลินีเอาหนังสือเล่มเก่าเล่มนั้นเข้าไปนั่งอ่านทบทวนในห้องทำงานของบิดา ถึงจะรู้สึกเหงาไปบ้างแต่ก็สงบเงียบและอบอุ่นเหมือนเช่นเคย กลิ่นอายของบิดายังคงอบอวลลอยฟุ้งอยู่ในห้อง ความทรงจำดี ๆ มากมายของท่านยังคงปรากฏชัดเจน







