บทที่3 เซอร์ไพรส์!!!!

 บทที่3

เซอร์ไพรส์!!!!

ในที่สุดก็ถึงสักที ทันทีที่landingพวกเราก็เดินทางมายังบ้านพักของคุณพ่อกับคุณลุง พวกท่านเคยอยู่สมัยเรียนอยู่ที่นี่ ปัจจุบันก็ส่งต่อมาถึงรุ่นลูก มาถึงฉันก็อยากจะร้องไห้ สภาพบ้านมันไม่เหมือนทุกครั้งที่ฉันเคยมาเลย

"คุณแม่อิพี่โซ่จัดงานปาร์ตี้ที่บ้านอีกแล้ว!!"

"ขึ้นไปดูข้างบนกันเถอะ"

ฉันสัมผัสได้ถึงความหายนะ พี่โซ่ต้องพาผู้หญิงมานอนด้วยแน่ๆ คุณลุงกับคุณป้าและนางซินเดินตรงไปยังห้องของพี่โซ่ ส่วนฉันกับคุณพ่อคุณแม่มาที่ห้องของพี่ตะวัน

แกร๊ก!!

"เซอร์ไพรส์!!!!"

"เชี่ย!!!!!"

"ตะวัน!!!! >[]

ฉันรีบประคองคุณแม่เอาไว้เพราะท่านตกใจที่เห็นพี่ตะวันกำลังทำกิจกรรมอะไรกับผู้หญิงคนนึงอยู่

"แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วลงไปคุยกันข้างล่าง เดี๋ยวนี้!!!!"

"ครับ!"

แว๊บนึงที่ฉันเห็นพี่ตะวันมองหน้าฉัน แต่ฉันเสียใจที่เห็นเขาทำแบบนี้ ฉันเสียใจโดยไม่มีสาเหตุ ตอนนี้คุณแม่กับคุณป้าโกรธจนมือไม้สั่น ผู้หญิงสองคนที่พี่โซ่กับพี่ตะวันพาลงมา พวกเธอทักทายพวกเรา แต่คุณแม่กับคุณป้าเบนหน้าหนีอย่างพร้อมเพรียงกัน

"คุณแม่ยูไม่มีมารยาทเลยโซ่!" สาวผมทองพูดออกมาหน้าตาเฉยเลยถูกคุณป้าเฉดหัวออกจากบ้านทันที

ส่วนสาวสวยอีกคนเธอนั่งก้มหน้าอยู่ข้างพี่ตะวัน คนนี้ดูแล้วน่าจะเป็นลูกครึ่งหรือไม่ก็คนไทย สวย น่ารัก จะว่าเหมาะสมกับพี่ตะวันก็ได้

"ตะวันแม่ต้องการคำตอบ!"

"แม่ครับ ณิชาเป็นแฟนผมเอง ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะครับ"

"สวัสดีค่ะ"

เธอเป็นคนไทย แต่หัวใจของฉันหล่นวูบไปเลย ฉันนั่งเงียบในหัวสมองว่างเปล่าราวกับคนอกหัก

"เรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง” คุณพ่อเป็นฝ่ายถามทั้งสองคน เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศจนคุณแม่และคุณป้าถอนหายใจและสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติ

“ตอนนี้ไม่มีอะไรมากแล้วครับ ปีหน้าก็Externเรียนปีสุดท้ายแล้ว” พี่ตะวันตอบด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ต่างกับพี่โซ่ที่เงียบไม่ยอมพูดอะไรเพราะถูกคุณป้าดึงหูแถมยังไล่ตีต่อหน้าสาวอีก

“ตะวันคราวหลังอย่าพาเพื่อนมาจัดงานปาร์ตี้ที่นี่อีก และผู้หญิงแม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าพามา ที่นี่มันเป็นบ้านของครอบครัวเรา ตอนคุณปู่ยังอยู่ท่านซื้อเอาไว้ให้พ่อพักตอนเรียน”

“น้าสายธารครับ เรื่องจัดงานปาร์ตี้ผมผิดเอง ผมจะไม่ทำอีกครับ”

“แล้วหนูเป็นใคร รู้จักกับลูกน้าได้ยังไง”

“หนูเป็นนักศึกษาแพทย์อยู่ที่นี่ค่ะ เรียนอยู่กับโซ่และตะวันหนูขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนวุ่นวาย”

ฉันยังอยากฟังผู้หญิงที่ชื่อณิชาต่อ แต่นางซินมันลากฉันมานั่งอีกฝั่งเพื่อปล่อยให้พวกผู้ใหญ่คุยกัน ฉันหงุดหงิดมาก ไม่ชอบความรู้สึกของตัวเองที่ได้ยินพี่ตะวันบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเลย

หลังจากที่ผู้ใหญ่จัดการพี่ชายทั้งสองเสร็จฉันก็เดินเข้ามาพร้อมกับนางซิน มันทำให้ฉันรับรู้ว่าพี่ตะวันพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ด้วยแล้ว

เสียใจฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ทำไมมันตื้อไปหมด

“ไงเราเรียนเป็นยังบ้าง” พี่โซ่เป็นฝ่ายถามฉันแม้ฉันจะยังมองพี่ตะวันกับแฟนอยู่

“ก็ดีค่ะ”

“มองอะไร ไม่ต้องห่วงหรอก ณิชานิสัยดีมากมันคบกันตั้งแต่เรียนปี2แล้ว แต่พี่ยังโสดแถมอยู่ในโหมดไม่มีใครด้วยรู้ปะ”

“โธ่ สภาพ เมื่อกี้คุณแม่พึ่งไล่ฝรั่งหัวทองไปเองนะพี่โซ่!”

และสองพี่น้องก็กัดกันเหมือนเดิม ฉันเลยเดินมานั่งกับคุณป้า อะไรก็คงไม่เจ็บเท่าที่ตะวันพูดกับฉันว่าถ้าเขาเรียนจบเมื่อไหร่ฉันรอเลี้ยงหลานได้เลย แต่มันอีกแค่ปีเดียวเองนะ

ฉันไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิด

///ตะวัน///

ผมยืนมองน้องสาวจากชั้นสองเธอดูแปลกไป ปกติทุกปีเวลาเธอมาเธอจะชอบมากวนผม ชอบบังคับให้ผมพาไปเที่ยวแต่ครั้งนี้เธอแทบไม่คุยกับผมเลย มีแต่ไอ้โซ่ที่เธอคุยด้วย

“น้องโกรธผมใช่ไหมครับแม่”

“ก็คงแบบนั้น มีแฟนไม่ยอมบอกน้อง น้องคงใจหายที่เห็นลูกมีใครเข้ามา เออแม่มีอีกเรื่องที่อยากจะบอกให้ลูกรู้เรื่องนี้แม่หนักใจมาก”

“อะไรครับ” ผมหันไปมองหน้าแม่ แต่แม่ผมยังมองไปที่ไอ้โซ่ด้วยความหนักใจ

“ป้าดากับลุงเซน เขาอยากได้จันทร์เจ้าไปเป็นลูกสะใภ้ แต่แม่มาเห็นโซ่วันนี้แม่บอกตรงๆ ว่าแม่หนักใจมาก”

ไม่ได้นะผมไม่ยอมยิ่งรู้ว่าไอ้โซ่จะมาเป็นน้องเขยผม ผมยิ่งรับไม่ได้เลย มันไม่เคยอยู่กับร่องกับรอย ควงหญิงไม่ซ้ำหน้าถ้าจันทร์เจ้าลงเอยกับมันชีช้ำตาย

“แม่ตอบตกลงไปหรือยังครับ” แม่ผมพยักหน้าผมนี่ปวดหัวจี๊ดเลย ทำไมถึงทำอะไรไม่ปรึกษาผมเลย

“เดี๋ยวผมจะลองคุยกับน้องเองครับ”

ผมเดินมาเรียกจันทร์เจ้าให้เธอเข้ามาคุยกับผมแค่สองคน แม้แม่ผมจะบอกว่าเธอยังไม่รู้เรื่องนี้แต่ผมว่าไม่ควรปิดบังจะวันนี้พรุ่งนี้หรือตอนไหนเธอก็ต้องรู้อยู่ดี

“พี่ตะวันมีอะไรหรือเปล่าคะ แล้วพี่ณิชาไปไหนแล้วล่ะ”

“ณิชาไปหาเพื่อน พอดีพี่มีเรื่องจะคุยกับเรา”

“เรื่องอะไรคะ?”

----------------------------------

พี่ตะวันอะทำน้องเสียใจ เรื่องนี้ไม่ดราม่านะคะนี่เป็นแค่ช่วงชีวิตรักในวัยเรียนของพี่ตะวันเฉยๆ เดี๋ยวน้องโตขึ้นอิพี่จะหวงจนโงหัวไม่ขึ้นเองค่ะ