LOGINShare
บทที่ 16
Last Updated:
2025-07-08 01:30:59บทที่ 16
“พยายามากกว่านี้ไม่งั้นเราตายแน่!” ศิลาบอก เขาพาเธอวิ่งหนีมายังทางเข้าตลาดที่มีผู้คนแออัดกันอยู่มาก ศิลาหันกลับไปมองเห็นคนกลุ่มนั้นยังคงวิ่งตามมาเขาจึงตัดสินใจพาอัญญาวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไปด้านใน “โอ้โหชนมาได้ ไม่เห็นหัวคนรึไงวะ!!” เสียงของชาวบ้านตะโกนด่าตามไล่หลัง เพราะศิลาเล่นวิ่งชนทุกคนที่ขวางหน้าเลย ปัง! เสียงปืนดังขึ้นจากฝีมือของคนตัวโต ผู้คนต่างร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ เขาตั้งใจยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อให้เกิดความโกลาหล ชายฉกรรจ์พวกนั้นจะได้ตามมาได้ยากกว่าเดิม “เร็วหน่อยอัญญา” เขาพูดบอกกับเธอ คนตัวเล็กยืนหอบแฮก กลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก เหลียวมองข้างหลังด้วยสีหน้าวิตกกังวล เกิดมาเหตุการณ์ละทึกสุดในชีวิตก็คงตอนโดนหมาไล่กัดตอนเลิกเรียน ใครจะคิดว่าโตมาจนอายุเท่านี้จะต้องมาวิ่งหนีคนตามไล่ยิงอีก “เหนื่อย” เธอพูดเสียงแผ่ว เหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน ปัง! “กรี๊ดดด” เธอยกมือขึ้นปิดหูทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นอัตโนมัติด้วยความตกใจ “นั่งทำไมลุก!!” ศิลาดุเสียงดัง เขาหันไปยิง
Latest chapter
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 20
บทที่ 20 “ไม่เป็นอะไรนะคะ” ป้าพรลูบหลังปลอบเธอตลอดทาง แม้ตอนนี้จะกลับมาถึงบ้านของศิลาแล้วก็ตาม ทั้งที่คิดไว้ว่าหากเธอท้องขึ้นมาจริง ๆแล้วศิลาไม่รักเธอ จะเก็บข้าวของกลับไปอยู่บ้านหลังเดิมแม้จะต้องเสียศักดิ์ศรีเข้าไปกราบกรานขออาศัยอยู่บ้านของรัลยาก็ตาม แต่ความคิดที่ว่ากลับไม่สามารถสานต่อได้ เพราะคำพูดของเสกสรรพ่อของเธอ ไม่ให้กลับไปยังบ้านหลังนั้นอีก เป็นคำสั่งของรัลยาภรรยาสุดที่รักของเขา ข้าวของของอัญญาก็ไม่มีหลงเหลืออยู่สักชิ้น มันกลายเป็นห้องเก็บของไปเสียแล้ว เธอทำอะไรไม่ได้ ขนาดพ่อแท้ ๆที่เป็นสามีตามกฎหมายยังไม่มีสิทธิ์คัดค้านคำสั่งของรัลยา นับประสาอะไรกับลูกเมียน้อยอย่างเธอ ต่อกรไปก็ได้แต่คำพูดทำร้ายจิตใจกลับมา หากถึงวันนั้นวันที่เธอต้องเก็บของออกจากบ้านศิลา เธอคงต้องไปหาห้องเช่าอยู่เพียงลำพัง “อัญโอเคดีค่ะ ไม่เป็นอะไรแล้ว” เธอยิ้มให้ป้าพร แม้จะพูดบอกแบบนั้นแต่แม่บ้านก็ยังคงแสดงสีหน้าห่วงใยเธอเช่นเคย “ไปไหนมา” เสียงดุคุ้นหูดังขึ้น “คุณอัญไปบ้าน…” “ตามมานี่” ไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรไป มื
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 19
ที่ 19 “ทำอะไรคะ” “อยากรู้ก็ลองหนีอีกสิ” แม้อีกฝ่ายจะพูดด้วยท่าทีเรียบนิ่งไม่มีการข่มขู่อย่างเช่นทุกที แต่อัญญากลับไม่กล้าขยับตัวหนีเขา เธอรู้ว่าศิลาไม่เคยใจดีกับตัวเองสักครั้งจึงเลือกที่จะเงียบและไม่ต่อต้านเขา “โอ้ย” ปากสวยรีบเม้มแน่น กลัวเขาจะว่าเธอที่ทนความเจ็บนี้ไม่ได้ ศิลาไม่ได้พูดอะไร เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาทำแผลให้เธอ แต่ด้วยแรงของเขาหรือเป็นปกติที่ทำตัวอ่อนโยนไม่เป็นไม่แน่ใจ เขามักจะกดมาที่แผลของเธออย่างแรงจนสะดุ้งอยู่ตลอดเวลา คิ้วเข้มของเขาไม่ได้ขมวดเข้าหากันเหมือนทุกที ดวงตาคมที่มักจะมองมาด้วยความไม่พอใจก็นิ่งสนิท ไม่มีแววตาก้าวร้าวอยู่ในนั้น หากเป็นเวลาปกติเขาทำตัวแบบนี้กับเธอบ้างมันคงจะดี อัญญาจ้องมองหน้าหล่อของเขาทุกความเคลื่อนไหว ภาพตอนยังเป็นนักศึกษายิ้มเก่งลอยเข้ามาในความคิด เธอยอมรับเลยว่าตกหลุมรักเขาเพราะรอยยิ้มนั่น แต่ปัจจุบันอัญญาไม่เคยเห็นมันเลย ศิลาไม่เคยยิ้มให้เธอเลยตั้งแต่แต่งงานกันมา มี
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 18
บทที่ 18 “เอาไง” ปฐพีเอ่ยถาม ทั้งสามคนยืนเรียงรายอยู่หน้าบ้านหลังจากส่งผู้เป็นพ่อขึ้นรถออกไปแล้ว “สภาพมันแบบนั้นยังกล้าทำอะไรเลว ๆลงด้วยหรอวะ” “คงอยากแก้แค้น” อาโปพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ตอนนั้นมันก็โดนพี่ใหญ่เล่นงานหนักเอาเรื่องอยู่” “ทำได้แค่นี้หรอวะ” ศิลาหัวเราะหึในลำคอ “กระจอกฉิบหาย” “แต่พี่ก็ต้องระวังตัวไว้มาก ๆก่อน ไม่รู้มันจะเคลื่อนไหวอะไรต่อ” อาโปบอกพี่ชายด้วยความเป็นห่วง “ห่วงตัวเองก่อนเหอะ อ่อนปวกเปียกแบบนี้ระวังมันจะพุ่งเป้าไปที่มึงคนแรก” ศิลาปรายตามองหน้าคนกลาง ในสายตาศิลา อาโปเป็นแค่น้องชายที่ไม่ได้เรื่องคนหนึ่งเท่านั้น แม้ว่าเขาจะทำงานได้ดีไม่แพ้ตัวศิลา แต่อาโปเองก็อ่อนแอและใจอ่อนง่ายจนแทบจะเป็นจุดอ่อนให้ตัวเอง บริษัทเคยเกือบพลาดเพราะเขาไว้ใจคนง่ายเกินไป ศิลาจึงไม่ไว้ใจมอบหมายงานต่าง ๆให้กับเขาอีก “มีผมอยู่ด้วยตลอ
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 17
บทที่ 17 “เจ็บมากแน่ ๆเลย” ขนุนนั่งชะเง้อคอมองต้นคอของอัญญา เธอไม่ได้ตอบเพียงแต่พยักหน้าให้แทน ป้าพรยังคงทายาให้อย่างเบามือ ปากก็พร่ำบ่นสงสารถามตลอดว่าเจ็บไหม อัญญากลับมาถึงบ้านด้วยสภาพคอเสื้อเปียกโชกไปด้วยเลือด ทั้งแม่บ้านพ่อบ้านต่างพากันวิ่งวุ่นหากล่องยากันจ้าละหวั่น ทั้งที่เธอบาดเจ็บจนเลือดออกขนาดนี้แต่ศิลากลับไม่พาเธอไปยังโรงพยาบาล เขารีบขับรถกลับมาที่บ้านแทบจะทันที ระหว่างทางเขาคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ไม่นานก็มีรถของอัคคีขับประกบตามมาตลอดทาง ศิลาไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน มีเพียงเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยจากการวิ่งหนีคนพวกนั้น ตลอดเวลาที่เขาพาเธอขับกลับบ้านมันยาวนานอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน หัวใจของเธอยังคงเต้นรัวด้วยความกลัวไม่หาย ไม่รู้ว่าจะถูกคนกลุ่มนั้นตามมาทำร้ายอีกหรือไม่ ส่วนศิลาก็ไม่แม้แต่จะปลอบใจเธอ ตอนที่เขาเดินเข้าหาพร้อมปลายกระบอกปืนที่ยื่นจอตรงหน้าเธอ วินาทีนั้นราวกับโลกหยุดหมุน แววตาของเขามันน่ากลัวเกินกว่าที่คนอย่างเธอจะสบตาไหว แต่โชคดีที่กระสุนในปืนกระบอกนั้นไม่ได้มีไว้ยิงเธอ เขายิงผู้ชายอีกคนที่วิ่งเ
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 16
บทที่ 16 “พยายามากกว่านี้ไม่งั้นเราตายแน่!” ศิลาบอก เขาพาเธอวิ่งหนีมายังทางเข้าตลาดที่มีผู้คนแออัดกันอยู่มาก ศิลาหันกลับไปมองเห็นคนกลุ่มนั้นยังคงวิ่งตามมาเขาจึงตัดสินใจพาอัญญาวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไปด้านใน “โอ้โหชนมาได้ ไม่เห็นหัวคนรึไงวะ!!” เสียงของชาวบ้านตะโกนด่าตามไล่หลัง เพราะศิลาเล่นวิ่งชนทุกคนที่ขวางหน้าเลย ปัง! เสียงปืนดังขึ้นจากฝีมือของคนตัวโต ผู้คนต่างร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ เขาตั้งใจยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อให้เกิดความโกลาหล ชายฉกรรจ์พวกนั้นจะได้ตามมาได้ยากกว่าเดิม “เร็วหน่อยอัญญา” เขาพูดบอกกับเธอ คนตัวเล็กยืนหอบแฮก กลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก เหลียวมองข้างหลังด้วยสีหน้าวิตกกังวล เกิดมาเหตุการณ์ละทึกสุดในชีวิตก็คงตอนโดนหมาไล่กัดตอนเลิกเรียน ใครจะคิดว่าโตมาจนอายุเท่านี้จะต้องมาวิ่งหนีคนตามไล่ยิงอีก “เหนื่อย” เธอพูดเสียงแผ่ว เหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน ปัง! “กรี๊ดดด” เธอยกมือขึ้นปิดหูทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นอัตโนมัติด้วยความตกใจ “นั่งทำไมลุก!!” ศิลาดุเสียงดัง เขาหันไปยิง
ในนามภรรยาของตาย บทที่ 15
บทที่ 15 “ทำอะไรอยู่คะคุณอัญญา” ป้าพรเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มใจดีอย่างเช่นทุกวัน ในมือมีถาดใส่แก้วน้ำและแก้วยามาให้คนตัวเล็ก “อัญกำลังไล่ดูร้านขายต้นไม้น่ะค่ะ” “ต้นอะไรคะ” ป้าพรวางถาดยาลงบนโต๊ะกระจก ขยับตัวเข้ามาดูภาพในจอโทรศัพท์ “อ๋อชวนชม” “ป้าพรพอจะรู้จักร้านที่ขายต้นไม้พวกนี้ไหมคะ พอดีอัญอยากลองแต่งสวนดู” “ขาเพิ่งจะเริ่มหายบวมเองนะคะ อย่าพึ่งออกไปทำอะไรหนัก ๆเลยดีกว่า” “ใครบอก อัญหายแล้วต่างหากค่ะ แค่ต้องกินยาให้หมดตามที่หมอสั่งเฉย ๆ” เธอด้วยน้ำเสียงสดใส ข้อเท้าที่บวมเป่งตอนนี้ดีขึ้นจนเกือบจะหายดีแล้ว ตั้งแต่กลับมาจากญี่ปุ่นเธอก็ไม่ได้ออกไปไหนอีก ยิ่งป้าพรรู้เรื่องที่เธอบาดเจ็บอัญญายิ่งไม่ได้ขยับตัวเพราะได้รับการดูแลอย่างดีประดุจดั่งเจ้าหญิง “คุณศิลาจะไม่ปลื้มเอานะคะ” สิ้นคำพูดนั้นรอยยิ้มบนหน้าหวานก็หายไป ศิลาไม่พูดคุยกับเธอเลยหลังจากมาถึงบ้าน ไม่แม้แต่จะเจอหน้ากัน เขาหลบหน้าเธอตลอดจนอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงได้แสดงท่าทีแบบนั้นใส่ แต่เธอก็เลือกที่จะเงียบไม่ถามอะไรออกไปเพราะรู้ตัวดีว่าถ้
You may also like
รักสุดร้าย ลูกสาวมาเฟีย Bad Confusion
MaNIE-STORY1.9K viewsเมียเสือ NC25+++
ฅนบนดอย2.3K viewsคู่หมั้นทายาทมาเฟีย
มายาตรี3.5K viewsพิษมาเฟีย
โนเนจัง2.3K viewsยั่วรักร้ายนายมาเฟีย(จบเรื่อง)
ทรายแมว1.0K viewsเมียปีศาจ
สกายควีน539 viewsเพราะฉันคือผู้หญิงในมุมมืด
เค้กมัฟฟิ่นn378 viewsสยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย
สาวน้อย.ช่างฝัน1.3K views
