All Chapters of ในนามภรรยาของตาย: Chapter 1 - Chapter 10

70 Chapters

บทนำ

บทนำ “ไม่มีทาง!” เสียงเล็กแหลมดังขึ้นกลางห้องโถงใหญ่ “นิลไม่แต่งกับเขาเด็ดขาด!!” ‘ลานิล’ ลูกสาวคนสวยของบ้านยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธ หลังจากผู้เป็นแม่บังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักและไม่คิดที่จะรัก “แกไม่เห็นใจพ่อกับแม่เลยรึไง ถ้าแกไม่แต่งธุรกิจบ้านเรามันล้มละลายแน่ ๆ” ‘รัลยา’ หญิงวัยกลางคนเดินเข้าประกบลูกสาวคนเดียวของตัวเอง มือยกขึ้นลูบหลังราวกับปลอบให้ใจเย็นลง “นิลไม่สน ทำไมนิลต้องแต่งกับคนแบบมันด้วย ถ้าแม่อยากให้ครอบครัวเรากับมันดองกัน แม่ก็ไม่ไปแต่งเองซะเลยล่ะ!!” แต่เหมือนจะไม่เป็นผล ดูเหมือนว่าลานิลโกรธเกินกว่าที่จะรับฟังคนอื่นในตอนนี้ “นิล ขอโทษแม่เดี๋ยวนี้” เสียงเย็น ๆ ของ ‘เสกสรร’ ผู้เป็นบิดาดังขึ้น สายตาเข้มดุจ้องมองใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงของลูกสาวสุดสวย ที่ใครได้พบเห็นต่างก็เอ่ยปากชมไม่ขาดสายว่าลานิลสวยราวกับรูปปั้นกรีกโบราณ แต่นิสัยกลับต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกลิบลับ “ขอโทษค่ะ!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแดกดัน ปล่อยตัวนั่งลงกับโซฟาพร้อมถอนหายใจเสียงดัง “ทำไมต้องเป็นนิล!” “ศิลามันเลือกเอง” “เหอะ ไอ้ผู้ชายป่าเถื่อนนั่นมันอยากไ
last updateLast Updated : 2025-07-01
Read more

บทนำ

ปากอวบอิ่มเม้มแน่นเข้าหากัน ยืนชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะก้าวขาเดินออกไป เธอคิดว่าโจรคงไม่สามารถเข้ามาในบ้านได้เพราะหน้าบ้านมียามเฝ้าประตูตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง นอกจากผีเธอก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะมีอะไรเข้ามาในบ้านได้ในตอนนี้ กึก กึก… คนตัวเล็กชะงักเล็กน้อยในตอนที่เสียงดังขึ้นอีกครั้ง แต่ยังพยายามทำใจกล้าก้าวเท้าเข้าไปเรื่อย ๆ จนถึงทางเข้าห้องโถง หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ทั้งกลัวและตื่นเต้น “กรี้ดดด!” อัญญากรีดร้องเมื่อเห็นเงาของผู้หญิงผมยาวกำลังก้มทำอะไรบางอย่างอยู่ที่พื้น “ยะ…อย่าเข้ามานะ อุ้บ!” เงาดำพุ่งเข้ามาปิดปากเธอเอาไว้ อัญญาหลับตาปี๋พยายามดีดดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของผีสาวตัวนี้ “ยัยบ้าแหกตาดู!!” เสียงที่คุ้นเคยดังข้างหู เธอสงบลง ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้ามือขาวยกเลื่อนดึงมือที่ปิดปากตัวเองออก “ลานิล?” “เออ!” ลานิลปล่อยตัวอีกคนให้เป็นอิสระ เธอเดินไปลากกระเป๋าเดินทางใบโตอีกครั้ง “มองอะไร มาช่วยสิ!” “จะไปไหน” คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน ไม่เข้าใจว่าเธอจะไปไหนในเวลานี้ อีกทั้งกระเป๋าเดินทางสองใบใหญ่นั่นอีก “ไม่ต้องถามมากได้ปะ บอกให้มาช่วยก็มาเถอะก่อนที่คนอื่นจะออกม
last updateLast Updated : 2025-07-01
Read more

บทที่ 1

บทที่ 1 “ว้าว เจ้าสาวสวยมากเลยค่ะ” เสียงชื่นชมของช่างแต่งหน้าดังขึ้นพร้อมกันหลายคนเมื่อทำขั้นตอนสุดท้ายเสร็จสรรพ ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพง ปากอวบอิ่มดูชุ่มชื้นด้วยสีชมพูเข้มรับการแก้มนวลสีสวย ขนตางอนยาวเป็นแพ ดวงตากลมโตกระพริบขึ้นลงถี่ ๆ ราวกับไม่เชื่อว่าคนในกระจกคือตัวเอง “คุณอัญญาเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยนะคะ” เธอหันไปส่งยิ้มหวานให้คนที่เอ่ยปากชมเธอไม่หยุด อัญญาลุกขึ้นเดินไปยังกระจกบานใหญ่ที่สามารถมองเห็นได้เต็มตัว ชุดเกาะอกสีขาวกับกระโปรงยาวลากพื้น มีโบว์ขนาดใหญ่ประดับอยู่กลางหลัง เธอหมุนตัวมองชุดเจ้าสาวของตัวเองด้วยรอยยิ้ม ผลั่ก ประตูห้องแต่งตัวถูกเปิดออก เสกสรรมองลูกสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาก้าวเท้าหาอัญญาช้า ๆ เธอเองก็ขยับตัวเดินเข้าหาผู้เป็นพ่อเช่นกัน “ได้เวลาแล้ว ไปกัน” มือเล็กเอื้อมจับกับมือผู้เป็นบิดา ทั้งสองจูงมือกันเดินออกไปยังลานโถงกว้าง พนักงานที่เดินผ่านหันมองตามความสวยของเจ้าสาวไม่หยุด จนถึงประตูไม้ขนาดใหญ่ที่มีชายใส่ชุดสูทยืนรอก่อนแล้ว “ดอกไม้เจ้าสาวค่ะ” ผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาพร้อมยื่นช่อดอกไม้สีขาวช่อใหญ่ให้กับเจ้าสาว อัญญา
last updateLast Updated : 2025-07-01
Read more

บทที่ 2

บทที่ 2 หลังจากกลับจากพิธีงานแต่งงาน ทั้งอัญญาและศิลาได้นั่งรถคันเดียวกันเพื่อตรงมายังบ้านหลังใหญ่ที่พ่อของศิลาได้ซื้อไว้ให้เป็นเรือนหอของลูกชายคนโต คนตัวเล็กเหลือบมองเจ้าบ่าวป้ายแดงที่เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ไม่แม้แต่จะมองหน้าของเธอเลยสักนิด อัญญาไม่อยากให้อีกฝ่ายทำตัวห่างเหินใส่สักเท่าไร เพราะถึงยังไงก็ต้องอยู่กินกันในฐานะสามีภรรยาอยู่ดี ก่อนกลับทั้งคู่ได้ลงนามเซ็นทะเบียนสมรสโดยมีพยานเป็นเสกสรรกับรัลยา และฝั่งพ่อแม่พี่น้องของเจ้าบ่าว แต่มีเอกสารอีกใบที่เธอยังไม่ทันได้อ่านอย่างละเอียด อัญญาโดนแม่ของศิลาเร่งรัดจึงรีบเซ็นให้เสร็จ ๆ ไป เธอคิดว่าคงเป็นเพียงเอกสารทั่วไปที่ใช้ในการจดทะเบียนสมรสเช่นกัน เอี๊ยด รถยนต์คันหรูจอดนิ่ง ศิลาเปิดประตูลงรถไปทันที ไม่สนใจผู้หญิงข้างกายตัวเองเลยสักนิด อัญญาเห็นแบบนั้นจึงรีบพาตัวเองเดินตามเขาไปด้านใน ภายในตกแต่งด้วยสีเทาแทบจะทั้งหลัง เฟอร์นิเจอร์สุดหรูถูกจัดวางตำแหน่งอย่างดี มีดอกไม้ประดับแจกันเรียงเป็นแถวสวยงามราวกับนำมาต้อนรับเจ้าบ่าวเจ้าสาวป้ายแดงเสียอย่างนั้น “ของใช้ทั้งหมดถูกจัดให้แล้วนะครับ” ผู้ชายใส่ชุดสูทเดินเข้ามาบอกศิลา
last updateLast Updated : 2025-07-01
Read more

บทที่ 3

บทที่ 3มือที่บวมแดงกำลังสั่นด้วยความเจ็บ เธอหันหลังเดินออกมา ตั้งใจจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองแต่เพราะกลัวว่าจะทนความเจ็บไม่ไหวจึงเดินเลยลงไปในห้องครัวเพื่อหายากินระงับปวด“จริงหรอ!”“จริง คนที่บ้านนู้นพูดกันทั่วหมดว่าได้ยินคุณศิลากับคุณอัคคีทะเลาะกัน”ขาเรียวสวยชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังคุยกัน เธอค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ประตูห้องครัวมากขึ้นเพื่อสอดส่องดู ภายในเป็นกลุ่มของแม่บ้านและสาวใช้สามสี่คนที่กำลังจับกลุ่มคุยกัน แต่ในนั้นไม่มีขนุนกับผู้หญิงอีกคนที่ออกมาต้อนรับเมื่อตอนมาถึงบ้าน“คุณศิลาน่ะไม่อยากจัดงานแต่ง บอกให้ยกเลิกไปเลย”อัญญาใจหวิว แต่ยังคงนิ่งเงียบรอฟังคนข้างในพูดต่อ เธออาจจะได้รู้อะไรบางอย่างที่ตัวเองไม่เคยรับรู้เลยก็ได้“แต่คุณท่านไม่ยอม ยังไงตระกูลฤทธิ์ศิลาก็ต้องแต่งสะใภ้ใหญ่เข้าบ้านอยู่ดี”“ทำไมอะ ในเมื่อคุณศิลาไม่ได้อยากแต่งกับคุณอัญญา ก็แค่ตามหาอีกคน ชื่ออะไรนะ”“คุณลานิล”“เออนั่นแหละ แหม ระดับคุณศิลาหาไม่นานเดี๋ยวก็เจอ ขนาดตามหาลูกน้องที่ขโมยข้อมูลไปยังตามเจอได้เลย แค่นี้กระจอกมาก”“แล้วใครบอกว่าไม่ตามหา” นนท์ พ่อบ้านเอ่ยขึ้น “คุณศิลาจ้างนัก
last updateLast Updated : 2025-07-01
Read more

บทที่ 4

บทที่ 4 อัญญานั่งเหม่อลอยมาตลอดทางกลับบ้าน คำพูดของรัลยายังคงตราตรึงในหู เหมือนกระซิบบอกเธออยู่ตลอดเวลา “แกจะได้ตายไว ๆ สักที!” ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่ารัลยาเกลียดขี้หน้าเธอมากแค่ไหน แต่คนตัวเล็กไม่คิดว่าจะเกลียดถึงขนาดที่อยากให้เธอตายจากไปถึงเพียงนี้ ไม่แปลกใจ ที่ผ่านมาเธอมักจะถูกรัลยาชี้หน้าด่าอยู่บ่อยครั้ง ทำอะไรผิดพลาดแม้จะเล็กน้อยแค่ไหน เธอก็จะได้รับคำพูดไม่ดีกลับมาเสมอ ยิ่งเวลาที่เสกสรร พ่อของเธอซื้อของให้ รัลยาจะยิ่งมีท่าทีไม่ชอบใจมากกว่าเดิมเกือบร้อยเท่า อัญญาเป็นเพียงลูกเมียน้อย แม่ของเธอสร้างความเจ็บปวดให้กับรัลยาไว้มาก แต่ก็ยังอุตส่าห์ให้เธออาศัยอยู่ที่ชายคาบ้านจนเติบใหญ่ ถึงจะเป็นลูกของผู้หญิงที่เธอเกลียดแต่ก็ยังมีความใจบุญอยู่บ้าง แต่อัญญากลับโกรธจนลืมบุญคุณอันใหญ่หลวง มีหน้าไปว่าให้สำนึกผิดต่อแม่ของตน ทั้งที่ความผิดไม่ได้น้อยกว่ารัลยาเลย อัญญาเสียแม่ที่แย่งความรักของเสกสรรมาจากรัลยา ส่วนรัลยาเองก็ต้องทนอยู่กับความทรงจำแสนเจ็บปวดจนกว่าจะตายจากโลกนี้ไป ยิ่งเห็นอัญญาโตมาพร้อมกับความรักที่เสกสรรมอบให้ มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บช้ำว่าเสกสรรไม่เคยลืมแม่ของอัญญาได้เลย อั
last updateLast Updated : 2025-07-01
Read more

บทที่ 5

บทที่ 5 “ไว้คราวหน้าเดี๋ยวเราไปกินข้าวที่บ้านใหญ่แล้วกันนะ” อัคคีบอกกับลูกสะใภ้ “ได้ค่ะ” อัญญายืนรอส่งพ่อแม่และน้องชายของสามีตัวเองขึ้นรถกลับ ส่วนตัวของศิลาเดินกลับเข้าไปด้านในนานแล้ว พอรถตู้คันใหญ่แล่นออกไป อัญญาก็ขยับตัวเดินกลับเข้าในบ้านเช่นกัน “คุณอัญญาคะ” ขนุนวิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อเธอ “คุณศิลาให้ไปพบที่ห้องค่ะ” “ห้อง?” “ใช่ค่ะ คุณศิลารออยู่ที่ห้องนอนคุณอัญญาค่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับอย่างงง ๆ อันที่จริงเธอก็กำลังจะกลับขึ้นไปบนห้องนอนอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องเร่งรีบให้ขนุนวิ่งมาตาม แกร๊ก ประตูไม้เปิดออกเผยให้เห็นแผ่นหลังหนาของศิลาที่กำลังยืนกอดอดหันหลังให้เธอ พอได้ยินเสียงเขาก็รีบหันขวับกลับมา ใบหน้าบึ้งตึงนั่นทำให้เธอรู้สึกได้ว่ากำลังจะโดนเขาต่อว่าอีกครั้ง “พูดไม่รู้เรื่องหรออัญญา!” ไม่เพียงแต่ตะคอกแต่มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดนูนของเขากำลังกำต้นแขนของเธอจนรู้สึกเจ็บแปลบ “ฉันบอกว่ายังไง!” “จะ…เจ็บนะคะ” “ตอบ!” “อัญไม่รู้จะปฏิเสธยังไงนี่คะ” อัคคีพูดเชิญชวนซ้ำยังมีท่าทีที่เป็นมิตรขนาดนั้น ใครจะปฏิเสธลง “แค่บอกไม่อยากไปมันพูดยากนักรึไง!” “…”
last updateLast Updated : 2025-07-03
Read more

บทที่ 6

บทที่ 6 “เบื่อว่ะ!” น้ำเสียงติดหงุดหงิดของศิลาดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของห้องทำงาน ปัง “แล้วมึงจะมาเพื่อ!” เขตแดนทุบโต๊ะทำงานอย่างหัวเสีย เขานั่งฟังเพื่อนตัวเองพูดคำนี้มาจะสามชั่วโมงแล้ว ‘เขตแดน’ หนุ่มหล่อนักธุรกิจหน้าใหม่ เจ้าของแพลตฟอร์มเกมตัวใหม่ล่าสุดที่กำลังฮิตติดกระแส เพื่อนรักเพื่อนตายของศิลา ทั้งคู่สนิทกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย ตั้งแต่เขตแดนยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ปากกัดตีนถีบขยันทำงานส่งตัวเองเรียน แม้ศิลาจะยื่นมือเข้าไปช่วยสักกี่ครั้งเขาก็จะปฏิเสธอยู่เสมอ จนตอนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์ สตรีมเมอร์และผลิตแพลตฟอร์มต่าง ๆจนมีชื่อเสียงโด่งดัง “กูไม่รู้จะไปไหน” “เข้าบริษัทสิ มาหากูทำไม” คิ้วเข้มขมวดหมุ่น “หรือไม่ก็อยู่ปั๊มลูกที่บ้าน” “หึ พูดอะไรไร้สาระ” ศิลาตอบกลับทันควัน “หน้าแบบนั้น… เดินมาแก้ผ้าต่อหน้ากูยังไม่มีอารมณ์เลย” “มึงก็อคติเกิน ถ้าหน้าตาแบบนั้นมึงไม่มีอารมณ์ชาตินี้สเปิร์มมึงก็ไม่ได้ออกมาจากท่อนซุงของมึงหรอก!” เขตแดนพูดตามความจริง เขาพอจะรู้อยู่บ้างว่าเพื่อนตัวเองไม่ได้ต้องการเจ้าสาวคนนี้ เพราะผู้หญิงที่มันอยากได้คือลานิลลูกสาวคนสวยของรัลยา ไม่รู้ว่า
last updateLast Updated : 2025-07-03
Read more

บทที่ 7

บทที่ 7 “คุณแม่เรียกอัญมาพบข้างนอก มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” อัญญาเอ่ยถามด้วยความสงสัย ปานวาดมาหาเธอที่บ้านแต่เช้า แต่ก็ยังไม่เช้าเท่าศิลา เพราะรายนั้นออกไปทำงานหลายชั่วโมงแล้ว ขนุนวิ่งขึ้นไปตามเธอที่ห้องบอกคุณปานวาดเรียกพบส่วนตัว ผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังคงดูดีเกินกว่าที่ใครจะเชื่อว่าอายุห้าสิบกว่าปีแล้ว มือเรียวยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเบา ๆ ปากสีแดงด้วยลิปสติกสีเข้มยิ้มออกมาเล็กน้อย เธอเรียกอัญญามาหาที่สวนหลังบ้านโดยไม่ให้มีแม่บ้านหรือนนท์พ่อบ้านอยู่ด้วย ปานวาดขอคุยกับเธอเพียงลำพังเท่านั้น “ต้องมีธุระอะไรก่อนหรอถึงจะได้คุยกับเธอ” คำถามของอีกฝ่ายทำเอาอัญญาตะกุกตะกัก “คะ…คือ อัญไม่ได้หมายถึงแบบนั้นค่ะ อัญแค่สงสัยว่าทำไมถึงมาหาแต่เช้าเลย” “เช้าหรอ เธอควรตื่นมาทำอาหารให้ศิลาทานตอนเช้าด้วยซ้ำนะ!” เสียงแหลมพูดด้วยความไม่พอใจ “เป็นเมียแต่ไม่ทำอาหารให้ผัวทาน ไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเองเลยหรือไง!” คนตัวเล็กนั่งนิ่งไป เผลอกำมือแน่นด้วยความตกใจ ปานวาดถอนหายใจเสียงดังเหลือบมองใบหน้าลูกสะใภ้อย่างไม่ชอบใจนัก เธอไม่อยากให้ศิลาแต่งกับตระกูลอัญญาเลยด้วยซ้ำ บริษัทของเสกสรรอยู่ในขั้นวิกฤตแทบจะกอบกู้ข
last updateLast Updated : 2025-07-04
Read more

บทที่ 8

บทที่ 8 [Sila’ Past] “ว้าว สวยจัง” เสียงของผู้หญิงที่เดินข้างกายของผมดังไม่หยุดตลอดทาง ตอนนี้ผมอยู่ที่ญี่ปุ่น กำลังเดินเข้าไปในโรงแรมที่ได้ทำการจองไว้ล่วงหน้าโดยพ่อผมเป็นคนจัดการทุกอย่างไว้ให้หมดแล้ว บอกตามตรงโคตรจะเสียเวลาการทำงานเลย สามวันที่ต้องมาติดแหงกอยู่ที่นี่โดยที่ไม่ได้แตะงานที่กองเต็มโต๊ะ กลับไปเอกสารคงกองสูงท่วมหัวแล้วมั้ง “พี่ศิลาดูนั่นสิ” เธอสะกิดแขนผมให้ดูอะไรบางอย่าง ยัยนี่ก็อีกคน ทำเป็นไม่เคยออกไปเที่ยวไหนซะอย่างนั้น บอกให้ปฏิเสธไปแท้ ๆ พอถึงเวลาจริงกลับนั่งเงียบเป็นใบ้ ถามอะไรก็รับทราบไปซะหมด ถ้าให้เลือกระหว่างติดเกาะร้างสามวันกับต้องอยู่กับเธอสามวัน แน่นอนว่าผมเลือกเกาะร้าง อย่างน้อยที่นั่นก็ไม่มีเสียงของยัยนี่ให้ได้ยิน ไม่ต้องเห็นหน้าของเธอไปอีกหลายวัน ที่นั่นคงเป็นเหมือนสวรรค์ของผม อัญญาทำตัวปกติและดูสนุกเกินหน้าเกินตา ทั้งที่ผมนั่งนิ่งไม่ปริปากพูดกับเธอสักคำ ตลอดการเดินทางมาจนถึงญี่ปุ่น มีเพียงเธอคนเดียวที่พยายามชวนคุยไม่เลิก แต่ผมไม่ได้อยากคุยไง จากที่พยายามชวนคุยบ่อยเข้ามันก็ทำให้รำคาญ เธอควรจะรู้ตัวได้สักทีว่าผมเกลียดขี้หน้าเธอมากแค่ไหน น่าเบื
last updateLast Updated : 2025-07-04
Read more
PREV
1234567
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status