로그인공유
บทที่ 299
관련 챕터
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 300
จี้อี่หนิงมองไปที่เธอ เห็นเธอทำหน้าเหมือนอึดอัดใจแต่ยังต้องมาขอโทษตัวเอง ก็รู้สึกขำเล็กๆ“คุณเฉิน ตอนที่คุณพูดไปทั่วว่าฉันทำร้ายคุณ คุณคงไม่คิดว่าจะต้องมาขอโทษฉันเพื่อให้ฉันถอนฟ้องใช่ไหม?”เฉินเสวี่ยหรงทำหน้าแตกไปชั่วขณะ เธอหยิกฝ่ามือตัวเองแรงๆ เพื่อระงับความโกรธในใจ“อี่หนิง เรื่องนี้ฉันทำไม่ถูกเอง ฉันขอโทษ เธออย่าถือสากับฉันเลยได้ไหม?”“ได้สิ”จี้อี่หนิงพยักหน้า “คุณไปออกแถลงการณ์ชี้แจงว่าฉันไม่ได้ทำร้ายคุณ แต่คุณเป็นฝ่ายใส่ร้ายฉันเอง ฉันก็จะให้ทนายถอนฟ้อง”เฉินเสวี่ยหรงสีหน้าแข็งค้าง เธอกับเสิ่นเยี่ยนจือมาหาจี้อี่หนิงก็เพื่อจะเคลียร์เรื่องนี้กันเป็นการส่วนตัวตอนนี้ถ้าต้องออกแถลงการณ์ นั่นไม่เท่ากับให้ทุกคนรู้หมดหรือว่าเธอเป็นคนใจแคบและใส่ร้ายอดีตลูกสะใภ้ตัวเอง?“อี่หนิง ดูสิว่าเราจะมีวิธีแก้ไขอย่างอื่นได้ไหม...เราคุยกันได้นะ”“กลัวจะขายหน้าเหรอ?”จี้อี่หนิงยิ้มมุมปาก แต่มองเธอด้วยสายตาไร้อารมณ์ “ถ้ากลัวขายหน้าตั้งแต่แรกก็ไม่ควรใส่ร้ายฉันให้ตัวเองเดือดร้อนสิ ถ้าคุณไม่อยากออกแถลงการณ์ก็ได้ หลังจากฉันได้คำพิพากษา ฉันจะใช้มันออกแถลงการณ์เอง”ถึงตอนนั้น เฉินเสวี่ยหรงก็จะยิ่งอับ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 301
เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ในที่สุดเสิ่นซื่อที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยปากขึ้น “ทำไมเธอถึงรับเงินหนึ่งล้านของเขา? ทำไมไม่ยืนยันให้พวกเขาขอโทษต่อหน้าสาธารณะ?”“ถึงเธอจะขอโทษ ก็ไม่ได้มาจากใจจริง และที่เสิ่นเยี่ยนจือสามารถโน้มน้าวให้เธอมาขอโทษได้ ก็คงเป็นเพราะเขาไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นข่าว ถ้าฉันยืนยันต่อไป อาจจะส่งผลตรงกันข้ามค่ะ”เสิ่นซื่อก้มมองเธอ “งั้นแต่แรกเธอต้องการแค่เงิน?”จี้อี่หนิงพยักหน้า “ใช่ แต่ถ้าฉันเป็นฝ่ายขอเงินเอง เสิ่นเยี่ยนจืออาจให้ทนายฟ้องฉันข้อหาขู่กรรโชก”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เสิ่นซื่อก็เงียบลง ก้มหน้าคิดอะไรบางอย่างอยู่เห็นว่าเขาไม่มีท่าทีจะพูดอะไรอีก จี้อี่หนิงก็หันหลังเตรียมกลับไปที่ห้องนอนเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงของเสิ่นซื่อดังขึ้นจากด้านหลังอย่างจนใจ“อี่หนิง ถ้าเธอต้องการแค่นั้น ไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรให้ยุ่งยาก แค่บอกผม ผมช่วยเธอได้”ฝีเท้าของจี้อี่หนิงชะงักไปเล็กน้อย เธอหันกลับไปมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้“ฉันกำลังวางแผนเล่นงานเสิ่นเยี่ยนจือ เขาเป็นญาติของเธอ เธอไม่รู้สึกไม่ดีเลยเหรอ?”เธอตั้งใจตอบตกลงรับเงินต่อหน้าเสิ่นซื่อ เ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 302
เสิ่นซื่อลูบศีรษะของเธอเบาๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ที่เธอยังไม่สามารถเชื่อใจผมได้หมดใจ แสดงว่าผมยังทำได้ไม่ดีพอครับ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขา กำลังจะพูด แต่โทรศัพท์ของเสิ่นซื่อก็ดังขึ้นมากะทันหัน“เธอเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าหรือ?”จี้อี่หนิงเคยได้ยินเสียงเรียกเข้าของเสิ่นซื่อมาก่อน ดูเหมือนว่ามันไม่เหมือนกับของวันนี้เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกด้านหนึ่งเพื่อตอบรับสายไม่รู้ทำไม จี้อี่หนิงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัวไม่นาน เสิ่นซื่อก็วางสายแล้วเดินกลับมาหาเธอ“ผมมีธุระต้องออกไปข้างนอกหน่อย เธอนอนก่อนเลย”เขาหันตัวเตรียมจะออกไป แต่จี้อี่หนิงก็คว้ามือของเขาไว้โดยอัตโนมัติ“เรื่องสำคัญมากไหม? อยู่กับฉันไม่ได้เหรอ…ฉัน…”จี้อี่หนิงก็ไม่รู้ว่าจะใช้เหตุผลอะไรให้เขาอยู่ต่อดี แล้วเธอควรจะอ้างความกระวนกระวายใจที่ไม่มีเหตุผลของเธอเองเหรอ?เหตุผลนี้ เธอเองก็ยังรู้สึกว่ามันดูไร้สาระดวงตาของเสิ่นซื่อลึกลงเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าพูดว่า “อืม ถ้าเธอกลัว ผมให้คนขับรถไปรับสือเวยมาอยู่เป็นเพื่อนเธอได้นะ”จี้อี่หนิงอ้าปากเหมือนอยากพูดอะไร แ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 303
จี้อี่หนิงก้มหน้าลง ค่อยๆ พูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก แค่เมื่อคืนคุณไม่กลับมาที่วิลล่า ฉันเลยอยากถามว่าจัดการเรื่องเรียบร้อยหรือยัง”ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงทุ้มต่ำของเสิ่นซื่อจะดังขึ้นมา “ใกล้เรียบร้อยแล้ว คืนนี้ผมจะกลับครับ”จี้อี่หนิงกำโทรศัพท์ในมือแน่นโดยไม่รู้ตัว “โอเค งั้นตอนเย็นเรากินข้าวด้วยกันนะ”“อืม รอผมกลับไป”วางสายไป เสิ่นซื่อมองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ซึ่งกำลังน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา “รั่วอวี่ ระหว่างเรา มันจบไปแล้ว เดี๋ยวผมจะจองตั๋วเครื่องบินให้เธอ”ฉีรั่วอวี่ชะงักขณะเช็ดน้ำตา ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเสิ่นซื่อด้วยดวงตาหม่นเศร้า “ฉันไม่ไป! ฉันกลับมาครั้งนี้ ก็ไม่คิดจะไปไหนอีกแล้ว”คิ้วของเสิ่นซื่อขมวดเข้าหากัน บรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นยะเยือก“แล้วแต่เธอ แต่ระหว่างเรา มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว”“ถ้าคุณไม่สนใจฉันแล้ว เมื่อคืนคุณคงไม่มาหาฉันหรอก จริงๆ แล้วคุณยังรักฉันอยู่ ใช่ไหม?”ฉีรั่วอวี่ร้องไห้จนดูบอบบางน่าสงสาร ดวงตาที่มองเสิ่นซื่อเต็มไปด้วยความรักและความเสียใจถ้าตอนนั้นเธอไม่ยืนกรานจะไปต่างประเทศ ก็คงไม่ต้องเลิกกับเสิ่นซื่อและผู้หญิงคนนั้นก็คงไ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 304
ถ้าพวกเขาไม่ได้ไปที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก ถ้าทั้งสองคนไม่ได้ นั่งฝั่งเดียวกันที่โต๊ะอาหาร ถ้าเสิ่นซื่อไม่ได้ตักอาหารให้เธอ บางที... เธออาจจะยังหลอกตัวเองได้ว่าคน ๆ นั้นเป็นแค่หุ้นส่วนทางธุรกิจของชิงหงเธอดับหน้าจอโทรศัพท์ ก้มหน้าลง สีหน้าคลุมเครือยากจะคาดเดาในเสี้ยววินาทีที่เห็นรูป เธอมีความคิดที่จะโทรไปถามเสิ่นซื่อให้รู้เรื่อง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจใจเย็นลงเธอเองก็แค่ใช้เสิ่นซื่อเป็นเครื่องมือ ต่อให้เขาจะไปมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้หญิงคนอื่น แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปซักถามเขา?แต่เดิม เธอก็ไม่ได้คิดจะอยู่กับเขาตลอดไปอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง สือเวยส่งข้อความมาหาเธออีกหลายข้อความ【ฉันลองให้คนไปสืบดู ผู้หญิงคนนี้ชื่อฉีรั่วอวี่ เป็นรักแรกของเสิ่นซื่อ ตอนหลังเธอได้ทุนการศึกษาครบจำนวนแล้วไปเรียนต่อต่างประเทศ จากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก】【ตอนนั้นมีคนไม่มากที่รู้ว่าทั้งสองคนเคยอยู่ด้วยกัน หลังจากที่เธอไปต่างประเทศ ก็ไม่มีใครกล้าพูดถึงเธอต่อหน้าเสิ่นซื่ออีก ถ้าไม่ได้ให้คนไปสืบข้อมูล ฉันก็คงไม่รู้ว่าเสิ่นซื่อเคยมีความสัมพันธ์แบบนั้น】【อี่หนิง ถ้าเสิ่นซื่อทำเรื่องที่ทำ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 305
ระหว่างชายหญิงที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว คำพูดเช่นนี้มีนัยที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายเสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "ดึกแล้ว ผมจะไม่ขึ้นไปละ คุณพักผ่อนเร็วๆ นะ"ฉีรั่วอวี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังฝืนยิ้มพยักหน้า "ดีค่ะ งั้นคุณกลับบ้านให้ปลอดภัยนะคะ"เสิ่นซื่อกลับมาที่วิลล่า ตอนนี้เป็นเวลาสิบกว่าทุ่มแล้วเขาเพิ่งเปลี่ยนรองเท้าเดินเข้าห้องนั่งเล่น คนรับใช้ก็เดินเข้ามาหา "นายน้อย คุณจี้ทั้งรอคุณกลับมากินอาหารเย็นเป็นเวลานาน สุดท้ายเธอไม่ได้กินอาหารเย็นเลยก่อนขึ้นไปข้างบน""ครับ ผมทราบแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะ""ค่ะ"เสิ่นซื่อพับแขนเสื้อสูท ไปที่ครัวทำบะหมี่หนึ่งชามแล้วถือขึ้นไปข้างบนเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู จี้อี่หนิงคิดว่าเป็นคนรับใช้ในวิลล่า จึงลุกขึ้นไปเปิดประตูเมื่อเห็นร่างสูงสง่าที่ประตู เธอตกใจเล็กน้อย แล้วก็คิดจะปิดประตูเสิ่นซื่อใช้เท้ากั้นประตูไว้ สีหน้าแสดงความเสียใจ "อี่หนิง ขอโทษนะ ผมกลับมาช้า"จี้อี่หนิงมองเขา เห็นว่าสีหน้าเขาไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย เธอจึงรู้สึกผิดหวังเป็นไปได้ไหมว่าเวลาผู้ชายทำอะไรที่ไม่ดีต่อแฟนหรือภรรยา พวกเขาล้วนสามารถแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 306
เสิ่นซื่อมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย "รั่วอวี่ คุณไม่เคยใช้เล่ห์เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้มาก่อนเลยนะ"มือที่ฉีรั่วอวี่ยื่นไปหาเขาชะงักไปชั่วครู่ ค่อยๆ ดึงกลับมา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "คุณก็ไม่เคยปฏิเสธฉันมาก่อนเหมือนกัน""ผมเคยบอกแล้วว่า ผมมีแฟนแล้ว"ฉีรั่วอวี่เงยหน้ามองเขา พูดอย่างช้าๆ ทีละคำ "คุณรักเธอไหม?"เสิ่นซื่อเงียบไม่พูดอะไร ทำให้ฉีรั่วอวี่รู้สึกมั่นใจขึ้นมาบ้าง"ดูสิ ถ้าคุณรักเธอ คุณก็จะยอมรับโดยไม่ลังเลเลย"เสิ่นซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย "รั่วอวี่ ผมไม่ได้ยอมรับ แต่เพราะผมไม่อยากทำร้ายคุณ"รอยยิ้มของฉีรั่วอวี่ค้างอยู่บนใบหน้า ผ่านไปสักพักเธอจึงพูดเสียงเบา "ไม่เป็นไรถ้าคุณรักเธอ คุณจะกลับมารักฉันอีกครั้ง"เสิ่นซื่อคิดจะบอกว่าเขาจะไม่กลับมารักเธออีก เพราะสำหรับเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาจบไปนานแล้วแต่เมื่อเห็นความเศร้าบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่ เขาก็ไม่ได้พูดออกมา"ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินไปที่ประตูโรงพยาบาลฉีรั่วอวี่วิ่งตามเขาไป อยากจะเดินเคียงข้างชิดใกล้เขาเหมือนเคย แต่เสิ่นซื่อกลับถอยห่างไปครึ่งก้าว"รั่วอวี่ ผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณในช่วงนี้ แต่ผมหวังว่าคุณจะรักษาระยะห่าง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 307
"ท่านผู้เฒ่าเสิ่น ท่านหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ？"มองดูจี้อี่หนิงที่ไม่ได้ยโสโอหังหรือต่ำต้อยท่านผู้เฒ่าเสิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงเย่อหยิ่ง "คุณตั้งราคามาเถอะ ขอเพียงแค่คุณยอมปล่อยซื่อเยี่ยนไป"จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ท่านจะให้เท่าไหร่คะ?""นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการเท่าไหร่ เรื่องนั้นผ่านไปหลายปีแล้ว ถึงคุณจะส่งซื่อเยี่ยนเข้าคุกจริงๆ ผมก็มีวิธีพาเขาออกมาได้ การดื้อรั้นไม่ยอมลงให้ไม่เป็นผลดีกับตัวคุณหรอก"จี้อี่หนิงลุกขึ้นยืน น้ำเสียงไม่มีความรู้สึกใดๆ "ในเมื่อท่านพูดแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องคุยกันต่อแล้ว"สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเสิ่นเปลี่ยนเป็นเย็นชา "คุณหมายความว่ายังไง?""ไม่มีความหมายอะไร แค่รู้สึกว่าพวกเราตกลงกันไม่ได้ ฉันยังมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ"พูดจบ จี้อี่หนิงก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีมองดูเงาร่างของเธอ ท่านผู้เฒ่าเสิ่นรู้สึกโกรธมาก ราวกับมีไฟโทสะพวยพุ่งขึ้นมาจากศีรษะเมื่อเธอไม่ยอมรับความปรารถนาดี เขาก็จะไม่ปรานีอีกต่อไปเขาโทรหาลูกน้อง พูดอย่างกัดฟัน "ไปสืบเภสัชกรรมเหว่ยหง ผมไม่เชื่อว่าจี้เหว่ยหงไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายเลย!"กลับมาที่ห้องปฏิบั
최신 챕터
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 340
จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 339
หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 338
ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 337
"เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
