ช้อปปิ้งเดย์ คุณพี่ขอเปย์ค่ะ

    แปดนาฬิกาของเช้าวันเสาร์ เขมราชนั่งรอปารดีอยู่ที่โต๊ะอาหาร ปกติทุกวันหยุดเขาจะเป็นคนทำอาหารเช้าเอง ซึ่งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนเรื่องงานบ้านก็เป็นหน้าที่ของปารดี เพราะบ้านของเขาไม่มีแม่บ้านประจำเขาเป็นคนที่ค่อนข้างที่จะรักความเป็นส่วนตัว เมื่อก่อนงานบ้านมีเวลาก็ทำหรือไม่ก็จ้างพนักงานทำความสะอาดจากบริษัทรับทำความสะอาดแบบรายวัน แต่พอปารดีมาอยู่ด้วย เธอช่วยเบาแรงเขาไปได้เยอะ ทุกวันหลังเลิกเรียนกลับมาเธอก็มักจะทำนู่นทำนี่โดยที่เขาไม่เคยต้องออกคำสั่ง เธอเป็นเด็กที่ช่วยเหลือตัวเองมาแต่ไหนแต่ไร จะว่าไปเธอกับเขาเรียกว่าอยู่กันแบบพี่น้อง (ที่อายุห่างกันมากกก) เลยก็ว่าได้

"มอนิ่งค่ะ"

"ไง วันนี้ตื่นสายหรอเรา" เขมราชเอ่ยทักเมื่อเห็นว่าปารดีเดินลงบันไดตรงมายังที่ตัวเองนั่งอยู่ ก่อนที่หล่อนจะค่อยๆเดินมาจุ๊บที่ข้างแก้มของเขาหนึ่งที

'เนี่ย เป็นซะอย่างเนี้ยยัยเด็กดื้อเอ้ย! แล้วใจเขามันจะไม่อ่อนปวกเปียกเพราะเธอไปได้ยังไงกัน คนแก่ก็มีหัวจิตหัวใจนะเว้ยเฮ้ย เดี๋ยวเขาก็ได้ตบะแตกเข้าซักวัน'

"ค่ะ เมื่อคืนเเป้งนอนดึก มัวแต่ดูซีรี่ย์" ปารดีพูดโดยไม่มองหน้าเขาก่อนจะหันไปหยิบขนมปังขึ้นมากัด

"เพลาๆลงบ้างเถอะซีรี่ย์เราน่ะ จะสอบอยู่อีกไม่กี่เดือนแล้วนะ ยังต้องมาให้คอยให้บอกอีก แก่แล้ว!! " ปารดีได้ฟังถึงกับสำลักซุปออกมาทันควัน ทำเอาเขมราชถึงกับหลุดขำ

"พี่เขมอ่า!! แป้งยังไม่แก่ซักหน่อย พูดอะไรเนี่ย ตัวเองแก่ก็แก่ไปคนเดียวสิคะ" ปารดีหันมากระเง้ากระงอด

"ใครบอกว่าพี่แก่ แบบนี้เขาเรียกกำลังมันส์น้อง"

"ชิ จะสี่สิบอยู่อีกไม่กี่วันเนี่ยนะหลงตัวเองชัดๆ"

"อะไรๆพี่พึ่งสามแปดจะเข้าสามเก้าเอง สี่ซงสี่สิบอะไรกัน พูดจาไม่น่ารักเลย แล้วอีกอย่างมันก็ช่วยไม่ได้ที่คนมันดูดีอ่ะนะ ถึงไม่หลงตัวเองก็มีสาวๆมาให้หลงอยู่ดี"

"พอเลยๆค่ะแป้งเบื่อต้องฟังพี่เขมชมตัวเองละ วันนี้พี่เขมอยู่บ้านว่างไม่ได้ไปไหนใช่มั้ยคะ" 

"ใช่ ทำไม เรามีอะไร" เขมราชหันไปมองหน้าคนถามราวกับว่าไม่ไว้วางใจ

"พี่เขมช่วยพาแป้งไปซื้อชุดหน่อยสิคะ เดือนหน้าวันเกิดพี่เขมจะไปทะเลแล้วแป้งยังไม่มีชุดสวยเลยค่ะ" ปารดีทำเสียงออดอ้อนก่อนจะพิงศรีษะมาซบที่ไหล่แกร่ง

"อะไรกัน โตแล้วก็หัดไปเองบ้างสิ นี่ยี่สิบสองแล้วนะไม่ใช่เด็กแปดขวบ"

"ก็ปกติพี่เขมก็เป็นคนพาแป้งไปซื้อของเองมาตลอดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่คะ แป้งอยากไปเดินช้อปปิ้งกับพี่เขมค่ะ ให้พี่เขมช่วยเลือก นะคะ พลีสสสส"

มือเรียวเล็กยกมือเขาขึ้นมากอบกุมแล้วเอาไปแนบแก้ม ก่อนที่ดวงตากลมโตจะทำท่ากระพริบปริบๆ ทำเอาใจเขาที่พึ่งหายสั่นจาก 'มอร์นิ่งคิส' ของเธอไปเมื่อตะกี้กลับเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งจนเขาต้องรีบชักมือกลับแทบไม่ทัน ขืนปล่อยยัยเด็กดื้อแตะต้องเนื้อตัวเขาต่อไป มีหวังหัวใจวายก่อน เขมราชจึงต้องรีบทำลายบรรยากาศด้วยการตกลงที่จะพาเธอไป และก็เป็นอย่างนี้เสมอมาที่เขาไม่เคยสามารถปฏิเสธเธอได้

"งั้นอีกสี่สิบนาทีออกจากบ้านนะชักช้ามีเปลี่ยนใจ"

"สี่สิบนาที!! ใจร้ายจัง" ริมฝีปากบางทำท่าบิดเบี้ยว เพราะปกติเวลาเธอจะออกไปไหนก็ต้องเผื่อเวลาไว้หนึ่งชั่วโมงนี่คือเร็วสุดแล้ว แต่นี่เขาให้เธอสี่สิบนาทีอะไรกัน 

"หนึ่งชั่วโมงนะคะพี่เขมขา" ปารดีเริ่มต่อลอง

"สี่สิบห้านาที จบ ถ้ามากกว่านั้น ไปเอง" เขมราชยื่นคำขาด ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ยัยเด็กดื้อก็รีบวิ่งปรืดขึ้นไปชั้นบนโดยที่ยังเล็มขนมปังไปไม่ถึงครึ่งแผ่น จนนึกแล้วก็อดขำไม่ได้

ที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ชื่อดังใจกลางเมือง ปารดีใช้เวลาในการเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้ ครั้งนี้เขาตกลงว่าจะเป็นคุณป๋าใจป้ำในการจ่ายค่าชุดสวยๆเหล่านั้นให้เธอเอง แม่ตัวดีจึงดี๊ด๊าไม่ยอมหยุด พอเห็นเธอมีความสุขเขาเองก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่สงสัยปารดีคงจะลืมอะไรไปว่านี่มันปาเข้าไปสามชั่วโมงกว่าแล้วยัยเด็กดื้อก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบจนเขาต้องเดินเข้าไปถาม

"พอได้หรือยังเราน่ะ เห็นมีคนเปย์หน่อยละเอาใหญ่เลยนะ กะว่าจะให้พี่หมดตัวลงตรงนี้เลยใช่มั้ย" เขมราชแกล้งแหย่คนตรงหน้าที่กำลังจะก้าวขาเข้าไปยังอีกร้านหนึ่งซึ่งคราคร่ำไปด้วยของลดราคา

"แหะๆ พอก็ได้ค่ะ แต่ว่ายังเหลือของจำเป็นอีกอย่างหนึ่งค่ะพี่เขม ลดราคาวันสุดท้ายแล้ว พี่เขมตามมาค่ะ"

ว่าจบเธอก็เดินนำหน้ากึ่งลากจูงมือเขาเข้าไป แต่ที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าก็คือ มันเป็นแผนกชุดชั้นในสตรี ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยมาหรืออะไร พาคู่ขาคู่ควงมาซื้อก็ออกจะบ่อยแต่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร คงเป็นเพราะเคยเห็นกันมาหมดแล้วก่อนที่จะลากให้เขาพามาซื้อของใช้ส่วนตัวแบบนี้ได้ ต่างจากกับปารดี เพราะถือว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องพาเธอมาเลือกชุดชั้นในหลังจากที่แอบคิดไม่ดีไม่ร้ายกับเธอมาถึงสองปี ไม่อยากจะคิดเลยว่าการที่ปารดีให้เขาพามาเลือกชุดชั้นใน เขาจะต้องประสพพบเจออะไรบ้างในการจินตนาการว่าเหล่าพวกชุดชั้นในเหล่่านั้นเวลามันอยู่บนตัวเธอจะดูดีขนาดไหน

ปารดีเดินนำเข้าไปก่อนโดยที่เขาเลือกที่จะนั่งรออยู่ที่โซฟารับรองสำหรับลูกค้าที่อยู่บริเวณโซนด้านหน้าของร้าน ถึงแม้จะพยายามบอกตัวเองว่าให้หยุดโฟกัสไปที่ร่างเย้ายวนตาของเธอซักที แต่สมองกลับยิ่งสั่งให้สายตาของเขาจับจ้องมองเธออยู่ทุกฝีก้าว

ถึงแม้ว่าจิตใต้สำนึกจะกำลังตีกันอยู่ และดูเหมือนว่าความมืดดำชั่วร้ายภายในจิตใจของเขาจะชนะ เพราะหลังจากที่คอยจับตามองชุดชั้นในทุกชุดที่ปารดีเลือก เขาก็อยากที่จะเสนอตัวเข้าไปช่วยเธอเลือกเสียเองแทบใจจะขาด อยากเห็นอยากจินตนาการว่าเวลาเธอใส่มันแล้วจะเป็นอย่างไร

ก่อนที่เธอจะเดินหายเข้าไปในห้องลอง เขาแอบเห็นเธอหยิบชุดลูกไม้สุดเซ็กซี่สีแดงเพลิงแบบที่เขาชอบติดมือเข้าไปด้วย ได้เห็นแค่นี้ใจเขาก็เต้นรัวแล้ว เธอจะเซ็กซี่ขนาดไหนกันยามที่สวมใส่มัน กำลังคิดเรื่องเธออยู่ในจินตนาการพลันก็มีเสียงของพนักงานขายเดินมาบอกกับเขาว่า

"รบกวนคุณผู้ชายเข้าไปช่วยคุณน้องผู้หญิงดูชุดที่เธอกำลังลองหน่อยได้มั้ยคะ เห็นเธอบอกว่าคุณเป็นผู้ปกครองของเธอ เธออยากให้คุณช่วยตัดสินใจน่ะค่ะ"

'ชิ...หาย!! เอาแล้วไง'