บทที่ 25

🔥 ไฟราคะ 🔥

บทที่ 25

หลายวันต่อมา

เขมิกาอยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหน เธอปิดเครื่องมาโดยตลอด ร้านดอกไม้ก็ปิด เหมือนเธอต้องการตัดขาดทุกอย่าง อยากอยู่โลกส่วนตัวสักพัก หญิงสาวนั่งพรวนดินที่สวนหลังบ้าน เธอออกไปซื้อดอกไม้มาปลูกเพื่อผ่อนคลายความทุกข์

ร่างบางนั่งปลูกดอกไม้เป็นสวนหย่อมเล็กๆ ดอกไม้ที่เธอเลือกปลูกคือดอกทานตะวัน ความหมายมันลึกซึ้งดี เธอชอบ เขมิการดน้ำตามเป็นลำดับสุดท้าย หญิงสาวลุกขึ้นก่อนจะปัดดินที่เปื้อนมือ จู่ๆ เธอก็รู้สึกหน้ามืด มันเวียนหัวจนเธอแทบทรงตัวไม่อยู่ พรึ่บ! จอดับ

เขมิกากระพริบตาถี่ๆ เพื่อให้ชินกับแสงสว่าง กลิ่นยาดมลอยเตะจมูก เธอมองไปรอบๆ เห็นพ่อแม่ เขมิกรและเคนยืนรายล้อมเธออยู่

"โอ้ะ.. เขมเป็นอะไรคะ" เธอนั่งพิงหัวเตียงโดยมีเคนช่วยประคอง

"เขมเป็นยังไงบ้างลูก" แขไขลูบหัวหญิงสาวอย่างเป็นห่วง ตอนที่เห็นเขมิกาเป็นลมอยู่สวนหลังบ้านเธอตกใจมาก

"ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ " เธอโคลงศีรษะเล็กน้อยเมื่อรู้สึกมึนๆ

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วลูก พ่อเป็นห่วงแทบแย่"

"พี่เขมไปหาหมอดีกว่ามั้ยคะ" เขมิกรบอกเธอด้วยความเป็นห่วง

"พี่โอเคแล้ว ไม่เป็นอะไรมากหรอก เมื่อเช้าสงสัยแดดแรง เลยหน้ามืดอ่ะ" เธอหันไ