เขมิกา หญิงสาวผู้อ่อนโยนและอ่อนหวาน เธอจำเป็นต้องเป็นเจ้าสาวจำยอมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อธุรกิจที่บ้านเธอกำลังจะล้มละลายเธอจำเป็นต้องกอบกู้ธุรกิจของพ่อแม่เธอเอาไว้ แม้จะต้องเสียตัวก็ยอม!! ชาตรี ชายหนุ่มผู้อารมณ์ร้อนราวกับเพลิงไฟ ที่พร้อมจะมอดไหม้ทุกคน การแต่งงานที่ไร้ซึ้งความรัก อิสระของเขาต้องมาพังลงเพราะผู้หญิงคนเดียว!!
View More🔥ไฟราคะ 🔥
บทนำ
..ร่างบางในชุดกระโปรงสีชมพูหวาน ใบหน้าหญิงสาวยิ้มแย้มเต็มไปด้วยความสุข 'เขมิกา' นั่งจัดช่อดอกไม้ใส่แจกันอย่างสวยงาม เธอเปิดร้านดอกไม้อยู่ในย่านตัวเมืองของกรุงเทพฯ ที่บ้านเธอทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แต่เธอไม่ชอบด้านนี้เท่าไหร่ เธอจึงมาเปิดร้านดอกไม้เป็นของตัวเอง เขมิกามีน้องสาวหนึ่งคนชื่อ เขมิกร
กรุ๊งกริ๊งๆ
..เสียงโมบายหน้าร้านดังขึ้นก่อนที่จะตามมาด้วยหญิงสาวร่างเล็กที่หอบหิ้วถุงขนมมาเต็มไม้เต็มมือ
" อ้าว..แข มาพี่ช่วย" เขมิกาเดินไปรับขอบจากน้องสาวก่อนจะไปวางไว้บนโต๊ะ
"ทำอะไรอยู่หรอพี่เขม" เขมิกรถามพี่สาวพลางค้นหาขนมของโปรด เธอหยิบขนมหม้อแกงออกมาก่อนจะนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย
"กำลังจัดดอกไม้จ้ะ แขมาหาพี่มีธุระอะไรหรือเปล่า" หญิงสาวถามก่อนจะหันไปจัดแจกันต่อ
"แขแค่แวะมาเล่นด้วยค่ะ เดี๋ยวก็ไปเรียนแล้ว" เขมิกาบอกกล่าวพี่สาวพลางเคี้ยวขนมตุ้ยๆ เธอมีเรียนคาบบ่ายจึงไม่เร่งรีบ
"อื้อ แล้วมีเงินกินขนมมั้ยล่ะ" เขมิกาฉีดพ่นน้ำใส่ดอกไม้ให้ดูสดชื่นยิ่งขึ้น หญิงสาวก้มลงไปสูดดมความหอมจากดอกไม้อย่างอดไม่ได้
"แขก็ว่าจะมาขอพี่เขมแหละค่ะ คิกๆ" หญิงสาวว่าพลางหัวเราะคิกคัก
"เท่าไร่ล่ะ" หญิงสาวเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ก่อนจะหยิบแบงค์พันให้เขมิกรหนึ่งใบ
"หูยย สามพันไม่ได้หรอคะ" เขมิกรทำหน้ายู่ ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ อ้อนพี่สาว
"ไม่ได้.. จะใช้อะไรเยอะแยะแค่ไปเรียนเอง รู้มั้ยว่ามันสิ้นเปลืองแค่ไหน กว่าจะหาเงินได้แต่ล่ะบาทมันเหนื่อยนะ " หญิงสาวบ่นเขมิกายาวเหยียดจนเธอต้องปิดหู พลางเดินหนี
"ไม่คุยกับพี่เขมแล้ว..แขไปดีกว่า แบร่ 😜" เขมิกรหันไปแลบลิ้นใส่พี่สาวอย่างกวนๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
"ยัยแข!!.. เด็กคนนี้นิ"
..เขมิกาส่ายหัวอย่างเอือมๆ เธอกับน้องสาวอายุห่างกันสามปี ตอนนี้เขมิกรกำลังเรียนอยู่มหาลัย ปีสองแล้ว ดื้อและแก่นแก้วที่สุด แม้เธอจะอายุปาไป 25 แล้ว แต่เธอก็ยิงโสดแถมยังซิง มีผู้ชายเข้ามาจีบเธอก็ไม่เคยสนใจ เธออยากใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวให้มากที่สุด เธอคิดว่า ชีวิตนี้ไม่จำเป็นต้องมีแฟนเลยก็ได้..
กรุ๊งกริ๊งๆๆ
..เสียงโมบายหน้าร้านดังขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวหันไปมองผู้มาใหม่..เธอจ้องเขาอยู่นาน เขาทั้งหล่อ ทั้งสมาร์ท เท่ห์สุดๆ คิ้วดกดำ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสวยได้รูปน่าสัมผัสนั่นอีก
"คุณ...คุณครับ!" ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวที่เอาแต่ยืนจ้องเขาอยู่ เขาเรียกตั้งหลายรอบเธอก็ไม่ขานรับ
"เอ่อ..ขะ..คะ รับอะไรดีคะ" หญิงสาวเรียกสติกลับมาก่อนจะละล่ำละลักถามชายหนุ่ม 'บ้าจริง! นี่เราเหม่อขนาดนี้เลยหรอเนี่ย' หญิงสาวสบถด่าตัวเองในใจ ก่อนจะฉีกยิ้มรับลูกค้า
"ผมเอาดอกไม้ช่อหนึ่งครับ ช่วยแนะนำทีว่าจะเอาดอกอะไร" ชายหนุ่มถามหญิงสาว เขาจะเอาดอกไม้ไปให้คนรัก มันก็ต้องเลือกความหมายดีดีหน่อย
"อยากให้สื่อความหมายอะไรคะ" หญิงสาวถามชายหนุ่ม เธอรู้สึกเสียเซลฟ์ไปเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ
"สื่อความหมายว่ารักครับ" เขาบอกหญิงสาว
" ดอกกุหลาบสีแดง แทนใจว่ารักมั่นคง ไม่มีจืดจาง
ดอกกุหลาบสีขาว แทนใจว่ารักบริสุทธิ์ค่ะ
ดอกกุหลาบสีชมพู แทนใจว่ารักหวานซึ้ง โรแมนติก
ดอกทานตะวัน แทนใจว่ารักเดียวใจเดียวค่ะ
ดอกลิลลี่สีขาว แทนใจว่ารักบริสุทธิ์เช่นกัน
ดอกลิลลี่สีชมพู แทนใจว่าที่สุดของหัวใจ
ดอกลิลลี่สีส้ม แทนใจว่าเธอเป็นความสุขของฉัน
ดอกกล้วยไม้ แทนใจว่ารักมั่นคง เชิดชู ให้เกียรติ์ค่ะ"
..เขมิกาเอ่ยบรรยายความหมายของดอกไม้แต่ล่ะอย่างให้ชายหนุ่มฟังอย่างตั้งใจ
"ผมเอาดอกลิลลี่สีชมพูครับ" ชายหนุ่มบอกกล่าวหญิงสาว ความหมายคือที่สุดของหัวใจ แสดงว่าเขาต้องมีคนรักแล้วจริงๆด้วย เขมิกาคิดในใจ
"ค่ะ ประมาณสักครึ่งชั่วโมงนะคะ ไม่ทราบว่าจะรอรับเลย หรือจะกลับมารับใหม่คะ" เธอถามชายหนุ่มพลางเดินไปหยิบดอกลิลลี่สีชมพูมาจัดแต่ง
"รอครับ"
..ชายหนุ่มบอกก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โซฟา มือหนาล้วงหยิบสมาร์ทโฟนหรูราคาแพงขึ้นมาก่อนจะกดโทรหาแฟนสาว
"ฮัลโหล..เหมยทำอะไรอยู่ครับ....อ้อ...ทานข้าวหรือยัง...รอผมหรอ...ครับ...ผมทำธุระอยู่ครับ...อีกประมาณชั่วโมงนึง...ครับ..ผมจะรีบไป..รักเหมยครับ"
..เสียงสนทนาของชายหนุ่มและแฟนสาวของเขาดังเข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาวทุกคำ เธอนั่งฟังเงียบไม่ได้คิดอะไรออกมา..ผู้หญิงคนนั้นช่างโชคดีจริงๆ เขาเป็นแฟนที่ทั้งหล่อ และเพอร์เฟค เอาใจใส่แฟนสาวเป็นอย่างดี แม้กระทั่งการเลือกดอกไม้ หญิงสาวคิดแล้วพลางส่ายหัวน้อยๆ.. เธอจะมีโอกาสได้แฟนที่ีดีแบบเขาบ้างหรือเปล่าหน๋อ..
"คุณครับ.. ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ" ร่างสูงเอ่ยขออนุญาตหญิงสาว
"เชิญค่ะ"
.. เสียงหวานใสเอ่ยบอก เธอก้มหน้าจัดดอกไม้ไม่นานก็เสร็จ เธอห่อกระดาษเป็นขั้นสุดท้ายก่อนจะผูกโบว์อย่างสวยงาม เป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มเดินออกมา
"เสร็จแล้วค่ะ..เอ่อ..ไม่ทราบว่าคุณจะเขียนการ์ดด้วยมั้ยคะ" เธอหันไปถามชายหนุ่ม เขาเดินมาข้างๆหญิงสาว
"ครับ ได้ก็ดี"
"จะเขียนว่าอะไรคะ" เขมิกาหยิบการ์ดกับปากกาออกมาให้ชายหนุ่ม
"ผมว่าคุณเขียนให้ผมดีกว่า.. ผมไม่ถนัดเขียนพวกคำหวานเท่าไหร่"
"ค่ะ..งั้นคุณบอกมาก็ได้ค่ะ ว่าจะเขียนว่าอะไร" ..หญิงสาวก้มหน้าเตรียมเขียนการ์ดให้ชายหนุ่ม
"คุณช่วยคิดหน่อยสิ"
"งั้นก็เอาตามความหมายของดอกลิลลี่เลยนะคะ" หญิงสาวหันไปถามชายหนุ่มแต่ก็ต้องตกใจ เมื่อจมูกเธอไปโดนแก้มสากของชายหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อเข้าก้มต่ำลงมา เธอรีบผละออกอย่างรวดเร็ว..
"เอ่อ..ขะ..ขอโทษค่ะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ" เธอบอกเขาตะกุกตะกัก
"ไม่เป็นไรครับ"
...ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่บัดนี้แดงระเรื่อ เขมิการีบก้มเขียนการ์ดให้ชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว..เสร็จแล้วเธอก็ยื่นช่อดอกไม้ให้ชายหนุ่ม
"เท่าไหร่ครับ"
"3,500 บาทค่ะ" .ชายหนุ่มยื่นเงินให้หญิงสาว
"ผมไปก่อนนะครับ"
"ค่ะ"
...
ว่าแล้วเขาก็เดินออกจากร้านไป ชาตรีหยิบการ์ดขึ้นมาดู บนการ์ดเขียนว่า 'คุณคือผู้เป็นที่รักสุดหัวใจของผม'
🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 20[ Khemika ] ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของอีกวัน รู้สึกปวดหัวนิดๆ เมื่อวานฉันจำได้ว่าพี่เคนมาส่งฉันกลับจากโรงพยาบาล แล้วคุณชาตรีก็เข้ามาชกต่อย เขาทำร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมฉันถึงต้องทน อาจจะเป็นเพราะฉันไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจละมั้ง ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง คุณชาตรีไม่อยู่ รถก็ไม่เห็น ชั่งเถอะจะไปไหนก็เรื่องของเขา"จะทำอะไรก่อนดีเนี่ย" ฉันตัดสินใจเริ่มปั่นผ้าก่อน ฉันใช้ไม่เป็นหรอก ก็ทำตามลูกศรที่เขาชี้บอกเอา ปั่นทิ้งไว้แล้วก็มาเก็บกวาดบ้าน มันเหนื่อยนะ แต่ก็ต้องทำ ฉันยกมือขึ้นปาดเหงื่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมทำงานบ้านมันเหนื่อยแบบนี้นะ "เฮ้ออ~" ฉันนั่งพิงบันไดบ้านอย่างเหนื่อยหอบ เมื่อพึ่งถูบ้านเสร็จ จ๊อก~ จ๊อก~ เสียงท้องร้องของฉันเองแหละ เริ่มจะหิวแล้วสิ ฉันเดินเข้าไปในครัวก่อนจะเปิดดูตู้เย็นว่าพอมีอะไรกินบ้าง "ไข่?" ฉันมองไข่กับผักสามสี่อย่างในตู้เย็น บอกตรงๆ แม้แต่ทอดไข่ฉันยังทำไม่เป็นเลย ก็ที่บ้านฉันมีแม่บ้านทำให้ทุกอย่าง ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ฉันก็ต้องทำเองทั้งหมดมันทำยังไงอ่ะ ฉันเริ่มจากตอกไข่ใส่ถ้วยก่อนจะปรุงเครื่องเล็กน้อย ฉ
🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 19ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของเศรษฐีรวยอันดับต้นๆของประเทศ กิตติมองบุตรสาวที่เอาแต่นั่งซึมเศร้าสอย ข้าวปลาไม่ยอมกิน เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า"เหมย เป็นอะไรลูกพ่อเห็นเป็นแบบนี้มา 2-3 วันแล้วนะ ทะเลาะอะไรกับชาตรีหรือเปล่า" กิตติถามบุตรสาวด้วยความห่วงใย เขามีกันแค่สองคนตั้งแต่อย่ากับภรรยาไปจนภรรยาเขาไปมีครอบครัวใหม่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่คิดจะมีใคร บั้นปลายของชีวิตขออยู่กับลูกแค่สองคนพอ "เปล่าค่ะพ่อ" กิ่งเหมยเช็ดน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม เธอยอมรับว่าเธอเสียใจและอ่อนแอมากๆในตอนนี้ "อย่ามาโกหกพ่อ เหมยดูไม่มีความสุขเลยนะลูก" กิตติโอบกอดบุตรสาว ทันทีที่มีที่พึ่งหญิงสาวก็ปล่อยโฮออกมาทันที น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม กิ่งเหมยซุกหน้าลงที่อกของผู้เป็นพ่ออย่างต้องการหาที่พึ่ง"ชาค่ะพ่อ ฮึก~ ชาเขาแต่งงานกับคนอื่น เขาหลอกเหมยค่ะพ่อ ฮือ~ " กิ่งเหมยร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ คนรักกันมาตั้งสองปีกำลังจะแต่งงานกันแท้ๆ กลับมารู้ทีหลังว่าเขาไปแต่งงานกับคนอื่น มันเจ็บยิ่งกว่าเอามีดมากรีดตรงกลางใจเสียอีก "เหมย ฟังพ่อนะ ชาตรีเขาอาจจะมีเหตุผลของเขาก็ได้นะ ทำไมเหมยไม่ลองถามเขาดูล่ะ" กิตติเอ่ยปลอบใจลูกสาว กิ่งเ
🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 18ชาตรีขับรถกลับมาบ้านด้วยความรวดเร็วแต่ยังไม่เห็นเขมิกากลับมา เขาเดินไปนั่งที่โซฟาด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ชาตรีกำหมัดแน่นแววตากรุ่นโกรธอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามา เขมิกาเดินลงจากรถโดยมีเคนตามมาส่ง"ขอบคุณมากนะคะ ที่มาส่งเขม" เธอยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่ม เขาดีกับเธอเสมอมา"ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจ" เคนส่งยิ้มให้หญิงสาว เขาคงมีสิทธิ์ได้เป็นแค่พี่ชายของเธอ แม้เธอจะแต่งงานไปแล้ว เขาก็ยังตัดใจจากเธอไม่ได้อยู่ดี"โอ้ะ!" เขมิกากุมหัวเหมือนจะล้ม ดีที่เคนมารับไว้ทัน"เขม เป็นอะไรมากมั้ย" ชายหนุ่มประคองหญิงสาวเมื่อเธอทำท่าจะล้มลงพื้นเอาสะดื้อๆ"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ เขมแค่รู้สึกหน้ามืด อาจจะยังอ่อนเพลียอยู่" เขมิกาหันไปบอกเขาอย่างเกรงใจ "หน้าด้าน!!! " เสียงทุ้มอันทรงพลังดังขึ้นมาก่อนจะเห็นร่างสูงยืนจังก้าอยู่ด้วยความโกรธเคือง"......" เขมิกาทำหน้างง เขาด่าใคร ด่าเธอหรือ"อยู่ในบ้านแท้ๆ ยังร่านพาผู้ชายมาถึงที่นี่!!" ชาตรีตวาดเสียงกร้าว ก่อนจะเดินไปกระชากแขนหญิงสาวอย่างแรง"โอ้ย! คุณชาตรี ฉันเจ็บนะคะ!" เขมิกาเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เมื่อชายหนุ่มบีบแขนเธออย่างแรง"ใจเย็นๆ ก
🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 17"หนาว~ อึก หนาว~" เสียงพึมพำเบาๆหลุดจากปากซีซีดไร้เลือดหล่อเลี้ยง ลำคอเธอแห้งผากเป็นผุย ชาตรีลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดสนิท "ค่ำแล้วหรอ" มือหนาเอื้อมไปเปิดไฟที่หัวเตียง"อื้ออ~~" ปากบางซีดพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์สักคำ"เขม..เขมิกา.." ชาตรีเขย่าตัวหญิงสาวเบาๆ เพื่อเรียกสติคนตัวเล็กที่นอนละเมออยู่ เขาเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย "หนาว~ แม่จ๋า เขมหนาว~ " ปากบางสั่นระริก ชาตรีหรี่แอร์ลงก่อนจะเดินไปหยิบผ้าห่มในตู้มาห่มให้หญิงสาว ร่างบางสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มองศาขึ้นสูงปรี๊ด "เขม เธอไหวมั้ย" ชายหนุ่มก้มถามหญิงสาวที่ละเมอไม่ได้สติ มือหนายื่นไปแตะหน้าผากและใบหน้าเธออีกครั้ง ก่อนจะเดินไปหยิบกาละมังและผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้หญิงสาว "อื้อ~ หนาว~" เธอดิ้นหลบเมื่อรู้สึกถึงน้ำเย็นที่แตะลงบนผิวของเธอ คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างหงุดหงิด ทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย แต่ก็อย่างว่า ที่บ้านเขามีแค่เขากับเธอสองคน ถ้าเขาไม่ดูแลแล้วใครจะดูแล"ไอ้หมอ!!" ไวเท่าความคิดมือเรียวกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสนิททันที"อื้อ มีอะไร" หมอธีร์งัวเงียตื่นขึ้นกลางดึกพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงนอน"
🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 16จิ๊บ~ จิ๊บ~นกน้อยบินมาเกาะหน้าต่างพลางส่งเสียงร้องเสนาะหู ชาตรีลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน เขากระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับม่านตาให้ชินกับแสงสว่าง ชาตรีมองหญิงสาวที่หลับตาพริ้มนอนหนุนแขนซุกอกแกร่งเขาอยู่"เวลาหลับ เธอก็น่ารักเหมือนกันนะ" มือหนาเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าให้หญิงสาวอย่างแผ่วเบา ใบหน้าหวานจิ้มลิ้ม ปากบางอิ่มสีชมพูระเรื่อไร้สีแต่งแต้ม ขนตายาวงอนเป็นแพ จมูกโด่งเชิดรั้นนิดๆ บ่งบอกถึงความดื้อเจ้าหล่อนอยู่ไม่น้อย พวงแก้มอิ่มใสไร้เครื่องสำอางตกแต่ง ชาตรีเพ่งพินิจใบหน้าหญิงสาวอยู่นาน"บ้าจริง!" ชาตรีสบถออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกใจเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ ใบหน้าคมเคลื่อนเข้าไปใกล้หญิงสาวก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมที่พวงแก้มใสของเจ้าหล่อนอย่างอดใจไม่อยู่ ก็เธอน่ารักเสียจริงๆ หากตัดเรื่องหน้าเงินและเรื่องผู้ชายออกไป เธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่อาจจะทำให้เขารักได้ไม่ยาก"ฉันเป็นคนแรกของเธอจริงๆหรอ...เขมิกา" ปากหยักสวยได้รูปพึมพำเบาๆกับใบหน้าหวาน เขารู้ว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ หากแต่เขาไม่อยากยอมรับ..เธอจะยังบริสุทธิ์อยู่จริงหรือ แม้กระนั้นเขาก็ยังหวงของที่เป็นของๆเขา เธอจะต้องเป็นข
🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 15ร่างสูงเดินออกจากห้องด้วยความรวดเร็วตอนนี้เขาโกรธจนจะฆ่าคนได้ มือหนากำหมัดแน่นพลางสอดสายตามองหาหญิงสาว ก่อนจะเห็นร่างบางนั่งฟุบหน้ากอดเข่าอยู่ตรงมุมครัว ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปหาเธอทันที ชาตรีกระชากแขนหญิงสาวอย่างแรง"โอ้ย!! ฉันเจ็บนะ" เธอร้องบอกเขาด้วยความเจ็บเมื่อเขาบีบแขนเธออย่างแรงราวกับจะให้มันแหลกคามือ"พอใจเธอหรือยัง!! ห๊ะ!! เหมยเขาโกรธฉันแล้วพอใจเธอหรือยัง!!! อยากให้ชีวิตฉันพังมากใช่มั้ย!!" ชาตรีเขย่าตัวหญิงสาวพลางตะคอกเสียงดังลั่นด้วยความโกรธ เขาอยากจะฆ่าเธอให้ตายคามือจริงๆ"โอ้ยย!! แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วย!! คุณเองไม่ใช่หรอที่พาเขามาอ่ะ!! แล้วจะมาโทษฉันทำไม!!" ชาตรีชะงักกึกแม้เธอจะพูดถูกแต่ความโกรธเขามีมากกว่า เขาลากแขนเธอขึ้นบันไดบ้านแต่เขมิกาจับราวบันไดไว้แน่น เขามันน่ากลัวยิ่งกว่าพายุ"งั้นมึงก็เตรียมรับมือกับกูให้ดีแล้วกัน!!" เขาฉุดกระชากลากถูเขมิกาแต่เธอไม่ยอมปล่อยราวบันได"ปล่อยฉันเถอะนะ ฮึก~ ฉันไม่ได้ผิดอะไร ทำไมต้องมาทำร้ายกันด้วย ฮือ~" เขมิกากอดราวบันไดไว้แน่น ชาตรีแกะมือหญิงสาวออกก่อนจะอุ้มเธอพาดบ่าเดินขึ้นห้องเพี๊ยะ!! ชาตรีฟาดก้นหญิงสาวเมื่อเธอดิ
Comments