Novels by ไอดีลม

ไฟราคะตอนพิเศษร่างตุ้ยนุ้ยจ้ำม่ำเดินเตาะแตะๆ ล้มลุกคลุกคลานอยู่หลายครั้ง โดยมีเขมิกา ชาตรีและครอบครัวนั่งเฝ้าดูอยู่ไม่ห่าง วันหยุดสุดสัปดาห์ของใครหลายๆคน พวกเธอจึงใช้โอกาสนี้มาเที่ยวเล่นที่ทะเลหัวหิน โดยตกลงจะพัก 3 วัน 2 คืน น้ำใสสะอาดถูกคลื่นซัดขึ้นฝั่งมาเป็นระลอกๆ หญิงสาวในชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วนอนอาบแดดอย่างสบายกายสบายใจ ข้างๆเป็นชายหนุ่มมาดเข้มใบหน้าหล่อเหลาสวมแว่นตากันแดดสีดำอันใหญ่ ยิ่งทำให้ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น "ชะเอม..มาหาแม่มา" เขมิกาอ้าแขนรอรับลูกสาวที่เดินเตาะแตะอยู่บนพื้นทราย ก่อนที่ร่างตุ้ยนุ้ยของเด็กน้อยจะเดินมาหาผู้เป็นแม่"หืม ได้อะไรมาคะ" เธอก้มดูมือน้อยๆของลูกที่กำเปลือกหอยสีสวยไว้ในมือ"ให้พ่อหรอลูก" ชาตรียื่นมือไปรับเมื่อชะเอมทำท่าจะยื่นให้เขา แต่กลับชักมือกลับเสียอย่างนั้น"อ้าว ไม่ให้พ่อหรอ" เด็กน้อยฉีกยิ้มอารมณ์ดีจนเห็นฟันสองซี่ด้านหน้า "โชน ทำอะไรอยู่ครับ" ชาตรีเดินเข้าไปถามบุตรชายที่นั่งเล่นก่อกองทรายที่เหมือนไม่ใช่กองทรายสักเท่าไหร่ ตามลำตัวและใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดทรายเต็มไปหมด เด็กชายหน้านิ่งเงยหน้ามองพ่อพลางอมยิ้มนิดๆ นิดเดียวเท่านั้น แต่นี่คือดีใจสุดๆของเขา

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 49ชายหนุ่มและหญิงสาวนอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงนอนอันแสนนุ่มผ้าห่มหนาถูกคลุมโปงเพื่อหนีแสงแดดที่ส่องสว่างเข้ามาทางม่านหน้าต่าง ดวงตากลมโตกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ "เอ๋? ยังไม่เช้าหรอเนี่ย" เขมิกาพึมพำซบอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของชายหนุ่ม ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะ 'หึหึ' ในลำคอเบาๆ "ใครบอกว่ายังไม่เช้าล่ะ" ชาตรีเปิดผ้าห่มออกทำให้ร่างกายเปลือยเปล่าปะทะกับอากาศหนาวเย็นสุดขั้ว เขมิการีบขว้าผ้าห่มมาคลุมกายไว้อย่างรวดเร็ว"พี่ชาตรีอ่า" เธอทำหน้ายู่อย่างแง่งอน คนตัวโตชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย"ฮ่าๆๆ พี่ชอบเขมแบบนี้จัง น่ารักดี" มือหนาบีบแก้มเจ้าหล่อนก่อนจะก้มลงจุ๊บปากอย่างเอ็นดู "อื้อ~ ไม่ต้องเลย" เธอสะบัดหน้างอนๆ ก่อนจะหอบผ้าห่มคลุมกายลงจากเตียง"เฮ้ย! เขม พี่หนาวนะ ฮ่าๆๆ" ชายหนุ่มร้องตามหลังภรรยาเมื่อตอนนี้ร่างกายของเขาเปลือยเปล่าล่อนจ้อนอยู่บนที่นอนขนาดกว้าง ฟันกระทบกันเสียงดังเมื่อรู้สึกหนาวจนตัวสั่น ก่อนที่ร่างสูงจะก้าวลงจากเตียงตามหญิงสาวไป"เข้ามาทำไมเนี่ย" เธอหันไปแห้วเขาอย่างตกใจเมื่อเธอกำลังอาบน้ำอยู่เพลินๆ ชาตรีรวบกอดเธอจากด้านหลังก่อนจะบีบสบู่เหลวมาถูตา

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 48~ประเทศเกาหลี~ร่างบางในชุดกันหนาวขนสัตว์อันหนานุ่ม ยืนกอดอกมองออกไปด้านนอกที่โปรยปรายไปด้วยหิมะสีขาวสะอาดตา เธอเลือกมาที่เกาหลีเพราะอยากมานานแล้วแต่ไม่เคยได้มา วันนี้เธอจึงถือโอกาสมาเที่ยวให้หนำใจ ช่วงที่เธอมาเป็นช่วงหน้าหนาวพอดิบพอดี อุณหภูมิติดลบหลายองศาทำเอาหนาวเย็นไปถึงกระดูก แม้จะเตรียมตัวมาอย่างดีแต่เอาเข้าจริงๆ มันหนาวเหน็บมากๆ "ทำอะไรอยู่ หืม" ร่างสูงโปรงในชุดกันหนาวตัวใหญ่เดินมาสวมกอดเธอจากด้านหลัง ควันพวยพุ่งออกจากปากและจมูกเมื่ออากาศหนาวเหน็บ ชาตรีหยิบผ้าพันคอก่อนจะสวมใส่ให้เธอ"กำลังคิดอยู่ว่าวันนี้เราจะไปเที่ยวที่ไหนดี" เธอหันไปตอบเขายิ้มๆ เธอตั้งใจมาฮันนีมูนหนึ่งอาทิตย์ ส่วนลูกเธอฝากให้แม่ดูแลแทน "แล้วเขมอยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะ" ใบหน้าหล่อเหลาซบลงที่ไหล่ข้างซ้ายของเธอ "เขมดูๆไว้สองสามที่ค่ะ แต่ที่เขมอยากไปมากๆก็จะเป็นโซลทาวเว่อร์ค่ะ เขมเคยดูละครมันโรแมนติก มากๆเลยนะ" เธอเอ่ยเสียงสดใส "งั้นไปกันเลยมั้ย" "มันจะดีนะ ฮ่าๆๆ" เธอป้องปากหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี ทำเอาคนตัวโตถึงกับยิ้มตามความน่ารักของเธอ "ปะ ไปกัน" มือหนากุมมือหญิงสาวไว้มั่นก่อนจะพาเธอเด

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 47หลายวันผ่านไปชาตรีได้ย้ายกลับไปอยู่บ้าน โดยมีเขมิกาเฝ้าดูแลตลอดเวลา หญิงสาวคอยเช็ดตัวและหาข้าวหายาให้กินตลอด ตอนนี้เขาดีขึ้นมากแล้ว แผลเริ่มหายสนิทดี เพราะเขาได้กำลังใจที่ดีจากภรรยาและลูกที่น่ารัก"อุ๊ย!" เขมิกาสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อถูกรวบกอดจากด้านหลัง ขณะที่เธอกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารเย็น "หอมจัง" ชายหนุ่มสูดดมความหอมจากพวงแก้มใสซ้ำแล้วซ้ำเล่า วงแขนกำยำกักขังเธอไว้ในอ้อมกอด"อื้อ พี่ชาตรีคะ เขมทำกับข้าวอยู่นะ" เธอเบี่ยงหน้าหลบจมูกซุกซนของสามีหนุ่มที่เอาแต่กอดหอมเธออยู่แบบนั้น "ทำอะไรกินหรอ" เขาชะเง้อมองแกงที่เดือดปุดๆอยู่ในหม้อ กลิ่นหอมลอยเตะจมูก"แกงเลียงค่ะ เขมเปิดเจอก็เลยอยากกิน มีประโยชน์ดีนะคะ" เธอเทกุ้งที่แกะเปลือกเรียบร้อยใส่หม้อ ก่อนจะปรุงรสนิดหน่อยก็เป็นอันเสร็จ"เขมเก่งจัง" เขาเอ่ยชมภรรยาเสียงหวาน ยิ่งอยู่ใกล้เธอเขายิ่งรักเธอมากขึ้นไปทุกวันๆ "ก็เขมมีครอบครัวแล้วนี่คะ ก็ต้องทำหน้าที่ภรรยาที่ดีสิคะ " เธอว่าพลางยกอาหารไปวางบนโต๊ะกับข้าวโดยมีชายหนุ่มคอยช่วย "แล้วลูกล่ะคะ" เธอเอ่ยถามชาตรี เพราะเธอให้เขาดูลูกให้ตอนลูกหลับ"ยังไม่ตื่นเลย แต่เดี๋ยวก็คงตื่

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 46ภายในห้องพักฟื้นพิเศษ ร่างบางนั่งกุมมือชายหนุ่มไว้ใบหน้าแนบลงที่มือของเขาเบาๆ ผ่านไปเกือบอาทิตย์แล้วคนที่นอนแน่นิ่งก็ยังไม่มีท่าทีจะฟื้นขึ้นมาเลย เขมิกานั่งมองหน้าชายหนุ่มที่เฝ้ารอมาตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา หยดน้ำใสใสเอ่อคลอที่ดวงตาคู่สวยก่อนจะรินไหลอาบแก้ม"ตื่นได้แล้วนะ.. เขมกับลูกรอพี่อยู่นะ.." เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือ หมอบอกว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ยังต้องพักฟื้นให้แผลที่ถูกยิงหายดีเสียก่อน เธอรู้แล้วว่าเธอรู้สึกเสียใจแค่ไหนที่เห็นเขาเกือบตายในตอนนั้น เธอจะอยู่ต่อไปยังไงเธอยังนึกไม่ออก เธอผิดเองที่แอบไปโดยพละการแบบนั้น หากเขามาช่วยเธอไม่ทัน ป่านนี้เธอกับลูกจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้.."ฮึก~ เขมขอโทษนะคะ เขมรักพี่นะ" เขมิกาฟุบหน้าลงร้องไห้ที่ท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่ม จู่ๆเธอก็รู้สึกว่านิ้วเขาขยับเพียงเล็กน้อย เธอเบิกตากว้างอย่างดีใจ"พะ..พี่ชาตรี..พี่ชาตรีฟื้นแล้วหรอคะ" เธอถามคนที่นอนนิ่งบนเตียงอย่างตื่นเต้น เธอคงไม่ได้คิดไปเองหรอกใช่มั้ย.. เปลือกตาอันหนักอึ้งค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ชาตรีกระพริบตาถี่ๆ เพื่อให้ชินกับแสงสว่างในห้องเขามองไปรอบๆห้องช้าๆ ก่อนจะมาหยุดที่ใบหน

🔥 ไฟราคะ 🔥บทที่ 45"เขม!! ระวัง!!!"ปัง!! ปัง!!เสียงปืนดังขึ้นติดกันสองนัด ก่อนที่ร่างของกิ่งเหมยจะล้มลงบนพื้นกิตติวิ่งมาประคองร่างของบุตรสาวที่นอนหายใจรวยรินเมื่อกระสุนเจาะที่กลางหน้าอก เลือดไหลทะลักออกปากและจมูก ลีวายลดปืนลงก่อนจะวิ่งไปดูชาตรีที่ทรุดลงเช่นกัน ชาตรีคว้าเขมิกาไว้ก่อนจะเอาตัวบังกระสุนแทน กระสุนปืนเจาะช่วงไหล่ซ้ายเกือบทะลุหัวใจของเขาอย่างจัง ร่างสูงทรุดฮวบลงทันควัน"พี่ชาตรี!!!!!" เขมิกากรีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อเห็นร่างผู้เป็นสามีล้มลง น้ำตาเธอรินไหลอาบแก้มเธอประคองหัวเขาให้นอนหนุนตัก "อึก~" ชายหนุ่มเบ้หน้าอย่างเจ็บปวด "ฮืออ~ พี่ชาตรีอย่าเป็นอะไรนะคะ ฮึก~ ช่วยด้วย!! ฮืออ~ " เธอร้องไห้อย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาแทบไม่มีสติ มือบางเขย่าตัวเขา ไม่ให้เขาหลับเธอกลัว..กลัวจะเสียเขาไป.."อึก..ขะ..เขม..ซี๊ดด~ เขมไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย" เขายิ้มให้เธอน้อยๆ เขารู้ว่าเธอเป็นห่วงเขามาก ร่างบางส่ายหน้าไปมา"ไม่ค่ะ เขมไม่เจ็บ พี่อย่าเป็นอะไรนะ ฮืออ~ " เธอประคองใบหน้าเขาไว้ มืออีกข้างโอบกอดเขาไว้แนบกาย"พะ..พี่ฝากดูลูกด้วย..นะ.." เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เลือดสดๆ ไหลรินเป็นทาง หมอธีร์วิ

กลิ่นพายสับปะรดคละคลุ้งไปทั่วบริเณ พัชชายืนมองพายในเตาอบอย่างใจจดใจจ่อ ไม่บ่อยนักหรอกที่เธอจะลงมือทำอะไรแบบนี้ เสียงติ๊งดังขึ้นเมื่อถึงเวลาที่กำหนด พัชชาใส่ถุงมือกันความร้อนก่อนจะยกถาดพายออกมาด้านนอก "ว้าว~ น่ากินจัง" เสียงหวานใสเอ่ยเมื่อเห็นพายหน้าตาน่ากินอยู่ตรงหน้า เธอใช้ช้อนและมีดสับเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนจะส่งเข้าปาก"ทำอะไรอยู่หืม กลิ่นหอมเชียว" ลีวายเดินมาตามกลิ่นหอมของขนมก่อนจะสวมกอดพัชชาจากด้านหลัง"อุ๊ย! ตกใจหมดเลย หนูกำลังลองทำพายสับปะรดอยู่ค่ะ ป๊าชิมให้หน่อยสิ" ว่าแล้วพัชชาก็ตักพายขึ้นจ่อปากสามีหนุ่ม เขางับเข้าเต็มคำโดยมีคนตัวเล็กคอยลุ้นตาแป๋วอยู่ข้างๆ "........." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากลีวาย ทำเอาหญิงสาวเริ่มถอดใจ คิดว่าไม่อร่อยแน่ๆ"เป็นไงบ้างคะ" พัชชาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ รสชาติมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ"ไม่....ไม่อร่อยได้ไงเล่า เมียป๊าลงมือทำขนาดนี้ ฮ่าๆๆ" ลีวายแสร้งตีหน้าเศร้า ก่อนจะเอ่ยอย่างหยอกล้อหญิงสาว"โธ่~ ป๊าอ่ะ หนูตกใจหมด นึกว่าไม่อร่อยซะแล้ว" พัชชาตีไปที่ต้นแขนเขาไม่แรงนัก อยากมาแกล้งเธอก่อนทำไม"ฮ่าๆๆ ก็หนูอยากน่าแกล้งทำไมล่ะ ฮิๆ" ลีวายบีบแก้มภรรยาสาวอย่างหยอกล้อ เขาเ

~หลายปีผ่านไป~เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันเข้ามาต้อนรับบัณฑิตใหม่ บ้างก็ถ่ายรูป บ้างก็กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา เช่นเดียวกับหญิงสาวที่ยืนฉีกยิ้มกว้างต้อนรับครอบครัวของเธอ"ม๊าค้าบบ~" เด็กชายตัวน้อยน่าตาจิ้มลิ้มวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นแม่ก่อนจะอ้าแขนโอบกอดเมื่อเธออ้ารับอยู่ก่อนแล้ว "ฟ่อดด~ มากับใครครับ" พัชชาเอ่ยถามบุตรชาย ก่อนที่นิ้วป้อมๆ จะชี้ไปยังสามีหนุ่มพร้อมกับพ่อแม่และยายของเธอที่กำลังเดินมาทางนี้"ยาย..งื้อออ คิดถึงจังเลย" พัชชาสวมกอดยายหอมแนบแน่น พักหลังๆมานี้เธอไม่ค่อยได้ไปหายายเพราะเรียนหนัก ไหนจะต้องสอบอีก ส่วนยายหอมย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ลีวายสร้างให้ใหม่ บอกให้มาอยู่ด้วยกันก็ไม่ยอม "เจ้าพัชเอ่ย ยายดีใจกับเอ็งด้วยนะ ในที่สุดก็เรียนจบเสียที ยายตายตาหลับแล้วล่ะ" ยายหอมเอ่ยอย่างภูมิใจในตัวหลานสาว ใบหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา"อย่าพูดแบบนี้สิ ยายต้องอยู่กับหนูไปอีกนานๆ เลย" พัชชาซบหน้าลงที่อกของยายอย่างออดอ้อน "ทำตัวเป็นเด็กไปได้ อายลูกอายหลานซะมั้งสิ" "หนูพัช ม๊ายินดีด้วยนะลูก ดูสิม๊ามีของขวัญมาให้หนูด้วย" หมวยลี่ยื่นซองสีน้ำตาลให้หญิงสาวด้วยใบหน้าย

ร่างบางลุกขึ้นตื่นมาให้นมลูกชายในช่วงกลางดึก นิ้วเรียวเกลี่ยพวงแก้มอมชมพูของลูกน้อยแผ่วเบา ปากเล็กๆนั่นดูดดุนน้ำนมจากเต้าเธออย่างเอาแต่ใจ "อุ๊ย!" พัชชาร้องอย่างตกใจเล็กน้อย เมื่อลูกชายอ้วกออกมาจนเปื้อนเต็มไปหมด สงสัยรีบกินจนอ้วกออกมา เธอลูบหลังลูกน้อยเบาๆ เพื่อให้เรอหลังจากกินนมเสร็จ ก่อนจะเช็ดทำความสะอาดให้ลูกน้อย พัชชาค่อยๆวางลูกน้อยลงแผ่วเบา หลังจากที่หลับไป เธอลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าที่มีคราบอ้วกนมของลูกน้อย ร่างเปลือยเปล่าเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำรินไหลผ่านร่างบางเปลือยเปล่าของเด็กสาว "อุ๊ย!" เธอสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมีมือหนารวบกอดจากด้านหลัง สัมผัสที่แนบชิดทำให้เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายเขาเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ"อาบน้ำทำไมไม่เรียก" เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบชิดริมหูจนเธอรู้สึกขนลุก "เพื่อนๆ ป๊ากลับแล้วหรอคะ" พัชชาเอ่ยถามสามีหนุ่ม เมื่อตอนเย็นเพื่อนๆ เขามาสังสรรค์กันที่บ้าน เธอเลยปล่อยให้เขาได้อยู่กับเพื่อน "กลับกันหมดแล้ว" มือหนากอบกุมเต้าอวบของหญิงสาวพลางเค้นมันเบาๆ ริมฝีปากหยักจูบที่แผ่นหลังเธอแผ่วเบา เนื้อที่แนบเนื้อทำให้เธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ชอบกล "ป๊า เดี๋ยวลูกตื่น อื้อ!~ " ลีวา

หลายเดือนผ่านไปร่างสูงโปร่งนั่งเซ็นเอกสารภายในห้องทำงาน รีบทำรีบเสร็จ อยากกลับไปหาเมียใจจะขาด ลีวายเหลือบมองนาฬิกาบ่งบอกเวลาสามทุ่ม เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า "เสี่ยครับ กาแฟครับ" ทิวเอ่ยพร้อมกับวางถ้วยกาแฟและขนมปังชิ้นเล็กสองสามชิ้น "กูอยากกลับบ้านจะแย่แล้วเนี่ย" เขานั่งอ่านเอกสาร มือหนาพลิกกระดาษไปมา เนื้อหาไม่ได้เข้าสมองเลยสักนิด "แหม่ จะคิดถึงอะไรขนาดนั้นครับ" มือขวาคนสนิทเอ่ยแซว "ไม่ต้องมาแซวกูหรอก เมียมึงเถอะ ท้องกี่เดือนแล้ว" ลีวายเอ่ยถามถึงภรรยาของลูกน้องคนสนิท ที่เพิ่งจะแต่งงานกันไปสามสี่เดือนก่อน "ช่วงนี้กิ๊กแพ้ท้องหนักมากครับ ผมเข้าใกล้ไม่ได้เลย" ทิวเอ่ยเสียงเศร้า เมื่อภรรยาสาวเกิดเหม็นกลิ่นตัวเขาจนเขาเข้าใกล้ไม่ได้ ต้องออกมานอนนอกห้องอยู่หลายคืน "ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า" เขาเปล่งเสียงหัวเราะขำๆออกมา เขาเคยผ่านมันมาแล้ว โชคดีที่พัชชาชอบกลิ่นตัวเขา "ผมไม่นึกว่าเป็นพ่อคนมันลำบากแบบนี้" ทิวนั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเหงาหงอย เขากับกิ๊กแอบชอบพอกันมานานแล้ว และตกลงแต่งงานกัน เพิ่งจะทราบว่าท้องได้สองเดือนกว่าๆแล้ว "เอาน่า มึงว่ามึงลำบาก แต่อย่าลืมว่าเมียมึงลำบากกว่านะ ไหนจะอุ้มท้

"อูบบ~ โอ้กกก~" ร่างบางวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุง มือหน้าลูบที่หลังเธอเบาๆ "เป็นยังไงบ้าง" ลีวายลูบแผ่นหลังภรรยาเบาๆ เขามองเธอด้วยความสงสาร อยากจะแพ้ท้องแทนเธอให้รู้แล้วรู้รอดไป "ไม่เป็นไรค่ะ เวียนหัวนิดหน่อย โอ้กก~~" พัชชาล้างหน้าล้างตา ก่อนจะค่อยๆเดินกลับที่นอน โดยมีลีวายช่วยพยุง "ป๊าอยากเป็นแทนหนูจัง ไม่อยากให้หนูทรมานเลย" เขามองหน้าภรรยาสาว ก่อนจะยกมือเธอขึ้นมาแนบใบหน้า "หนูไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ป๊าไม่ต้องห่วงนะ" พัชชาส่งยิ้มให้สามีหนุ่ม เธอไม่อยากให้เขามากังวลอะไรกับเรื่องเล็กน้อย "ก็ป๊าเป็นห่วงหนูนี่นา..พัชครับ...ป๊ารักพัชมากๆนะครับ" ลีวายลูบเส้นผมเธอเบาๆ พลางจ้องเข้าไปในตาเด็กสาว ให้เธอรู้สึกถึงคำว่ารักของเขาจริงๆ "หนูก็รักป๊าค่ะ รักมากๆด้วย" พัชชายกมือขึ้นประกบใบหน้าเขาไว้ ก่อนจะยื่นจมูกไปชนกัน "ทำหน้าแบบนี้...อยากโดนหรอ" "บะ..บ้า ป๊าก็คิดแต่เรื่องแบบนี้" เธอตีที่ต้นแขนเขาเบาๆ มือหนาดันให้เธอซบกับอกแกร่ง พัชชาสูดดมกลิ่นกายเขาด้วยความสดชื่น เวลาได้ดมกลิ่นตัวเขา เหมือนเธอได้เติมพลังอย่างบอกไม่ถูก "ไปเดินเล่นไหม จะได้สดชื่นขึ้น" เขาเอ่ยถามเ

@สองอาทิตย์ผ่านไปงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติมาเฟียอันดับต้นๆของเอเชีย แขกเรื่อมากมายต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับบุตรชายคนโตของบ้านอย่างคับคั่ง พัชชาอยู่ในชุดเจ้าสาวกี่เพ้าสีแดง กระโปรงยาวลากพื้น เหมือนเจ้าหญิงในนิยาย เครื่องประดับถูกนำมาสวมใส่โดยคุณหญิงหมวยลี่ เพชรเม็ดโตที่ใครเห็นก็แสบตากันถ้วนหน้า ผมถูกเกล้าขึ้นและปักปิ่นอย่างสวยงาม ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพง จากช่างฝีมือดี "ม๊าคะ หนูไม่มั่นใจเลย" พัชชาเอ่ยกับคุณหญิง เธอไม่เคยต้องแต่งตัวแบบนี้ สวมเครื่องเพชรราคาแพง นี่ไม่อยากจะคิดว่าถ้าหาไปเธอจะชดใช้ยังไงเลย "อู้ยย สวยมากจ้ะ เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยรู้ไหม" คุณหญิงเอ่ยปากชม หลังจากสวมสร้อยเพชรให้หญิงสาว "ดีใจกับเอ็งด้วยนะ เอ็งโชคดีมากที่ท่านรักและเอ็นดูเอ็ง" ยายหอมลูบหัวหลานสาวเบาๆ รู้สึกปลื้มปิติกับหลานสาว"ขอบคุณจ้ะยาย หนูขอบคุณยายมากนะจ้ะ ที่เลี้ยงหนูมา หนูอาจไม่ใช่หลานที่ดี แต่หนูรักยายมากนะจ้ะ" พัชชาสวมกอดเอวยายไว้แน่น น้ำตาเอ่อคลอดวงตาคู่สวย"ยายก็รักเอ็ง เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆนะลูก รักพี่หนุ่มให้มากๆ ""จ้ะยาย" "ใกล้ได้ฤกษ์แล้วจ้ะ ไปหนูพั

Honey, I Hate Youบทที่ 26ตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาล ธีร์ก็เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา หลังจากดูกล้องวงจรปิด ก็พบว่าแม่เธอเป็นคนพาตัวเธอไป เขาจะทำอะไรได้ ไม่มีปัญญาแม้แต่จะตามลูกเมียคืน"ไอ้ธีร์ กินไรหน่อยดิวะ มึงไม่กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ" ลีวายวางจานข้าวลงบนโต๊ะ ธีร์ได้แต่เพียงปลายตามองเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองด้านนอกเหมือนเดิม"นั่นดิ มึงกินอะไรหน่อยเหอะ กูเห็นมึงแล้วกูจะป่วยแทนเลยว่ะ" ชาตรีอุ้มลูกสาวเดินเข้ามา ก่อนจะมองเพื่อนอย่างเหนื่อยใจ"กูไม่หิว" เขาเอ่ยเสียงเรียบ ยิ่งเห็นลูกสาวของชาตรียิ่งทำให้เขาคิดถึงเธอ ป่านนี้เธอกับลูกจะเป็นยังไงบ้าง ร่างตุ้ยนุ้ยของเด็กหญิงเดินเตาะแตะเข้ามาหาเขาก่อนที่มือน้อยๆ นั้นจะจับนิ้วเขาเบาๆ "แฮะ คิก" ชะเอมหัวเราะยิ้มอย่างอารมณ์ดีในความไร้เดียงสา การกระทำนี้ส่งผลให้น้ำตาเขาเอ่อคลอขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือหนาอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะรวบกอดแน่น"ฮึก หนูเป็นยังไงบ้าง พ่อคิดถึงหนูนะ" ทั้งลีวายและชาตรีต่างมองเพื่อนอย่างสงสาร ชาตรีเข้าใจความรู้สึกดีว่าการพลัดพรากจากลูกเมียมันเป็นความรู้สึกยังไง เขาเคยผ่านมาแล้วและจำมันไปตลอดชีวิต ว่าเขาจะไ

Honey, I Hate Youบทที่ 25[Cho Euang-Talk] ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่บนรถที่กำลังเคลื่อนที่ไปที่ไหนสักแห่ง โอ๊ะ ทำไมมันปวดหัวขนาดนี้นะ.. จริงสิ 0_0 ก่อนหน้านี้ฉันทะเลาะกับแม่อยู่นี่นา แล้วฉันก็เป็นลมไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "แม่! แม่จะพาหนูไปไหนอ่ะ" ฉันถามแม่ที่นั่งอยู่ด้านหน้า ใบหน้าแม่เรียบนิ่งราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ "ฉันจะพาแกกลับลอนดอนนะสิ พากลับบ้านไม่ทันไรก็หาเรื่องมาให้ฉันปวดหัว" ฉันสะอึก นิ่งเงียบ น้ำตาไหลผ่านม่านตาโดยอัตโนมัติ แม่จะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ"ไม่นะคะแม่ ช่อไม่กลับนะ อึก" "แกคิดว่าจะขัดฉันได้งั้นหรอ" แม่เอ่ยเสียงเรียบ ใช่ ฉันรู้ว่าฉันขัดแม่ไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันทำตามที่ท่านบอกมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ฉันโตแล้ว มีความคิด และอีกอย่าง ฉันกำลังท้อง! "แม่จะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือคะ แม่จะพรากลูกพรากพ่อเขาไม่ได้นะคะ หนูยอมแม่มาโดยตลอด แต่ครั้งนี้หนูขอเถอะนะคะแม่ ฮึก" ฉันยกมือไหว้แม่ทั้งน้ำตา "ถ้าแกขออย่างอื่นแม่อาจจะให้ได้...แต่เรื่องนี้แม่ไม่ยอม และจะไม่ยอมให้เด็กนี่เกิดมาด้วย!!" ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจ ฉันรู้ว่าคนอย่างแม่พูดจริงทำจริง ฉ

Honey, I Hate Youบทที่ 24ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตาของโรงพยาบาล มีชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังนั่งป้อนผลไม้กันอย่างเอร็ดอร่อย "อื้อ ไม่เอา พอแล้ว" ช่อเอื้องเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม เมื่อเขาเอาแต่ป้อนเธอไม่หยุดปาก "อะไรกัน กินไปนิดเดียวเอง แล้วลูกพี่จะอิ่มไหมเนี่ย" ธีร์บ่นหญิงสาว ที่ป้อนเพียงไม่กี่คำเธอก็ทำท่าอิ่มเสียแล้ว "นิดเดียวตรงไหน..ส้มกินไปโลนึงแล้วนะ แล้วแอ๊ปเปิ้ลอีกสองลูก แน่นท้องจะตายอยู่แล้ว" คนตัวเล็กบ่นอุบอิบเมื่อถูกบังคับให้กินนู้นกินนี่ เธอรู้ว่าเขาอยากดูแล แต่เธออิ่มแล้วนี่นา.."อะๆ ไม่กินก็ไม่กิน" ธีร์เอ่ยอย่างจำยอม ไม่อยากบังคับคุณแม่มือใหม่ เดี๋ยวจะพาลหงุดหงิดเสียเปล่าๆ "แล้วหมอให้ออกจากโรงบาลวันไหนคะ" เธอเอ่ยถามเมื่ออยู่ที่นี่มาสองวันแล้ว"วันนี้แหละ เดี๋ยวมีรถเพื่อนพี่มารับ" "งั้นจะกลับตอนไหนปลุกด้วยนะคะ เค้าง่วง" เธอขยี้ตาเหมือนเด็กงอแงที่ง่วงนอน จนชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้"ครับ นอนเถอะ ถ้ามาเดี๋ยวพี่ปลุก" เสียงทุ้มเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะห่มผ่าให้เรียบร้อย ไม่ถึงห้านาทีเธอก็หลับไปเรียบร้อย สงสัยจะง่วงจริงๆ ธีร์เดินออกมาด้านนอกเพื่อไปซื้อของให้แฟนสาว ทั้งเสื้อผ้าและของใช้ เพร

Honey, I Hate Youบทที่ 23ชายหนุ่มเฝ้ามองหญิงสาวที่หลับมาตลอดทาง ทันทีที่เครื่องมารับเขาก็รีบพาเธอมายังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที ตึก ตึก ตึก เสียงรองเท้าพยาบาลวิ่งกันขวักไขว่ เมื่อเห็นชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ใบหน้าหล่อเหลามีเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นเต็มวงหน้า ก่อนที่หมอหนุ่มจะวางเธอลงบนรถเข็นผู้ป่วย เพื่อส่งเธอให้อยู่ในความดูแลของพยาบาลต่อไป "หมอธีร์!" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชายหนุ่มขณะที่กำลังวิ่งตามพยาบาลไปเพื่อดูหญิงสาว ธีร์ชะงักกึกก่อนจะหันไปมองตามเสียงเรียก หมอหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาหาเขาก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ".....""จำฉันได้ไหม เอ็มเองไงที่เคยฝึกงานด้วยช่วงนึงอ่ะ" เขาอธิบายเมื่อเห็นธีร์ทำหน้างง ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะนึกออก"อ้อ ฉันจำได้แล้ว เป็นไงบ้างสบายดีไหม" เขาเอ่ยถาม"สบายดี แล้วนี่นายมาทำอะไรหรอ" เอ็มเอ่ยถามเพื่อนร่วมรุ่น"เมียฉันไม่สบายก็เลยพามาหาหมอ""อ้าว แล้วเป็นอะไรมากไหมล่ะ" "ไม่หรอก แค่กำลังมีข่าวดี" เขาเอ่ยบอกยิ้มๆ ในใจสุขล้นจนรอเวลาแทบไม่ไหว"จริงดิ ดีใจด้วยนะเพื่อน" เอ็มตบบ่าเพื่อนอย่างยินดี "ขอบคุณมาก" "งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ แล้วจะแวะมาค

Honey, I Hate Youบทที่ 22@ หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหญิงสาวยืนโพสต์ท่าถ่ายรูปข้างกำแพงที่มีดอกไม้ประดับเรียงรายอยู่เต็มไปหมด โดยมีตากล้องส่วนตัวซึ่งคือชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก "อีกรูปนะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกหญิงสาว ก่อนจะกดชัตเตอร์ถ่ายรูปเธอเก็บไว้ "ไหน ขอดูหน่อย ถ่ายสวยหรือเปล่า" ช่อเอื้องวิ่งเข้ามาดูรูปถ่ายในกล้องที่ชายหนุ่มถ่ายให้เมื่อครู่ ปากอิ่มคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ "สวยจัง" "ก็พี่ถ่ายรูปสวยไง ตัวเล็กก็เลยสวย" "มั่ว เพราะเค้าสวยอยู่แล้วต่างหาก" เธอย่นจมูกเล็กน้อย "ไปถ่ายตรงนู้นกัน" นิ้วเรียวชี้ไปที่ชายหาดที่มีคลื่นซัดเป็นระยะๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะวิ่งนำลิ่วไปก่อนหน้า"เอาตรงนี้นะ ให้เห็นทะเลกว้างๆเลย" เสียงหวานใสตะโกนบอกชายหนุ่ม ก่อนจะยืนโพสต์ท่าให้ธีร์ถ่ายรูปให้ "เอียงนิดนึง..แบบนั้นแหละ" หมอหนุ่มกดถ่ายรูปให้หญิงสาวรัวๆ ก่อนจะสลับถ่ายให้กันไปมา"ถอยออกไปอีก จะได้เห็นทะเลด้วย" ช่อเอื้องบอกชายหนุ่มที่ยืนล้วงกระเป๋าโพสต์ท่าอยู่ที่ชายหาด โดยมีหญิงสาวถ่ายรูปให้ "เอาหล่อๆ นะ" เสียงทุ้มบอกหญิงสาว ก่อนที่ทั้งคู่จะผลัดกันถ่ายรูปไปหลายภาพจนเมมเบอร์รี่เต็ม "ฮ่าๆๆ เมมเต็มอ่ะ พอแค่นี้เนาะ" เส

Honey, I Hate Youบทที่ 21แสงกระทบจากม่านหน้าต่างทำให้คนตัวโตรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะพลิกกายหันหลังเพื่อหลบแสงแดด มือหนาขว้าเอวบางเข้ามากอดไว้แน่น "อื้อ" คนตัวเล็กปัดป้องนิ้วเรียวที่เขี่ยแก้มเธอเล่นไปมา หมอหนุ่มเท้าคางมองหน้าหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข พลางอมยิ้มน้อยๆ"ตัวเล็ก ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ" เขาเอ่ยบอกเสียงนุ่มพลางก้มลงสูดดมกลิ่นหอมที่เรือนผมเธอซ้ำๆ "อื้อ.. อย่ากวน จานอน" ช่อเอื้องเอ่ยเสียงงัวเงีย พลางพลิกหันหลังหนีคนขี้แกล้ง"งั้นพี่ไปทำกับข้าวข้าวให้กินนะ ไอ้ดื้อ" ชายหนุ่มบีบจมูกเธออย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะจุ๊บแก้มแล้วลุกออกจากที่นอนไป ทิ้งหญิงสาวให้นอนอยู่บนเตียงกว้างคนเดียว ธีร์อาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาที่ครัวด้านล่าง ชายหนุ่มหุงข้าวไว้ก่อนเป็นอันดับแรก เขาเปิดตู้เย็นก่อนจะหยิบสิ่งของที่ต้องการออกมาไว้เพื่อทำกับข้าว ก่อนจะเริ่มลงมือหมักหมูทิ้งไว้แล้วก็หั่นผักตามลำดับช่อเอื้องลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะขว้าหาผู้ชายตัวโตที่นอนกอดทั้งคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า เธอลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปรอบๆห้องเพื่อหาชาย