บทที่ 15 : จุมพิตอันร้อนแรง

เอื้องทรายยืนมองร่างสูงที่ทิ้งตัวนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังอย่างโดดเดี่ยวในห้องทำงาน คอสโม่รินวิสกี้ใส่แก้วแล้วดื่มติดต่อกันเป็นแก้วที่สามอย่างไม่สนใจโลก แสงไฟสลัวๆ ในห้องทำให้บรรยากาศยิ่งมืดมิดและน่ากลัว

"คุณ…พอได้แล้วค่ะ" เอื้องทรายตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานของเขาอย่างกล้าหาญ "ดื่มเยอะขนาดนี้เดี๋ยวก็เมานะคะ"

คอสโม่เงยหน้าขึ้นมามองเธอ ดวงตาที่เคยคมกริบตอนนี้พร่าเลือนไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ความหึงหวงในดวงตาคู่นั้นยังคงชัดเจนราวกับไฟที่กำลังลุกโชน

"ห่วงฉันงั้นเหรอ?" เขาหัวเราะเยาะเสียงดังแหบพร่า "ห่วงฉัน หรือห่วงไอ้เซย์เยส"

"พูดอะไรของคุณ"

มาเฟียหนุ่มกระแทกแก้วลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงดัง 

เพล้ง! 

แก้วไวน์ในมือแตกกระจาย เศษแก้วและของเหล้าสีกำลังกระเด็นไปทั่วห้อง เอื้องทรายสะดุ้งสุดตัว

"ฉันเห็นนะเอื้องทราย! ฉันเห็นทุกอย่าง! เธอจงใจยั่วยวนไอ้เซย์เยส! เธอจงใจทำตัวเป็นผู้หญิงร่านๆ เพื่อให้มันหลง! เพื่อที่มันจะได้ช่วยพาเธอหนีไปจากฉัน…ใช่ไหม!" คอสโม่ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทรมาน

"ทำไม... ทำไมอยู่กับฉันมันถึงได้ลำบากใจมากนัก! ฉันเลวร้ายกับเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ! ถึงขนาดที่เธอต้องยอมให้ผู้ชายคนอื่นโอบกอด ยอมจูบกับมันต่อหน้าฉันเพื่อประชด! บอกฉันสิ! บอกมาเดี๋ยวนี้!"

น้ำตาที่กลั้นไว้มานานของมาเฟียหนุ่มไหลทะลักออกมาอย่างไม่อายใคร เขาทุบโต๊ะทำงานแรงๆ แล้วซบหน้าลงกับแขนที่วางอยู่บนโต๊ะ

"เธออยากจะหนีไปจากนรกขุมนี้มากใช่ไหม...ทุกคนต่างก็อยากจะหนีไปจากฉัน...เหมือนกับลิลลี่"

ชื่อน้องสาวของเขาหลุดออกมาจากปากเขาอย่างเจ็บปวด เอื้องทรายทรุดตัวลงคุกเข่าอยู่ข้างๆ เขาด้วยความสงสารจับใจ เธอรู้ว่าความเจ็บปวดของเขาไม่ใช่แค่เรื่องเธอ แต่เป็นเรื่องที่ฝังใจมานานแสนนาน

"คุณคอสโม่..."

"เธอรู้ไหม...ฉันต้องเห็นน้องสาวของฉันตายไปต่อหน้าต่อตาเพราะไอ้สารเลวอย่างพ่อของเธอ!" เขาร้องไห้ฟูมฟาย "เธอก็รู้! ทุกคนรู้ว่าฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้น ทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ข้างๆ แต่ทำไม...ทำไมเธอถึงทำแบบนี้!"

ความรู้สึกผิดเข้าโจมตีเอื้องทรายอย่างรุนแรง พ่อของเธอคือต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวที่เขารักที่สุดต้องตาย และตอนนี้เธอกำลังทำให้เขาเจ็บปวดซ้ำๆ ด้วยความโกรธแค้นและประชดประชันของตัวเอง

เอื้องทรายยกมือที่สั่นเทาขึ้นโอบกอดศีรษะที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเขาไว้ เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เปลี่ยนเป็นการกระทำแทน

เธอโน้มตัวลง จูบแก้มสากๆ ที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาของเขาอย่างแผ่วเบา ตามด้วยริมฝีปากนุ่มที่ประทับลงบนคางที่เต็มไปด้วยไรหนวดเข้มๆ

คอสโม่เงยหน้าขึ้นอย่างตกตะลึงกับความอ่อนโยนที่ได้รับ เอื้องทรายไม่รอให้เขาได้ตั้งตัว เธอประกบปากเข้ากับริมฝีปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นวิสกี้ของเขาอย่างรวดเร็ว

สัมผัสที่อ่อนโยนและนุ่มนวลของเธอนั้นตรงกันข้ามกับความรุนแรงของเขาโดยสิ้นเชิง คอสโม่นิ่งอึ้ง เขาทำกับเธอไว้สารพัด แต่ทำไมเธอยังมอบความเมตตาให้กับเขาได้ถึงขนาดนี้

เขาผละจูบออกไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่สับสนมองลึกเข้าไปในดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสารของเธอ

"ถ้าเธอจะไป...ก็ไปเสียตอนนี้เลย" คอสโม่พูดเสียงแหบพร่า พยายามรวบรวมสติที่เหลืออยู่ "ไปหาไอ้เซย์เยส ถ้าเธอเลือกมัน ก็เดินออกไปจากประตูนี้ซะ"

เขาควานหาของในกระเป๋าเสื้อสูท แล้วหยิบบัตรเครดิตสีดำใบหนึ่งออกมาโยนลงบนโต๊ะข้างๆ เศษแก้ว "เอานี่ไปบัตรใบนี้ไม่จำกัดวงเงิน รหัสคือวันเดือนปีเกิดของน้องสาวฉัน...ถ้าเธอจำได้"

เอื้องทรายมองบัตรเครดิตด้วยสายตาว่างเปล่า เขาใช้ความทรงจำอันเจ็บปวดของน้องสาวมาเป็นเดิมพันกับความรู้สึกของเธอ

เธอหยิบบัตรเครดิตใบนั้นขึ้นมา แล้วดันมันคืนกลับไปใส่กระเป๋าเสื้อสูทของเขาเป็นเชิงปฏิเสธ

"ทรายไม่ไปค่ะ" เสียงของเธอดังชัดเจนหนักแน่นในความมืดสลัว "ทรายเลือกแล้วว่าจะอยู่กับพี่"

คำว่า ‘พี่’ ที่ไม่ได้ยินมานาน เปรียบได้กับชนวนระเบิดลูกสุดท้าย ที่จุดประกายความรู้สึกทั้งหมดที่เคยฝังกลบไว้

ทันใดนั้นความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวของเธอบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่วิ่งพล่านในเส้นเลือด ทำให้ความอดทนของคอสโม่ขาดผึง เขาดึงเอื้องทรายเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนร่างเธอเสียหลักล้มทับลงบนตักของเขา

มือหนาข้างหนึ่งเชยคางเธอขึ้น ส่วนอีกข้างดันท้ายทอยของเธอเข้ามาอย่างแรง ประกบริมฝีปากลงมาจูบเธออย่างดุดัน รุนแรงและกระหาย

ชายหนุ่มขบเม้มและดูดดึงริมฝีปากของเธอด้วยความบ้าคลั่งราวกับคนอดอยาก เอื้องทรายตอบรับจูบนั้นอย่างไม่มีความลังเล เธอสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขาอย่างกล้าหาญเป็นการตอบสนอง แล้วยกฝ่ามือขึ้นคล้องรอบลำคอของเขาไว้แน่น

คอสโม่ยกมือช้อนสะโพกของเธอขึ้นจนร่างของเธอจนลอยสูง แล้วดันเธอให้ติดกับผนังห้องทำงานเย็นเฉียบ ทั้งสองแลกลิ้นและนัวเนียพัลวันอยู่ท่ามกลางความมืดและกลิ่นอายของวิสกี้ที่หอมหวน