เมื่อรสรินทร์ต้องหาข้อมูลเรื่องพี่สะใภ้ของเธอมีชู้ เพื่อเป็นหลักฐานให้พี่ชายฟ้องหย่า ทำให้เธอต้องเข้าไปในบ้านของชายชู้นั้น เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร เมื่อถูกจับได้ และชายชู้ของพี่สะใภ้นั้น ไม่ใช่คนธรรมดา
View Moreบทที่1
รสรินทร์พาร่างอันเหนื่อยล้าเข้าบ้าน หลังจากที่ตลอดทั้งวันเธอวุ่นอยู่กับการทำงาน เธอเป็นนักข่าวที่ทางช่องสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง แต่เธอไม่ใช่ผู้ประกาศข่าว เธอคือคนลงพื้นที่หาข่าวมากกว่า เธอวางกล้องราคาแพงลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ตามด้วยกระเป๋าสะพาย
“เฮ้อ! เหนื่อย” เธอถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา
“เป็นนักข่าวเหนื่อยกว่าที่คิดอีกแฮะ” เธอบ่นพึมพำก่อนจะหลับตาลงนอน วันนี้ทั้งวันเธอลงพื้นที่ตามติดคดีฆาตกรรมทั้งวันเลย กว่าจะเสร็จเล่นเอาเมื่อยไปทั้งตัว
“พี่ภาคินไปไหนนะ” เธอครุ่นคิดอยู่สักพัก ภายในบ้านตอนนี้ กลับเงียบสนิทเธอเองก็เหนื่อยล้าจากการทำงาน เลยจะขอพักที่บ้านพี่ชายก่อนแล้วกัน
“ช่างเถอะขอรสนอนหน่อยแล้วกัน” รสรินทร์เอ่ยก่อนจะคิดอะไรไปเรื่อยตนเผลอหลับไป จนมารู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงทะเลาะกันเสียงดังอยู่บนชั้นสองของบ้าน ปกติเธอไม่ค่อยมาบ้านส่วนมากเธอจะนอนที่คอนโดมากกว่า แต่ด้วยบ้านของพี่ชายของเธอเป็นทางผ่านที่เธอไปหาข่าวพอดี วันนี้เธอจึงแวะมานอนที่นี่
“มีเรื่องอะไรกันเสียงดังเชียว” รสรินทร์เอ่ยออกมาก่อนจะเดินขึ้นหยุดอยู่ตรงบันได เพราะพี่ชายกับพี่สะใภ้ทะเลาะกันอยู่หน้าห้อง ถ้าขึ้นไปทั้งสองเห็นเธอแน่นอน
“จะว่าเสียมารยาทรสก็ขอโทษนะพี่คิน รสอยากรู้จริง ๆ” เธอมองพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่ทะเลาะกันเสียงดัง
“ไอ้รอยตามตัวเนี่ยมันรอยอะไร” ภาคินใช้มือบีบไปที่ต้นแขนของดาวแรง ๆ เมื่อได้เห็นรอยตามตัวของดาวนภา
“แพ้ฝุ่น” ดาวนภาเอ่ยกับสามีเรียบ ๆ ต่อให้เขาจับได้ว่าเธอมีชู้แต่ใครจะสนล่ะ เธอไม่แคร์ภาคินอยู่แล้ว
“ฝุ่นอะไร นี่มันรอยดูดชัด ๆ คุณเล่นชู้ก็บอกมาเถอะ” ภาคินตวาดใส่ดาวนภาเสียงดัง แต่เธอไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด เธอแสยะยิ้มให้เขาทันที
“แล้วไงคะ มีชู้แล้วไง” ดาวนภาเอ่ยกับภาคินพร้อมกับมองหน้าอย่างท้าทาย ดาวนภายอมรับว่าภาคินเป็นผู้ชายที่ดีมาก เขาดีทุกเรื่องแต่เขาห่วยเรื่องบนเตียง
และดาวนภาเป็นคนชอบเรื่องอย่างว่าด้วยสิ ยิ่งอึด ๆ ทน ๆ ใหญ่ ๆ ยาว ๆ ดาวนภายิ่งชอบ หรือจะแซนด์วิชเธอก็ไม่ขัด ทั้งประตูหน้าประตูหลังเธอยิ่งชอบ ส่วนภาคินนะหรือวันละยกไม่ถึงใจจริง ๆ
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่ามีชู้จริง ๆ” ภาคินมองหน้าดาวนภาอย่างคาดคั้น
“ดาวมีได้คุณก็มีสิคะ ดาวใจกว้างค่ะดาวไม่ถือเรื่องแบบนี้” ภาคินมองหน้าดาวนภาด้วยความผิดหวัง เขาให้อภัยเธอมาตลอด แต่ดาวนภาไม่เคยสำนึก เขาไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่าเมียกำลังนอกใจ
“เราหย่ากันเถอะ” ภาคินหมดความอดทนกับคนตรงหน้าแล้วเช่นกัน เพราะผู้หญิงแพศยาตรงหน้าเขานี้ มันร่านไม่มีสิ้นสุดจริง ๆ
“ไม่หย่าค่ะ” ดาวนภาเอ่ยกับภาคิน เรื่องอะไรเธอจะหย่าล่ะ ครอบครัวภาคินเป็นครอบครัวมีหน้ามีตา พ่อแม่ตายหมดแล้ว แต่ทิ้งสมบัติไว้ให้สามีกับน้องสามีของเธอตั้งมากมาย ภาคินมีบริษัทของตัวเอง แต่น้องสาวไม่สนใจงานบริษัท อยากไปเป็นนักข่าวต๊อกต๋อยเสียอย่างนั้น. งานบริษัทกิจการทุกอย่างสามีเธอเป็นคนคุมทั้งหมด แล้วใครจะเลิกให้โง่
“ไม่ได้รักผมก็หย่าแล้วไปอยู่กับชู้ซะ” ภาคินเอ่ยเสียงสั่นเครือเขาเสียใจเพราะผู้หญิงตรงหน้านี้มาตลอด เขาไม่อยากงมงายโง่งมอีกต่อไปแล้ว
“ไม่ค่ะ คุณอยากจะมีใครก็แล้วแต่ค่ะ แต่คนที่เป็นเมียถูกกฎหมายต้องเป็นดาว”
“ทำไม!!! ไม่รักก็หย่าต่างคนต่างไปสิ”
“ก็ไม่หย่าไงคะจะทำไม” ดาวนภาแสยะยิ้มร้าย เธอได้เงินใช้ไม่เคยขาดมือ จะให้ไปลำบากเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านเหล้า เธอไม่มีทางยอมแน่นอน
“กูอุตส่าห์เก็บมึงมาจากที่อโคจรและเลี้ยงมึงอย่างดี แต่สันดานมึงมันเลี้ยงไม่เชื่อง” ภาคินเอ่ยออกมาด้วยความเสียใจ เขารักผู้หญิงตรงหน้านี้มาก แต่เขาแบกรับความเจ็บปวดต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
“ค่ะ จะทวงบุญคุณหรือคะ”
“นึกรังเกียจตัวเองบ้างไหม” ภาคินเอ่ยกับดาวนภา หัวใจของเขามันแบกรับความเสียใจไม่ไหวอีกแล้ว
“ก็ไม่นะ ยังปกติดีและรักร่างกายนี้มาก”
“แต่กูรังเกียจมึงดาว มึงเอาไปทั่ว ทั้งคนขับรถคนสวนคนใช้มึงเอาหมด”
“...” รสรินทร์ใช้มือปิดปากตัวเอง ไม่คิดว่าพี่สะใภ้ของเธอจะทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้ เธอได้ฟังมันรับไม่ได้จริง ๆ
“ก็นายมันไม่ได้เรื่อง หลบไปไม่นงไม่นอนมันแล้ว ไปนอนกับชู้ข้างนอกดีกว่า เอาใครดีน้าวันนี้” ดาวนภาผลักภาคินจากนั้นก็เดินมาที่บันได ดาวนภามองรสรินทร์ที่จ้องหน้าเธออย่างแค้นเคือง แต่ใครจะสนดาวนภาไม่สนอยู่แล้ว
“เลวยิ่งกว่าสัตว์” รสรินทร์เอ่ยคำหยาบคายด่าดาวนภา แต่ใครจะสนเธอไม่สนอยู่แล้ว
“แล้วไงคะน้องสามี”
“น่ารังเกียจ”
“ค่ะ แล้วไงคะ ต่อให้ด่ายังไงก็ไม่หย่าให้ค่ะ” ดาวนภาไหวไหล่จากนั้นก็เดินออกจากบ้าน ใครจะสนคนอย่างภาคินจะทำอะไรเธอได้
รสรินทร์รีบเดินไปหาพี่ชายที่ทรุดนั่งพิงผนังหน้าห้อง สงสารพี่ชายเหลือเกิน ไม่คิดว่าคนที่เธอคิดว่าเป็นคนดีมาตลอด จะทำร้ายหัวใจพี่ชายเธอเสียยับเยิน
“รสไม่รู้จะพูดยังไงดี พี่อย่าคิดมากนะพี่คิน” รสรินทร์เอ่ยกับพี่ชายอยากจะทำให้พี่ชายรู้สึกดีกว่านี้ แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร
“พี่จะทำยังไงดีพี่อยากหย่า พี่ไม่ไหวแล้วพี่เห็นหน้าดาวทีไรพี่ทุกข์เหลือเกิน” ภาคินเอ่ยพร้อมกับใช้มือปิดหน้า
“ฟ้องหย่าเลยพี่” รสรินทร์เอ่ยกับพี่ชาย เธอเองก็ไม่อาจจะทนเห็นพี่ชายทุกข์ต่อไปได้อีกแล้ว เธออยากให้พี่ชายของเธอ หย่ากับผู้หญิงเลว ๆ อย่างดาวนภา มีคนบอกว่ามันจะเจ็บแค่ตอนแรก ๆ แต่ไม่นานมันจะดีขึ้นเอง เวลามันจะช่วยเยียวยาทุกอย่างเอง เธออยากให้พี่ชายของเธอหลุดพ้นจากอะไรแบบนี้สักที
“พี่ต้องมีหลักฐานใช่ไหม” ภาคินเอ่ยถามน้องสาว ยอมรับว่าเจ็บปวดกับสิ่งที่ดาวนภาทำ เธอสวมเขาให้เขามาตลอด แม้เขาจะพยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง คนอย่างดาวนภาก็ไม่เคยสำนึก กลับทำตัวเลวร้ายมากกว่าเดิม
“รสจะช่วยพี่หาเอง พี่มั่นใจใช่ไหมว่าพี่จะเลิกกับพี่ดาวได้” รสรินทร์เอ่ยถามพี่ชายเพื่อความแน่ใจ ถ้าได้หลักฐานมาแล้ว เธอกลัวพี่ชายของเธอจะไม่ยอมทำ กลัวจะใจอ่อนให้ดาวนภา และกลับไปเจ็บปวดอีกครั้ง
“พี่เจ็บเพราะดาวมามากมายเหลือเกิน พี่ไม่ไหวอีกแล้วรส ที่ผ่านมาพี่พยายามปิดหูปิดตามาตลอด แต่ดาวยิ่งทำเรื่องเลวร้ายมากกว่าเดิม”
“รสจะช่วยพี่เอง รสจะหาข้อมูลภาพหรือเสียงก็ได้ รสจะเอามาเป็นหลักฐานให้พี่ฟ้องหย่าพี่ดาว”
“มันจะอันตรายไปไหม พี่ไม่ได้กลัวดาวนะ พี่กลัวชู้ของดาวจะทำร้ายรสมากกว่า” ภาคินถอนหายใจออกมาแรง ๆ นึกเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมาทันที กลัวน้องสาวของเขาจะเป็นอันตราย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาพ่อแม่ของเขาก็ตายหมดแล้ว เหลือเพียงน้องสาว เพียงคนเดียว
“พี่คินไม่ต้องเป็นห่วง อันตรายกว่านี้รสก็ทำมาแล้ว น้องของพี่คินเก่งจะตาย พี่ก็รู้ว่างานที่รสทำมันเสี่ยงแค่ไหน เรื่องหาข้อมูลชายชู้ของพี่ดาวนภา รสทำได้แน่นอน” รสรินทร์เอ่ยอย่างมาดมั่น เป็นนักข่าวไม่ใช่จะสบาย ยิ่งต้องเกาะติดเหตุการณ์สำคัญและมีความเสี่ยง เธอทำมาหมดแล้ว เรื่องแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก แค่หาข่าวชายชู้ของดาวนภาเอง
“เเต่พี่ก็เป็นห่วงอยู่ดี ไอ้งานที่ทำอยู่ก็เลิกทำซะ”
“เลิกได้ไง อาชีพที่รสฝันเลยนะ”
“แต่งานที่บริษัทเราก็มีนะรส ลาออกแล้วมาช่วยพี่บริหารงานดีกว่า”
“ไม่เอาหรอก พี่กินอะไรหรือยังรสจะทำให้กิน พี่อย่าคิดมากนะ”
“พี่มีรสเหลือเพียงคนเดียวในชีวิต พ่อแม่ตายหมดแล้วนะรส มาช่วยกันดูแลกิจการดีกว่า” อย่างไรภาคินก็อยากให้น้องสาวของเขา มาทำงานที่บริษัทอยู่ดี
“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวรสมาอยู่ที่บ้านสักสองอาทิตย์ เพื่อหาข้อมูลเรื่องนี้ ส่วนพี่ก็ทำตัวปกติ ไม่ต้องให้ดาวนภารู้ ว่าเรากำลังหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่”
“มันเสี่ยงไปไหมรส กับเรื่องที่จะทำกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้ แล้วเรื่องหาข้อมูลชู้ดาวนภาอีก งานนักข่าวพี่ว่าลาออกมาทำงานกับพี่ดีกว่านะ ถ้าพี่ฟ้องหย่าก็มาช่วยงานที่บริษัทดีกว่า รู้ไหมว่างานที่มันทำอยู่เนี่ยมันเสี่ยง”
“เสี่ยงรสก็ทำได้ค่ะ”
“รส...”
“คุณพ่อขาณิรินอยากให้คุณพ่ออ่านนิทานให้ฟังนะคะ”“...”“คุณพ่อขาณิรินอยากฟังก่อนนอนค่ะ”“...”“มิราก็อยากฟังค่ะ” มิราออดอ้อน ผู้เป็นพ่อพร้อมกับส่งสายตาปริบ ๆ เขาถึงกับส่ายหัวเบา ๆ กับท่าทางของลูกสาวตัวน้อย ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกินยิ่งโตก็ยิ่งน่ารัก นับวันก็ยิ่งหลงรักลูกสาวตัวน้อย ๆ ไม่อยากคิดว่าโตขึ้นเธอจะแต่งงานไปมีครอบครัว. อยากให้เป็นเด็กตัวน้อย ๆ แบบนี้ไปตลอด“ยังจะให้อ่านให้ฟังอยู่อีกเหรอ”“นะคะ”“แม่อ่านให้ฟังดีกว่าไหม” นิโคลัสเอ่ยพร้อมกับยีผมลูกสาวเบา ๆ อย่างรักใคร่“นะคะคุณพ่อขามิรากับณิริน อยากฟังนิทานที่คุณพ่ออ่าน ช่วยอ่านให้พวกหนูฟังได้ไหมหรือเล่าก็ได้หนูอยากฟัง”“ให้แม่อ่านให้ฟังดีกว่า” เขาเอ่ยพร้อมกับเดินไปหยิบหนังสือนิทานขึ้นมาพร้อมกับวางไว้บนเตียง เพราะรสรินทร์อาบน้ำยังไม่เสร็จเขาเลยมาเล่นกับลูกก่อน“ไม่เอามิราจะให้คุณพ่ออ่านให้ฟังหรือเล่านิทานให้ฟังก็ได้ค่ะ”“ขอเป็นเรื่องเล่าได้ไหมณิรินอยากฟัง”“อยากให้พ่อเล่าให้ฟัง”“ค่ะ”“ก็ได้ เริ่มเลย”“คุณพ่อใจดีจังเลยมิรารักคุณพ่อที่สุด”“กาลครั้งหนึ่งมีชายผอมตัวอ้วน ๆ ลงเรือน้อยลำใหญ่ไปคนเดียวกับแฟนสาว ไปเจอเห็นผีหัวโล้นผมยา
“แอ้~~แอ้~~~เสียงมิราร้องขึ้นนิโคลัสรีบอุ้มลูกไปหารสรินทร์ทันที สงสัยคงหิวนมเขารีบยื่นลูกให้รสรินทร์ แต่ทำทุกอย่างอย่างเบามือ“สงสัยคงจะหิวแล้วนางฟ้าตัวน้อยของพ่อ”“หิวแล้วใช่ไหมคะคุณสวยของแม่”รสรินทร์เอ่ยพร้อมกับอุ้มลูกแล้วแกะเชือกที่เสื้อออกเพื่อจะเอาลูกเข้าเต้า“เดี๋ยวนะรสอย่าเพิ่งเปิด” นิโคลัสเอ่ยห้ามพร้อมกับมองไปที่ภาคิน“...”“พี่เมียครับช่วยออกไปข้างนอกด้วยเมียผมจะเอาลูกกินนม”“เกินไปแล้วนิโคลัสนายมันบ้า” รสรินทร์แหวใส่นิโคลัสทันที มีอาถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นท่าทางของลูกชาย“พี่ต้องออกไปใช่ไหม” ภาคินเอ่ยถาม“ไม่ต้อง” รสรินทร์แกะเชือกเสร็จเอาลูกเข้าเต้าทันที นิโคลัสเขามันบ้าไปแล้ว“ห้ามดูนะ” นิโคลัสเอ่ยเสียงเข้มพร้อมกับจ้องภาคิน“ท่าจะบ้าจริง ๆ นะชมพู่ประสาทจริง ๆ” ภาคินบ่นออกมาเบา ๆ ชมพู่มองท่าทางของนิโคลัสพร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยความระอาผ่านไปอีกหลายปีนิโคลัสนั่งมองลูกสาวทั้งสองเล่นน้ำทะเลอยู่วันนี้เป็นวันที่เขาพาครอบครัวมาเที่ยวเปิดหูเปิดตา ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขามันลงตัวหมด มีเมียมีลูกที่น่ารักมีครอบครัวที่อบอุ่น ส่วนพ่อแม่เขาก็เป็นหัวหน้าแก๊งอยู่ที่สวีเดนเพรา
แกร่ก!!!เสียงเปิดประตูห้องเข้ามาเป็นพยาบาลสาวสองคนเข็นรถนอนเด็กเข้ามา นิโคลัสมองทารกทั้งสองที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาด้วยความตื่นเต้น“รสดูสิหน้าตาเหมือนกูมากเลย” นิโคลัสเอ่ยออกมาด้วยความดีใจตื้นตันใจจนน้ำตามันจะไหลออกมาดื้อ ๆ “หน้าตาเหมือนพ่อมากเลย โตขึ้นคงจะติดพ่อน่าดู” รสรินทร์เอ่ยพร้อมกับยื่นมือไปจับแก้มลูกสาวเบา ๆ อย่างรักใคร่“กูโคตรดีใจเลย ฮึก! กูเคยคิดว่ากูไม่มีทางจะมีลูกได้เพราะผลตรวจบ้าบอที่ไอ้นิโคตินทำ ขอบคุณนะที่มอบนางฟ้าทั้งสองมาให้กู กูรักมึงนะรส” นิโคลัสเอ่ยเสียงสั่นเครือปนสะอื้น หมดกันสภาพมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่….“มาเฟียทำไมขี้แยจังแค่นี้ก็จะร้องแล้ว” รสรินทร์เอ่ยจากนั้นก็ใช้มือลูบที่แก้มเด็กน้อยทั้งสองเบา ๆ“กูตื้นตันใจไม่คิดว่าจะมีลูก กูไม่เคยคิดว่าจะมีพวกเขาเลย กูเชื่อมาตลอดว่ากูเป็นหมัน มึงรู้ไหมว่ากูโคตรดีใจเลย แต่ละคนหน้าเหมือนกูทั้งนั้นเลย”“ทำไมไม่เหมือนแม่สักคนเลย ไม่ต้องเหมือนพ่อทุกคนก็ได้ แม่อุ้มท้องหนูมาตั้งแปดเดือนกว่าเลยนะ ทำไมไม่เหมือนแม่เลย”“อุ้มได้เลยไหมครับ” นิโคลัสถามพยาบาล“อุ้มได้เลยค่ะ” พยาบาลสาวเอ่ยตอบ“เราจะตั้งชื่อว่าอะไรดี”“
“รสกลัว ตอนนี้เริ่มจะเจ็บท้องแล้ว” รสรินทร์กำมือแน่นเพราะเริ่มรู้สึกเจ็บหน่วงขึ้นมาเป็นระยะ ๆ และเริ่มรู้สึกเจ็บรุนแรงมากกว่าเดิม“ไม่ต้องกลัวกูอยู่ด้วยทั้งคนเดี๋ยวกูเตรียมเอกสารก่อนเเล้วกูจะมาแต่งตัวให้”“โค แต่มันยังไม่ถึงกำหนดคลอดเลย รสกลัว”“ก่อนถึงกำหนดคลอดแค่สามสัปดาห์เอง ท้องแฝดมีโอกาสคลอดก่อนกําหนด หมอเคยบอกอยู่” นิโคลัสหยิบชุดคลุมท้องมาใส่ให้รสรินทร์ จากนั้นก็อุ้มไปที่รถ“เอารถออกอีวานเมียกูจะคลอดแล้ว”“ครับนาย” อีวานเอ่ยพร้อมกับรีบวิ่งไปฝั่งคนขับ ส่วนอีธานรีบวิ่งขึ้นมานั่งข้างหน้า นิโคลัสอุ้มรสรินทร์เข้าไปนั่งข้างหลังพร้อมกับเขา“โค รสเจ็บ” รสรินทร์ร้องพร้อมกับเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บมันเริ่มจู่โจมเธอรุนแรง. เธอใช้เล็บจิกที่ต้นแขนของนิโคลัสเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด“อดทนไว้ก่อนที่รัก” นิโคลัสเอ่ยปลอบรสรินทร์ เขาเองก็เจ็บไม่น้อยกว่าเธอ ยิ่งเขาเห็นเธอเจ็บเขายิ่งเจ็บมากกว่า“โค ฮึก! รสเจ็บปวดไปหมด” รสรินทร์เอ่ยเสียงสั่นความเจ็บปวด เริ่มแผ่ซ่าน มันปวดลามไปถึงหลังเธอบิดตัวไปมา เพราะความเจ็บปวด“ทนไว้ก่อนใกล้จะถึงแล้ว ขับรถเร็ว ๆ หน่อยสิโว้ย!” นิโคลัสตวาดลูกน้องเสียงดังเมื่อ
วันเวลาผ่านไปไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงเธอไม่รู้ป่านนี้จะเป็นตาย ร้ายดีอย่างไร จะกินอิ่มนอนหลับหรือเปล่าใจเขามันได้แต่ถามซ้ำ ๆ ว่าเธอกับลูกจะลำบากแค่ไหน. ได้แต่ถามซ้ำ ๆ อยู่ทุกวัน ออกตามหาแต่ไร้วี่แวว เธอไม่มีญาติที่ไหน ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง“น้ำหอมฉันคิดถึงเธอ” นิโคตินเอ่ยออกมาเบา ๆ พร้อมกับลูบหน้าตัวเอง คำว่าทุกข์ยังน้อยไปสำหรับความรู้สึกของเขาตอนนี้มันเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหวเจ็บจนแทบจะขาดใจ“มานั่งทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่เข้าไปในบ้าน” นิโคลัสเอ่ยออกมา พร้อมกับจ้องหน้าผู้เป็นน้อง“ผมขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ที่เคยทำเรื่องเลวทรามต่ำช้า ขอบคุณที่ให้โอกาสคนสารเลวอย่างผม”“ต้องขอบคุณรสรินทร์” นิโคลัสเอ่ยออกมา พร้อมกับจ้องนิโคติน เขาไม่อยากจะซ้ำเติม ผู้เป็นน้องทุกข์ใจไปมากกว่านี้ที่เป็นอยู่มันก็ทุกข์มากพอแล้ว.“ขอโทษที่เคยแย่งน้ำหอมไปจากพี่ ขอโทษที่เป็นน้องที่ไม่ได้เรื่อง คอยทำร้ายพี่ตลอดเวลา ผมแค่อยากจะชนะพี่บ้าง น้ำหอมคนที่ผมรักมาตลอด ผมรักเธอจริง ๆ ไม่ได้เสแสร้ง”“ยังไงก็สู้ ๆ แล้วกัน ถ้าเราไม่เลิกพยายาม สักวันต้องได้เจอแน่นอนเข้าบ้านกันเถอะ” นิโคลัสเอ่ยพร้อมกับตบบ่าน้องชายเบา ๆ
@บนโต๊ะอาหาร“กินเยอะ ๆ นะรส” นิโคลัสตักผัดผักให้รสรินทร์พร้อมกับเลิกคิ้วมองภาคินกวน ๆ ภาคินถึงกับส่ายหัวกับท่าทางของนิโคลัส น้องเขยเขาไม่เหมือนชาวบ้านจริง ๆ บ้าบอคอแตกที่สุด“ขอบคุณนะแต่รสตักเองก็ได้”รสรินทร์เอ่ยกับนิโคลัส เขาตักอาหารใส่จานเธอจนมันจะล้นอยู่แล้ว“ชมพู่กินกุ้งดูสิคงอร่อยตัวใหญ่มาก” ภาคินแกะกุ้งให้ชมพู่“คุณนิโคลัสมีคนมาขอพบค่ะ” ป้าส้มเอ่ยกับนิโคลัส“ใครครับ” นิโคลัสเอ่ยถามป้าส้ม“เขาบอกว่าเป็นแม่คุณค่ะ” ป้าส้มเอ่ยยังไม่ทันจบชายชุดดำสี่คนก็กรูเข้ามา พร้อมกับร่างของมีอาที่เดินนวยนาดเข้ามา รสรินทร์เห็นมีอาก็รีบขยับ เขาไปใกล้ ๆ นิโคลัสทันที ส่วนภาคินกับชมพู่มองทั้งหมดด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน พวกเขาต้องหวาดกลัวอยู่แล้ว แค่มีนิโคลัสกับลูกน้องพวกเขาก็กลัวอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีลูกน้องกับแม่นิโคลัสเพิ่มมาอีก“แม่มาทำไม” นิโคลัสเอ่ยถามพร้อมกับโอบบ่ารสรินทร์ เขามองผู้เป็นแม่พร้อมถอนหายใจออกมาแรง ๆ“จะไม่เรียกกินข้าวหน่อยเหรอ” มีอาปรายตามองภาคินกับชมพู่“ชะ... เชิญครับ “ภาคินเอ่ยเสียงสั่นยอมรับว่ากลัวแม่ของนิโคลัส มีอายกยิ้มมุมปากแล้วเดินไปนั่งลงเก้าอี้“เดี๋ยวชมพู่ตักข้าวให้”ชมพ
ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์@บ้านภาคินนิโคลัสมาพักที่บ้านพี่ชายรสรินทร์ได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว เพราะเขาไม่ต้องการที่จะอยู่ที่บ้าน ถ้ายังพักอยู่ที่นั่นแม่ของเขาคงไปบ้านนั้นแน่นอน เขาให้อีวานรอตอบคำถามที่บ้านนั้น ส่วนเขาก็มาอยู่กับรสรินทร์ที่บ้านนี้ เขายังไม่พร้อมที่จะคุยอะไรกับแม่เขาทั้งนั้น ที่ผ่านมาเขาโดนนิโคตินทำร้ายมาตลอด แทนที่แม่จะช่วยห้ามกลับมาด่าทอ เขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับเขาเลยสักนิดครืด~ครืด~โทรศัพท์นิโคลัสมันแผดเสียงร้องเสียงดัง แต่นิโคลัสไม่สนใจที่จะฟังมัน เขาปล่อยให้มันร้องอยู่แบบนั้น ไม่บอกก็รู้ว่าใครโทรมาเป็นแม่เขานั่นแหละ ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาแม่กับพ่อโทรหาเขาตลอดแต่เขาไม่สนใจที่จะกดรับ เขาไม่ได้โกรธพ่อแม่ขนาดนั้น เขาแค่ยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไร“โคทำไมไม่รับโทรศัพท์” รสรินทร์เอ่ยพร้อมกับพันผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะมานั่งเก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง“ไม่อยากจะคุยไม่พร้อมจะคุย ปล่อยให้มันร้องอยู่แบบนั้นแหละโทรศัพท์ ต่อให้คุยกันไปก็คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก” นิโคลัสเดินเข้ามาใกล้ ๆ จากนั้นก็หวีผมให้รสรินทร์“รสหวีเองก็ได้ นายไม่ต้องมาช่วยรสทุกอย่างหรอก”“กูอยากทำให้มึง ก
@บ้านพ่อแม่นิโคลัส“นายครับ นายใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ” อีธานเอ่ยกับเจ้านาย นิโคลัสปรับสีหน้าเรียบ ๆ พร้อมกับกุมมือรสรินทร์แน่น ๆ แล้วพาเธอเข้าไปในคฤหาสน์หลังงาม เขาแทบจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย ตั้งแต่มีเรื่องนิโคตินกับน้ำหอมคราวนั้น“โคฉันกลัว” รสรินทร์เอ่ยเสียงสั่นเมื่อกวาดสายตาไปมองรอบ ๆ ชายชุดดำประมาณสามสิบคน ที่จ้องมองเธอกับนิโคลัส อีธานกับอีวานเดินตามเจ้านายเข้ามา ส่วนลูกน้องของนิโคลัสที่ถูกเรียกตัวมาจากบ่อน ยืนรออยู่ข้างนอกอีกยี่สิบคน“ไม่ต้องกลัว ใครที่มันเเตะมึงแม้แต่ปลายเล็บ มันต้องตายแน่นอน” นิโคลัสเอ่ยเสียงเหี้ยม พร้อมกับบีบมือรสรินทร์เป็นจังหวะเพื่อปลอบใจ ถึงแม้นิโคลัสจะปลอบใจเธอแบบนั้น เธอก็ยังกลัวอยู่ดี“โค ฉันกลัวนายสู้พวกมันไม่ได้”“ไม่ต้องกลัวกูแค่มาหาพ่อกับแม่ ถ้าไอ้พวกเศษสวะตัวไหนทำมึง มันต้องตาย”“โค...”“ไม่ต้องกลัว”“...” รสรินทร์เงียบพร้อมกับเดินเข้าไปเจอชายหญิงวัยกลางคนยืนมองมาที่เธอกับนิโคลัสอยู่ เหมือนกำลังรอคอยการมาของเธอกับนิโคลัส“มาแล้วเหรอ” มีอามองลูกชายคนโตเข้ามาพร้อมสาวสวยนางหนึ่ง เธอปรี่เข้าไปหาลูกชายทันทีเพียะ!!! มีอาฟาดฝ่ามือใส่หน้าลูกชายทันที ตอนนี้
นิโคลัสตวัดลิ้นเลียรอบยอดปทุมถันของเธอ พร้อมดูดดุนส่วนอีกข้างเขาใช้มือบีบเคล้นอย่างเมามัน ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางของรสรินทร์อารมณ์ของเขายิ่งลุกโชน เขาจูบลงต่ำไปจนถึงดอกกุหลาบสีชมพูอวบอูมของเธอ จากนั้นก็ยกขาเธอขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม“อ๊า... นายโค... อื้อ... มันเสียว” รสรินทร์ครวญครางอย่างเสียวกระสันเมื่อนิโคลัสใช้ลิ้นปัดป่ายติ่งเนื้อสีสดมันทำให้เธอเสียวแทบขาดใจ ความเสียวมันจู่โจมรุนแรงอีกครั้ง อารมณ์ของเธอถูกปลุกให้ลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิมจ๊วบ! จ๊วบ!นิโคลัสเพิ่มแรงดูดพร้อมกับแยงลิ้นเข้าไปในรูสวาทของเธอ รสรินทร์ใช้มือกำผมของเขาเอาไว้แน่นเพื่อบรรเทาความเสียว เขาอ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เขาทำทุกอย่างบนร่างกายรสรินทร์อย่างเบามือ เพราะในท้องของเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ เขาบรรจงตวัดลิ้นลงในรูสวาท รสรินทร์ร่อนสะโพกรับลิ้นสากทุกครั้งที่เขาบรรจงดูดเลีย“อ๊า... โค... ตรงนั้นมัน...อ๊า” รสรินทร์ครวญครางดังระงมทั่วห้อง แม้จะพยายามห้ามปรามเสียงตัวเองเท่าไร มันก็ห้ามไม่ฟังอยู่ดี นิโคลัสใช้ลิ้นแยงเข้าออกเร็วสลับกับดูดที่ติ่งเนื้อ รสรินทร์บิดตัวไปมาเพราะความเสียวซ่านจ๊วบ! จ๊วบ!นิโคลัสเร่งจังหวะ
Comments