บทที่ 16 : พี่คอสโม่

แรงจูบของคอสโม่นั้นไม่ใช่เพียงแค่สัมผัส แต่เป็นพายุไฟที่โหมกระหน่ำ มันร้อนระอุและรุนแรงราวกับเปลวเพลิงที่ถูกกระตุ้นด้วยความหึงหวงและวิสกี้ชั้นดีที่เผาผลาญ มันไม่ใช่การจูบด้วยความรัก หากแต่เป็นการประกาศสิทธิ์ เป็นการครอบครอง การลงทัณฑ์ และการพิสูจน์ที่เด็ดขาดถึง 'ทางเลือก' อันอาจหาญที่เอื้องทรายเพิ่งเอ่ยออกมา

เขาถอนริมฝีปากออกชั่วขณะ ลมหายใจของทั้งคู่หอบหนัก ติดขัด และปะปนไปด้วยกลิ่นวิสกี้จางๆ คอสโม่ไม่รอช้า ใช้มือข้างหนึ่งประคองแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอไว้ ก่อนจะช้อนร่างบอบบางของเธอขึ้นจากพื้นห้องทำงานอย่างรวดเร็ว  เขาก้าวตรงไปยังห้องนอนที่เชื่อมต่ออยู่ แล้วบรรจงวางร่างเธอลงบนเตียงคิงไซส์อย่างอ่อนโยนจนน่าประหลาดใจ

เอื้องทรายจ้องมองตามการเคลื่อนไหวที่นุ่มนวลแต่แฝงไว้ด้วยความดิบเถื่อนที่ไม่อาจซ่อนเร้นของเขา เวลานี้เขาไม่ได้จ้องมองเธอ แต่กำลังถอดอาภรณ์ของตัวเองออกอย่างเร่งรีบราวกับร่างกายกำลังเรียกร้องหาการปลดปล่อย ท่าทางนั้นเต็มไปด้วยความหิวกระหายไม่ต่างจากคนที่อดอยากปากแห้งมานาน

เสื้อสูทตัวนอกถูกเหวี่ยงไปตกกองอยู่บนพื้นอย่างไม่เป็นท่า เขากระชากเนกไทสีเข้มออกจากลำคอแล้วโยนทิ้ง ตามด้วยการดึงรั้งเสื้อเชิ้ตสีขาวแน่นหนาจน กระดุมนับสิบเม็ดหลุดกระเด็นออกไปคนละทิศละทาง เผยให้เห็นแผงอกกำยำแข็งแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อและรอยสักที่ชวนให้ใจสั่น

เข็มขัดหนังราคาแพงถูกปลดออกแล้วกองอยู่ข้างเตียงอย่างรีบร้อน จากนั้นคอสโม่ก็โถมกายลงไปทาบทับร่างของเธออีกครั้งโดยที่ร่างกายยังคงเหลือเพียงกางเกงสแล็ค

"ทรายพูดแล้วนะ...ว่าเลือกพี่" เสียงของเขาพร่าลงด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจเก็บซ่อนได้อีกต่อไป

"อื้อ" เอื้องทรายครางตอบ มือของทรายเลื่อนขึ้นไปสัมผัสแผงอกอุ่นร้อนของเขาอย่างไม่นึกอาย ก่อนจะจิกเล็บลงบนผิวหนังแข็งแกร่งนั่นเบาๆ เพื่อระบายความตื่นเต้น

คอสโม่กดริมฝีปากลงมา ขบดูดจูบซับ และหอมแก้มเธอสลับกันอย่างไม่รู้เบื่อ แล้วไล่ลงไปยังซอกคอหอมกรุ่นของเธอ ฝ่ามือของเขาไม่ได้อยู่เฉย มันขยำทรวงอกอิ่ม ของเธออย่างแรงผ่านเนื้อผ้าซาตินสีน้ำเงินที่ตึงเปรี๊ยะ

"ชุดนี้... พี่เลือกมาเอง" คอสโม่กระซิบชิดใบหู "พี่อยากให้มันหลุดออกจากตัวทรายเองกับมือ"

"พี่... อ๊า..." เอื้องทรายบิดเร่าเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาเริ่มพรมจูบลงต่ำผ่านผ้าซาตินบางเบาที่เปียกชื้นบริเวณหน้าท้อง

คอสโม่รู้ดีว่าชุดเดรสสายเดี่ยวเว้าหลังตัวนี้ไม่ได้มีซับในที่หนาเลยสักนิด เขายังคงกดจูบอย่างช้าๆ ไล่ลงไปจนถึงบริเวณเนินสามเหลี่ยมที่ซ่อนอยู่ใต้ชายกระโปรง มือของเขาลูบคลำเหนือเนื้อผ้าซาตินที่แนบไปกับกายของเธอ จนเธอรู้สึกได้ถึงความร้อนที่พลุ่งพล่านจากปลายนิ้วเขา

"พี่...พี่อยากได้ทราย อนุญาตไหม" เขาถามเสียงต่ำพร่า ดวงตาคมดุกำลังจ้องมองเธออย่างเร่าร้อน

"ทรายยกให้พี่หมดเลย" เอื้องทรายแทบจะร้องขอ เมื่อนิ้วร้อนๆ ของเขาเริ่มลูบไล้จุดที่อ่อนไหวที่สุดของเธออย่างจงใจ

คอสโม่ไม่ได้ต้องการคำตอบที่เป็นถ้อยคำใดๆ เขาต้องการเพียงการยอมจำนนทางกาย มือของเขาเลื่อนไปตามเรียวขา ก่อนจะใช้ปลายนิ้วแกร่งแหวกผ้าซาตินที่บดบังออกเล็กน้อย แล้วสอดปลายนิ้วนำทางเข้าไปใต้กระโปรงที่เปิดโล่ง

ปลายนิ้วของเขาแตะเข้ากับซับในผ้าลูกไม้ตัวบางที่เปียกชื้นและอุ่นร้อนอยู่ก่อนแล้ว คอสโม่ยกยิ้มอย่างพึงพอใจและเร้าอารมณ์ ก่อนจะเริ่มคลึงเคล้น กดเน้น และวนเวียนอยู่บนจุดกระสันของเธออย่างจงใจ ผ่านเนื้อผ้าลูกไม้ที่เปียกลื่นแทบจะไร้ซึ่งการต้านทาน

"อ๊ะ! อื้อ...พี่คอสโม่... ไม่ไหว..." เอื้องทรายสะท้อนเสียงครางออกมาอย่างลืมตัว ร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ตอบรับต่อสัมผัสที่แม่นยำของเขา 

"ไม่ไหวอะไร? พี่แค่เริ่มเท่านั้นเอง" คอสโม่ตอบกลับด้วยเสียงที่หยาบกระด้าง ทุ้มต่ำ และเย้ายวนชวนขนลุกในคราวเดียวกัน ราวกับผู้ล่ากำลังเยาะเย้ยเหยื่อของตนเอง

เขาเร่งจังหวะนิ้วขึ้นอีกครั้งอย่างไม่รอให้เธอตอบรับ พร้อมกับฝังใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอของเธออย่างบ้าคลั่ง สูดดมกลิ่นกายที่หอมหวาน มือของเอื้องทรายจิกเกร็งลงบนผ้าปูที่นอนจนยับย่นด้วยความเสียวซ่านที่ทวีคูณ ร่างกายของเธอแอ่นโค้งขึ้นตามจังหวะที่เขาเป็นผู้กำหนด เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จนเต็มปอดเพื่อยับยั้งเสียง แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ ปล่อยเสียงครางอันแสนหวานออกมาเป็นห้วงๆ

"อื้อ...อ๊า...พี่...ได้โปรด... อื้อ..."