บทที่ 41

ชารอนรู้สึกปวดขมับขึ้นมาทันใด มันไม่ใช่การแต่งงานแบบปลอม ๆ หรอกหรือ? ทำไมเขาถึงต้องจริงจังขนาดนี้ด้วยล่ะ?

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ท้ายที่สุด รถหรูสีดำก็มาถึงคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่

รถจอดอยู่ตรงหน้าน้ำพุขนาดยักษ์ ทันทีที่มองผ่านหน้าต่างรถ ชารอนก็เห็นว่ามีคนรับใช้ยืนรออยู่

ไซม่อนและเซบาสเตียนลงจากรถไปแล้ว ทั้งชายร่างใหญ่และเด็กน้อยร่างเล็กกำลังยืนรอชารอนอยู่ข้างนอก

ชารอนต้องให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะก้มหน้ารับกรรมและลงจากรถ ทันใดนั้น ชารอนก็ตระหนักถึงบางสิ่ง “เดี๋ยวก่อนสิ เราไม่มีของอะไรติดตัวเลย คุณคิดว่ามันจะไม่เป็นการเสียมารยาทไปหน่อยเหรอ?” ในตอนนี้ ชารอนพลันตระหนักว่าตัวเองควรมีของเยี่ยมมาให้พวกเขาหน่อย

“แค่พาลูกชายมาก็พอ” ไซม่อนรู้สึกว่าแค่ความเอาใจใส่ของชารอนก็เพียงพอแล้ว

“เข้าไปข้างในกันเถอะ” ไซม่อนหันหน้าไปพูดกับเซบาสเตียน

ชารอนมองไปยังด้านหลังที่ดูเยือกเย็นของชายตรงหน้าและแอบแลบลิ้นออกก่อนจะเดินตามเขาไป

ทั้งพ่อบ้านและคนรับใช้ต่างต้อนรับและพาทั้งสองเข้าไปในบ้าน ภายในห้องนั่งเล่น ดักลาสกำลังนั่งอยู่บนโซฟาหนังพร้อมกับถือลูกประคำอยู่ในมือ

“พวกเรามาถึงบ้านแล้วครับ พ่อ” ไซม่อนพ