บทที่ 42

ภายในห้องหนังสือ ไซม่อนได้แสดงเอกสารทดสอบความเป็นบิดาระหว่างตนและเซบาสเตียนให้ดักลาสดู ไซม่อนกล่าวคำพูดเชิงสรุปเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อน

ทันทีที่ทั้งสองออกมาจากห้องหนังสือ ชารอนสังเกตเห็นว่าดักลาสยังคงมีสีหน้าเคร่งขรึมอยู่บ้าง แต่ทว่า เขาไม่ได้มีท่าทีเหมือนในตอนแรกแล้ว

ดักลาสกลับมานั่งบนโซฟาหนังอีกครั้งแล้วมองดูเจ้าตัวเล็กตรงหน้า ดักลาสโบกมือให้และกล่าวคำพูด “มานี่หน่อยสิ เจ้าหนูน้อย”

“ผมไม่ใช่เด็กน้อยสักหน่อย” เซบาสเตียนไม่แม้แต่จะขยับตัว

ดักลาสพินิจพิเคราะห์เด็กชายตรงหน้า เนื่องจากเด็กน้อยเป็นหลานชายของดักลาส เขาจึงกล่าวคำพูดออกมา “เจ้าชื่อเซบาสเตียนใช่ไหม? มาหาปู่ทีสิ”

“คุณไม่ใช่ปู่ของผม” เซบาสเตียนอารมณ์เสียนิดหน่อย

สีหน้าของดักลาสดูไม่ค่อยดีนัก เพราะไม่มีใครกล้าปฏิเสธเขาแบบนี้มาก่อน

ชารอนก้าวไปข้างหน้าเพื่อยุติสงครามระหว่างทั้งสอง “ท่านผู้อำนวยการแซคคารี่คะ ดิฉันว่าคุณพูดกับเขาจากตรงนั้นเลยก็ได้นะคะ”

ไซม่อนมองไปยังชารอนและกล่าวคำพูด “ชารอน คุณควรเรียกว่าคุณพ่อนะ”

ชารอนเหลือบมองไซม่อนกลับ เธอเรียกเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน? ไซม่อนกำลังทำให้หลายอย่างอึดอัดเกินไปหร