Share

บทที่ 21

“ก็แค่ต้นจันทร์ขาวธรรมดา” เธอบอก “ฉันชอบกลิ่นที่หอมแบบผู้ดีของจันทร์ขาว”

ฉันขมวดคิ้ว “กลิ่นนี้มันแปลก ๆ ฉันขอดูได้ไหมคะ”

เนื่องด้วยความเชื่อใจอันล้นเหลือที่จูหลิงมีให้ฉัน เธอจึงพยักหน้าตกลง “เชิญตามสบาย”

เวลานี้เอง ฉันก็สังเกตเห็นว่าสาวรับใช้วัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังออกอาการประหม่าเล็กน้อย ทำให้ฉันอดใจเต้นรัวตามไม่ได้

หรือมันมีเรื่องลับลมคมในอะไรจริง ๆ งั้นเหรอ?

ร่างบางเดินเข้ามาในห้อง พลันกลิ่นประหลาดนั้นก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น ฉันหยิบกระถางธูปดินเผาขึ้นมาเปิดดม พร้อมเอ่ยอย่างประหลาดใจ “ในนี้เคยใส่ลั่วเสวียนฉ่าวเอาไว้!”

ฉันตวัดหางตาเหลือบมองไปทางสาวรับใช้ทันควัน เมื่อได้ยินคำว่าลั่วเสวียนฉ่าว หล่อนก็มีสีหน้ากังวลใจขึ้นมาแวบหนึ่ง

จูหลิงเอ่ยถามอย่างสงสัย “ลั่วเสวียนฉ่าวคืออะไร?”

ฉันจึงตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ลั่วเสวียนฉ่าวคือพืชชนิดหนึ่งที่สามารถนำไปสู่การเกิดภาพหลอน ตอนเด็ก ๆ ที่ฉันอยู่ในชนบท เคยเจอกับแม่หมอผู้หลอกลวงคนหนึ่ง นางได้รับคำเชิญจากคนในครอบครัวฉันให้ไปเรียกคืนวิญญาณชายชราที่เพิ่งเสียชีวิตไป ผลคือนางไม่ได้มีความสามารถในการเรียกคืนวิญญาณนั้นเลย แต่นางใช้วิธีการเอ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status