พลังที่เก้าเอ่ยแทรก “หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ที่จริงผีตัวนี้มีชีวิตและมีเนื้อหนัง แค่เนื้อหนังของมันก็คือทั้งหมดของโรงเรียนแห่งนี้เท่านั้นเอง”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางยังกล่าวอีกว่า “ฉันไม่ได้เจอผีที่มีเลือดเนื้อในร่างกายมนุษย์แบบนี้มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีอยู่ในโลกมนุษย์”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในโลกมนุษย์จะขาดแคลนพลังปราณ แต่อารมณ์เจ็ดอายตนะหกของผู้คนก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ผีก็มากขึ้นเรื่อย ๆ”หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ก้อนนั้นเริ่มเผาไหม้และควันหนาค่อย ๆ ลอยออกมา ผีใบหน้าสีดำตัวนั้นเผยหน้าตาที่แสนเจ็บปวดออกมา พลันกำแพงรอบ ๆ ก็เริ่มลุกไหม้ขึ้นมา เปลวไฟได้ลุกลามไปอย่างรวดเร็วและพวกเราก็ได้วิ่งออกมาจากโรงเรียนแห่งนั้น อาคารร้างทั้งหลังล้วนจมลงไปในเปลวไฟ ริ้วลิ้นแห่งเปลวไฟยังกระโจมอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยแสงไฟ“อ๊าก!” ในที่สุดผีใบหน้าสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟ มันโดนไฟเผาจนเล็กลงเรื่อย ๆ และมองไม่เห็นอีกต่อไปฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกยาว ๆ ในที่สุดก็จบลงแล้ว จะไม่มีเกมส์แห่งความตายอีกต่อไปแล้ว และก
เมื่อมองดูรถของพวกเขาหายไป ฉันก็แอบถอนหายใจในใจ ถึงแม้ว่าคุณนายเสวียจะลืมช่วงความตายของคุณชายเสวียไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนโดนกรวยแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในใจก็ยังฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอฉันยักไหล่ ถึงอย่างไรฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถขอให้ทุกคนมาชอบตัวเองได้หรอกร่างบางกลับมาถึงห้องก็นอนหลับอย่างสบายใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนปลุกให้ตื่นโดยเสียงเคาะประตูอย่างแรงฉันหาวหวอดพลางเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วก็เห็นถังหมิงหลียืนอยู่นอกประตู เขาถือกระเป๋าสัมภาระธรรมดาใบหนึ่ง เขาหน้าซีดเผือดมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนเพราะรีบกลับมาเมื่อเขาเห็นฉันก็รีบโผเข้ามากอดไว้แน่น ทำให้ใบหน้าของฉันฝังอยู่ที่คอของเขาอย่างแรงและเขาก็พูดขึ้นทันที “ก่อนหน้านี้ฉันอยู่บนเกาะหิมะตลอด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอว่าได้เจอกับอันตรายแบบนั้น ไม่อย่างนั้นฉันต้องรีบกลับมาช่วยเธอโดยเร็วที่สุดแน่นอน”ฉันยิ้มออกมา “เป็นเพราะอย่างนี้เองเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”เขาจับหน้าของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงจูบอย่างเร็วฉันตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรีบผลักเขาออก พลันพูดอย่างร้อนใจ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันบ้าไปแ
ยังไม่ถึงสองวัน ชาวเน็ตผู้หญิงที่ซื้อสบู่ทำมือเหล่านี้ไปก็มาโพสต์ที่หมวดยา พวกเธอพูดอย่างตื่นเต้นว่าสบู่ทำมือนี้ใช้ดีมาก ๆ พึ่งจะใช้ไปไม่กี่วันสภาพผิวก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยตรงขอบตาและมุมปากต่างก็ตื้นขึ้นเยอะด้วยมีหญิงสาวนักรบสายขาวคนหนึ่งบอกว่าบนใบหน้าของเธอมีสิวเยอะมาก เมื่อก่อนนี้เธอใช้เครื่องประทินผิวเยอะเยอะหลายชนิด แต่ก็ไม่ได้ผล และนั่นทำให้เธอเป็นทุกข์มาก ๆ แต่หลังจากที่เธอได้ใช้สบู่ทำมือ สิวบนใบหน้าของเธอก็หายไป และไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นมาอีก เธอยังปล่อยภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังออกมาเป็นพิเศษอีกด้วยในไม่ช้า สบู่ทำมือนี้ก็ถูกอัปโหลดลงบนนักเล่นแร่แปรธาตุเน็ตเวิร์กทั้งหมด และนักเล่นแร่แปลธาตุผู้หญิงจำนวนมากต่างก็ฝากข้อความต้องการจะซื้อไว้ทางบริษัทเครื่องสำอางก็มีผลตอบรับกลับมาว่าได้กำหนดสูตรสบู่ทำมือแล้วสามชนิด ชนิดที่หนึ่งคือ กลิ่นหอมของหอมหมื่นลี้ที่ใช้สำหรับขาวใส ชนิดที่สองคือกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่ใช้สำหรับป้องกันสิว และอีกหนึ่งชนิดก็คือกลิ่นหอมของว่านหางจระเข้ที่ใช้สำหรับให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษผลลัพธ์ของทั้งสามชนิดต่างก็ดีมาก ๆ และทีมผู้บริหารของบริษัทก็พร้อมที่จะทำ
เธอหยุดชั่วคราวและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ อีกครั้งว่า “ฉันยังมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง หวังว่าคุณหยวนจะตกลง”“เรื่องอะไรเหรอคะ?” ฉันไม่พอใจเล็กน้อยกับสายตาที่มีความดูถูกเหยียดหยามของเธอ แต่ฉันก็ยังถามอย่างเก็บอารมณ์เธอพูดว่า “ในการไลฟ์สดครั้งนี้ มีบางฉากที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ฉันอยากให้คุณหยวนได้โปรดอธิบายให้ผู้ชมฟังในการไลฟ์สดครั้งต่อไปด้วย เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจลูกเทียนของเราผิด”ใจของฉันสงบลงและรอยยิ้มบนใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นไม่เต็มใจเล็กน้อย “คุณนายเสวีย การไลฟ์สดของฉันเป็นการไลฟ์สดจับผีไม่ใช่การไลฟ์สดเกี่ยบกับความรู้สึก”คุณนายเสวียพูดอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมปฏิเสธ “ฉันก็กลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของคุณเหยาเหมือนกัน ถึงอย่างไรคุณก็เข้าใจสถานะของตระกูลเราในเมืองจินหลิงชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าเกิดทำให้คนอื่นเข้าใจคุณเหยาผิดว่าประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”สีหน้าของฉันเย็นลงมา นี่เป็นการเปลี่ยนวิธีที่จะบอกว่าฉันกำลังประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลฉันยิ้มจาง ๆ “คุณนายเสวีย ไม่รู้ว่าคุณชายเสวียเคยบอกคุณไหมว่าฉันเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขาให้หายดี”คุณนายเสวียตะลึงไปคร
ฉันชื่อ หยวนจุนเหยา คุณยายเป็นคนตั้งให้ มีความหมายว่า “หยกที่สวยงาม” แต่ฉันไม่สวยเลยแม้แต่นิด แถมยังน่าเกลียดเหมือนสัตว์ประหลาดอีกต่างหากว่ากันว่า ตอนที่ฉันคลอดออกมายังไม่ถึงสามเดือน ก็เริ่มมีเนื้องอกบนใบหน้า พ่อกับแม่จึงพาฉันไปโรงพยาบาล หลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่า เป็นไฟโบรมาชนิดที่ไม่ร้ายแรงและไม่สามารถทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ แต่ก็ไม่สามารถตัดออกได้เช่นกัน เพราะถ้าตัดแล้วก็เป็นได้อีก หากไม่แน่ใจว่าพอฉันโตขึ้นมันจะเป็นอันตรายไหมหลังจากนั้น พ่อก็เริ่มทำร้ายแม่เรื่อยมา พ่อบอกว่ายีนของแม่ไม่ดี เป็นเหตุทำให้ฉันต้องเกิดมาป่วยและต้องเสียเงินไม่ถึงสองปี พ่อก็ได้เลื่อนตำแหน่ง ท่านขอหย่ากับแม่ ซึ่งตั้งแต่วันที่ครอบครัวเราพังทลาย พ่อก็ไม่เคยกลับมาหาฉันอีกเลย ส่วนแม่ก็พบผู้ชายคนใหม่อย่างรวดเร็ว เขาไม่ชอบที่ฉันน่าเกลียด และยังบอกอีกว่าฉันเป็นโรคติดต่อ เขาบังคับแม่ให้พาฉันไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด พูดตามตรง แม้ฉันเติบโตมาได้ขนาดนี้แต่ก็ได้เจอแม่แค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้นตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยมปีสาม พ่อเลี้ยงทะเลาะกับคนคนหนึ่งจนถูกฆ่าเสียชีวิต ส่วนแม่ทำงานหนักจนป่วยและจากไป แต่ฉันไม่ได้รู
หรือว่าชื่อไลฟ์จะฟังดูรุนแรงไป ทว่าไม่นานก็มีผู้ชมเข้ามาดู แถมยังมีม่านกระสุนโผล่ขึ้นมาอีกด้วยม่านกระสุนก็คือ ความคิดเห็นของผู้ชม แต่มันจะปรากฏบนหน้าจอเหมือนคำบรรยาย[ไลฟ์สดดูผีอีกแล้วเหรอ? อย่าบอกนะว่าแค่ทำเสียงให้น่ากลัวอีก?][แอดมินใช้ชื่อ “บล็อกเกอร์สาวสยองขวัญ”? หันกล้องหน้ามาให้ฉันดูหน่อยสิว่าจะน่ากลัวสักแค่ไหน?][ดูสิ ถ้าน่ากลัวจริง ๆ ฉันจะให้ของรางวัลเป็นดาบหนึ่งเล่ม]ดาบเป็นของรางวัลมีค่า หนึ่งเล่มมีราคา50หยวน จุนเหยารู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ใบหน้าของฉันมีเนื้องอกเต็มไปหมด มันทำให้ฉันรู้สึกลังเลได้แต่สับสนกับตัวเองว่า อย่าไปทำให้พวกเขาตกใจกลัวเลย หรือจะช่างมันดีนะมือบางหยิบมือถือและไฟฉายขึ้นมาแล้วเล็งกล้องไปที่ป้ายของคลินิก บนแผ่นป้ายนั้นมีสีดำเปื้อนอยู่ ดูแล้วคล้ายกองเลือดฉันเริ่มอธิบาย “ที่นี่คือคลินิกที่มีชื่อเสียง เมื่อสามปีที่แล้ว หมอเจิ้ง เจ้าของคลินิกได้ทำการผ่าตัดให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอประสบอุบัติเหตุทางการแพทย์ระหว่างผ่าตัด และเธอเสียเลือดเยอะมากจนเสียชีวิตคาเตียง หมอเจิ้งจึงถูกสั่งห้ามให้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ เขาโดนโจมตีหนักมาก ท้ายที่สุดเขาก็ผ
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้องอก หนึ่งในนั้นงอกออกมาตรงเบ้าตา ซึ่งมันทำให้ใบหน้านี้ยิ่งดูน่าขยะแขยงขึ้นอีกหลายเท่าไม่แปลกใจเลยที่หยินเฉิงเหยาจะเกลียดฉันทว่าขณะล้างหน้าก็ชะงักไป ฉันจำได้ว่าบนคางมีเนื้องอกอีกอันหนึ่ง ทำไมตอนนี้มันหายไปล่ะ?หญิงสาวยืนสองกระจกอยู่พักหนึ่ง เนื้องอกอันนั้นมันหายไปจริง ๆ ด้วยเนื้องอกมันหายไปเองเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรืออาจจะเป็นเพราะ…ควันสีดำที่ลอยออกมาก่อนที่ผีหมอเจิ้งจะตาย?แต่ควันผีสามารถรักษาเนื้องอกได้จริงเหรอ? พอคิดแล้วก็ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ความฝันของฉันคือรักษาเนื้องอกพวกนี้ให้หาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่ไม่อยากให้ตัวเองสวย จริงไหม?รางวัลของทีวีจะสรุปผลเป็นรายวัน การไลฟ์สดหนึ่งครั้งจะได้รับรางวัลเกินกว่าที่กำหนดไว้ คำนวณดูแล้ว ฉันได้รับรางวัลประมาณหนึ่งพันหนึ่งร้อย หลังจากที่แลกเป็นเงินมาได้ ก็จะแบ่งไว้หนึ่งพันเพื่อเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลเมื่อในบ้านมีคนป่วย ค่าใช้จ่ายจึงเพิ่มขึ้นเยอะมาก ๆฉันออกมาจากโรงพยาบาล และกำลังคิดว่าคืนนี้จะไปไลฟ์สดที่ไหนต่อดี ทันใดนั้นก็มีรถหรูสีขาวแบรนด์มายบัคคันหนึ่งพุ่งมาจอดตรงหน้า
พอเห็นภาพนั่น ความโกรธก็พุ่งพรวดขึ้นมาทันที มือเรียวรีบฉวยมีดสังหารแล้วเดินเข้าไป แต่ถังหมิงหลีคว้าตัวฉันไว้ก่อน เขากระซิบเบา ๆ “เธอจะไปทำอะไร”“ฉันจะไปช่วยคนไง ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะโดนพวกมันทำร้ายนะ!” ฉันพูดอย่างขุ่นเคืองถังหมิงหลีใช้สายตาดุดันมองมาที่ฉันจนรู้สึกว่ามันมีบางอย่างแปลก ๆ “ฉันพูดผิดเหรอ?”“เธอ…เห็นผู้หญิงเหรอ?” เขาถาม“ใช่” ฉันพยักหน้าถังหมิงหลีสูดหายใจเข้าลึก ๆ “แต่ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ ฉันเห็นแค่พวกมันกำลังลอยอยู่ในอากาศ”จุนเหยาตกใจตาโต ก่อนจะมองไปที่ม่านกระสุนบนหน้าจอมือถือ[เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายพวกนั้น? แอดมินเชิญให้มาดูแลเด็กเหรอ?][ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า แอดมินนี่น่าสนใจจริง ๆ พวกเขากำลังทำอะไรกันเหรอ?][แอดมินไอเดียดีจังเลย ถึงแม้ว่ามันจะปลอม แต่ฉันก็ให้ของรางวัลนะ][นี่แค่เริ่มต้น คืนนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว มอบจี้หยกให้ไปเลยหนึ่งอัน]หนังศีรษะของฉันชาวาบ ตาเรียวหันไปมองอีกครั้ง พร้อมกันกับร่างพยาบาลสาวคนนั้นที่ค่อย ๆ หันหัวมองกลับมาผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว นัยน์ตาสีขาว ไม่มีลูกตาดำ ที่น่ากลัวที่สุดคือ บนใบหน้าของเธอมีรอยแผลบาดลึกเห็นแค่แว๊บเดียว มันก็ทำใ