เข้าสู่ระบบแชร์
ขอนอนด้วยนะคะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-26 12:11:23ตอนที่4
ขอนอนด้วยนะคะ
เมื่อได้ที่นอนแล้ว อลิสก็ยังขอนอนกับผู้กองอีกหนึ่งคืน เพราะห้องยังไม่มีข้าวของมันทำให้ดูโล่งน่ากลัว ชายหนุ่มก็ทำได้แค่ต้องยอมทำตาม
อาหารเย็นวันนี้ผู้ใหญ่บ้าน จัดงานเลี้ยงต้อนรับครูใหม่ เป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ที่แสนน่ารัก หญิงสาวได้รู้จักเด็กๆในหมู่บ้านหลายคน โดยเฉพาะฟองจันทร์ลูกสาวผู้ใหญ่ดูจะชอบคุณครูคนใหม่เป็นพิเศษ
“พวกเราขอต้อนรับคุณครูคนใหม่ของเราอย่างเป็นทางการอีกครั้ง เธอชื่อคุณครูอลิส ขอให้พวกเราทุกคนช่วยกันดูแล และช่วยเหลือ เพื่อคุณครูจะได้อยู่ที่นี่กับเราไปนานๆ”
ผู้ใหญ่บ้านแนะนำหญิงสาวอีกครั้ง โดยครั้งนี้ทางผู้ใหญ่ขอนัดชาวบ้านที่ว่าง พรุ่งนี้ให้มใช่วยกันทำความสะอาดดรงเรียน เพื่อเด็กๆจะได้เรียนหนังสือกันเสียที
“พวกผมจะอยู่ที่นี่อีก13วัน และจะมีตำรวจชุดใหม่มาสับเปลี่ยนเช่นเคย นำทีมโดนผู้กองสุชาติ เรื่องที่ผมติดค้างไว้ เกี่ยวกับการหาวิธีการเพิ่มพลังงานแสงอาทิตย์เพื่อให้พวกเรามีไฟใช้มากขึ้น ตอนนี้มีห้างร้านต่างๆบริจาคเงินมาจำนวนหนึ่ง ผลัดต่อไป ผมและลูกน้องจะมาลงมือจัดการทันที แต่ครั้งนี้เรายังหาซื้ออุปรณ์ได้ไม่พร้อม”
หญิงสาวนั่งฟังผู้กองหนุ่มพูดกับชาวบ้านอย่างชื่นชม หน้าตา รูปร่าง เขาดูเป็นคนหน้าตาดี ดูดีคนหนึ่ง แต่กลับเลือกมาทำงาน ในถิ่นทุรกันดารแบบนี้ อลิสยิ่งเห็นยิ่งมีกำลังใจ ที่เธอจะเดินตามความฝันให้สำเร็จ
ความฝันของการเป็นครูบนดอย และใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เลย คือความฝันที่หญิงสาวหวังมาตลอด และวันนี้เธอก็ได้มาบรรจุที่นี่จริงๆ
“คุณครูกินคอหมูย่างไหม แม่หนูย่างอร่อยมากเลยนะ”
ปอเด็กน้อยที่ดูจากรูปร่างอายุไม่น่าเกินแปดขวบเดินถือจานคอหมูย่างพร้อมกับน้ำจิ้มนำมายื่นให้อลิสที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆผู้กองตุล
“อร่อยจริงๆด้วย ถ้าคุณครูกินหมด จะขอเติมอีกได้ไหมจ๊ะ”
หญิงสาวไม่ได้แกล้งชม แต่คอหมูย่างของที่นี่หมักเครื่องเทศเข้าเนื้อส่งกลิ่นหอมแถมรสชาติก็หวานอร่อย
“มีอีกเยอะเลย เดี๋ยวหนูไปบอกให้แม่ย่างเยอะๆเลยนะ”
เด็กน้อยดีใจ ที่คุณครูชอบหมูย่างของแม่เธอ ที่บ้านของปอทำเนื้อหมูขายแต่ไม่ได้เลี้ยงหรือฆ่าเอง แต่รับมาจากชาวพม่าที่มามีเมียเป็นคนไทยอีกที
“อร่อยหรือหิว”
ธนาตุลหันมาแซวเพราะเห็นหญิงสาวเอาแต่นั่งกินไม่หันมาชวนเขาสักคำ
“แฮ่...หิวด้วย อร่อยด้วย อ่ะ..อ้าปากอลิสแบ่งให้หนึ่งชิ้น”
หญิงสาวทำท่าจะป้อนแต่ผู้กองหนุ่มอายเกินกว่าที่จะอ้าปากรับ จึงใช้นิ้วหยิบชิ้นคอหมูย่างจากมือบางเพื่อกินเอง
ชาวบ้านที่นี่มีมากกว่าที่หญิงสาวคิด เด็กๆก็ไม่ใช่น้อย ครูชะลอคงเหนื่อยมากที่ต้องสอนอยู่คนเดียว และอายุก็มากแล้ว
หลังจากคืนนี้อลิสตั้งใจว่า จะวางแผนการสอนนักเรียนที่มีหลายระดับในเวลาเดียวกัน เพื่อให้ทุกคนได้ความรู้ได้เหมาะสมกับช่วงวัย
“ที่โรงเรียนมีกี่ห้องนะ”
อลิสหันไปถามผู้กอง เพราะเธอไม่ทันได้นับเมื่อตอนไปทำความสะอาดห้องพักครู
“มี6ห้อง ถามทำไมเหรอ” ตุลสงสัย
“ฉันกำลังคิดว่า จะจัดนักเรียนแยกห้อง เพราะดูแล้ว เด็กๆที่นี่มีอายุหลากหลาย ไหนจะมาจากหมู่บ้านอื่นอีก ผู้กองว่าดีไหม”
หญิงสาวหันไปรอฟังคำตอบ เพราะเธอเชื่อว่าธนาตุลรู้จักเด็กๆที่นี่กว่าเธอ คงช่วยคิดและตัดสินในได้
“ผมว่าก็ดีนะ แต่คุณจะใช้อะไรในการคัดสินใจแยกเด็กแต่ละคน อายุเหรอ” ผู้กองหนุ่มถามเพราะเข้าไม่รู้ในวิธีการจริงๆ
“แยกจากอายุไม่ได้ค่ะ ต้องแยกจากความรู้ ถ้าพรุ่งนี้ทำความสะอาดเสร็จ อลิสจะทำการคัดแยกนักเรียนในวันถัดไปทันที เพราะอยากลงมือสอนจะแย่แล้ว”
“ไฟแรงแบบนี้แหละ เด็กจบใหม่ อยู่ไปนานๆอย่ามาร้องกลับบ้านนะ” คนมาก่อนแซว
“ไม่มีทางค่ะ การมาที่นี่คือความฝัน มีแต่เขาวิ่งตามความฝันกัน ไม่ทางที่ฉันวิ่งหนีแน่นอน เผลอ ๆ อีกไม่นานผู้กองอาจจะขอย้ายกลับเข้าไปในเมืองก่อนฉันก็ได้”
หญิงสาวไม่ได้ตั้งใจจะย้อนเขา แต่เธออยากรู้ว่าเขามีความคิดที่จะย้ายไปที่อื่นอีกไหม
“ถ้าผมจะย้าย คงไปนานแล้ว ไม่ต้องรอจนถึงวันนี้ บ้าน น้ำฝายคือบ้านของผม คุณเห็นต้นไม้ต้นนู้นไหมที่อยู่ใกล้กับหลอดไฟ”
ชายหนุ่มชี้ไปที่ต้นมะม่วงที่มีอยู่หลายต้น ใกล้กับทางเข้าของหมู่บ้านและอยู่ไม่ห่างจากโรงเรียน
“เห็น ทำไมเหรอคะ”
“ตรงนั้นเป็นที่ดินแปลงเล็กๆ ที่ผมซื้อต่อจากชาวบ้านไว้ มีเงินเมื่อไหร่ ก็ว่าจะปลูกบ้านหลังเล็กๆอยู่สักหลัง”
“สร้างเผื่อฉันสักห้องนะ”
หญิงสาวพูดโดยคิดแค่เพียงว่า บ้านของผู้กองคงต้องน่าอยู่กว่าบ้านพักครูแน่ๆ แต่คนฟังกลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงแปลกๆ
“ผมเก็บค่าเช่านะ แล้วต้องกวาดบ้านถูบ้านให้ด้วย”
ธนาตุลพูดแก้เขิน เพราะกลัวความหน้าแดงของเขาจะทำให้หญิงสาวรู้ว่าเขาคิดไปไกล
“จ้า...”
งานเลี้ยงจบแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน ธนาตุลกับ อลิสเดินกลับมาด้วยกันสองคน
หญิงสาวอยากอาบน้ำอีกรอบก่อนนอน ชายหนุ่มจึงต้องทำหน้าที่นั่งเฝ้า เพราะเธอสั่งไว้ว่าห้ามเข้าห้องนอนจนกว่าเธอจะอาบเสร็จ
คืนที่สองของการนอนด้วยกันผ่านไปด้วยดี ชายหนุ่มยังคงควบคลุมตัวเองไว้ได้ ส่วนอลิสเองไม่คิดอะไรหลับสบาย
วันนี้ชาวบ้านพากันมาช่วยทำความสะอาดโรงเรียน ทาสีโต๊ะที่ธนาตุลทำไว้ให้อลิส ส่วนตำรวจอีกสองคนก็ขึ้นไปทาสีห้องนอนและบริเวณชั้นบนของบ้านเพื่อให้ดูใหม่ขึ้น จะได้ลดความน่ากลัวลง
พระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน งานก็เสร็จพอดี หญิงสาวแจ้งให้ผู้ใหญ่บ้านประกาศให้เด็กๆในหมู่บ้านมาทดสอบความรู้ช่วงสายของวันพรุ่งนี้เพื่อแยกชั้นเรียน
“สีเหม็นมาก คืนนี้คงต้องนอนกับคุณเหมือนเดิม”
อลิสโวยวายทันที เมื่อเดินขึ้นไปบนบ้านชั้นสอง เพราะกลิ่นสียังคลุ้งไปทั่ว
“อยากนอนก็มานอน แต่ทาสีแล้วรู้สึกดีขึ้นไหม”
ธนาตุลอยากรู้ว่าสีที่เขาเลือก ช่วยให้หญิงสาวมองแล้วรู้สึกสบายตาหายกลัวขึ้นบ้างไหม
“สวย สว่างดี แต่อลิสอยากได้วอเปเปอร์มาแปะที่ห้องนอนจัง ถ้าคุณกลับไปคราวนี้ ฝากซื้อบ้างนะ เอาลายหวานๆสีชมพู”
ผู้กองอดอมยิ้มไม่ได้ หญิงสาวดูแล้วคงตั้งใจจะอยู่ที่นี่นานจริงๆ เพราะถึงได้อยากจัดห้องนอนให้น่าอยู่
“มานอนได้แล้ว พรุ่งนี้ผมต้องช่วยคุณคัดแยกนักเรียนด้วยไหมนี่”
“ช่วยสิคะ เดี๋ยวอลิสจะทำแบบฝึกบวกเลขไว้ ผู้กองให้เด็กๆทำแล้วช่วยตรวจให้คะแนนให้หน่อย ที่เหลือเดี๋ยวอลิสจัดการเอง”
“ครับคุณครู”
ผู้กองโค้งคำนับรับคำสั่ง ทำเอาหญิงสาวอดหัวเราะไม่ได้ ที่ตัวเองเผลอตัวออกคำสั่งเหมือนกับผู้กองเป็นนักเรียน
คืนที่สามสำหรับการไกลบ้านกำลังจะผ่านไป หญิงสาวยังปรับตัวไม่ได้แต่ก็มีความสุขดี อลิสรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่มี ธนาตุลมาคอยดูแล ไม่อย่างนั้นเธอคงจะทั้งเหงา ทั้งกลัวแน่ๆ ที่ต้องมาอยู่ต่างถิ่นแบบนี้
บทล่าสุด
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ
ตอนที่ 10เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ วิธานยังไม่ละความพยายาม เขาทำตัวใหม่และเข้าหาทางพ่อและแม่ของอดีตภรรยา เพราะตอนนี้เขาอยากได้ทั้งภรรยาคืนและอยากได้ลูกในท้องด้วย ตัวเขาเองไม่สามารถมีลูกได้และเขาก็ไม่คิดจะพึ่งหมออยู่แล้ว ดาราเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวอดีตลูกเขย เธอก็เริ่มใจอ่อนสงสาร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะบังคับให้ลูกสาวของเธอกลับมาคืนดี เพียงแต่เธอคงต้องคุยกับนาเดียร์จริงจังอีกสักรอบ ก่อนที่เธอจะบอกให้วิธานเลิกหวังเถอะ “เดียร์แม่แค่จะมาถามลูกอีกครั้ง แม่ยอมรับว่าแม่เริ่มสงสารวิธานเพราะเขากลับมาทำตัวดี แต่แม่ก็ไม่เคยลืมว่าเขาเคยทำอะไรกับเดียร์นะลูก” “คุณแม่อยากถามอยากพูดอะไรกับเดียร์พูดได้เลยค่ะ ลูกเข้าใจ” “วิธานเขายังรักลูกอยู่และเขาคงเป็นพ่อที่มีหน้ามีตาให้กับหลานของแม่ได้ แต่ถ้าลูกเลือกคนที่ลูกรักชีวิตก็ต้องมีขวากหนามความลำบาก คำดูถูกเข้ามาบ้าง ลูกก็ต้องเข้มแข็ง เอาเป็นว่าลูกตัดสินกับแม่อีกครั้งแล้วแม่จะได้ไปบอกกับวิธานให้รู้เรื่อง” “เดียร์รักราเชนและจะรักเขาคนเดียวตลอดไปค่ะแม่ เขาคือผู้ชายที่ทำเพื่อเดียร์มาตลอด เ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา สามีที่เป็นอดีต
ตอนที่ 9สามีที่เป็นอดีต “เดียร์ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ” วิธานจอดรถขวางหน้าบ้าน เขาพุ่งตัวมากอดหญิงสาวอย่างที่ทุกคนไม่มีใครคาดคิด ต่างตกใจเพราะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขามาตอนไหน รู้กันอีกทีวิธานก็ถึงตัวนาเดียร์แล้ว “ปล่อย เดียร์บอกให้ปล่อย” วิธานยังคงกอดอดีตภรรยาแน่น ด้วยความตกใจราเชนพุ่งตรงเข้าต่อยสามีเก่าของภรรยาจนล้มลงไปกองกับพื้น เพราะวิธานมาในสภาพที่เมาจนยืนเซไปเมา พอเจอหมัดหนักเข้าไปก็ล้มทั้งยืน “มึงเป็นใคร กูจะให้แม่กูแจ้งตำรวจจับมึง มึงใช่ไหมที่พาเมียกูหนี” วิธานยังลุกไม่ขึ้นแต่ก็ยังโวยวายปากกล้า ทำท่าจะเอาเรื่องกับราเชนให้ได้ “ไหนเมียมึงตรงนี้มีแต่เมียกู” ราเชนไม่ยอม ธงชัยเห็นสถานการณ์ดูแล้วถ้ายังยืนปะทะคำพูดกันแบบนี้ วิธานเจ็บหนักแน่นอน “เดียร์พาเชนเข้าไปในบ้าน ดาราคุณโทรศัพท์หาศิริให้เขามาเก็บลูกเขาไป ไม่อย่างนั้นเราจะแจ้งความข้อหาบุกรุก” “กูจะเอาเมียกูคืนไอ้กระจอกมึงมันรวยสู้กูไม่ได้หรอก” วิธานยังคงตะโกนตามหลังราเชน ทั้งที่ตัวเองก็ยังเลือดกบปากอยู่ นาเดียร์ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอก
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา เธอคือของขวัญ
ตอนที่ 8เธอคือของขวัญ กิจการอู่ซ่อมรถของราเชนโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเขามีวัยรุ่นแถวบ้านเป็นผู้สนับสนุนอยู่แล้ว เวลาเด็ก ๆ มาซ่อมรถบางครั้งเขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะเข้าใจว่าเวลาไม่มีเงินชีวิตมันเป็นอย่างไร ร้านข้าวแกงของนาเดียร์จากตอนแรกตั้งใจจะขายแค่ วันละสี่ถึงห้าอย่าง ตอนนี้กลายเป็นร้านข้าวแกงที่ใหญ่และหมดเร็วมาก วิภาต้องหาลูกจ้างมาช่วยทำเพราะเขาทำคนเดียวไม่ไหว ส่วนลูกสะใภ้ก็ต้องรีบไปเปิดร้าน ราเชนสังเกตภรรยามาหลายวันแล้ว นาเดียร์มีอาการ เวียนหัวเหมือนคนอยากจะเป็นลมตลอด และตอนนี้ที่หนักสุดคือเธอเหม็นอาหารบางอย่าง จนต้องคอยเก็บเงินอย่างเดียวและ จ้างคนมาตักแกง “เดียร์ไปหาหมอไหม ผมคิดว่าคุณไม่สบายนะ” หญิงสาวเดินมากอดสามี เธอมีคำตอบอยู่หลายวันแล้วแค่รอว่าเมื่อไหร่ราเชนจะถามว่าที่เธอมีอาการแปลกเธอเป็นอะไร “ไม่ต้องไปหาหมอหรอกค่ะ เพราะเดียร์รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร รอก็แต่ช่างเชนเมื่อไหร่จะถามสักที” ชายหนุ่มยังคงไม่เข้าใจว่าภรรยาของเขาหมายถึงอะไรกัน แล้วทำไมรู้แล้วถึงไม่บอกต้องรอให้เ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา สามีที่ได้เลือก
ตอนที่ 7สามีที่ได้เลือก ราเชนตัดสินใจเลิกเป็นหนุ่มบาร์โฮส เขาออกหาดูทำเล ที่จะเปิดอู่แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะทำที่หน้าบ้านของตัวเอง “เชนเปิดอู่คนเดียวเหรอ เดียร์ขอหุ้นด้วยได้ไหม” หญิงสาวรู้ว่าเงินเก็บที่ราเชนมีไม่ได้เยอะสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอจะให้เขาก็คงไม่เอาหญิงสาวจึงเปลี่ยนเป็นขอหุ้นด้วย “ได้สิ หุ้นทั้งตัวทั้งใจเลย” อู่กำลังเริ่มก่อสร้าง นาเดียร์อยากขายข้าวแกงเธอจึงทำร้านต่ออกมาเธอทำหน้าที่ขาย ส่วนแม่สามีทำหน้าที่ทำกับข้าวให้เธอ โชคยังดีที่หน้าบ้านมีพื้นที่เหลือเยอะและเป็นที่ริมน้ำบรรยากาศดี ดารากับธงชัยทนคิดถึงลูกสาวไม่ไหวและอยากรู้ความจริงจากปากของลูกสาวจึงให้ส้มช่วยอ้อนวอนให้นาเดียร์กลับมาหาพ่อกับแม่บ้าง “เดียร์ไปค้างกับพ่อแม่สักพักนะ ไม่ต้องนอนร้องไห้ล่ะ” หญิงสาวดูออกว่าอีกฝ่ายไม่ได้กลัวจะคิดถึงแต่เขากลัวว่าเธอจะไม่กลับมามากกว่า “สัญญาได้ไหมว่าจะกลับมา” หญิงสาวพยักหน้ากอดสามีของเธอไวแน่น เธอรักเขาเต็มหัวใจแล้ววันนี้ไม่มีทางที่เธอจะไม่กลับมาแน่นอน ธงชัยเห็นภาพสภาพลูกสาว
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา ทางแยก
ตอนที่ 6ทางแยก เสียงรถยนต์ของวิธานที่ขับเข้ามาในบ้าน มันไม่ได้ทำให้ นาเดียร์รู้สึกเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเกือบสองปี แต่ครั้งนี้เธอกำลังจะรู้ทางออกของชีวิตและที่เธอยังไม่รู้คือจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในวันนี้ เพียะ! วิธานเปิดประตูบ้านเข้ามาและตรงมายังภรรยาที่ยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ เขาตบหน้าเธออย่างแรงก่อนที่จะผลักหญิงสาวลงไปนอนกับพื้นและเตะไปที่สะโพกอย่างเต็มแรง “มึงไปทำร้ายเมียกูทำไม มึงเอาเพื่อนไปรุมมึงเห็นไหมว่าเขาท้องอยู่” นาเดียร์อยากจะพูดแต่เธอพูดไม่ออกมันจุกไปหมด เธอค่อย ๆ คลานหนีด้วยความกลัว ที่เธอคิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ เขาทำร้ายเธอเหมือนไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียเลย มือหนาจิกผมของคนตัวเล็กที่กำลังพยายามหนี ผมของหญิงสาวหลุดตามแรงดึง นาเดียร์ยกมือไหว้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัว กลัวจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ยกมือไหว้ ร้องขอให้อีกฝ่ายเมตตาเธอบ้าง “มึงรู้ไหมทรายเขายอมให้กูมาอยู่กับมึงถึงสองปี โดยที่เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย แต่วันนี้กูแค่ต้องการอิสระกูจะไปอยู่กับลูกกับเมียกูมึงยังจะยื้อ ถ้ามึงไม่อยากตายหย่าให้กูแล้วอย่าใ
ไอหมอกผู้กองสิเน่หา อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ
ตอนที่ 5อยู่ดี ๆ ก็เจ็บ นาเดียร์นั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น เธอจะขอแก้ตัว เธอพร้อมจะทำทุกอย่างตามที่สามีต้องการ ขอแค่ให้เขาไม่ไปจากเธอ ถึงแม้นาเดียร์จะรู้สึกลึก ๆ ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เธอกลับยอมเป็นคนผิดขอแค่ไม่ให้อีกฝ่ายไป ราเชนได้แต่หันไปสบตาคนข้าง ๆ เป็นครั้งคราว เขาเป็นคนอื่นและเพิ่งเข้ามาในชีวิติของหญิงสาวได้ไม่นาน คงได้แต่อยู่ในมุมเงียบ ๆ รอเมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายต้องการเขาคงมาหาเธอเอง “ขอบคุณนะเชน ที่อยู่เป็นเพื่อนในวันที่ไม่เหลือใครมาสองครั้งแล้ว ขอให้การเจอกันของเราครั้งต่อไป ขอให้เดียร์มีความสุขอย่าได้ทุกข์เหมือนทุกครั้งเลย ไว้ว่าง ๆ เจอกันนะ” หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูรถของตัวเอง แต่กลับถูก มือหนาจับแขนเธอไว้ “ขอให้คุณโชคดี ขอให้เขากลับมาเป็นคนเดิมแต่สัญญากับผมได้ไหม ว่าคุณจะไม่รักเขาจนลืมรักตัวเอง ผมอยู่ข้าง ๆ คุณตลอดนะถึงแม้ว่าคุณอาจมองไม่เห็น” นาเดียร์โผเข้ากอดราเชนอีกครั้ง เธอรู้ความหมายดีแต่เธอก็รู้ว่าสุดท้ายที่เธอพยายามจะกลับไปทำมันคือการทำร้ายตัวเองอยู่ก็ตาม บ้านถูกปิดไว้ในสภาพเดิม หญิงส
บางทีคุณอาจจะชอบ
ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花21.6K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี114.3K viewsคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่191.9K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย44.4K viewsสัญญาลับกับท่านรอง
จินต์พิชา2.5K viewsเมียรัก ยอดเสน่หา
สิรี&EVAVY1.7K viewsกลรักกับดักเสน่หา
เสวี่ยเยว่989 viewsเสน่ห์รักคุณแม่ลูกแฝด
PR Star Ploy1.0K views
