Inaamin ko namang nung una ayoko talaga sa kanya pero nung nagtagal na ako sa bahay niya ay pakiramdam ko, hindi ko na kayang gumising ng hindi siya napagsisilbihan saka nung hinalikan niya ako? Pakiramdam ko, their something magical and I knew, it was love.Pero mali eh! Hindi pwede."Wag mo kong titigan Loukrisha"  from the first time in forever, tinawag niya ako sa pangalan ko. "I'm asking you""Hindi kasi ako sure since amo kasi talaga kita" pinagdikit ko ang mga dulo ng daliri ko sa sobrang kakabahan ko.

"Sabay kayo pumasok ng amo mo ah" kumento ni Kenji pag-upo ko sa pwesto ko. Nakapaharap siya sakin habang nakapangalumbaba. "Nakita mo pala kami" tugon ko. "Di ko naman sasabihin kung hindi, diba? Minsan talaga di ko alam kung bat nasa section 1 ka" binatukan ko siya. "Mapanakit ka" "Ang epal mo kasi" sabi ko na ikinangisi niya. "Umamin ka nga sakin, anong meron sa inyo ng amo mo?" bigla akong namula. "Ah, kayo na" "H-hoy, wala pa akong sinasa--" di na niya ako pinatapos. "Di mo naman kailangan sabihin, halata kaya" nakangisi niyang sabi. "Sabi ko na nga ba, may gusto sayo yun eh" "Hoy, wala kang sinabi no" binelatan ko siya. "Kita mo, isa ka ding epal eh" tumawa ako sa sinabi niya. "Hi guys, anong pinagkwekwentuhan nyo?" masiglang bungad ni Megumi. "Wala. Ang ingay mo" sagot

"Kyaaaaah! What is the meaning this!" wala sa oras akong napadilat at tarantang napaupo dahil sa matinis na tili ng isang babae. Kinusot kusot ko ang mata ko't tinignan ang dalawang di pamilyar na tao sa harapan ko. Sino sila? Paano sila nakapasok sa bahay? "Oh my ghad! He's cheating on--""Shut up Carmen" putol ng may edad ng ginoo sa magandang babae na tila hindi makapaniwala sa nakita. Kunot pa din ang noo niyang nakatingin sa akin "Can I know your name miss? And what do you think you're doing?""I-I'm Laukrisha Makabajo--" di ko na natapos ang sasabihin ko ng magreklamo si Spencer na mukhang naalimpungatan sa amin."Bakit ba ang ingay? Lumabas nga kayo sa kwarto ko!" nakapikit na sabi niya saka dinampot at binato ang unan na nahawakan niya kung saan nandun ang may edad na ginoo. "Ikaw naman, mamaya ka na bumangon. Higa""Spencer" may himig pananaway na sabi ko habang tinatapik ang braso niyang

"Napatunganga ka" kumento ni Kenji sa akin ng mahinto ako sa pagsasalita't mapatulala sa kanya na nakabaligtad na nakaupo sa upuan at nakapaharap sa akin."May naalala lang" palusot ko saka siya nginitian."Pero napaisip ako doon sa sinabi ni Kenji. Pwedeng tama siya na hindi eh" napatingin kami kay Megumi na mukhang nag-iisip. "Oo, highschool lang si Spens at minor pero kahit noon pa, sinasama na siya ni lola sa ibang business trip niya dahil nakikitaan na daw niya ng potensyal si Spens sa larangan ng pagnenegosyo"Napatango tango ako. So, pwede pala."Pwede pala yun? May potensyal sa business field kahit di gaanong matalino" bored na kumento ni Kenji."Alam mo ikaw, kontrabida ka lagi" dinuro siya ni Megumi. Marahan naman ako sa kanilang natawa. Kailan kaya sila magkakasundo?Agad kami nanahimik ng pumasok na ang teacher namin. Umayos na si Kenji ng upo

Pagka uwi ko. Naabutan ko si Spencer na nakatungo sa lamesa. "Spencer.."Tumingin siya sa akin. Malungkot ang mukha niya't tila may gustong sabihin.Umupo ako katabi niya saka hinimas ang kanyang buhok. "Bati na tayo""I wasn't mad at you. Nagulat lang ako sa sinabi mo pero alam kong ako yung mali" sabi niya. "Sorry"Napangiti ako sa paghingi niya ng tawad sa akin. "Kalimutan na lang natin iyon""No" nag-iwas siya ng tingin sa akin. "Itigil na natin to"Agad akong kinabahan sa sinabi niya. Itigil? "A-anong ibig mong sabihin?" may pag-aalala kong sabi. Ayoko ng naiisip ko, ayokong itigil namin kung anong meron kami. Mahal ko siya, at naniniwala akong parehon kami ng nararamdaman. "Wag ka na magtanga tangahan, alam mo ang ibig kong sabihin" seryoso ang ekpresyon niya pero hindi siya sa akin nakatingin. Tumayo siya sa pagkakaupo't tumingin sa akin. "You're right, amo mo ako at maid lang kita dito. Hindi tayo bagay, wag na natin ipilit" saka siya nagwalk out sa kusina.Hindi ako nakatayo