Chapter 20

Pagka uwi ko. Naabutan ko si Spencer na nakatungo sa lamesa. "Spencer.."

Tumingin siya sa akin. Malungkot ang mukha niya't tila may gustong sabihin.

Umupo ako katabi niya saka hinimas ang kanyang buhok. "Bati na tayo"

"I wasn't mad at you. Nagulat lang ako sa sinabi mo pero alam kong ako yung mali" sabi niya. "Sorry"

Napangiti ako sa paghingi niya ng tawad sa akin. "Kalimutan na lang natin iyon"

"No" nag-iwas siya ng tingin sa akin. "Itigil na natin to"

Agad akong kinabahan sa sinabi niya. Itigil?

"A-anong ibig mong sabihin?" may pag-aalala kong sabi. Ayoko ng naiisip ko, ayokong itigil namin kung anong meron kami. Mahal ko siya, at naniniwala akong parehon kami ng nararamdaman.

"Wag ka na magtanga tangahan, alam mo ang ibig kong sabihin" seryoso ang ekpresyon niya pero hindi siya sa akin nakatingin. Tumayo siya sa pagkakaupo't tumingin sa akin. "You're right, amo mo ako at maid lang kita dito. Hindi tayo bagay, wag na natin ipilit" saka siya nagwalk out sa kusina.

Hindi ako nakatayo