All Chapters of Pride of Love: Chapter 1 - Chapter 10

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental.Plagiarism is a crime.This story includes studying, depression, failures, success, and other dramatic scenes. If you are not comfortable reading this kind of story, you are free to go to another story. Thank you! :)Ps: I'm not a med student, though I studied a premed course I'm not really sure about what's happening inside the medical school and doctors. So all of the words written in this story is just my POVs, some are researched and some are in fictitious manner. Thank you :))Credits for the new cover! ❤ 2020

"Jelai, gising na..." niyugyog ko ang balikat ng kapatid ko at nung nagmulat na siya ng mata ay sinabihan ko na siyang maligo, noong hindi pa siya tumatayo ay kaagad ko siyang sinipa ng mahina, I'm not that bully. Sapat lang iyon para magising siya bago ako tumayo para icheck ang niluluto. Today is Sunday, and for some, including us, today's family day. Magsisimba kaming mag-anak mamayang alas-siete sa bayan kaya maaga pa lang ay gumigising na kami para simulan ang araw. Lagi namang ganito. Siguro ay nasanay na kami dahil early bird talaga ang mga tao sa lugar namin. Lumapit sa akin si Jelai ng nakasimangot atsaka tinanong kung nasaan sina Mama at Papa, sinabi ko na namamasada ang mga ito. Nagpumilit kasi si Papa na mamasada ngayong madaling araw hanggang alas sais ng umaga, para dagdag kita at para daw mas mag enjoy kami ngayong araw kaya sinamahan muna siya ni mama. Kung ako ang tatanungin, kahit na kumain lamang kami

Sobrang kaba ang nararamdaman ko, hindi din alam ni Jelai kung ano ang nangyari kay papa, basta daw ay nagtext si mama na magpunta kami ng ospital. "Kanina ka pa daw t-tinatawagan ni mama... Pero di ka daw niya macontact.." hinilot ko ang sentido ko. "Walang signal sa room namin kanina..." hinang hina ako. Hindi ako makaiyak dahil lalo lamang iiyak ang kapatid ko. Kailangan kong maging matatag dahil paniguradong humahagulgol din si mama sa ospital. Pagkadating namin sa ospital ay kaagad kaming nagtanong sa emergency room kung nandoon pa ba si papa. Itinuro naman nila kung saan ito nakahiga kaya dali dali namin iyong pinuntahan. "Mama.." napatingin sa amin si mama na namumugto ang nga mata. Pagod siyang ngumiti atsaka kami niyakap. Nakita ko si papa na mahimbing ang tulog. Nakaswero ito at may oxygen din. Nakatutok sa kanya ang isang electricfan at hindi din siya nakakumot. Maluwa

Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari, para bang lutang na lutang ako. Basta ang alam ko na lang ay nasa ospital na kami. Nilingon ko si Cosimo. "Thank you sa paghatid." I said before turning my back. Hinatid niya kami sa ospital kung nasaan si papa. Hinanap kaagad namin iyong room niya pero wala na daw siya doon... Ang sakit.. "Nasa morgue na po siya ma'am. Condolence po." Condolence... The least word I wanted to hear. Tinalikuran ko iyong nurse matapos sabihin kung saan ang daan papunta roon. I feel bad for what I did but it hurts a lot. Tinahak namin ang tahimik na pasilyo ng ospital. Makalipas ang ilang minuto ay narinig na namin ang iyak ng aming ina. Kaagad siyang dinaluhan ng kapatid ko at sabay silang umiyak. Napahinto ako, naestatwa di kalayuan sa kanila. "Scianna.." Hindi ako tumingin kay Cosimo. Hindi pa din siya umaalis at sinamahan niya pa kami rito. I'm reall

Naging mahirap para sa amin ang mga sumunod na araw. Si mama ay pinagpahinga muna namin bago nagpasya na magtinda ulit sa pwesto. Noong mga unang araw na magtitinda siya ng wala si papa ay sinamahan ko muna siya na pick-up-in iyong mga gulay sa kabilang bayan, mas inaagahan namin ang pag-alis para makabalik ako kaagad at makapagready sa school.Hindi na muna kami magtitinda ng mga karne dahil kulang iyong puhunan namin. Mas humirap din kasi ngayon dahil bukod sa si mama na lamang ang naghahanap buhay ay graduating na si Jelai samantalang Internship na namin next sem. Mas mahal na ang babayaran at hindi ko alam kung saan kami kukuha ng pera.Sinubukan na naming manghiram sa side ni papa pero hindi iyon sapat para sa mga gastusin. Hindi rin naman sila makapagpapahiram ng sobrang laking pera dahil may kanya kanya rin silang pamilya. Habang sa side naman ni mama, ay paniguradong mahihirapan kami. Kahit pa sabihin natin na mayaman ang lolo at l