Sa patuloy nilang paglalakad patungong guardhouse napukaw ang atensyon niya nang mapansin ang gusaling nasa kanan mula sa kalayuan. Nakatayo itong natatakpan ng mga naglalakihang puno na may malalagong sanga. Kita rin dito ang kalumaan ng lugar kung saan may anim na palapag ngunit purong kayumanggi ang makikita sa kabuuan. Makapal at naglalakihan din ang mga damong narito kung saan iba sa nilalakaran nilang pino at naputol ng pantay.        Mas lalong hindi naalis ang tingin niya rito nang mapansin ang anino na nanggagaling sa ikaapat na palapag malapit sa hagdan sa gitna. Dumoble rin ang kaba niya nang maglakad at pumasok ito sa isang silid kasabay ng patigil at paglingon na hindi niya sigurado kung sa kaniya ba o sa kung saan. Hindi rin niya mawari ang kakaibang pakiramdam, nagtataasan ang balahibo niya sa batok kung saan parang wala siyang nararamdaman na kung ano sa paligid maliban sa mag-isa na lang siyang nakatayo habang nakatulal

“Sindy, okay ka lang ba,” basag ni Cierra sa katahimikan na siyang ikinalinga niya rito pagkatapos kina Brent, Atalia, Rocky at Ashlee na naghihintay ng isasagot niya.           “Oh—okay lang ako,” sagot niya bago humalakhak ng walang bukas. “Kumain na tayo, ang sarap nitong niluto mo. Chief ka ba?” awkward niyang biro sabay subo na siyang mas ikinatahimik ng lahat. Tiningnan pa niya ang mga ito ngunit nakanganga lang sa kaniyang animo’y ang layo ng sagot niya.           “Yeah, pangarap ko nga pero no worries magluluto ako ng mas masarap. Ito lang kasi ang nasa refrigerator kaya hindi na ako namili,” sagot ni Atalia na siyang ikinabalik ng sitwasyon sa dati. Bakas ang katotohanan sa pananalita nito, wala kang makikitang peke na siyang dahilan upang mapayuko siya. Nakangiti pa itong sumubo ng p

Hindi niya alam kung paano siya nakatulog kagabi matapos ang emosyonal niyang pagtangis sa bagay na parang panaginip lang. Basta pagkagising niya agad tumama ang liwanag mula sa bintana na nakaawang pa. Napahawak pa siya sa ulo kasabay ng pag-upo. Nanikip din ang dibdib niya kung saan para siyang sinilaban ng nagbabagang apoy. Isa lang ang malinaw sa araw na iyon, masakit, sobrang sakit ng pamamaalam kagabi.         Kasabay ng pagbalik ng alaala kagabi ang paghigpit ng dibdib niya. Wala siyang masabi kundi humarap sa kisame at humugot ng malalim na hininga sa klimang nagbibigay lamig sa kabuuan niya. Bawat hampas ng simoy ng hangin mula sa bintana ay siyang patak ng luha sa mga mata.         “Sorry for letting you in pain. Sorry for creating a difficult situation that it’s hard to handle. Sorry for choosing to lo

“Bakt ka nag-aral dito?” basag ng kasama sa katahimikan na namumuo sa pagitan nila. Nakatayo na pala ito sa tabi niya habang tinititigan siya. Hindi niya agad napansin dahil sa mga katanungan at pag-obserba sa paligid. Mukhang nabasa rin nito ang pagkabigla sa mga mata niya dahilan upang mapatango ito.          “Ah, ako pala?” turo niya sa sarili na bahagyang nangiti pa sa sariling tanong. Masyado pala siyang nawala sa sarili para mawala sa realidad.         “Okay ka lang ba, may sakit ka ba? Inaantok ka pa ba, may masakit ba sa ‘yo?” tanong nitong natataranta na hinawakan pa ang noo niya na siyang ikinapiksi niya.         “Okay lang ako,” medyo napalakas na sagot niya sabay alis sa kanang kamay nitong naiwan pa sa ere

“Damn it!” sigaw ng kung sino na siyang baling niya sa kung saan.           “C-Cierra?” halos hindi na marinig na pukaw niya rito nang makitang binibilisan nito ang pagkain kahit mainit pa. Nagkandanganga pa ito upang malunok lang ang sopas. “Cierra?” ulit niya na siyang ikinalingon na nito.            “Bilisan mo, aalis na tayo,” anito sabay tingin sa sopas na hindi pa niya nakalahati. Napanganga naman siya sa narinig, hindi siya makapaniwalang mamadaliin siya nito sa pagkain.            “Bilisan muna. Ano pang ginagawa mo?” ulit nito sa matataas ng pananalita bago sumubo na hindi alintana ang ekspresyong pinapakita niya.   &